Chasing the Mafia Boss!

Chapter 4

MACKENZIE'S POV:

HINDI ko akalaing malala ang natamo ni Nolan sa aksidente. Our doctor told me that due to the severity of his head injuries, he might lost his memories. May guilt sa puso ko na inuusig ako ng kunsensya ko. Dahil napahamak siya sa ginawa ko. This is not part of my plan. Gusto ko lang ma-flat-an siya ng gulong para hindi makahabol sa akin sa finish line. Pero nangyari na. Dahil sumalpok siya sa poste at napuruhan siya sa ulo.

As we planned. I took Nolan and his men. Since Nolan wasn't fully recovered yet, I take him with me to my private townhouse in Antipolo. Naiwan naman ang mga taunan nito sa safehouse kasama ang mga tauhan ko. Naging alipin at sunod-sunuran sa lahat ng iuutos ng mga tauhan ko sa kanila. Hindi naman makalaban ang mga ito. Dahil bukod sa hindi magdadalawang-isip na patayin sila ng mga tauhan ko, hawak ko ang kanilang boss!

Napanguso ako na nilapitan si Nolan na nakahiga sa kama. Hanggang ngayon ay wala pa rin itong malay. According to the doctors, his condition is stable now. We're just waiting for him to wake-up. May bahid pa ng dugo ang puting benda nito sa ulo. May ilang sugat ito sa mukha at leeg mula sa bubog ng kotse. Mabuti na lang at hindi naipit ang mga binti niya sa aksidente.

I crossed my arms across my chest. Malamlam ang mga matang nakatitig dito. Even though he's one of my mortal enemy, I still felt a pang of pity and guilt inside my heart seeing him in this situation, knowing that it's all because of what I did.

"You're still lucky, Nolan. Because If I were anyone else from your enemies out there, you'd be dead by now. Nakabaon ka na sana sa ilalim ng lupa kasama ang mga tuta mo," I whispered.

Iniwan ko na muna ito at bumaba ng kusina. Tanging ang isang doctor, nurse at dalawang tauhan ko lang ang kasama namin dito. Kaagad namang tumayo ang dalawang tauhan ko na malingunan akong pababa ng hagdanan. Sinenyasan ko silang lumapit na kaagad sumunod sa akin.

"Yes, queen M? What can we do for you?" magiliw nilang tanong sa akin.

"I'm starving now. Have you cooked for our lunch?" I ask.

Ngumiti at tumango naman ang mga ito. "Yes, queen M. Nakahanda na po ang tanghalian niyo," magalang sagot ng mga ito na ikinatango ko.

"Bring it to the balcony upstairs. Gusto kong doon kumain," utos ko na tinalikuran na ang mga ito.

Kaagad namang sumunod ang mga ito. Nagtungo ako sa silid at tumuloy sa balcony. Malayo ang bahay sa mga kabahayan dito. Malawak ang lugar at walang ibang nakakapasok dito. Bukod sa may mga guard sa tollgate papasok dito, maraming nakatanim na landmine sa bakuran at palibot ng bahay. Kaya kahit wala akong tauhang kasama dito, kayang-kaya kong protektahan ang sarili ko.

Napatuwid ako ng upo at nanatiling nakamata sa harapan nang dumating na ang dalawang tauhan ko dala ang pagkain ko. Maingat nilang inihain sa mesa sa harapan ko ang kanilang dalang pagkain at inumin.

"Queen M, pagpasensiyahan mo na po ang luto namin ha? Hindi kami kasinggaling ng mga chefs mo. Pero we did our best po para mapasarap ang luto namin at kayo ang kakain," magalang saad ng mga ito na tinanguhan ko.

"Thanks. You can go back downstairs now. Magmasid pa rin kayo kahit ligtas tayo dito," sagot kong ikinatango ng mga ito.

They bowed their heads in respect as they took their leave. Nang makaalis na ang mga ito, bumaling na ako sa pagkaing nakahain sa harapan ko. Kahit may balot na panyo ang kalahati ng mukha ko na natatabingan ang ilong, labi at baba ko. I could still smell the aroma of the dishes they had prepared for me. And I can says that it looks delicious. I'm a strict boss when it comes to work, but I'm not cruel or heartless to them, especially when they serve me well and they are loyal to me as their boss.

Dinampot ko ang tinidor na tumuhog sa beef steak na nasa harapan ko at kumuha ng isang slice na isinubo ko mula sa ilalim ng panyong nakatabing sa mukha ko. I chewed it slowly, savoring the flavors. The dish was tasty with just the right balance of salt and tenderness. Since everything seemed normal, I continue eat my meals. Lahat naman ng nakahain sa harapan ko ay pawang masarap. Kaya halos maubos ko ang lahat ng dinala nila sa akin.

I opened the wine and poured it into my glasswine. I took a sniff before taking a sip, gazing out of the view in front me. Malawak na kakahuyan lang naman ang nakapalibot sa bahay. Pero tanaw mula dito sa balcony na kinaroroonan ko ang syudad sa ibaba namin.

