Prodigal daughter

Blag! Tunog na gumising sa naalimpungatang si Kristina. Sumunod ay mga ingay ng mga tao sa loob ng bus na kinalululanan niya. Sumabog pala ang isang gulong ng bus. "Mama, matagal pa ba yan?" Aniya sa mekaniko. "Sandali na lang Ineng." Napagpasyahan niyang lakarin na lang ang papuntang bayan ng San Bartolome, ang lugar na ilang taon din niyang kinalimutan kasama ng mga alaala ng nakaraan. Tagaktak ang pawis at uhaw na uhaw ang pakiramdam nya nang matanaw ang karatulang Welcome to San Bartolome." Binilisan ng dalaga ang paghakbang at unti-unti may narinig na musika ng banda kasabay ng paglitaw ng parada at mga tao sa bayang iyon. Sumilay ang isang ngiti sa labi ng dalaga. "Kapistahan pala ng San bartolome." Nakihalo ang dalaga sa mga tao sa gawing hulihan ng parada. May ilang lalaking matamang tumitingin sa kanya. At hindi na siya nagtaka. Sa suot nyang hapit na pantalon na butas-butas sa gawing hita at sa black tank top na suot ay mababakas ang mahubog na katawan ng dalaga. Sa taas na 5'5" at likas na maputing kutis at maamong mukha ay sadyang napapalingon mapababae o lalake man. Alam niyang maraming sumusuri ng tingin sa kanya ngunit ramdam niyang kanina pa may isang pares ng mata na sumusubaybay sa kanya. Lumikot ang mga mata ng dalaga. Dinukot ang shade sa hilang maliit ng maleta at isinuot iyon upang masuri ang buong paligid habang kunwari ay nanonood ng parada. Alam niya ang mga kailangang gawing pag-iingat para sa sarili lalo kung nag-iisa siya. Iyon ang turo Brando sa kanya, ang kanyang kaibigang nakilala limang taon na ang nakararaan. "Ahh.. antagal na pala." Pabuntunghiningang usal ng dalaga sa sarili. Dumako ang mata ng dalaga sa partikular na sasakyan na dahan dahan ding umuusad kasunod ng banda. X5 ang nabasa niyang nakaukit sa likod ng sasakyang iyon. Tanging mayaman lamang ang puwedeng magmay- ari ng ganoong sasakyan. Kinalkula niya sa isip ang mga malalaking tao sa bayang iyon, isa na ang kaniyang Papa sa listahang iyon. Napaismid siya pagkaisip sa kanyang Papa. Isinantabi nya sa listahan ang kanyang ama, hindi siya pag-aaksayahang sundan man lang ng kanyang ama. Huminto muna siya sa naglalako ng softdrinks at bumili ng maiinom. "Ganda, ito ang pinakamalamig na maiinom na tinda ko na inaaalay ko sayo!" Pabirong usal ng vendor. "Salamat, manong!" Usal ng dalaga sabay ngiti na nagpalitaw sa maputi at pantay niyang mga ngipin. "Walang anuman basta magandang katulad bigyan pa kita ng diskawnt!" "Manong palabiro kayo, ha? "Aba'y talaga namang maganda ka eh! Tingnan mo ang sasakyan ni senyorito Ricardo eh kanina pa nakabuntot sayo hahaha." Napawi ang ngiti ng dalaga sa tinuran ng kausap at dali-daling nagbayad at mabilis na hinila ang dalang maleta. Humalo siya sa karamihan ng tao pagkatapos ay lumiko, sigurado and hakbang patungo sa isang partikular na lugar. Shit! Napamura na lang sa sarili ang binatang si Ricardo. Apat na taon niyang ninasang makaharap ang babaeng iyon na anak sa labas ng amigo ng kanyang ama. Una pa lang ay umagaw na sa atensyon niya mula sa pagmamaneho ang babaeng tila dayong kakarating mula sa malayong byahe. Matangkad na babaeng malalaking hakbang na tila nagmomodel ba yun? Napailing siya sa naisip na iyon. Sigurado ang mga hakbang at alam kung kailan hihinto at tila alam kung sa kanya'y nagmamanman. At siya'y nabigla pagkakita sa maamong mukha ng babae. Hind niya inasahang muli pang makikita sa San Bartolome ang dalaga kahit na sa isang panig ng puso niya ay naroon ang hiling na magbalik ang dalaga. Ngunit sino na ba ang Kristinang nakita niya kanina pagkalipas ng limang taon. Ano ang naging kinabukasan ng isang mapangahas na inosenteng iyon pagkatapos ng apat na taon? Na walang tanging dala