Hindi ko alam kung ilang oras na ang lumipas mula ng sapilitan akong kunin sa ospital hanggang sa dalhin dito sa lugar kung saan ako iniwan.
Itinali ako ng nakaupo sa isang kahoy na bangko. Ngalay na ngalay na ang mga kamay ko sa mahigpit na pagkakatali. Nakapiring ang mata ko at may busal din ang bibig ko para hindi ako makapag-ingay.
Wala talaga akong ideya kung ano ang pakay ng mga lalaking iyon sa akin.
"Katapusan ko na ba talaga? Paano ang mga anak ko?" tanong ko sa hangin habang inaalala ang mga mukha ng tatlo kung anak na malamang na baka umiiyak dahil hinahanap na ako at wala pa ako sa bahay.
Dapat pala ay nakinig ako kay Tine na at hindi na ako dapat na lumuwas ng wala naman katiyakan kung mahahanap ko nga kay Trevor ang kasagutan tungkol kay Sir Damian.
Miss na miss ko na a