Napanguso ako na sumagi sa isipan ang sitwasyon ni Nolan. There's a part of me that I'm glad he lost his memory amd doesn't remember who he is anymore. But I'm also worried for the day his memories come back. What if he's going to kill me once he remembered everything? Pero kung ngayon pa lang ay uunahan ko na siya. . . magagawa ko ba? Kaya ko nga ba siyang patayin?

"Damn, Mackenzie, what's happening to you, girl?" kastigo ko sa sarili.

I closed my eyes and took a few deep breaths. I'm confused about what to do. Tama pa bang manatili si Nolan sa tabi ko para maging alipin ko ito, sa kabila ng pagkakaroon nito ng amnesia? Or should I just let him go? Or it's better if I'll just. . . kill him. Napasabunot ako sa ulo na inubos ang laman ng wineglass ko at muling nagsalin ng wine.

Why am I hesitating and confused about what to do with him? It's annoying. I don't understand myself. Ito ang unang beses na may taong nakakapaggulo ng isipan ko. At hindi na ako natutuwang dama ko sa puso kong. . . tila may puwang na siya sa puso ko!

LUMIPAS ang mga araw. Bumuti naman ang kalagayan ni Nolan. Nang ligtas na ito sa kapahamakan, pinaalis ko na ang mga kasama namin sa bahay. According to his doctor, his condition is improving and expect that one of these days, he'll wake-up.

Araw-araw namang naga-update si Athena sa akin tungkol sa mga tauhan nito at mga lakad nila. According to her, Nolan's men are obedience. Whenever they're on mission to fight our enemies, they're doing there part and protecting my team. Naging mas malakas ang mafia ko sa tulong ng mga tauhan ni Nolan na nakahandang lumaban para sa amin. Hindi naman daw matigas ang ulo ng mga ito. Lahat ng ipapagawa ni Athena sa kanila, kabilang na si Drugo na kanang kamay ni Nolan, masunuring sumusunod sa utos.

Isang umaga. Nagising ako na maramdamang may humahaplos sa ulo ko. Naniningkit ang mga matang dahan-dahang nagdilat ako at sa nanlalabong paningin, naaninag ko ang pigura ng lalake na nasa tabi ko na nakangiting nakamata sa akin. Napakusot-kusot ako ng mga mata at napahilamos ng palad sa mukha. I yawned, still feeling drowsy, and my neck ached from stiffness. Hindi ko na namalayang nakaidlip pala ako kagabi dito sa tabi ni Nolan. Ang sakit tuloy ng leeg kong nangawit na magdamag nakasubsob sa gilid ng kama habang nakaupo sa silya.

"Hi, good morning. Sino ka?" malambing tanong ng baritonong boses.

I turned my head to the one who spoke beside me. Naipilig ko pa ang ulo na mapatitig dito. He's staring at me with a smile on his lips. His eyes are sparkling while staring at me. Napalunok ako na biglang bumilis ang pagtibok ng puso kong magsalubong ang mga mata namin. Nagsalubong na dati ang paningin namin noong gabing nagkarera kami. Pero iba ngayon dahil magkalapit kami at wala akong cover sa mukha. Kaming dalawa lang naman kasi ang nandidito sa bahay kaya kampante akong walang suot na maskara.

"Tingin mo ba maganda ang gising ko, hmm?" sarkastikong tanong ko dito na napalis ang ngiti at napangiwi.

"Sorry naman. Uhm, sino ka ba? Nasaan tayo? Bakit parang. . . wala akong matandaan sa mga nangyari sa akin?" sunod-sunod nitong tanong.

Napakibit ako ng balikat. Nakamata dito na inaaral ang reaction niya. Bakas ang kalituhan sa mga mata nitong napakainosente ng itsura. Napakaamo ng asul nitong mga mata na chinito. Bumagay nga sa kanya ang makapal niyang kilay at malalantik na pilikmata.

"I don't know what happened to you. Basta ang alam ko, alipin kita dito, Nolan. Malaki ang utang mo sa akin. Na dapat mong pagbayaran. Kahit kapalit pa no'n. . . ang buhay mo," sagot ko.

Napalingon ito sa akin na bakas ang kabiglaan sa mga mata nito.

"You mean in short--you're my boss?" paninigurong tanong nito na ikinatango.

"Yes. I am your boss here, Nolan. Kung anong ipapagawa ko sa'yo, gagawin mo. Kahit sabihin kong tumalon ka sa bangin, susundin mo. Naiintindihan mo?" masungit kong tanong ditong napalunok.

"Sigurado ka bang tauhan mo ako? Kasi bakit pakiramdam ko. . . gusto kita," saad nitong ikinakurap-kurap ko.

"Hah? Fvck you." Ismid ko ditong napahagikhik na pinamulaan ng pisngi!