kundi ang suot na damit mula ng pinalayas ng kanyang amang si Don Alfonso. Ilang gabi mula noon na siya'y hindi makatulog sa pag-aalala sa disiotso anyos na umano'y pinalayas ng ama sa kanilang mansyon. Kararating niya galing states kasama si Fiona nang ibalita sa kanya ng ama ang pagpapalayas sa dalaga. "Eh di mabuti at ng wala ng bebot na nangungulit sayo." Sabay tungga sa B52 na inuming gawa ng bartender ng bar na iyon. Hindi lingid sa kaalaman ng kaibigan niyang si Leandro ang pagkagusto ng disiotso anyos na si Kristina sa kanya. Ngunit walang ideya ang kaibigan niya sa mga namagitan sa kanila ng dalaga... Papang!!! Iyon ang boses na pumutol sa pagmumuni muni ni Ricardo habang naghihintay sa pagbaba ni Don Alfonso. Sumungaw sa library na iyon ang isang magandang babae. Oh, hi akala ko andito si Papang. By the way, I’m Kristina. "I'm Ricardo, Don Alfonso's business partner." Agad gumalugad ang mata ng binata sa kabuuan ng dalagang nakatayo sa kanyang harapan habang siya ay nakaupo sa sofa. Bakas ang dibdib sa suot pantulog. At sa simpleng shake hands ay tila may kuryenteng dumaloy sa pagitan ng dalawa. Ito ang eksenang nadatnan ng ama ng dalaga. "Graduating pa lang ng high school ang anak ko, hijo. Kung maari ay sa iba ka na lang manligaw." Nabigla ang binata sa tinuran ng matanda. Una ay sa natuklasang napakabata pa pala ni Kristina. Isang high school student ang nagustuhan niya? Pangalawa ay sa tinuran ng matandang salitang panliligaw. "Don Alfonso, kakikilala ko lang po sa anak nyo at hindi ko po nililigawan." "Hijo, alam ko. Pero sa tanda ko ng ito, alam ko ang kislap na nakita ko sa mga mata mo kanina para sa anak ko." Hindi nakasagot ang binata sa tinuran ng Don. Hanggang natapos ang meeting nila ng matanda tungkol sa negosyo at makauwi sya ay nakatimo pa rin sa isip nya ang mukha ng dalaga ngunit bilang respeto sa matanda ay kailangan niyang kalimutan ang anumang naramdaman sa dalaga. Samantala sa silid ng dalaga ay biling baligtad ito. "Oh my, nakita ko na ang mapapangasawa ko!" Iyon ang nakatulugang isipin ng dalaga habang may ngiti sa mga labi nito. Kinabukasan galing sa eskwela pag-uwi sa bahay ay nadatnan na naman niya ang binata na naghihintay sa sala. Sumikdo ang dibdib ng dalaga pagkakita sa binata. "Hi, Ricardo! Nice to see you again!" Nagulat ang binata sa pagdating ng dalaga na naka school uniform pa. Doon niya napagtantong napakabata pala ng babae. Sa edad niyang treinta anyos ay marami na siyang naging nobya ngunit hindi siya nagkainteres pumatol sa teenager. Seryoso niyang binati ang dalaga na siyang ipinagtaka nito subalit hindi sumuko at ibinaba ang mga gamit at umupo ng nakadikit sa kanya. "Napakaseryoso mo naman d'yan.." At inilapit ang mukha sa kanya at siya'y matamang tinitigan, dahilan upang ikaalumpihit ng binata. "Oh, man! You're acting like a teenager." Aniya sa sarili. Seryosong tumayo ang binata sabay sabi "Kid, please behave." Tumayo ang dalaga at ipinulupot ang dalawang kamay sa leeg ng binata dahilan upang magkalapit ang mga mukha nila. "Well, I’m not a kid anymore." At idinikit ng dalaga ang ilong sa ilong ng binata. Bumaklas ang binata mula sa posisyon nilang iyon. At tamang pagdating naman ni Don Alfonso. "Oh, hija dumating ka na pala. Hala, akyat na sa kwarto at umidlip ka ng lumaki ka pang bata ka." At sabay nagtawanan ang dalawang lalaki na siyang ikinapikon ng dalaga. Pairap na tumalikod ang dalaga paakyat sa hagdan habang patuloy na nagtatawanan ang dalawang naiwan. Humahalakhak ang kanyang kaibigang si Dina matapos niya ilabas ang sama ng loob niya sa binata. "At ansarap pa ng tawa mo dyan, dapat kinakampihan mo ako at kaibigan kita.!" "Hahaha eh papano naman kasi yung sinasabi mong mapapangasawa