CHAPTER 2
1138 Words
Chapter 2:His Birthday
ALEIXHA MEDLEY ALTARAZA-SULLIVAN's POV
"HAPPY birthday, hon!" masayang bati ko sa asawa ko na ngayon ay malawak ang ngiti niya sa akin. He looked surprise!
He bite his lower lip when he stepped towards me. I spread my arms at sinalubong niya ako agad nang mainit at mahigpit na yakap.
"Thank you, hon, I love you," sambit niya at kumalas sa pagkakayakap mula sa akin, he kissed me on the lips at malugod ko naman itong ginantihan.
We kissed passionately at iyong akala mo wala ay nang bukas, kung hindi lang kami pareho na kinapos sa hangin ay hindi pa maghihiwalay ang aming mga labi.
"I love you..."
"I love you too, hon," nakangiting hinilig ko ang ulo ko sa dibdib niya and I heard his heartbeat. Sobrang bilis ng pintig nito na akala mo ay lalabas na mula sa dibdib mo. I feel this...I do, ganitong-ganito rin ang puso ko. Ang pagbilis nang pintig ng puso ko ay para lamang sa lalaking mahal na mahal ko.
Para kay Laven Oscar lang. Para lang sa asawa ko.
"Hon, you didn't answer me," sambit niya at tunog na may pagtatampo
"Huh?"
Naguguluhang tiningnan ko ang asawa ko na seryoso na ngayon ang mukha, hinaplos niya ang pisngi ko at masuyong hinalikan ito.
"When? When are you carrying our little baby, hon? I wanted to have our child, now. Gustong-gusto ko na may maliit at maingay na bata ang tumatakbo sa bahay natin. I want to hear his voice, his laugh and even his crying. I want to watched him, and I want to play with him. Yayakapin at hahalikan, bibilhan ng napakaraming laruan at higit sa lahat mamahalin, he's our first born baby, ang bunga ng ating pagmamahalan," sincere na sambit niya, hearing his words is a damn breaking my heart.
Paano ko siya mabibigyan ng anak when the fact, I can't have a child, we can't. I can't beae a child, hon...
Nanunubig ang gilid ng mga mata ko. I'm sorry, I'm sorry, hon. Hindi ko maibibigay sa 'yo ang gustung-gusto mo na magkaroon ng anak sa akin. Hindi tayo magkakaanak.
Sumikip ang dibdib ko at parang pinipiga ang puso ko sa sakit nito.
"Let's not talk about our future baby, hon. Let's enjoy this day. This is your birthday," I said. I forced a smile kaya nagiging peke ito at dahilan, that he noticed it.
"You will always ignore that, Aly... are you afraid, hon?" mahinang tanong niya sa akin at hinaplos ang pisngi ko.
Napapikit ako nang maramdaman ang tungki ng ilong niya sa noo ko. Pababa sa ilong ko at pinaglaro niya ang tungki ng ilong namin na siyang paborito kong ginagawa niya.
"My wife is afraid," natatawang sambit niya at hinawakan ko ang pisngi niya.
"I am not... I'm not afraid, hon," I said while smiling.
Hindi ako takot. Handa na akong maging ina ng mga anak natin, Laven. Kung alam mo lang. Handang-handa na ako.
"Then why? Why are you refusing, hon?" tanong niya na para bang nahihirapan din siya.
"Is that just, I am not ready." I know, that's a lie.
"Not ready for what?" naguguluhang tanong niya sa akin.
"For having a baby, I am not ready na maging ina na. Paano kung... hindi ko pa kaya ang isang responsibilidad ng isang ina, Laven?" Isa rin ito sa aking kinakatakutan pero nang maikasal ako kay Laven ay hindi na ako natakot. Handa na ako sa responsibilidad ko bilang ina.
Damn! Is this my reason para... What should I do now?
"Hon, you're with me. I am still here for you. Makakaya mo kahit ang pagiging asawa ko ay sobra-sobra na," aniya habang pinaglalaro pa rin niya ang mga ilong namin. Dumadampi sa mukha ko ang mainit at mabango niyang hininga.
"Just... just give me a time, honey," I said.
"Fine, I want a dozen of children, Aly."
Mapait akong ngumiti. Mabibigyan kita niyan Laven Oscar Osullivan, kahit ilan pa, kung hindi lang ak--
"Wife, don't give me your fake smile, please. I don't like that, I'm sorry kung minamadali kita. huh? I'm just excited , hon, I'm sorry, Aly. My very beautiful wife." He hugged me tightly at hindi ko na napigilan ang paglandas ng mga luha ko at humagulgol agad at siya namang pinagtaka ng asawa ko.
I'm sorry, Laven, I'm so sorry, hon.
"Hush, hon, hush..." pagpapatahan niya sa akin at parang kinabahan pa siya.
"Why are you crying?" he asked me in a gentle voice. He caressed my cheek at paulit-ulit na dinampihan ako nang halik sa tungki ng ilong ko. Sa noo, sa pisngi at maging sa labi ko.
"Hmm?"
"Nothing..."
Sinubsob ko ang mukha ko sa dibdib ng asawa ko at naramdaman ko ang paghagod niya sa likuran ko.
"Wife, hon..."
"I'm sorry, I'm so sorry Laven..." naiiyak na sambit ko at humigpit ang pagkakayakap ko sa kanya.
Jullie Rose, sa mga sinabi mo sa akin ay iyon na ang kinakatakutan ko. Hindi mo alam, hindi mo alam kung gaano ko sinasabi sa sarili ko na matatanggap niya ako, na matatanggap ako ng asawa ko.
Mahal niya ako, mahal na mahal niya ako. Hindi niya ako iiwan at kamumuhian kung sa oras na malaman niya ang sitwasyon ko.
Pinanghahawakan ko ang pagmamahal sa akin ng asawa ko. Na kahit nilihim ko mula sa kanya ang sitwasyon ko ay umaasa ako na matatanggap niya ako.
Umaasa pa rin ako na hinding-hindi niya ako iiwan dahil lang sa hindi na ako magkaka-anak pa. Na hindi ko na matutupad pa ang pangarap namin.
Ang bumuo ng pamilya.
"Hon, why are you crying?" He cupped my face and forcing me to face him but I closed my eyes and with full of tears.
Naiiyak lang ako kapag makikita ko ang mga mata niya, na kung gaano niya kagusto sa bata.
"Open your eyes, open your eyes, hon." Umiling ako at kinagat ang pang-ibabang labi ko. Natatakot ako.
"Wife..." He kissed my forehead again.
"Open your eyes, please, I want to see your eyes," nagsusumamong sambit niya.
"Aleixha Medley Osullivan," he uttered my name.
I opened my eyes pero nakayuko lang ako at hinawakan naman niya ang baba ko, inangat niya ito para makita ang buong mukha ko. Now this time I met his gazed. Punong-puno ng katanungan at pagdududa. Pero nandoon pa rin ang pagmamahal at pag-aalala sa akin.
Hindi ko makakaya kung mawawala ka sa akin, honey. Ikamamatay ko pa yata.
"Why are you crying?"
"I love you, I love you so much, Laven Oscar Osullivan," sambit ko at inilapit ko ang mukha sa kanya. Hinalikan ko siya nang mariin sa labi and he respond my kisses.
I'm sorry, sorry na lang ba talaga ang masasabi ko? Sorry na lang ba talaga?
We kissed, again and again until we ended up making love on our bed.
- Writer
