40 Days Before Heaven

Chapter Five

Nakita ko ang pagkunot ng noo ni Chen Li habang nakatitig sa akin na para bang binabasa ang nasa isip ko. Naisipan kong mag dahilan para hindi siya mag duda na nagsisinungaling ako. "Ni hindi nga kita kilala, bakita ako sasama sayo? P-paano kung hindi pala kita totoong fiance? Paano kung niloloko mo lang ako?" 

"Come on, Becca. Isn't it enough proof that I'm in my boxers right now and I was sleeping beside you? Kung wala tayong relasyon, paano ako makakapasok dito sa bahay mo? I have a key to this house, sweetie."

"N-nagli-live in na tayo?" 

"Not really. I don't really live here, Dito lang ako natutulog paminsan-minsan. I have my own house.... and soon, you will live there with me>"

Tinapunan ko ng tingin si Chen Li. My ghad... kapag nakita siya ni Milet, siguradong mamanyakin siya ng bruhang iyon. "Hindi mo ba talaga ako naaalala kahit kaunti?" Halata ang frustration sa mukha ni Chen Li. Umiling ako. "Pasensya ka na... pero... hindi ko alam kung paniniwalaan kita." Sinuklay ni Chen Li ng mga daliri ang buhok niya patalikod at medyo na mesmerize ako dahil ang suwabe ng kilos niya. Panis na panis si Jerry Yan sa tsekwang ito. "We have pictures on your phone." "My phone? Cell phone? Wala akong cell phone nang gumising ako sa daan. Wala rin akong nakitang phone dito sa bahay. Baka nahulog ko kung saan."

Lumakad si Chen Li papunta sa kabilang bahagi ng kama at dinampot sa bedside table and isang phone. Pinagpipindot niya yon, pagkatapos ay lumapit uli siya sakin. Ipinakita niya sa akin ang picture nila ni Rebecca na nasa cell phone niya. Naka back hug si Chen Li kay Rebecca sa picture at pareho silang nakatingin. Tinanggap ko ang cell phone at in slide ang touvh screen para makita pa ang ibang pictures.

"Are you convinced now?" tanong ni Chen Li.

Hindi naman ako nag dududa na nagsasabi siya ng totoo, kailangan ko lang talagang umarte. Naisip kong samantalahin ang pagkakataon para maay malaman tungkol sa kanya at kay Rebecca.

"Gaano na tayo katagal ng mag jowa?" tanong ko.

"Jowa?" nakakunot-noong gagad niya.

"Jowa, hindi mo alsm? Gaano ka kagaling mag tagalog? Paano ka natutong mag tagalog kung Chinese ka?"

"I'm half Filipino-half Chinese but I was born here in Hong Kong so I'm an HK citizen. I lived in the Philippines for seven years. Kaya marunong ako mag Tagalog."

Tsinoy pala siya!

"Tumira ka sa Pilipinas? Doon ba tayo nagkakilala?" 

"No. Dito tayo nagkakilala. Look, sweetie, I think I need to bring you to the hispital first."

"No! Babalik din siguro memory ko, kailangan ko lang magpahinga." 

"But-"

"Umalis ka na"

"What?" Halatang napantastikuhan siya.

Dahil baka kapag magtagal ka pa, baka maakit ako sayo!

"Gusto kong magpahinga."

"Pero kailangan mong magpatingin sa doktor. We're not talking about a little bump head or an ordinary headache here, Becca. You've lost all your memories, for Christ's sake!"

Oo na naman. Hindi ko naman siya masisisi kung mag-aalala siya bilang fiance ni Rebeccaa. Baka mas maghinala siya kung hindi talaga ako papayag na magpatingin sa doktor. Pero paano kung mabuking ng memorya? Teka... totoo namang nawalan ako ng memorya, ah! tHindi nga lang dahil sa medical reason. "Hindi ako aalis dito hangga't di la sasama sa akin." 

Hindi ka rin magbibihis? Iniwasan kong bumaba ang tingin sa bandang ibaba ng waist band ng boxer mo shorts niya. "Sige, sasama ako." Dahil baka mas delikado kung magtagal kang halos gubad sa harap ko.

Mabuti na lang at madalas makita sa MRI kung may amnesia ang isang tao. Wala raw nakitang abnormalities sa utak ko. Walang injury. Malaki raw na posibilidad na temporary lang ang "amnesia" ko nagtataka ang doktor kung paano nangyari na lahat ng memorya ko ay nabura. Usually daw ay partial o selective lang ang amnesia.

KInabahan ako na baka mag hinala si Chen Li nagpapanggap lang akong may amnesia pero wala akong choice kundi panindigan ang ginagawa dahil wala na talaga akong alam tungkol kay Rebecca. Wala nga rin akong alam tungkol sa sarili kong pagkatao bilang Jannica, eh."

Maraming test ang ginawa sa akin, pati physical tests. Ipinasuri pa ultimo "flower" ni Rebecca. Hindi ko aintindihan kung bakit pati iyon, eh, kailangan checkup-in. Pwede bang mangaling doon ang amnesia ng isang tao? 

Nag-usap in Cantonese si Chen Li at ang Doktor kaya hindi ko alam ang ibang detalyeng sinabi ng huli sa fiance ni Rebecca. Nang sumakay na kami ni Chen Li sa MTR, naisipan kong itanong sa kanya ang iba pang sinabi ng doktor tungkol sa kondisyon ko. "Baka raw may nangyari sa yong nagbigay ng matinding trauma bago ka nawalan ng malay." Tinanong ako kanins ng doktor kung naalala kung maay naalala ako sa nangyari sa akin bago ako nawalan ng malay. Sinabi ko syempre na wala akong maalala.

"He sad something like... dissociative or psychogenic amnesia na ang cause ay emotional shock or trauma, Tell me, Becca, saang lugar ka nagising kagabi?"

"Huh? Ah... hindi ko maalaka eh. Basta pagising ko, naglakad ako nang naglakad hanggang sa ma realize kong may bag na nakasabit sa katawan ko. Doon ko na lang nalaman kung saan ako uuwi."

Seryoso ang mukha ni Chen Li habang deretso lang ang tingin sa akin. "Ang psychogenic amnesia daw ay hindi dahil sa physical trauma, Becca. It's psychological."

"S-sinasabi mo bang baliw ako?"