mo kuno eh wala naman palang gusto sayo at nandidiri pa yata." "Excuse me, sa ganda kong ito, si Eric nga na campus crush nililigawan na ako." Sabay ingos ng dalaga. "Eh di si Eric na lang ang jowa-in mo, guapo na moreno pa at matangkad, mabango, macho, varsity player ano pa hahanapin mo, day!" "Ah basta! Si Ricardo ang gusto ko." "Well, kalimutan mo muna yang Ricardo mo at maghanda ka bukas magka-cutting classes tayo bukas iniinvite tayo magswimming ng bago nating classmate na transferee galing Manila. "Saan daw yun." Walang ganang tanong ng dalaga. "Sa tabi ng hacienda nyo sila yata ang nakabili nun. And take note, may dress code." "Ha? Of course swimming syempre swimsuit." "Yeah, but only two piece." "Ok...." With her eyes rolling. Last week pa nag request sa kanya ang pamangkin niyang si Nikki para sa birthday party request nito na mag-invite ng mga new classmates. Tutol sana ang binata ngunit naglambing ang pamangkin at sinabing nalulungkot ito at gustong magkaroon ng mga kaibigan sa school. At mula sa kuwarto niya ay dinig niya ang ingay ng mga kabataang nagtatampisaw sa pool. Nang may isang pamilyar na boses siyang narinig mula roon. Tinanaw niya mula sa terrace ng kwarto ang mga nasa baba at nakita nya si Kristina na masayang nakikipag- usap sa pamangkin niyang si Nikki. "Holy s**t! What is she doing here?" Naka two piece swimsuit na red ang dalaga na lalong nagpatingkad sa taglay nitong kaputian. Tayung tayo ang dibdib nito at ang maliit na bewang ay pinarisan ng bilugang balakang. Sinong mag-aakalang disisais anyos lang ang dalaga. Pumasok ang binata sa loob ng kwarto at hinarap ang mga papeles na inuwi galing opisina. Ngunit hindi maalis sa isip ang itsura ng dalaga. Mayamaya'y nakaramdam ng pagkauhaw ang binata at bumaba sa kusina upang uminom ngunit nadatnan niya si Kristina na may kausap sa cellphone nito habang hawak sa isang kamay ang inumin na tila alak. "Papang, mala-late lang ako ng uwi kasi may tinatapos kaming project dito sa school.... No need Pang, papahatid na lang ako sa classmate ko.. Ok bye." "Very good, kiddo.." Anang binata na nagpagulat sa dalaga. "R-R-Ricardo!" Walang malamang salita ang dalaga. "I-Ikaw ang uncle ni Nikki? "Yes, her mother is my sister. And alam ba ng Papang mong nasa party ka ngayon at naglalasing pa?" "Please dont tell him, at hindi ako lasing." "Oo hindi ka pa lasing, at tama ba yang nakikipag inuman ka sa mga lalaki jan." "Hmm sounds like a jealous boyfriend." Malapad ang ngiting kantyaw ng dalaga sabay lapit at hawak sa magkabilang balikat ng binata. Naamoy nya ang tapang ng alak sa bibig nito at tinitigan ang mga basal pang labi. Hindi na nakapagpigil ang binata at hinawakan ang bewang ng dalaga at dahan dahang bumaba ang labi nya sa labi nito. Sa una'y nabigla ang dalaga sa di inaasahang kilos ng lalaki. Sa huli'y hinayaan nyang sakupin ang kanyang mga labi hanggang sa matutunang gumanti sa mga halik nito. Sa ginawang iyon ay lalong nakalimot ang lalaki at umakyat ang isang kamay patungo sa dibdib ng dalaga. Dinama ang lambot sa ibabaw ng kapirasong tela na tumatabing sa dibdib nito. At pangahas ang mga kamay na ibinaba ang strap upang tuluyang sakupin ang dibdib nito at dahan dahan bumaba ang halik ng lalaki, sa pisngi, sa leeg at pababa sa malarosas na nip**les nito na siyang nagpaungol sa dalaga. Iyon ang hudyat upang huminto ang binata at magising sa tila panaginip na iyon na namamagitan sa kanila ng dalaga. Malalim na napabuntunghininga at napasabunot na lang sa sarili ang binata habang ang dalaga'y walang imik na nakatingin lang sa kanya. "Stop doing things like this, ok?" "I know gusto mo rin ako, Ricardo. Please don’t deny it. Naramdaman ko yun kanina. "I'm just a man, natural lang