Common, Make me

Vander Lux

Common, Make me

* * *

Despite of having a inner debate, I compose myself and prepare my papers indicating for my one week leave. My confidential reason and my purpose. Inihanda ko na talaga at pinag-isipan, I also know that they will allow me because it is rare that I will file a leave. Well, atleast I have valid reasons.

Wearing my usual aura, naglakad ako papasok sa hospital na aking pinagta-tabahohan na parang walang inaalalang gulo noong nakaraan. Sure, I was kind of nervous but I need to set aside that s**t. Mas inisip ko na lang na kung magpapa-apekto ako ay parang talo na talaga ako sa laban na uumpisahan ko pa lang.

I am sure. A hundred percent sure that I will put Arden Luther Guevara to jail. Yes, I love him but for all I care is justice. The justice for myself, for my son, and for my deceased father.

Alam kong isang malaking gulo ang pinasok ko, noon pa man ay talagang pinag-isipan ko na. Now, I will not waste my f*****g time just to deal with some away-kalye shits.

"Nandiyan na si Ma'am Via, bumalik pa talaga. Ang kapal ano?" Rinig ko pang bulungan ng ibang nurse habang hindi tumitingin sa akin. I didn't bulge at all, wala akong puso sa oras na ito.

Go girls, I don't give a f**k.

"Ma'am!" sigaw ng isang nurse habang peke na ngumiti sa akin. I smiled at her too as well, iyong tipong aakalain mong anghel ako na hulong ng langit.

Angel my ass.

"Yes, Brien?"

May binigay pa itong box na sa tingin ko'y cookies. I know what she is planning. Hindi ako tatanga-tanga at gullible na kagaya nila. Hindi ako nag-aral nang maraming taon para magpa-uto.

You're planning something against me? Then, we'll see if who will win.

Bring it on, Fiona.

I fake my surprise and thanked her, "Omg! Thank you so much dito! I will surely love it since I heard na sikat iyong shop ng mama mo because of delicious pastries, Brien. At they're right because when I tasted it . . . grabe wala akong masabi. " Aniya ko pa at hinawakan iyong kamay niya na siyang ikinagulat nito. They know that I didn't hold hands and compliment. Kaya nga ang tawag nila sa akin ay witch-b***h.

She looked at me with a happy expression. Talagang ang dali utoin dahil naniwala siya sa drama ko. Gulat na gulat eh.

Tch. Stupida. Ang gaga lang.

"Hala, totoo! Super thank you po! Sasabihan ko si mama na nagustuhan niyo."

I saw Dustin from a distance peeking at his door, talagang titig na titig ito at para bang hindi siya sang-ayon sa naging drama ko. Well, he knows me very well. Noon pa lang na nag-aaral pa lang kami ay kilala na niya ako. Mula sa nakaraan ko, ugali, estado sa buhay — lahat.

Hindi naman lingid sa kaalaman kong gusto niya ako but, I can only see him as a friend lang talaga. He is special, yes. But, as a brother. And I will treasure him. Siya lang iyong taong hindi ko tatalikuran kahit kailan.

Nag-thank you ulit ako at nagpaalam na. Tili nang tili pa si Brien habang parang naiiyak sa tuwa. I hid my grin and opened my office. Agad kong nilapag sa table iyong dala ko at inayos muna ang laylayan sa soot ko.

"Via," rinig ko pang boses ni Dus na nagbukas sa pinto sa likod ko. Hinarap ko siya at nginitian, binati ko pa.

"Good morning my handsome Dustin," he didn't laugh or smile. Talagang nagsalubong pa iyong kilay.

Tch. Dustin naman.

Dustin let a heavy sigh, "Via naman, ano na naman iyong pinaplano mo? Ako iyong kinakabahan sa iyo eh. Baka mapa-away ka na naman." I kept my smile and walk towards him.

I know that he's concerned of me but I will be careful not to be caught.

"Alam mo Dus, kapag kasi hindi ako nakipag-laro mas mahirap sa akin na kumilos nang malaya. Mas mabuti ng ganoon, mas mabuti iyong makuha ko muna iyong loob ng mga tao rito... " I sat at my table.

"Fiona is starting already, papa-api ba ako?" Hindi na siya naka-imik. Nakuha iyong pinu-punto ko.

‘I'm sorry, Dus. But will make sure to myself to guard myself. You can't stop me from playing along with them. I will get the justice I wanted. Ipapanalo ko 'to.’

—

After ko na-i-pass iyong papers ko ay umalis na ako at hindi nagsayang ng oras. I headed straight to airport and wait for my flight.

Hindi na ako nagpa-alam pa sa bestfriend ko dahil alam kong busy iyon sa boyfriend niyang si Reon. Atleast, nakapag-paalam na akong hindi na muna papasok. She will understand naman.

She knew about what happened at halos time to time niya akong chini-check. Sinabihan ko na lang siya na okay lang ako at may aasikasohin lang sa Manila. I lied to her that papa's death anniversary is approaching.

Nang tumunog na hudyat na upang sumakay sa plane ay hindi na ako nag-aksaya ng oras.

"This is flight 2490..."

I didn't listen to the flight announcement and busy myself looking at my son's picture in my gallery. It's been a while since I saw him, and I can't help but to feel excited dahil ilang oras na lang, makakapiling ko na siya. My son . . . he's big now and he's smart. Hindi ko nga lang alam kung saan nagmana, sa akin ba o sa tarantadong tatay niya but, I don't care. I am proud of him kahit na bunga siya sa isang hindi inaasahan na trahedya sa buhay ko.

I am so thankful that even I experience that tragedy, iyong anak ko iyong naging lakas ko upang bumangon. Iyong nga lang ay mahirap ipa-intindi noong una sa kaniya but, as the the passed by, he finally understood. Kahit sa murang edad ay naintindihan na niya iyong sitwasyon namin.

Miss na miss ka ni mama, ‘nak.

Kahit naman siguro papaano ay makakabawi na ako sa kaniya ngayon. Yes, he already knew that I was his mom and he do understand why I didn't introduce myself on him pa.

Well, mamaya . . . he will finally meet me later.

Thankful din ako kina ate Sol kasi pinapa-alalahanan niya si Van na ginagawa ko ang lahat ng ito para sa ikakabuti naming dalawa. Kaya ayon, kahit na malayo kami sa isa't-isa ng anak ko ay hindi siya nagtatanin ng sama nang loob sa akin. Vander was in good hands at malaki iyong utang na loob ko kay ate. I was thankful for ate's daughter also, kasi kung wala si Kalea ay paniguradong walang kalaro iyong anak ko.

As the plane was ready to take off, I put my seatbelt again. Sobrang lakas pa ng dibdib ko habang tinatanaw iyong lalandingan namin.

Mama's here now, Vander.