Invite Now Die Later

“Urghh!” ungol ni Lorenzo habang nasa ibabaw nito si Natalia habang sinisiil siya nito ng mapupusok na halik. Kapwa parehong nababaliw sa bawat pagbayo sa kanya ni Natalia. Kapwa sila sabik sa isa't-isa habang naglalabas-masok ang sandata ni Lorenzo sa kaniyang mamasa-masang hiyas. Puro ungol ang maririnig mo sa kanila habang nasa loob sila ng sasakyan. Dahil sa gigil nito kay Natalia ay pumaibabaw na ito sa kanya at lalong binilisan ang pagbayo nito na lalong nagpalakas sa ungol ni Natalia. “Urghh, f**k! Baby! Sige pa!” usal nito at lalo pang isinubsob ang mukha ni Lorenzo sa kanyang malulusog na umbok. “I’m coming baby. Urghh, s**t! f**k,” dagdag pa nito at halos tumirik ang mata sa ligayang nalalasap mula sa galit na galit na b***t ni Lorenzo. Hanggang sa tuluyan na nilang naabot ang rurok ng tagumpay. At muli nitong siniil ng halik si Lorenzo. Nagulat na lang sila at kapwa nagkatinginan ng may biglang kumatok sa bintana ng kanilang sasakyan. “Ano? Tapos na ba kayo?” galing kay Isabelle, ang kalog at pilyang maharot na kaibigan nila. Kapwa sila napangiti at binuksan ang pinto ng sasakyan kahit kapwa pa sila nakahubad. “Eww! Ano ba naman kayo! Wala na ba talaga kayong natitirang kahihiyan? Dito pa talaga sa kotse ko?!" galit na bulyaw niya sa dalawa. “Anong amoy ‘yon?” at napatakip ito sa kanyang ilong dahil umaalingasaw ang amoy ng dalawang taong katatapos lang magtalik. “Como on, Isabelle. Parang hindi kapa nasanay saamin ni Natalia,” pang-aasar nitong tugon kay Isabelle. “Ewan ko sainyo,” galit na maktol nito at inirapan silang dalawa saka tumalikod. Tinawan lang sila ni Natalia at Lorenzo. Maya-maya dumating na si Harry at Alexis kasama si Harold. “Yo! Yo! Yo! I smell something fishy,” wika ni Harold at suminghot-singhot pa kaya nagtawanan sila. “Tsskk, kayo ha," dagdag pa nito at kumindat sa dalawa. “Magbihis na nga kayo at kanina pa nagtext si Tristan, nasa'n na daw tayo,” sabat naman ni Alexa. Kaya dali-daling nagbihis si Natalia at Lorenzo at umupo sa hulihan. Pinaliguan ng pabango ni Isabelle ang kanyang sasakyan bago ito sumakay. Sumunod na rin si Alexis at Harold at si Harry ang driver ng van. “Are you ready guys? Wala na bang nakalimutan?” tanong ni Harry saka pinaandar ang makina ng sasakyan. Nagkatinginan muna sila at ng makumpirma na okay na ang lahat, nadala na nila ang dapat na dadalhin ay pinaandar na ni Harry ang sasakyan at tinungo na nila ang lugar na kanilang pupuntahan. Sa Batangas. Isang mallit na isla na nag ngangalang San Roque. Inimbitahan sila ng dati nilang kaklase at kaibigan si Tristan sa isang handaan. Fiesta sa kanilang nayon. Mahilig gumala ang magkakaibigan kaya kaagad silang pumayag nang imbitahin sila ni Tristan sa lugar nila. Makalipas ang tatlong oras ay biglang tumigil si Harry sa pagmamaneho. “Guys, gising. We're here,” wika nito at kapwa naalimpungatan ang bawat isa. Pasado alas quatro ng madaling araw. Tumigil sila sa gilid ng pampang at may maliit na bangka na kasya lang talaga sila. “Diyan tayo sasakay,” maarte wika ni Isabelle. “Oo, diyan tayo sasakay sabi ni Tristan. Dahil hindi na daw siya makakasundo satin dito kasi maghahanda pa daw siya nang kakainin natin d'on,” sagot naman ni Alexa. “Exciting!” bulalas ni Harold at nauna ng sumakay. Sumunod na rin si Natalia at Lorenzo saka si Isabelle at Alexa. Ihahakbang pa lang sana ni Harry ang kanyang paa