sa isang lalaki ang madarang sa tawag ng laman. Please make no mistake about it." Sabay talikod ng binata palabas ng kusinang iyon. Walang nagawa ang dalaga kundi sundan na lang ng tingin ang papaakyat na sa hagdan na binata. "One day you're going to love me, and i'm not going to love you." Pabulong na usal ng dalaga sa sarili habang tumutulo ang mga luha. Ilang araw na buhat ng mangyari ang tagpong iyon sa pagitan nila. At ilang araw na ring hindi nya nakikita ang lalaking dumadalaw sa kaniyang ama. Malamang ay dahil sa ito ay umiiwas sa kanya. Pero may naisip siyang paraan. "Hi Nikki! Pauwi ka na ba?" Aniya sa bagong kaklase. "Oh hi, Kris! Oo pauwi na ako nasa labas na si Uncle sinusundo ako, remember friday ngayon day off si manong Nestor. "Ganun ba?" Pakunwaring sabi niya. "Makikisabay pa naman sana ako maysakit kasi driver namin." "Oh, no problem! Sasabihin ko kay Uncle na ihatid ka rin nya sa inyo. Halika na sumabay kana." Sabay hila sa kamay niya. Agad namang tumalima ang dalaga at sabay silang lumakad papunta sa kinapaparadahang sasakyan ng binata. "Hi, Uncle!!! Remember Kristina? Pwede ihatid natin siya sa kanila maysakit daw kasi driver nila." Nagkatitigan ang dalawa. "Sure." Walang emosyong wika ng binata. Hudyat iyon upang tumalima ang dalaga at nauna nang umupo sa passenger seat sa tabi ng driver. "Oh my!!! Nakalaimutan ko sa classroom ang books ko!" Tarantang wika ni Nikki. "Wait nyo ko ha?" Sabay takbo pabalik sa classroom ang dalaga. Naiwang walang kibuan ang dalawa. "Kumusta ka na." Anang dalaga. Inis na kumilos patagilid ang binata paharap sa kinauupuan ng dalaga. Nagkalapit ang mga mukha nila at nawala ang bakas ng inis sa mukha ng binata. Ang maamong mukha iyon ng dalaga ang laging sumasagi sa isip niya. At ngayon ay nasa harap niya. Dinama ng likod ng palad niya ang pisngi ng dalaga at mabilis na hinalikan ang mga labi nito na ikinabigla ng dalaga. Hindi inaasahan ang kilos na iyon ng binata. Mabilis naman itong gumanti sa halik na iyon. Tila kapwa sabik sa isa't isa. Kapwa walang kibo ang dalawang nasa gawing unahan, samantalang si Nikki na nasa likuran ay panay ang kwento. "Uncle, kelan pala ang dating ni Fiona?” "Sinong Fiona?" Mabilis ang naging pagtanong ni Kristina pagkarinig sa pangalang iyon. "Hay, naku Kris! Girlfriend ni Uncle si Fiona, super super ganda parang artista hihihi!!!" Sabay hagikhik ng dalaga. Nanikip ang dibdib ng dalaga sa nalamang iyon. 'At may nobya na pala ang impaktong to!' Naisaloob ng dalaga. Hindi niya masumbatan ang binata. Una ay dahil kasama nila si Nikki. Pangalawa ay ano nga ba ang karapatan nya gayung ni ayaw nga siyang makasama man lang ng lalaking ito at siya lang ang naghahabol lagi. "Sa sabado ang dating ni Fiona." Marahang wika ng binata na wari'y sa minamaneho nagcoconcentrate. Ngunit sa gilid ng mata niya ay kita niyang kagat labi ang dalaga habang pigil ang kung anong emosyong tinatago sa dibdib. Kumirot ang dibdib niya sa nakikitang iyon sa dalaga. Ngunit kailangan niyang tiisin ito upang tuluyan nang lumayo ang loob ng dalaga sa kanya. Ngunit sa naisip na iyon ay tumutol ang dibdib niya, pati siya pala ay nasasaktan din. Isang linggo ang nakaraan at hindi na nakita ni Kristina ang binata. "Busy na siguro sa girlfriend niyang tisay, hmp!" Kris, Kris!! Napalingon siya sa boses na tumawag sa kanya habang siya'y naglalakad sa gilid ng kanilang hacienda. "Oh, hi Nikki ikaw pala." "Hmmmm namamasyal ka rin pala, kami rin eh." "Sinong kasama mo?." Tanong ng dalaga. "Sila Uncle andun sa kubo." Ani Nikki. At iginiya siya ng dalaga papunta sa kubo. Ilang hakbang pa at dinig niya na ang boses ng isang babae. Nabungaran nila sa pinto si Ricardo na nakaupo at nakakandong dito ang isang