Common, Make me

Pain and happiness

Common, Make me

* * *

[A/N: Hi! It's been a while before I made an update and I apologise for that. I've been worn out and having a hard time again coping with my breakdowns. But anyways, hope you like this chapter. Thank you for reading, distincts!]

What can you do for love?

Well, for me. If I will fall in love then mapunta ako sa situation na kung saan ay kailangan ko na lang bitawan ang taong iyon ay gagawin ko. If iyon 'yong way para mapabuti iyong taong mahal ko, na kahit masakit sa kaloob-looban ay gagawin ko. I will not force myself on that someone. Okay na sa akin na makitang worth it iyong pagbitaw at pagpaparaya ko. It may sound selfless but, I don't want him/her to be with me pero pareha naman kaming naiipit, nasasaktan, nagdurusa . . . I would rather sacrifice.

Minsan kasi sa buhay natin ay kahit na sabihin nating we found the right one for us, kung si tadhana iyong kikilos tapos paghihiwalayin tayo ng taong iyon, all we could do is to embrace what it is. Right love at the wrong time, that's what I meant.

Seeing them successful after we freed them makes us happy too, but, not as happy that much if we still holding on those memories we had with that person. Kaya nga kapag nagparaya na tayo ng tao, ay dapat ay palayain na rin natin iyong sarili sa mga ala-ala na maaring makakasira at makakapanghina sa atin lalo.

There are things that may benefit to others but can destroy us too.

But, in Arden's case now. Kaya na nga ba nitong magparaya? Now that he already received the excruciating pain, will he able to endure it? Or, he will still fight for his love even if he will look stupid . . . even if it's already foolishness?

Tudo na nga iyong sakit na binigay ni Via sa kaniya, may lakas pa ba siya? How far he can go, how far he can hold?

Heartbroken was just an understatement. Hindi niya alam kung papaano niya iindahin iyong nararamdaman niyang sakit.

Indeed, truth really hurts.

All he could think was her. Via, Via . . . walang katapusan na Via.

"Ganoon na ba ako ka-tanga? Ganoon na ba ako sa bulag sa pagmamahal ko kay Via? If I am, can you rate it from scale one to ten, Reon? I need to know, I need to f*****g—"

"One hundred." Putol nito, napatanga pa si Arden sa naging sagot at hindi makapaniwala. Reon shut his mouth that instant.

He f*****g admit it. Tanga naman talaga siya, matagal na. Ayan tuloy, nakatanggap siya ng bara mula sa kaibigan na prenteng kumakain lang ng chocolates habang naka-cross legs. Sa totoo, stressed na rin ito kung dapat ba niyang e-advice si Arden o hindi. Alam naman kasi ni Reon na makakalimutan din nito kinabukasan ang pinagsasabi niya.

It was all useless.

Gusto na rin nga niyang ikutan nang mata si Arden pero pinigilan lang niya na gawin iyon.

Natigil naman ito sa pag-iyak.

"Inaneto." Hindi napigilan na mapamura ang doktor sa naging sagot ni Reon. Kahit na lasing ito ay para bang bigla siyang nabalik sa katinoan. Bumusangot naman iyong mukha no'ng isa.

Agad naman itong dumepensa habang ngumunguya pa.

"Eh, nagtanong ka, alangan anong isasagot ko. Honest lang ako, boss." Aniya naman ni Reon.

Napaka-henyo mo talaga, Reon. Scale one to ten lang, lumagpas ka pa.

Nailing na lang siya. At nasabi sa isip na...

‘Wala ka talagang kwenta kausap.’

Tumango-tango na lang siya, hindi na nagsalita pa. Baka kasi kung papatulan niya ay may iba pang salita na lalabas sa bibig ng napaka-inosente niyang kaibigan, baka tuluyan na nga niyang masapok ito dahil sa inis.

Tanggap naman niya iyong katotohanan na naging bobo nga talaga siya sa pag-ibig. Akala niya haka-haka lang iyang 'kapag matalino ka ay nagiging bobo ka sa pag-ibig’ no’ng una, totoo pala. Siya iyong lehitimong patunay ro'n.

"Tangina talaga. Ang bobo ko," bulong pa ni Arden habang dumokdok sa lamesa, reflecting his actions and how he stupidly chase Via.

‘Damn it! Hindi ko ’to matatanggap, mahal na mahal ko siya eh!’

"Buti naman at na-realize mo na, boss." Rinig din niyang sagot naman nito na pabulong din. Nagpatay-malisya pa ito at tumingin sa kisame.

Mariing nagmura si Arden. "f**k you."

"Luh, ayoko nga. Hindi kita type." nakangiwing Saad nito at bahagyang lumayo sa kaibigan.

Naibato naman agad ni Arden ang takip ng alak kay Reon. Minsan, ipinagpasalamat niya iyong pagiging inosente nito sa mga bagay-bagay pero ngayon, parang gusto niyang lagyan ng duck tape iyong bibig para matahimik. Masyadong na kasing realtalk at tinatamaan talaga siya sa mga pinagsasabi nito. Napa-isip nga siya kung si Reon nga ba talaga iyong kausap niya.

"Just . . ." huminga muna siya nang malalim. "Just shut up, Reon." ngumisi naman ito sa kaniya, nang-iinis. Hindi nasindak sa pananakot niya.

Lagot ka talaga, Reon.

"Sabihin mo muna, please master." sabay pa taas-kilay, sinamaan naman ni Arden nang tingin ito’t pinandilatan. "Last ka na lang talaga sa akin..." sabay pakita ng kamao.

