Common, Make me

Questions and curiosity

Common, Make me

* * *

Having the best time of my life with my son and with these two lovely ladies — I can't explain what I feel. I am already contented spending my weekend with them.

What a sight seeing them laughing from afar.

Before, when I was still pregnant with Vander and imagined my future, I saw myself being miserable because of my son — which it turned out completely opposite from what I expected.

They're right. After all, mayroon talagang mga pangyayaring hindi natin inaasahan na mangyari. Iyong inaakala natin na magbibigay sa atin ng kamalasan pero, ito pa ang magdadala sa atin nang suwerte.

'Hindi man maganda iyong nakaraan ko, ngunit, naging masuwerte naman ako ngayon dahil sa blessing na binigay ni Lord. Siya iyong naging lucky charm ko upang magpatuloy.'

Now, hindi ko inaakalang lubos ko pang pinagpasalamat sa diyos na dumating iyong anak ko. Yes, I admit that I loathed my son before to the point of killing him — at mali ko iyon bilang isang ina. I regretted it. I was blinded with my anger and until now, nako-konsensya pa ako ro'n. Well, thank God because someone guided me all throughout my life. Dahil kung hindi, baka hanggang ngayon ay pinagsisihan kong gumawa ako ng napakalaking kasalanan.

I saw my son from a distance.

Naglakad ito palapit sa akin dala iyong salbabida niya, medyo namumula pa iyong balat niya dahil sa init. Napansin ko naman agad ang gatla sa noo niya, na para bang may iniisip siyang nagpagulo talaga ng isip niya.

Inilagay niya iyong dala niya sa gilid at lumapit nang bahagya.

"Mama, nagkita na po kayo ni papa?" Tanong ng anak ko paglalapit niya sa akin. Saglit pa akong nagulat doon at hindi naka-imik agad. Hindi ko alam kong anong sasabihin.

Words are really hard to find especially when our topic is like this. Napatitig na lang ako. Somehow, I feel like I don't want to talk but, I don't want to hide either. Because I know that the more I hide, the more painful he would feel.

'Pasensya ka na talaga, 'nak. Alam kong naguguluhan ka na sa sitwasyon na ito at kailangan mo ng sagot.'

Ibinuka ko ang aking kamay upang palapitin ang aking anak sa akin. Lumapit naman ito kaya't bumuntonghininga na lang ako at napag-desisyonang sabihin sa kaniya iyong katotohanan.

I stare on the ocean.

'Siguro, ito na rin iyong oras upang dahan-dahananin kong ipakilala sa kaniya iyong tatay niya. Hindi man sa personal pero, atleast may alam siya kung anong uri ng tao iyong tatay niya. Ni isang detalye kasi ay wala siyang kaalam-alam.'

I averted my gaze to my son. Pinakatitigan ko iyong anak ko nang maigi bago siya sinagot. Damn, he really look like his father.

I held his cheek and cares it with care, "Oo, 'nak. Nagkita na kami ng papa mo. Kaso, hindi kasi kami good terms eh," nakita ko naman iyong pagdaan ng lungkot sa mata niya. My heart filled with pain.

Sorry...

Marahan na lang siyang tumango sa akin at hindi na nangulit pa, dismayado sa sagot ko. Tumahimik na lang siya kaya ako naman iyong nagtanong.

"Why did you ask, Vander? Something's wrong ba?" yumuko naman iyong anak ko at matamlay na nilaro iyong mga paa niya. Na parang gusto na lang din niyang iwasan iyong tanong ko at bumalik na lang sa dalampasigan.

I know, he wouldn't dare to ask question like this directly. There must be a reason behind it.

He played his fingers before he spoke, "Kanina kasi, mama. May dalawang bata na naghahabulan kasama iyong papa nila, ang saya kasi nila mama . . . n-naiiinggit po ako." Pag-aamin ng anak ko na nagpakurot nang husto sa aking puso.

"That's why I asked, kasi matagal na rin eh, tapos wala pa siya..." my son's voice quivered before he could finish his sentence. "I-I want answers, m-mama. And . . . I want to meet my papa and play with him. I want to tell my friends too na hindi ako . . . n-a h-hindi ako b-bastardong a-anak."

'Oh, God. My innocent baby . . . I'm so sorry. You went through a lot.'

It broke my heart hearing it.

Inalo ko naman siya at hinawakan iyong likod niya. Sabay na nagsituluan iyong luha ko. "Sorry, Van-van ko. Patawarin mo si mama na hindi ka niya nabigyan ng papa..." hot tears cascade on my cheeks as I wiped my son's tears. My sight gets blurry.

Pagdating talaga sa anak ko ay ang bilis kong masaktan.

Hindi ko alam, hindi ko alam na kinikimkim lang pala ng anak ko lahat. Patawarin mo ako, anak. Wala ako sa tabi mo noong nga oras na nasasaktan ka, wala ako no'n upang patahanin ka sa mga iyak mo, sa mga hikbi mo.

What kind of mother I am to let my son being miserable like this? Napaka wala kong kwentang ina...