babae. Nanigas sa kinatatayuan niya si Kristina pagkakita sa eksenang iyon. Hindi makagalaw at tila yata may mabigat na dumagan sa kanyang dibdib. "Ahmm n-n-napadaan lang, sige hinihintay nko ni Papang." Sabay talikod ng dalaga at mabilis na lumakad palayo sa lugar na iyon. Lakad-takbo ang ginawa niya upang tuluyang makalayo sa kubong iyon "Hija, bakit di mo ginagalaw ang pagkain mo?." Tanong iyon ng kanyang Papa ng gabing iyon habang sila ay naghahapunan kasama ang kanyang madrasta ang dalawang anak nito. "Wala akong gana, Papang." "Walang gana... Baka nag didiet yang anak mo palibhasa may lalaking kinakalantari." Paingos na sabi ng kanyang 'mabait' na madrasta. Tumaas bigla ang presyon niya sa narinig mula sa bruha. "Excuse me, Tita. Hindi ko na kelangang mag-diet para lang pumayat hindi tulad ng iba d'yan...! Sabay taas ng kilay na hirit naman ng dalaga. Napabuntunghininga na lang ang Don sa mga patutsada at bangayan ng kanyang anak at asawa na parehong di patatalo sa isa't-isa. "I'm sorry, Papang. Mauna na ako umakyat at may homework pa akong tatapusin." Wika ng dalaga sabay tayo at mabilis na nilisan ang hapag-kainan. "Pagsabihan mo 'yang anak mo sa labas! Manang mana sa pinagmanahan..! Sigurado ako maagang mag-aasawa yang anak mong yan, ni hindi makakagraduate ng college." "Tama na, Cornelia. Kailan ba matitigil ang mga bangayan ninyo ni Kristina? Isa tayong pamilya sa loob ng bahay na ito." "Hah, tahimik na sana tayo. Kung bakit kinuha kuha mo pa sa nanay niya eh di sana payapa ang buhay natin. "Anak ko si Kristina, pareho ng dalawa nating anak." Sabay tingin sa dalawang batang tahimik lang na kumakain na nakikinig sa mg pagtatalo sa hapag-kainan. "Pero may nanay siya, Alfon." Giit ng ginang. "Ayoko ng pag-usapan pa ito, Cornelia." Sabay tayo ng Don." "San ka pupunta?" Anang ginang. "Nawalan na din ako ng gana." At tumalikod na ang Don. Kris! Kris! Tawag iyon sa pangalan niya habang naglalakad sa labas ng school. Si Nikki ang nalingunan niya na kumakaway sa bintana ng kotse. "Nasaan ang sundo mo?" “Ah, nagkasakit ang asawa ni Manong kaya hindi muna ako masusundo." Anang dalagita. "Oh! Sumabay ka na sa amin ni Uncle." Batid niyang nasa loob ng tinted na sasakyan si Ricardo. "Thanks, Nick. May pupuntahan pa kasi ako." "Oh, ok. Ikaw ha.. sinasamantala mo nasa manila si Papang mo, lagot ka, hihihi." Pabungisngis na kantyaw ng dalagita na siyang ikinakunot ng amain nitong nasa manibela. "Hahaha loka ka talaga, sige bye bye na baka gabihin pa 'ko sayo nito. Byeeee!" Sabay talima patungo sa kabilang panig ng kalsada. Plano nya talagang magpagabi ng uwi upang hindi niya maabutang gising ang madrasta ngayong ang Papa niya ay nasa syudad. Kumain lang siya sa isang sikat na fastfood at naglakad na lang pauwi kahit malayo pa ang mansion. Nasa gawing kakahuyan na siya sa tabi ng dagat ng may marinig siyang kaluskos sa likod ng malaking kahoy ng acacia. "Sino yan?" May takot na usal ng dalagita. Dala ng kuryusidad, ipinasya niyang umikot upang makita kung ano ang nasa likod ng punong iyon. Nagimbal sya sa tanawing bumulaga sa kanya. Isang lalaking duguan na may baril na agad itinutok sa dalagita. Namutla ang dalagita at nanlaki ang mga mata sa takot na naramdaman. Wang! Wang! Wang! Tunog iyon ng sirena ng pulis na papalapit sa kinaroroonan niya. "Please, maawa ka. Hindi ako masamang tao. Tulungan mo ako, parang awa mo na." Nanghihinang usal ng estranghero. Pinagmasdan niya ang hitsura nito. Hindi bababa sa beinte singko ang edad nito, malapad ang panga na siyang nagpatapang sa aura nito ngunit pinarisan ng maamong mga mata. Matangkad and lalaki at sa bikas ng katawan nito ay halatang batak tulad ng kanilang mga kargador sa hacienda ngunit hindi halatang