Chapter 3
1409 Words
IT'S BEEN three hours na walang tigil si Kyo sa pag-angkin kay Ellie. His thrusts were so deep na halos mawalan na ito ng ulirat, until she finally passed out in exhaustion.
Pero dahil hindi pa siya kuntento, patuloy pa ring bumabayo si Kyo sa ibabaw ng dalaga, claiming her like she belonged to him alone.
“Tangina…” mura ni Kyo nang labasan siya. He released every drop of his seed deep inside her.
Sa wakas ay hinugot niya ang kahabaan sa loob nito, saka bumagsak sa kabilang gilid ng kama at tuluyang napapikit sa pagod.
A low groan escaped his lips when he stirred awake. Kyo slowly opened his eyes, dumampi ang kaniyang kamay sa isang mainit na katawan sa tabi niya.
Who was that?
Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata pero agad ding ipinikit hanggang makasanayan niya ang liwanag sa paligid. Nang tuluyang itong muling buksan ni Kyo, bumaling siya sa pigura sa tabi niya, at napaatras ang lalaki sa gulat.
“Ellie?!”
Anong ginagawa niya rito?! Mabilis siyang napatingin pababa at halos lumuwa ang kanyang mga mata nang makita niyang hubo’t hubad ito.
“What the hell happened?” bulong niya sa sarili, habang nagmamadaling sinilip ang sarili niyang katawan.
Hubad din siya?!
Isang malamig na kaba ang gumapang sa kanyang dibdib. Damn it! What happened last night?
“P-please, nakikiusap ako sa iyo. V-virgin pa po ako...”
“H-hayop ka! Ah! W-walang kang awa!”
Paulit-ulit na nag-e-echo ang mga boses na iyon sa loob ng isip niya. Parang gumuho ang mundo ni Kyo sa napagtanto niya. Did he rape her?
Agad siyang tumayo, at mabilis na isinuot ang pantalon at shirt na nakita niya, saka marahang binuhat ang walang malay na si Ellie sa kanyang mga bisig. He ignored the stares from the maids and dropped her in the car.
Pagkarating sa garahe, marahas niyang binuksan ang pinto ng sasakyan at ipinasok si Ellie sa loob.
“Sir, saan po tayo pupunta—”
“Don’t worry, I’ll drive myself,” Kyo muttered hastily, mabilis niyang inaagaw ang susi mula kay Gardo.
Hindi na siya lumingon pa at agad na sumakay sa driver’s seat. Binuhay niya ang makina at saka pinaharurot palabas ng mansyon ang sasakyan.
Pagdating sa ospital. Para siyang baliw na hindi mapakali habang naghihintay sa labas ng ER.
“Doctor, how’s she?” tanong agad ni Kyo nang lumabas ang doktor.
Halos tatlumpung minuto na siyang naghihintay doon, at bawat segundo ay parang pasan niya ang buong mundo.
“Calm down, Mr. Castillano. The patient is fine but…”
“But?” Kyo snapped, impatience lacing his voice.
“But… she had been badly bruised in her area,” sabi ng doktor na naging dahilan para marahang lumaylay ang mga balikat ni Kyo.
Pakiramdam niya ay may humigop ng hangin sa dibdib niya. This was all his fault. Dapat nakontrol niya ang sarili.
“Can I ask a question, Sir?” tanong ng doktor.
Kyo lifted his gaze, guilt written all over his face.
“Hmm…” tumango siya.
The doctor cleared his throat. “Who do you think did that to her?”
Para siyang pinagsakluban ng langit at lupa. What should he say now? Sasabihin ba niyang siya mismo ang gumawa noon?
“I… I d-don’t know. I just… I don’t know,” Kyo stammered, shaking his head. Hirap siyang buuin ang kahit anong salita.
Monster. Rapist. Iyon ang tingin niya sa sarili. Pilit niyang nilabanan ang tukso kagabi, pero siya pa rin ang natalo. She pushed him to the edge, but still… wala siyang karapatan. He clenched his fists, guilt flooding his chest.
“Can I see her?” Kyo asked quietly, halos makiusap.
The doctor shook his head. “Some nurses are still taking care of her. Magpahinga ka muna and freshen up, and by the time you return, malamang gising na siya.”
Dahan-dahan siyang tumango.
“Thank you so much, Doctor. I’ll be on my way.”
Nagkamayan sila bago siya lumabas ng ospital.
Agad siyang sinalubong ni Gardo nang makauwi siya sa mansyon.
“Sir, ayos lang ba si Ellie?”
“No. Find every single detail about Saoirse's nanny, ang pamilya niya, mga kaibigan, her house address, everything,” he ordered coldly, then turned away.
