Taking Chances (COMPLETED)

Twelve

"Having a second chance makes you want to work even harder."

Tia Mowry

Napatingin ako kay Diego na tahimik na kumakain sa tabi ko. Hindi ko alam kung bakit ang dami niyang dalang pagkain. Nang makaalis kasi kami sa Manila ay dito niya ako dinala sa Tagaytay. Kung saan maraming tambay na magjowa.

"Diego, hindi ka pa napapagod?"-nilingon niya ako.

"Saan sa kakaantay sa'yo?"

"Hindi kasi kanina ka pa kumain."

"Hindi. Kasi kinundesyon ko na ang sarili kung matatagalan talaga ako sa pag-aantay sa'yo."

Napapiling ako ng ulo bago muling binalik ang tingin sa over looking at binalewala ang sinabi niya. Para kasing double meaning ang sinasabi ng isang ito na parang hindi.

"Siya ba talaga ang Tatay ni Nari?"-tumango ako. "Wala pala talaga akong laban."

"Ano 'yon?"

"Wala sabi ko kung tapos ka ng magdrama umuwi na tayo my loves."-saglit akong napatitig sa kanya ng gulohin niya ang buhok ko. Sinundan ko pa siya ng tingin ng tumayo siya at maglakad papunta sa may mataas na parte ng restaurant na kinakainan namin.

Ako lang o sadyang may iba sa kanya kanina?

Pag-uwi namin ni Diego ay dumaan na kami sa bahay ng banda. Nandoon daw sila kasama si Aura at ang anak kung maingay. Lahat sila tuwang-tuwa sa anak ko pati picture ay kung anu-ano ang sinisend nila sa akin. Pinagbawalan ko kasi silang ipakilala ang anak ko sa publiko. Sapat ng alam ni North na may anak siya ayoko ng magkaroon pa kami ng problema kung sakaling ungkatin ng mga tao ang nakaraan naming dalawa.

"Akala ko wala ka ng balak sunduin ang anak mo e."-bungad sa akin ni North ng pagbuksan niya ako ng pinto.

"And who gives you that idea?"

"Your boyfriend I guess. Leave your daughter without saying good byes."

"She knows im leaving! And don't make this a big deal, at least I know where im going."

"And what that's supposed to mean?"

"Are you two fighting?" Halos mapatalon ako sa gulat ng magsalita si Nari from my back. Nakatayo siya doon at nakapameywang na akala mo ay matanda.

"No, baby were not. Were just talking."-maagap na sagot ni North bago lumapit sa anak namin.

I was just their standing and enjoying the view how her father talking and wooing her.

This view that I never imagine can happen. This situation that I never imagine I can witness in my both eyes. That this time would come I have both of them.

"Is that true, Mama? Cuz I will make away Papa if his making you away."-tanong niya na lumapit pa sa harap ko at halatang naninigurado.

"Yes, Nari that's true. Were just talking about you." Yumuko ako para magpantay kami at bigyan siya ng halik sa noo. Siya lang ang tanging meron ako, ang alam kung ipaglalaban ako kahit kanino.

"Mama, nagugulo ang hair ko. Is coming home with us?"-natigilan ako sa tanong na 'yon. Nakalimutan ko ang parteng iyon na ipaliwanag sa kanya.

"Your Tito Diego is with me. But if your Papa wants to be with you, he can drop by at our house anytime." Kitang kita ko ang pag-tiim bagang ni North sa sinabi ko.

"Dadalawin nalang kita baby. Medyo busy si Papa ngayon dahil maraming binook na gig si Tita Aura para sa amin—"

"Hey, its not my fault that all of you were famous."-Aura shouted from the kitchen.

Nauna na akong lumabas habang nagpaalamanan ang mag-ama. Naabutan ko si Diego'ng nakasandal sa hood ng Roover niya. Nakatabi ang motor niya ngayon kasi alam niyang kasama namin si Nari.

"You look a happy family."-nagkibit balikat ako bago tumabi sa kanya.

"My daughter deserve a family Diego. You knew that of all people."-mapait akong napangiti ng maalala ang mga unang araw ko doon sa brgy.

Halos iyakan ko ang lahat ng dahon winawalis ko. At pati ang mga sinasampay kung damit noon. Kaya madalas nila akong niloloko parang araw-araw daw may pinaglalamayan ako.

Siguro nga meron...