Ngumiti ako nang pilit sa aking anak, "Kung pu-puwede lang na gawin kong ipakilala ka na sa papa mo pero, hindi pa pu-puwede anak eh. M-masyaso pa kasing komplikado, 'nak. A-yaw kong maipit ka at mahirapan na habang kinikilala mo ang ama mo, tapos hindi ka niya kilala. Ayokong masaktan ka lalo. Gusto ko munang ayusin 'to, 'nak. Just give mama time anak ha? I will do my best para tuparin iyong birthday wish mo."

Mabilis na yumakap sa akin ang anak ko kaya napayakap na lang din ako. Narinig ko pa ang mga mu-munting hikbi nito.

"Mama..."

Mariin akong pumikit. "Babawi si mama 'nak, ha? B-babawi ako..." hindi ko na napigilan na pumiyok while touching my son's back, comforting him. "Tahan na, Van-van ko. Promise ni mama na makikilala mo rin ang papa mo. Makakapiling mo rin siya."

'You will gonna meet him even if it hurts me. Titiisin kong lahat para sa'yo, 'nak. Kahit na kapalit ng kaligayahan mo ay pighati sa akin, okay lang. Kakayanin ko at ibibigay ko para sa'yo dahil ganoon kita kamahal.'

Nang gumabi ay isang tawag ang nagpabalik sa akin sa ulirat. Hindi ko namalayan na ang bilis ng araw at oras habang nagbabakasyon kami at heto, gabi na at tapos na iyong isang linggo.

Inilagay ko ang telephone sa aking tenga. "Hello? Ano na ang balita?" Bungad ko pa sa tumawag habang sinulyapan ng tingin iyong anak ko, hininaan ko na rin ang aking boses at baka magising si Vander.

[I found out something. The Guevarra's pharmaceutical is bit suspicious nowadays and thier interns . . . they are also acting weird. I don't really know about medical stuffs but, while I was observing them . . . it seems that they were drugged.]

"What?" Hindi ko napigilang napasigaw nang kaunti.

How? Papaanong—

Habang patagal nang patagal talaga ay mas lalong dumarami iyong nagiging biktima niya. Napakawalang-puso ng matandang iyon! Pagbabayaran niya ito!

Ginulo ko iyong buhok ko at sumandal sa hamba ng veranda, "What should I do now? Kailangan ko bang bumalik na sa Manila? Or, I need to stay in Cebu?" I asked, a bit worried and confused.

A long pause eloped us. And I know, he was thinking. Making such complicated decision like this takes time to consider.

Narinig ko pa ang kalansing ng baso bago siya sumagot.

Umiinom na naman siya. He must be so stressed.

[I'll deal with it. You better stay in Cebu, ako na bahala rito sa Manila. I heard he will go there by next month, ikaw na bahala na alamin iyong susunod na galaw niya.] mariin akong napakuyom ng kamao sa narinig.

'It means that I will finally face that demon. I should embrace myself. Damn him, humanda siya sa akin.'

I massage my temple. "Sige. Thank you, mag-ingat ka riyan palagi and send my regards to tita." Then, I ended the call. Hindi ko na hinintay iyong sagot niya.

Pumasok na lang ako sa loob at sinarado na iyong glass door ng veranda. Marahan kong kinumutan iyong anak ko at umupi sa kaniyang tabi.

My phone suddenly beeped.

*One new message*

From: My best man

Kasal ko na sa katapusan, pumunta ka ah. Magtatampo talaga ako sa iyo bespren kapag hindi ka pupunta. Dalhin mo rin iyong inaanak kong pogi, gusto na namin siya makita. At saka, excited na rin si Julie sa birthday ng bata. She told me that she will give Vander a car.

What?! Masyado pa siyang bata para bigyan—

Agad namang nasundan iyong text.

From: My best man

Subukan mong humindi, hindi na talaga kita kakausapin.

I tsk-ed and rolled my eyes.

'Oo na, blinackmail pa ako.'

I smiled as I typed my reply.

To: My best man

Sure. We will be there. Thank you in advance, bespren. I owe you both a lot.

—

By the next morning, maaga akong umalis para asikasohin iyong mga bagay-bagay. Hindi ko na dinala si Vander dahil medyo umaambon at baka mapaano pa iyong anak ko. I don't want him to get sick especially na uuwi na kaming apat sa Cebu.

Yes, kasama sila Ate Sol and Kalea.

After I booked a ticket, dumaan muna ako sa mall to buy some things needed at home. I also include groceries kasi pansin kong paubos na rin iyong stocks. Nagpatulong na lang sa ako sa isang staff ng mall para kargahin iyong mga pinamili ko nang nakita ko iyong bestfriend ko.

Wait, what is she doing here?

"Put those in the compartment, okay? I'll be back, don't leave my car." Sabi ko pa at mabilis na naglakad, sinundan ng tingin iyong bestfriend ko.

From a distance, I saw her enter a coffee shop and cautiously walked in. Nakita ko pang may kinawayan siyang tao and if I wasn't mistaken, that guy is my batch mate before.

What the hell is going on?

Bumalik na lang ako sa kotse ko at binigyan ng tip iyong staff, of course, he thanked me before he leave.

I hopped in and start the engine and went straight home.

'What is my bestfriend doing here? And, bakit siya nakipagkita sa taong iyon? Why she didn't went there with Reon?'

* * *

—dawndistinctmind