kargador lang ang lalaki. Sa kaliwang kamay nito ay tangan ang isang rosaryo. Mabilis na tumakbo ang dalaga pabalik sa kalsada. Ang convoy ng pulis ang siyang sumalubong sa kanya. "Magandang hapon, senyorita Kristina." Wika iyon ni SPO4 Canlas. Pilit na ngiti lang ang nagawang itugon ng dalagita. Kilala ito ng kanyang Papa, ilang beses na ring naging bisita ito sa ilang pagtitipon sa mansion. ”Senyorita, manyaring umuwi na po muna kayo at hindi safe ang lugar na ito sa ngayon sapagkat may tinutugis kaming kriminal na sa gawing ito napadpad." "O-o-opo pauwi na nga po ako eh" "Sige, hija. Mag-iingat ka." "Okay, men! Move, move forward!" Naiwan ang dalagita na nanatiling nakatayo sa gilid ng kalsada. Mayamaya'y dahan dahang bumalik patungo sa kakahuyan. Nakatayo na ang lalaki kahit tingin niya'y lalong nanghina ito. Inalalayan niya ito at iginiya patungo sa bakod ng hacienda. Humalo sa uniporme niyang puting blouse ang dugo mula sa duguang lalaki ngunit hindi niya ito alintana. Pati siya ay nanghihina na rin sa pag-alalay sa malaking lalaking sumusuray sa panghihina. Ilang minuto pa at nasa likod bahay na sila ng kilalang magaling na albularyo ng kanilang mgA tauhan sa hacienda. Tok, tok, tok! Nagulat ang nagbukas sa nabungarang di inaasahang bisita. "m-magandang hapon Senyorita Kristina." Marahang bati ng nabiglang manggagamot. "Ka Berto tulungan nyo po ang kasama ko sugatan po siyah, haha hah!" Pahingal na usal ng dalagita. Kinabukasan, maagang umalis sa mansyon ang dalagita upang tingnan ang lagay ng lalaking kanyang tinulungan. Walang nakapansin sa kanya sapagkat abala ang lahat sa gawain sa hacienda. "Maraming salamat sa tulong mo, senyorita. Utang ko sa iyo ang buhay ko, habang buhay kong tatanawin ang malaking utang na loob sa iyo." Wika iyon ng estranghero. "Anong pangalan mo?" Tanong ng dalagita. "Brando." "Bakit ka tinutugis ng mga pulis?" "Mahabang kwento." Maikling sagot ni Brando. "Well, sinusuyod na ng mga pulis ang bawat bahay. Ilang oras mula ngayon ay gagalugarin ng kapulisan ang bahayan sa loob ng hacienda. Ngayon, bigyan mo ako ng isang dahilan para tulungan ka." Wika ng dalaga. Lumikot ang mga mata ng binata sa tinurang iyon ng dalagita. Pagkuwa'y pabuntunghiningang tumingin sa dalagita. "Miss, part ito ng trabaho ko bilang isang agent. Minsan mo na akong tinulungan, siguro naman matutulungan mo pa ako sa ikalawang pagkakataon." "Alam mo bang mapapatay ako ni Papang sa ginagawa kong ito?" "Ok, ok.. Bayaan mo na lang akong makaalis sa lugar na ito." "I can sense na hindi ka masamang tao, I'll find some way para mailabas ka dito." "Maraming salamat kung gayon, senyorita." "Kaya mo na bang maglakad?" "Kakayanin ko makalabas lang ako sa bayang ito." "Hindi ka basta basta makakalabas sa lugar na ito, lahat ng exit ay may check point. Pero ako ang bahala." "Oh, girl. Are you sure marunong kang mag drive?" Kinakabahang tanong ng kaibigan niyang si Dina na nsa passenger seat. "Of course naman, girl." Pilit ang ngiting tugon ni Kristina. Nagi-guilty siya at walang kamalay malay ang kanyang kaibigan na may isang kasama sila sa compartment ng kotse. Ipinagpaalam niya lang sa kanilang driver na magpapraktis siyang magdrive sa loob lang ng hacienda. Pero heto at palabas na sila ng San Bartolome. "Magandang tanghali, senyorita! Checkpoint lng po." "Huh, para saan po ang check point? Pwede naman po kaming lumagpas nagpapractice lang po kasi ako mag-drive." Sabay isang matamis na ngiti na wika ng dalagita. "Sorry po, Senyorita SOP lang po." Nanlamig ang dalagita sa tinurang iyon ng pulis. "Ehm si-sige po..." "De Silva!" Wika ng paparating na si Canlas. "Senyorita Kristina, mukhang napapalayo yata kayo ng pagmamaneho eh wala pa kayong