Chapter 14
Venice
-
Nananatili akong walang imik habang nakatingala sa pagdaan ng bawat number sa monitor. Nakahalukipkip lang ako habang ang isang paa ay mahinang tumatapik sa sahig ng elevator, hudyat na gusto ko nang makalabas doon.
Bakit ba parang ang tagal bigla ng oras? Kung kailan gustung-gusto kong mawala si Leo sa paningin ko ay siya namang parang paghinto ng oras. Sadya bang pinaglalaruan ako ng tadhana? O talagang si Leo lang itong pinaglalaruan ako?
"Venice—"
"Don't talk to me," maagap kong sambit na pinuputol ang kung ano mang sasabihin ni Leo.
"Gusto ko lang sabihin na naiwan mo 'yung panty mo sa unit ni Warren."
Literal na bumagsak ang panga ko sa sahig, kasunod nang marahas kong pagkagat sa pang-ibabang labi ko. Kaagad na nag-init ang mukha ko sa sobrang kahihiyan a