"Tatamaan ka na sa akin, sige." Paghahamon pa niya.

Mas lalo lang naman itong nang-asar, "Ikaw nga tinamaan kay Via pero hindi ka naman sinalo. Aguy naman boss. Iiyak na ’yan." saka ito tumawa, humahalakhak pa na para bang wala lang sa kaniya iyong pamatayng titig ni Arden.

Halaka. Foul 'yon, beh.

Mas lalong sumama iyong timpla nito. "You idiot." Then, he glance at his friend, ready to give him a beat.

Nang tumayo na si Arden ay tanging takbo na lang iyong nagawa ni Reon.

Patay kang bata ka.

"Uy! Loh, joke lang boss! Hindi ka naman mabiro!" sigaw pa nito habang paikot-ikot sa sofa habang habol-habol siya ni Arden. "Boss! Joke lang 'yon, uy! Boss!"

"Come here idiot! Joke my ass, you motherfucker!"

Ang akala ni Reon ay tatamaan na siya mula sa boss niya pero bago pa man siya nito sapakin ay nawalan ito nang malay dahil sa kalasingan. He was thankful because he was saved from beating but at the same time, he was hurt because he saw how devastated his boss was, nasasaktan siya sa sitwasyon ng taong tinuring na rin niyang kapatid. He wants to blame Via everything but somehow, he also think what may her reason why she did that on Arden.

‘Ayokong panguhanan nang galit kay ma'am Via pero, nakakagalit talaga iyong ginawa niya, tsk.’

Nang tanongin din naman niya ang nobya ay hindi rin nito alam kung bakit ganoon si Via. Yes, his girlfriend is Via's bestfriend but, she doesn't have any idea what's going on. Kung tutuosin ay para bang late lagi iyong update ng girlfriend niya sa mga nangyayari sa hospital na pinagtatrabahuhan nito.

‘Mag-best friend ba talaga sila?’

He wants to investigate himself but, malalaman at malalaman naman iyon ni Arden. Fiona knew Reon too and it's impossible not to be noticed. Baka magalit pa ito at sesantehin pa siya.

Napahilot na lang nang noo ang binata habang naka-upo sa sofa sa loob ng kwarto ni Arden.

He was staring at him sleeping so peacefully. Parang hindi broken hearted iyong lagay no'ng amo niya kapag tulog. Even in his broken state, he was still handsome.

‘Oh. Shawty, pare.’

"Hay, kawawa ka naman boss," umiling pa siya then, he clicked his tongue. "Bakit pa kasi si Via pa iyong trip mong mahalin, ayan tuloy, ikaw iyong napagtripang saktan."

—

On the other side, when Via already neared her son, she can't help but to burst into tears even more. Si Vander naman ay naiiyak ding nakatitig sa mama niyang hindi niya nakita sa loob ng napakahabang panahon, but seeing his mom right now is like a dream. Kung dati ay sa pictures at video call lang niya ito nakikita pero ngayon, nasa harapan na niya mismo.

Mabilis siyang tumakbo habang nakabuka iyong kamay niya, preparing to embrace his mother's warmth for the first time.

"Mama!" sigaw nito nang nasa bisig na ito ni Via. Niyakap naman ni Via ito nang napakahigpit at hinalikan iyong noo nito. Dinama ang init ng yakap ng anak.

Hindi niya maipagkaila na mapakas iyong t***k ng puso niya sa sayang nadarama.

"Mama's here na, 'nak," aniya pa habang hinahagod iyong likod ng anak. "Hindi ka na iiwan ni mama. Dito na si mama sa tabi mo." Agad namang napatingin iyong anak sa kaniya, inosenteng tumingala. Hope and happiness was evident on Vander's eyes.

Matamis naman itong ngumiti.

"Talaga po?" Pagtatanong nito. Tumango na lang si Via habang pinupunasan iyong luha ng anak habang mayroong mu-munting ngiti sa labi.

Maya-maya ay umangat iyong gawi ng dalaga kay Sol na nag-alaga sa anak niya at kay Kalea na anak nitong nakamasid lang din. Nakangiti pa ito sa kanilang dalawa ng anak niya.

"Hello po, ate Via!" Aniya ni Kalea. "Grabe ate, ang ganda niyo po pala sa personal, 'no?" Tumawa si Via sa naging turan nito. She already knew that she was beautiful, but, hearing it from a child makes her heart flutter. Naniniwala kasi siya sa katangang ‘kids don't lie’.

"Bolera ka talaga, Leah," aniya, bahagyang tumatawa. Kalong-kalong si Vander. "Mana ka talaga sa mama mo."

Sol interjected.

"Ay maganda ka naman talaga, inday! Lalong-lalo na ngayon oh, at ang seksi!" Nagtawanan na lang sila at nailing siya.

Ewan ko sa 'yo, ate Sol.

Then suddenly, she thought about something.

Mas masarap palang umuwi sa piling ng taong mahal mo, 'no? Ang saya at nakakapanibago. Finally, I'm home in my son's arms.

"Tayo na?" Tanong siya saka binaba at hinawakan ang kamay ng anak. She also looked at the two, inaya niya ito. "Kain tayo Jollibee, gusto niyo?" nagsitanguan naman agad iyong mga bata. Sobrang na-excite. Well, kids.

She slightly chuckled. "Jollibee, then."

"Yey!" napa-hagikhik na lang siya.

As of now, she couldn't wish for more. She only wants to be with them happily and enjoy the moment.

***

“Sometimes, there are things that we can't control. But atleast, we should know how to apologise when we know that we already cross the line.”

—dawndistinctmind