Scene 1: Nang buksan ni Anastasia ang pinto ay bumungad kanya sa kanya ang ama. Pawis na pawis, gulo ang damit at bitbit ang isang malaking maleta.
Anastasia: (Nagulat sa hitsura ng ama.) “Dad, what’s happening?”
Don Harold: (Hinihingal) “Kailangan nating umalis. Magmadali ka. Tulungan mo akong mag-impake."
Anastasia: “Ano bang nangyayari? Bakit mo ginanyan ang mga damit ko?! Bakit kayo nagkakagulo?!”
Don Harold: “Nasa panganib tayo!”
Anastasia: (Naiinis)“Nasa panganib? Why? What happened? Ipaliwanag n’yo po kasi ng maayos!”
Don Harold: “Basta! We need to get out of here!”
Scene 2: Kinausap ni Anastasia si Lucas nang bumalik ang lahat ng kanyang ala-ala.
Anastasia: (Seryoso) "Bakit hindi mo agad sinabi sa akin ang totoo?"
Lucas: (Nakatalikod kay Anastasia ) "Ginawa ko 'yon para protektahan ka."
Anastasia: "Sinungaling! Mga ka-grupo ninyo ang pumatay sa ama ko! Siguro ay binihag ninyo ako sa pag-aakalang may makukuha pa kayo sa 'kin!"
Lucas: "Huminahon ka. Hindi ganoon 'yon, Ana."
Anastasia: "Sige, ipaliwanag mo! Tignan natin kung paano magpaliwanag ang isang kriminal na kagaya mo!"
Lucas: (Humarap na kay Anastasia ) "Tinago ko ang katauhan mo sa'yo para protektahan ka! Dahil napamahal ka na sa akin! At hinding-hindi ko hahayaang mapahamak ka!"
Scene 3:
Anastasia: (Nakatutok ang baril kay Toreno) "Ilabas mo si Lucas!"
Toreno: (Nakangisi) "Paano ko ilalabas ang taong wala naman dito?"
Anastasia: "Sinungaling! Ilabas mo si Lucas dahil kung hindi..."
Toreno: (Tumawa ng malakas) "Kung hindi ano? Ano ang magagawa mo?! Mag-isa ka na lang napakarami pa namin! Wala kang magagawa, Anastasia! Siguradong dito ka ililibing!"
Anastasia: "Hayop ka! Hayop ka talaga!"
Toreno: "Sabihin mo na ang lahat ng gusto mong sabihin! Dahil malapit na kayong magkasama ng ama mo. At magpasalamat ka! Dahil malaking karangalan para sa inyong mag-ama na parehong mamatay sa mga kamay ko!