All Of A Sudden (Tagalog)

CHAPTER 11

Xyna's POV

"Dito nalang ako." sabi ko kay Benedict. Hinatid nya kasi ako dito mismo sa bahay naman pagkatapos naming kumain.

"Copy, ma'am." pabirong sagot nya.

Natawa naman ako. "Anong 'ma'am' ka dyan? Loka haha."

Tumawa lang din sya at itinabi yung sasakyan sa harap ng bahay namin.

Bumaba nako ng sasakyan at ganun din naman sya.

"Maraming salamat sa pag hatid ha? Papasok nako. Ingat ka sa pag uwi." paalam ko.

Papasok na sana ako sa gate pero natigil ako nang hawakan nya ang braso ko.

"Wait, Xyna."

Tinaas ko naman ang mga kilay ko at tumingin sa kanya. "Bakit?"

"Uhh.. Wala hehe. Actually ako nga dapat yung magpa salamat sayo. You know, di ako makaka kain ng street foods kung dimo ako niyaya dun kanina." nahihiyang sabi nya.

Natawa naman ako kasi ang cute nya.

"Ang cute mo naman haha. Ano kaba, wala yun. Kung gusto mo ulit kumain dun, yayain molang ako. Favorite ko rin kasi yung mga street foods e." naka ngiting sabi ko naman.

Habang nagtatawanan kami sa harap ng gate namin ay bigla naman kaming dinaluhan ni mama.

"Oh, anak. Ginabi kana. Tsaka balita ko nahimatay ka daw kanina. Ayos kana ba ngayon?" tanong sakin ni mama.

Nagmano ako sa kanya. "Opo, ma. Okay napo ako." tumingin ako kay Benedict. "Nga pala ma, si Benedict po pala. Kaklase kopo." pagpapa kilala ko sa kanya.

"Hello po." bati naman ni Benedict kay mama.

"Hello din, iho." bati naman ni mama. "Nag hapunan kana ba? Pwede kang mag stay dito samin hanggang hapunan."

"Uhhmm.." lumingon naman sakin si Benedict na parang nanghihingi ng sign.

Tumango nalang ako.

"Sure po tita." sagot ni Benedict kay mama.

"Halina kayo sa loob. Malapit narin namang maluto ang ulam." sabi ni mama.

Pumasok na kaming tatlo.

"Maupo muna kayo dyan sa sala. Sandali nalang naman ito." ngiti ni mama samin.

"Sige po tita." - Benedict

Pumunta na ng kusina si mama para asikasuhin ang niluluto nya.

"Pasensya kana ah? Di ganun kaganda yung bahay namin. Nakakahiya tuloy sayo." nahihiyang sabi ko.

"It's okay. Wala naman sakin yun." sagot naman nya sakin.

"Nga pala, mag papalit lang ako ng damit sa kwarto ko. Maiwan na muna kita dito ah?" paalam ko sa kanya.

"Sure." naka ngiting sagot naman nya sakin.

Pumunta na ako sa kwarto ko at nagpalit ng damit.

Benedict's POV

I'm currently sitting on a wooden chair (I don't what do they call this thing) waiting for Xyna to come back. Nagbihis lang daw sya saglit.

While I'm waiting for her, nilibot ko muna ang mga mata ko sa bahay nila. Hmm. Their house is simple. Now I understand kung bakit sya nagpursige para maging scholat ng HU. Maybe their status of life right now is one of her motivation. I admire her for that.

"Dika siguro sanay sa mga gantong bahay no? Baka 1st time molang makapasok sa bahay katulad nito?" biglang tanong sakin ng isang lalaki. "Calyx nga pala. Nakalimutan ko kasing magpakilala kanina nung kausap ka namin sa clinic." he introduced himself.

"Benedict." I answered. "Actually yeah, tama ka. It's my 1st time na maka pasok sa gantong bahay. But it's not that bad. It's just fine." I smiled at him.

He sat down beside me while nodding. "Salamat nga pala sa pag asikaso at pag hatid sa kapatid ko ah? Ginabi kapa tuloy."

"No, it's okay." I paused. "Kaya lang naman kami ginabi kasi kumain pa kami ng street foods."

"Talaga? Napa kain ka ni Xyna ng street foods?" He shockingly asked.

"Yeah. Ang sarap pala ng mga yun. 1st time kolang din maka kain ng ganun." kwento ko.

"Oo. Favorite nya kasi yung mga street foods."

"Sabi nga nya sakin kanina." I smiled.

Nag kwentuhan lang kami ni kuya Calyx hanggang sa lumabas na sa kwarto si Xyna. Tapos ng magbihis.

"Mukhang masaya yang pinagku kwentuhan nyo dyan ah?" singit ni Xyna.

"Oo, at pang boys talk lang yun. Di pwede sa mga babae." Calyx said and looked at me. "Diba?"

I chuckled and nodded.

Xyna pouted. "Andaya naman e."

If I could just pinch her cheeks right now, baka nagawa kona haha. She's cute.

We just laughed at Xyna.

Xyna's POV

Andaya naman ng mga to. Boys talk kuno. Hmp!

"Kakain na." anunsyo ni mama.

"Papunta napo." sagot ko kay mama at lumingon kay Benedict. "Tara na sa lamesa."

"Sige." sagot naman nya.

Naglakad na kami papuntang hapag kainan at umupo.

"Magdasal muna tayo bago kumain. Ikaw na mag lead ng prayer, Xyna." anunsyo ni mama.

Naghawak hawak kami ng kamay at pumikit. Ni lead kona ang prayer.

Nang matapos kaming magdasal ay kumain na kami. Nakakatuwa kasi asikasong asikaso ni mama ni Benedict. Parang anak narin tuloy nya haha.

******************************************

Ezekiel's POV

Nakatulala ako ngayon sa kisame habang nakahiga sa kama ko. Still thinking about what I did kanina kay Xyna.

Fvck! I think I've done too far.

Flashback

After class, I immediately went to the clinic para kamustahin si Xyna. Napa lakas ata yung hagis ko ng bola sa kanya kanina. Antagal nyang walang malay e.

Napahinto ako nang nakita kong may kausap si Benedict na dalawang lalaki. One old man. Not that old. I think he's 37-40 years. And the other one is also a student here in HU. I think he's in 4th year college based on his uniform.

Nakita kong nagbow si Benedict sa kanila bago umalis ang mga lalaki. What? Is he a Korean now?

After they left, I run towards the clinic. Dipa man ako totallyng nakapasok ay hinarangan na agad ako netong si Benedict.

"What are you doing here?" he asked.

"I'm just going to check her." I said.

"What? After what you did a while ago? Bro, she's been unconscious because of what you did."

I look at her unconsciously sleeping on the bed. I suddenly felt guilty of what I did.

"I'm just gonna check her, okay? What's wrong with you? Why are you being protective right now? Are you her boyfriend?" I asked him.

"Just fvcking back off bro. Get the hell outta here." he said to me. I saw his jaw tightens.

"Tsk. Fine!" I said and leave the clinic.

End of Flashback

"Arrghhh! You're so stupid, Ezekiel!" I shouted out of frustration.

-TO BE CONTINUE