Pagpasok niya sa kanyang silid, sumandal siya sa pinto, humugot ng malalim na buntong-hininga, at marahas na ginulo ang sariling buhok.
How could I do such a thing?
“Damn you, Trixie… damn you!” bulong niya, halos pabulong na sigaw habang pinipigilan ang panginginig ng tinig niya.
Si Trixie, ang babaeng dating asawa ni Kyo. Ito ang may kasalanan! Kung hindi niya ito iniligtas sa mga dumukot dito, hindi sana siya paghihirapan ng mga kidnapper. Pinainom si Kyo ng maraming drugs. Kung hindi niya ginawa iyon, none of this would’ve happened.
“I hate you. I will forever hate you, Trixie,” he whispered, tears brimming in his eyes.
To the world, Kyo Castillano was cold, ruthless, untouchable. Pero sa loob, he was broken. A soft and timid man trapped inside a monster’s body.
Marahan niyang pinunasan ang luha bago tuluyang naglakad papasok ng banyo, dala ang bigat ng kasalanang alam niyang hindi na mabubura kailanman.
Pinagsisihan ni Kyo iniligtas niya si Trixie. Huli na nang malaman niyang plano pala ito ng kanyang asawa para maperahan siya. Humingi ng malaking halaga ang mga kidnapper pero ang hindi alam ni Kyo kakampi ni Trixie ang mga ito.
He doesn't love Trixie, pinakisamahan lamang niya ang babae dahil aksidenteng nabuntis niya ito. At pinilit siya ng ina na pakasalan si Trixie para sa bata. At dahil wala itong nakukuhang pera sa kanya, gumawa ito ng paraan para mahuthutan siya. Pinalabas nitong kinidnap.
“Dad, where’s Yaya Ellie?” tanong ni Saoirse habang bumababa ito ng hagdan para salubungin si Kyo.
Napabuntong-hininga siya at tumingin sa anak. Binuksan niya ang kanyang mga bisig at agad namang tumakbo ang bata papunta roon, mahigpit siyang niyakap. Suot na ni Kyo ang kanyang pormal outfit, handa na para bumisita kay Ellie sa ospital.
“Yaya Ellie is on a vacation. She’ll be back soon, sunshine,” he lied smoothly, habang hinahaplos ang buhok ng anak.
Napangiwi si Saoirse at napaawang ang labi.
“Iniwan niya ako…” bulong nito, sabay singhot bago ipinatong ang ulo sa balikat ng ama.
Napapikit si Kyo, at marahang minasahe ang sentido bago banayad na tinapik-tapik ang likod ng anak.
“Don’t cry, sunshine. Babalik din siya para sa iyo. Pero ngayon, go have your breakfast muna, and then Gardo will take you to school,” sabi niya saka dahan-dahang ibinaba si Saoirse sa sahig.
Nanatiling nakatingin ang bata sa ama. Ang luha ay ang namumuo sa mga mata nito.
“Dad… won’t you take me to school today?” tanong nito, puno ng pag-asa ang tinig.
He crouched down to her level, his sharp yet softened eyes gazing into hers.
“No, sunshine… I have somewhere very urgent to go. But I promise you, once I’m done, I’ll come and pick you up from school myself, okay?” Dinampian niya ng halik ang buhok ng anak, puno ng kasiguruhan ang tinig niya.
“Okay, Daddy. I love you!” masayang sagot ni Saoirse, giggling as she pecked his cheek bago tumakbong papunta sa dining hall.
Kyo let out another sigh, straightened himself up, and slipped both hands inside his pocket habang naglakad papalapit kay Gardo.
“Any information yet?” malamig ngunit kontrolado niyang tanong.
Tumango si Gardo, agad na nagbigay ng ulat.
“Sir, nasa probinsya ang kanyang pamilya. Ang ama ni Ellie ay nakulong, at lulong sa sugal ang ina nito. Ang nag-iisa niyang kapatid ay nagtatrabaho bilang waitress sa Chie's Restaurant…”
“Wait,” she cut in, his deep voice commanding. “Do you have her number?”
“Sa kapatid ni Ellie?”
Kyo hummed, hindi mabasa ang kanyang ekspresyon, saka siya tumalikod patungo sa itim na kotse.
“Yes, Sir—”
“Call her,” he interrupted, his tone leaving no room for hesitation. “Tell her about Ellie being admitted to the hospital. Sa Northcrest Medical Institute.”
At hindi na siya naghintay ng tugon. He opened the car door, slid into the driver’s seat, and with one swift motion, ignited the engine. Maya-maya ay umalis na siya, at ang tanging naiwan ay ang mababang ugong ng kanyang sasakyan na umalingawngaw sa driveway.
- Writer