Ang namatay kung puso. Ang namatay kung pag-asa na balang araw magiging maayos din ang lahat. Na isang araw babalik din siya at babawiin ang sakit na nararamdaman ko.

"Does it still hurts?" Diego's asking me. But I feel like more pain were coming to me if I say those words.

"What do you think?" Kasabay ng tanong na iyon ay ang pagpatak ng mga luha sa pisngi ko.

Bakit nga ba ang sakit-sakit pa rin? Bakit nga ba parang hindi nabawasan 'yong sakit? Kahit ang tagal-tagal na parang lahat ng sakit walang nagbago. Mas lalo lang pinapatindi 'yong sakit na nararamdaman ko bawat araw.

Akala ko pag itinoon ko ang lahat ng oras ko sa anak ko.. makakalimot ako. Pero kahit anong gawin ko pag sumasagi ang lahat ng naranasan ko noon ay gusto ko nalang makalimot.

Napatingala ako sa langit ng mag-umpisang pumatak ang ulan. Pero, gaya ng panahon ay hindi ito nakikiayon sa akin.. Gaya ng sakit na nararamdaman ko mas lalong lumalakas ang ulan habang tumatagal. Mas lalong sumasakit habang tumatagal.

"You'll get through this Ali. Who knows maybe one of this you'll find the happiness you deserve."-said it in a very cool way.

Kasabay ng pagtigil ng pagpatak ng ulan sa ulo ko. Isang payong ang sumalo lahat noon. Sana ganoon din ang lahat ng sakit na nararamdaman natin. Meron kang mabibili na nakakabawas ng sakit.

"Wag ka na ngang mag-english. Parang hindi ikaw si Diego e."-hampas ko sa kanya na ikinatawa niya lang.

Isang ubo mula sa likod namin ang nagpatigil sa tawanan namin. Nakasimangot na nakatayo doon si North habang karga nito si Nari na mukhang nakatulog na sa balikat niya.

"Where can I put her?"

"Dito nalang. Teka kukunin ko lang ang unan niya sa likod."-saad ko bago pumunta sa likod ng rover.

"May unan siya dito? Bakit madalas ba kayong sumakay dito?"-tanong niya na may himig ng paratang.

"Oo. Dito sila madalas lalo na si Nari. Minsan kasi kami ang nag-aalaga sa kanya kapag abala si Ali. May problema ba doon?"-narinig kung sagot ni Diego. Ramdam ko ang kakaibang aura habang nasa gitna nila kaya kinuha ko na si Nari at inayos ang higa sa backseat.

"Aalis na kami. Salamat sa pagtanggap sa anak ko—"

"Anak natin Alitha. You can make a baby on your own." Yabang nito! Edi ikaw na may pangcontribute na sperm.

"Oo na. Sabihan mo nalang ako kung gusto mo siyang makita—"

"She's my daughter I can visit her anytime I want right? So I don't need to inform you! Goodnight!"

"Yabang nitong kupal na 'to! Itago ko sayo ang anak ko makita mo!"-bulong ko ng tumalikod siya at maglakad pabalik ng bahay.

"I hear you!"

"Who cares?!"

Yabang-yabang niya. Akala mo kung sino. Hindi porket Tatay siya ng anak ko ay lahat ng karapatan ay meron na siya. Ako pa rin ang may karapatan kay Nari noh!

Mabuti nalang at kasama ko si Diego kaya hindi ako nahirapang iakyat si Nari sa kwarto. Nang isasara ko na ang pinto ay narinig ko pang tinawag niya ang Tatay niya. Mukhang wala na nga akong magagawa sa sitwasyon na meron kami ngayon. Ayoko man pero kailangan kung magbigay para sa anak ko.

Isang linggo na mula ng magkakilala ang mag-ama. At halos walang tigil sa pabalik-balik itong si Northemio dito sa bahay. Naririndi na nga ako kakabanggit ni Nari sa pangalan niya e. Kapag hindi pa dumarating ang ama ay ako naman ako nakukuliglig kakatanong niya kung nasaan na ang Tatay niya. Minsan nga parang gusto ko nalang sabihin kay Norte na dito na sa bahay tumira ng hindi ako kinukulit ng anak niya.

"Mama, hindi ba natin iwiweyt si Papa? Its breakfast already but his not yet here."-paalala na naman niya.

Madalas kasi six in the morning ay nandito na ang kumag. Ngayon ay alas otso na ng umaga pero wala pa dito. Yari ka talaga sa akin yan mamaya!

