Pinanghawakan ko ang sinabi ni Owen matapos naming mag-usap no’ng nasa pavilion kami. Hindi ko ‘yon kinalimutan. Tumatak talaga iyon sa isipan ko hanggang sa dumating na nga ang araw na kailangan ko ng sabihin kanila Mama at Papa ang tungkol sa organization na sasalihan ko.
Kasalukuyan kaming kumakain nang tanghalian. Ngayon na ang oras para sabihin sa kanila.
Humugot muna ako nang malalim na hininga bago nagsalita. “Mom…dad, may naisip na po akong organization na sasalihan,” panimula ko. Magsasalita na ulit sana ako nang biglang tumayo ang kapatid ko.
“I’m done,” ani Sammie at umalis na sa hapag-kainan. Umakyat na siya, muling nagmukmok sa kwarto.
Napabuntong-hininga naman ako. Tatlong araw na ang nakalilipas, hindi pa rin nagkakaayos si Mama at Sammie. Wala naman akong naririnig