lisensya." Biglang bumaba ng sasakyan ang dalagita. "Naku Mr. Canlas, sorry po napasarap po kasi ang practice kong magdrive, hindi nyo naman ako huhulihin di ba?" Lambing ng dalagita sa pinunong pulis. "Hahaha, itinakas mo na naman siguro ang sasakyan sa mansion? Pilya ka talagang bata ka." "Hihihi last na po ito promise! Isang ikot lang dun sa gawi dun!" Sabay turo sa boundary ng San bartolome at kabilang bayan. "O, s'ya at mag-iingat sa pagmamaneho." "Nakuu, thank you, thank you po!" Masayang wika ng dalagita at nagmamadaling pinaandar ang sasakyan. "Dina, I’m hungry na. Pwede ikaw na lang bumaba at bumili ng food? Baka ma carnap tong sasakyan." "Girl, bakit di na lang tayo kumain sa loob ng resto?" "Malalate tayo, girl. Remember itinakas ko lang tong car?" "Owwwkei.." Pabirong pinanlakihan sya ng mat ng kaibigan. Pagkapasok ni Dina sa loob ay nagmamadaling pinaandar ng dalagita ang sasakyan patungo sa malapit na istasyon ng bus. Ipinarada niya sa gawing parking at nagmamadaling binuksan ang compartment ng kotse. Mabilis namang kumilos si Brando at nagmamadali ang dalawa na lumakad patungo sa bus na nakapila. "Maraming maraming salamat, Kristina. Makakaganti din ako ng utang na loob sayo isang araw." "Oh, sige na dali akyat na! Mag-iingat ka.” Mabilis na kumilos ang binata paakyat sa paalis ng bus. Kumaway pa ito sa dalagita sa bintana. Kumaway din ang dalagita at mabilis na bumalik sa kotse at pinasibad pabalik sa restaurant. "Girl....! Kanina pa ako dito saan ka ba nagsuot?" "Antagal mo kasi umikot ikot muna ako." "Let's gowww!" Magaan ang pakiramdam na wika ng dalagita. Wala na siyang problema, tuluyan ng nakaalis ang kanyang 'bagong kaibigan'. Napangisi siya sa isiping iyon. "At ano ang ngising iyan?" Ani Dina. "Thank you, friend... And sorry..." Makahulugang wika ng dalagita. Tinaasan lang siya ng kilay ng kaibigan. Naisip na wierdo talaga minsan ang kanyang kaibigan. "Senyorita, nariyan na po pala kayo. Galit na galit po ang Papa nyo kanina ng malamang itinakas nyo ang kotse." Kahit na ineexpect nya nang magagalit ang Papa nya ay kinabahan pa rin ang dalaga lalo't mainit ang sitwasyon sa pagitan nila ng madrasta ay tiyak na sasamantalahin niyon ang pagkakataon upang lalong pag-ibayuhin ang galit ng asawa. "Nasaan si Papang?" "Nasa garden po kasama si Don Mateo at pinsan nyo." "Oh, uncle is here!.. At sinong pinsan ko? Si Timothy?" Biglang sumaya ang dalaga sa balitang iyon. "Opo, kararating lang daw galing US kaninang madaling araw." Nagmamadaling pumunta ang dalagita sa garden. Naabutan niyang masayang nagkukuwentuhan ang Papa niya at kapatid nitong si Don Mateo at anak nitong si Timothy, at napansin niyang naroon din si Ricardo at si Fiona. Pinilit isinantabi ng dalagita ang panibughong naramdaman at excited na bumati sa kanyang tiyuhin at pinsan. Matapos magmano sa tiyuhin ay masayang nagyakap ang magpinsan. "Oh, my Tin-Tin belles.. You're a stunning lady!" Masayang puri ng kanyang pinsan. "Of course naman, pinsan. Walang pangit na Salvador, hihihi!" Masayang wika ng dalagita. Masayang nakipaghuntahan ang dalagita sa mga bisita ng biglang mag-ring ang kanyang mobile phone. Napahinto sa masayang pagtawa ang dalagita pagkita sa screen ng phone kung sino ang tumatawag, hindi nalingid iyon sa mga kaharap. Pilit kumalma ng dalaga, nag excuse sa mga kausap at lumayo upang sagutin ang tawag. "Hello, Brando.. May problema ba?" Mahinang usal ng dalagita sa telepono at lilinga linga kung may maari bang makarinig sa kanya. "Ah, ok...ok. Salamat at nakarating kna sa Manila. Basta wag ka basta magsesend ng messages sa akin baka may makabukas ng phone ko. Patuloy ang mga pulis sa pag-imbestiga kung sino ang maaring tumulong sa iyo lalo at alam nilang sugatan