Escape (Tagalog)

Six

    IT’S FIVE IN THE MORNING at gising pa rin si Niomi. Nakahiga lang siya sa kanyang kama pero hindi pa rin siya makatulog. She sighed. Naisipan niyang gumawa ng gatas, baka makatulong iyon upang mapadali ang kanyang pagtulog kaya lumabas siya ng kanyang kwarto papuntang kusina.

    Muntikan na siyang himatayin nang makita niyang nakatayo sa sala si Sean. "Grabe ka, Sean! Ginulat mo naman ako." sabi niya habang nakahawak pa rin siya sa kanyang dibdib at kinakabahan dahil akala niya iba na ang kanyang nakita. For Pete’s sake, it’s already five in the morning.

    Sean scratches the back of his head. "Sorry... Anong oras pa ba ako nandito?" 

    "Kaninang 11pm pa, sabi mo dito ka muna kaya ayan, diyan kita pinatulog, saka lasing ka kagabi. Ewan ko ba sayo parang every week na lang ata umiinom ka.  Ganon ba kayo ng mga kaibigan mo? Happy happy lang?" curious niyang tanong. She meant no harm but she just wanted to hear it from him.

    Hindi pa niya gaano kilala si Sean kaya madami siyang tanong dito. Hindi naman siguro masama ang magtanong. Mas mabuti na nga na mas kilalanin niya si Sean dahil ayaw naman niya magkaroon ng kaibigan na hindi niya alam ang personality nito o attitude o di kaya hobby nito. Lumapit naman sa kanya si Sean at hinila siya paupo sa sofa.

    "We're not the kind of guy. Yung 'happy happy lang'. It'a not that every day na nagkikita kami kaya kami uminom kahapon just to have fun once awhile since naging busy kaming lahat these past few weeks." Sean explained thoroughly. 

    Tumango naman siya biglang sagot niya. "Huh? Ikaw, busy? Parang hindi naman." 

    "Gusto mo malaman yung pinagkakaabalahan ko?" Sean suddenly asked her.

    "Sure, why not?" sagot agad niya.

    Agad namang hinawakan ni Sean ang kanyang kamay kaya nagulat siya pero hindi na niya ito pinahalata sa binata. Lumabas sila ng condo unit niya. Hindi niya alam kung saan siya dadalhin ni Sean pero kung saan man siya dalhin nito, naniniwala siyang walang mangyayaring masama.

    NANG NASA loob na sila ng elevator ay tahimik lang sila. Walang nagsasalita sa kanilang dalawa kaya nagulat siya nang bigla nalang tumigil ang elevator na kung nasaan sila at namatay ang ilaw nito. 

    "Sean!" She screamed. Alam niya sa sarili niya na takot siya sa madilim at masikip na lugar kaya sa pagkakataong iyon ay kinakabahan na siya. Hindi niya alam ang gagawin niya. Takot siya sa ganoong sitwasyon. Sa mga oras na 'yon ay kabadong-kabado na siya.

    "Hey...I'm here, Aemie." narinig niyang wika ni Sean at naramdaman niyang may humawak sa kanyang kamay at nilapit siya ni Sean sa tabi nito.

    Hindi siya makahinga ng maayos. Pakiramdam niya hihimatayin na siya nang wala sa oras. Nanginginig na rin siya at pinagpapawisan na ng malamig.

    "Nanginginig ka..." Sean noticed.

    "Natatakot ako." yun lang ang kanyang sinabi.

    Naramdaman niyang hinigpitan ni Sean ang paghawak sa kanyang kamay at saka sinabihan siya nito na umupo sila kaya umupo silang dalawa sa lapag ng elevator at may kinuha si Sean mula sa kanyang bulsa.

    "Flashlight?" nagtatakang tanong ni Niomi kay Sean nang nilabas na ni Seungcheol at bagay na kinuha nito mula sa bulsa niya.

    Tumango ito. "Yeah. Emergency flashlight. Para kung may mangyaring accident or something like this." sabi nito sa kanya kaya napangiti si Niomi "Natatakot ka pa rin?"

    "Uhh. Medyo. I don’t like this situation." 

    "Aish. You don't have to. Mamaya may pupunta ng staff dito for sure." he said to her and then nakita niyang may tinawagan si Sean mula sa cellphone nito.

    Narinig niya ang kanilang usapan. Tinawagan ni Sean ang emergency number ng condo at narinig niyang sinabi kay Sean na gagawin daw nila ang lahat ng makakaya nila para mapadali at makaalis agad sila sa elevator.

    "So, we'll be staying here for how many minutes? Hour?" she asked Sean before she sighed. Ngayon lang siya na-trap sa elevator at mabuti na lang hindi siya nahimatay agad at mabuti na lang pinakalma siya ni Seam kundi baka kung ano na ang nangyari sa kanya doon at dagdag pa sa problema iyon.

    "I have no idea but they told me that they'll do their best to fix the elevator para maalis na rin tayo dito. I trust they’ll do their best for us to get out of this elevator immediately."

    Tumango-tango si Niomi bilang sagot niya kay Sean. "Nga pala, buti nagtatagalog ka na pakonti-konti. Bagay naman sayo, fluent na fluent ka nga, eh." she said to him and then she heard him chuckle.

    "Jinja? Gomawo." he said and then he smiled even though he knew she wouldn't notice it.

    "Anong 'jinja' saka 'gomawo'? Wag mo nga akong kausapin ng Korean kasi di kita maintindihan." sabi ni Niomi sabay hinampas sa braso ni Sean. Hindi naman malakas ang paghampas niya pero nag-react ng OA si Sean.

    "Kapag ako nagkapasa nito ah... Gamutin mo." Sean said jokily. "By the way, jinja means really and gomawo means thanks." 

    Tumango ng marahan si Niomi. "Ah. Ayun pala yon. Thanks to you may alam na akong Korean words." 

    Pagkatapos niyon ay naging tahimik nalang sila. Walang nagsasalita ni isa sa kanilang dalawa. Nagpapakiramdaman lang kung sino ang unang magsasalita at magkukwento o di kaya magtatanong.

    They both sighed. 

    "You're bored, aren't you?" Sean asked Niomi at tumango lang si Niomi bilang sagot sa tanong nito sa kanya

    "Yeah." walang gana niyang sabi.

    "So you wouldn’t get bored, ask me anything you want to know about me and I'll do the same thing." suggestion ni Sean at tumango naman si Niomi.

    Nag-iisip si Niomi ng pwede niyang tanungin kay Sean. Mabuti na nga lang at ito ang nagsabi sa kanya na pwede niyang tanungin ang lahat ng gusto niyang malaman tungkol kay Sean.

    Hindi na niya pinalagpas ang pagkakataon na 'yon at nagtanong na siya agad.

    She's curious that's why she asked. "Bakit ka naman sineset-up ng father mo sa iba't ibang babae? If you feel uncomfortable with my question, it’s okay if you don’t want to answer it.”