"Naku Nari, baka naman hindi pa nahuhugot ng Tatay mo kaya wala pa."-muntik na akong masamid sa sinabi ni Katya sa anak ko.

"What's di pa nahuhugot Mama?"

"E, kung 'yong kutsilyo ang hugutin ko at itarak diyan sa bibig mong matabil? Don't mind her baby, just finish you food."

Ilang beses ko pang kinastigo si Katya dahil sa kadaldalan niya. Mamaya marinig siya ni North ay baka sabihin kung anu-anong tinuturo sa anak ko.

Napatingin ako sa kotseng huminto sa harap ng bahay. Ilang minuto ko pa iyong tinitigan mula dito sa taas ng veranda. Baka kasi napadaan lang o may ibang sadya at nakikiparada lang. Pero ng makita ko kung sino ang bumaba mula doon ay napaingos nalang ako.

"Anak nandito na ang Tatay mong puno ng hangin sa ulo."

"What did you say Mama? Oh, Papa's here na."-dali-daling tumakbo pababa ang anak kung handa na sa pag-alis nila.

Sumunod ako dito pababa. At mukhang manghang-mangha ang anak ko sa kotseng dala ng ama.

It's a f*****g Aston Martini..

How can my daughter won't be amaze?!

"Is this really your car Papa? Its so cool!"

"Yes baby, its your car too."

"Are you sure its safe?"-taas kilay kung tanong dito.

"Of course! I wont let my daughter hurt if that's what's bothering you."-napairap ako sa kanya bago tumalikod.

"Papa, is Mama not kasama again?"-dinig kung sabi ng anak ko. Pupunta daw kasi silang mall kaya pinabayaan ko na basta ingatan lang ang anak ko dahil mahirap na.

"If she wants to come, baby. Of course!"

"Mama can you please come with us? Please Mama... pretty please..."

Napakamot nalang ako sa ulo dahil wala na akong magagawa kapag naglambing na ang batang makulit na ito. Dahil hindi naman na umakyat si North ay inantay nalang niya akong mag-ayos. Si Nari ay sinamahan ako magbihis pero agad ding bumaba ito.

"Iha, magmomall ka ba talaga o magbibilad ng katawan?"-bungad ni Nay Meding pagkalabas ko ng kwarto.

"Nay, naman. Ngayon nalang ako magdadamit ng ganito hayaan mo na. Si Nari kasi ang naghanda nito."

"Naku, kayong mga bata kayo? Siya magdala ka ng jacket dahil baka kabagan ka!"

Dali-dali na akong bumaba dahil nagtatawag na ang maldita kung anak. Kitang-kita ko ang gulat sa mukha ni North ng makita akong pababa na.

I was wearing a white spaghetti strap mid-rip top and a high waisted jeans. I just pair it with a pumps.

Nakipagtalo pa ako sa anak ko dahil hindi ako sanay dito. Pero dahil magaling siya nanalo siya. Bakit daw ang mga Nanay ng klasmate niya ay nagsusuot ng ganoon, so bakit ako hindi pwede?

Kaya kesa makipagtalo suotin nalang.

"You really wearing that?"

"Yeah, why is it not bagay?"-maarte ko pang tanong. Gusto ko siyang asarin kasi kahit noon pa ayaw niya ng mga ganitong damit. "May sinasabi ka ba..?"-tanong ko ng marinig ko siyang bumubulong-bulong.

Napapailing nalang siyang pinagbuksan ako ng kotse. Wala siyang magagawa kaya tiisin niya ang suot ko. At wala rin siyang karapatang pagbawalan ako.

Walang kami...

Sa sobrang kakapanood ko sa mag-ama ko hindi ko napansin na may makakasalubong na ako. Nakakatuwa kasi silang panoorin panay ang tawa ng anak ko.

"Oh, sorry! Hindi ko kayo napansin."-hingi ko ng paumanhin ng may mabunggo ako. Mabuti nalang din at nahawakan niya ako kaya hindi ako natumba.

"Mah—Alitha are you okay?"-lapit agad ni North sa akin.

"Ayos lang salamat. Umm, Sir pasensiya na po hindi ko po kayo talaga napansin—"

Halos bumagsak ang panga ko pati ang puso ko habang nakatingin sa lalaking nakangiti sa harap ko.

"Are you okay Ali?"

"Long time no see, my runaway bride!" Ngisi nito bago tumingin sa lalaking nasa tabi ko.

Now i wanted to get lost and never comeback...