ka. "Ok bye na." Malalim na nag-iisip ang dalagita pagka-off ng telepono. Hindi nalingid ang mga kilos ng dalagita sa kanina pa nagsusuring si Ricardo. Tahimik na bumalik ang dalagita sa mga bisita. Oh, hija. Sino ba ang kausap mo sa telepono. "Kaibigan ko po, Uncle." "Tsk, tsk. Sa ganda ng pinsan kong to siguradong may boyfriend na to, ha?" "Timothy, bata pa yang pinsan mo, h'wag mong ibuyo yan sa mga kalokohan mong bata ka." Ani Don Alfonso. "Uncle, no need to teach her, itinakas nya nga ang car mo, hahaha!" Napakagat-labing napatingin ang dalagita sa ama. "Sorry, Pang. Nagpa-practice lang naman akong mag drive." Mahinang wika ni Kristina. Napailing iling na lang si Ricardo sa narinig. Mukhang mas galit pa siya kesa sa ama nito. "Kristina, napakabata mo pa para magpatakbo ng sasakyan at sa highway pa." Seryosong wika ni Ricardo. Napasimangot ang dalagita sa tinuran ng binata. Ang lakas ng loob manermon sa kanya gayong may higad na kanina pa himas ng himas sa braso nito. Kumukulo ang dugo na naisip ng dalagita. "Papang, ladies ang gentlemen... Excuse me akyat na po muna ako at napagod ako kakadrive halos maghapon, huh! "Ok, hija magpahinga ka na muna." Wika iyon ni Don Mateo. Pagkaalis ng dalagita ay nagpaalam din si Ricardo na magbabanyo ngunit mabilis lang nitong hinabol si Kristina. "Kristina!" "Huh?" "Alam kong may itinatago kang kalokohang ginagawa." "So, what? Mind your own business." Taas kilay na turan ng dalagita. "Napakatigas talaga ng ulo mo." "Aha, at nanenermon ka na, ano ba kita? Tatay ba kita, ha?" Napatiim bagang na lang ang binata sa kasupladahan ng babaing kaharap. Nagdiwang ang dalagita sa nakitang reaksyon ng binata, at least nakaganti na siya sa sama ng loob na binigay nito sa kanya. Naglaban sila ng titigan. Hinawakan ng binata ang leeg ng dalagita. "I want to wring your neck, lady!” Gigil na wika ng binata. Ngunit napawi iyon ng mahawakan ang makinis na leeg ng dalagita. Masarap sa pakiramdam ang init na dulot niyon. "Darling, Rick.. I also want to go to toilet." Wika ng papalapit na si Fiona. Awtomatikong napalingon ang dalawa. "Sa dulo sa kaliwa ang cr." matabang na sambit ng dalagita. "Oh, thanks! Mauna ka na, Rick. I'll wait for you here." "Kristina, right? What a nice name you have!" Iyon ang panimula ni Fiona pagtalikod ng binata. "Yes, thanks." Maikling sagot ng dalagita. Medyo nasuya sa kaplastikan ng babaing kaharap. "Well, I’ll give you one piece of advice, young lady." Napakunot noo ang dalagita sa narinig mula sa kaharap. "You... Better stay away from Ricardo. He earned trust from your Dad, please let it be like that." Malumanay na wika ng dalaga ngunit naroon ang pagbabanta sa mga mata nito. "And we are getting married soon, for your info." May talim sa tinig na dagdag pa ng dalaga. "Well, congratulations!" Iyo lang ang tanging nasambit ng dalagita. Tila may bikig sa lalamunan niya. "Excuse me, I have to rest now." "Okay, have a good day then." May pagbubunyi sa tinig ng dalaga. "Cousin, cousin, how is my cousin?" Masayang salubong sa kanya ng pinsang si Timothy paglabas niya ng gate sa labas ng school. "Tim! What the hell are you doing here?" Nakangiting wika ni Kristina. "I am a tourist here so I need a tour guide." "Well, I am your cousin and not a tour guide." "Come on, Kris. Come and have fun with your favorite cousin. Don't worry, I already inform Uncle that you will be with me tonight." "Pumayag si Papang?" "Of course, my dear. Shall we go?" Sa restaurant malapit sa school kumain ang magpinsan. Masayang kasama si Timothy. Tipikal na ingleserong happy go lucky. "Kris, have you been to disco bars?" "Oh no, my dear cousin. It’s a forbidden place for me." "Who told you that?" Naaliw na wika ng binata.