nang biglang may humawak sa kanyang braso. Isang matandang lalake na mapuputi na ang buhok may tungkod at uugod-ugod na. “Wag na kayong tumuloy! Kamatayan ang naghihintay sa inyo,” ani ng matanda at tumawa na parang baliw. Nagulat si Harry sa matanda at biglang nanindig ang kanyang balahibo sa batok. Hinawakan ni Harry ang matanda. “Ano hong sabi niyo lolo?” gulat na tanong niya dito at bigla siyang nakaramdam ng kakaibang kaba. “Ang sabi ko! Wag na kayong tumuloy! Masasama sila, papatayin nila kayo!" nanlaki ang mata ni Harry at biglang nangatog ang mga tuhod nito. "T-totoo, po ba ‘yon lolo?” usal niya ulit na may halo ng kilabot ang buo niyang katawan. Sa tanan ng buhay niya ngayon lang siya nakaramdam ng takot. Nabasag ang presensya niya nang biglang magsalita si Lorenzo. “Hey, bro! Are you okay?” pagtatakang tanong nito dahil nakita niya ang itsura ng mukha ni Harry na tila namumutla na. Nagkatinginan naman kay Harry ang kanyang mga kasama dahil sa tanong ni Lorenzo. Ngunit tila walang naririnig si Harry kaya binasa nila ito ng tubig. “Hey, Harry! Are you okay? Bakit ka takot na takot? May nangyari ba?” sunod-sunod na tanong ni Isabelle. Natauhan si Harry sa ginawa sa kanya ng kanyang mga kaibigan. At ituturo niya sana ang matandang kausap ngunit bigla na lang itong nawala. Tinanong niya ang mga kaibigan niya kung nakita nila ang matanda. Ngunit kapwa hindi ang kanilang sagot kaya dito na nag-umpisa ang pagdududa niya. Sinubukan niyang kausapin ang mga kaibigan na 'wag na lang tumuloy ngunit hindi sila nakinig. Ayaw niya din iwan ang mga kaibigan niya dahil nag-aalala siya sa mga ito. Kaya wala siyang nagawa kundi ang sumama. Nagtataka na ang kanyang mga kaibigan kung bakit ang tahimik ni Harry kaya kinausap na nila ito. “Harry, ano ba talagang nangyari? Bakit ang tahimik mo?” nagtatakang tanong ni Alexa. “Hindi niyo ba talaga nakita iyong matanda na kausap ko kanina?” seryosong tanong nito. Samantala, natahimik rin si Lorenzo dahil nakita rin nito ang matanda kaso hindi niya lang sinabi dahil baka mag panik ang kanyang mga kasama. “Actually, nakita ko siya," nakayukong anas ni Lorenzo. Nagkatinginan silang lahat kay Lorenzo. “Sigurado ka baby?” wika naman ni Natalia na tila nahihiwagaan na sa kilos nila ni Harry. “Sinabi ko na kasing wag na lang tayong tumuloy eh. Ang kukulit niyo,” usal ulit ni Harry. Habang nagkakatakutan sila ay hindi na nila namalayan na nasa harap na pala sila ng pampang habang naghihintay si Tristan. Hindi nila napansin si Tristan kaya nagulat sila ng magsalita ito. “Sakto lang dating niyo guys! Kararating ko lang din,” wika ni Tristan habang nakangiti sa kanila. Napatingin sila sa deriksyon ng tinig at muntik pang maihi si Harold sa gulat. Sabay-sabay silang nagkatinginan at napalunok. Bago nagsalita si Isabelle. “K-kanina ka pa ba diyan, papa Tristan?” malanding tinig nito habang may kabang nararamdaman. “Hindi naman. Halos kararating ko lang,” ngiting sagot nito habang may pagtataka sa itsura ng mga kaibigan. “Bakit ganyan ang mga mukha niyo para kayong nakakita ng multo,” pabirong wika nito. “Ka—,” hindi na natuloy ang sasabhin ni Isabelle ng takpan ni Harold ng kanyang kamay ang bibig nito. “Okay lang kami. ‘Yon ang sasabihin niya,” anito ni Harold at nilakihan nito ng mata si Isabelle. "Oh ano? Tara na,” wika ni Lorenzo at tumayo saka inalalayan si Natalia na tila hindi na makagalaw sa kaba.