(Ameenah's POV)
ANG MGA LIM ay dumating eksakto sa 7 PM, ang kanilang mamahaling mga sasakyan ay naka-line sa aming driveway parang parade ng lahat ng pinahahalagahan ng aking ama—kayamanan, koneksyon, legacy. Si Mark ay bumaba na may suot na mamahaling suit, ang kanyang ngiti ay perfectly calculated habang iniabot sa aking ina ang isang magarbong gift.
"Good evening, Mr. and Mrs. Al-Farouq," aniya na may practiced charm. "Ameenah, you look beautiful tonight."
Ang kanyang mga salita ay parang lines mula sa script, so different from Rafael na laging genuine. "Thank you, Mark," tugon ko, maingat ang aking boses.
Nagsimula ang dinner, ang usapan ay parang business negotiation. Si Mr. Lim ay nag-uusap tungkol sa merger plans habang ang kanyang asawa ay nagko-compliment sa aming home decor. Si Mark ay patuloy na nakatingin sa akin, ang kanyang mga mata ay tila nag-a-assess sa akin parang isa pang acquisition para sa kanilang family empire.
"Don't you think the merger would benefit both our families tremendously?" tanong ni Mark na biglang nagpa-focus ng lahat ng atensyon sa akin.
I took a deep breath, naalala ang mga sketch ni Rafael, ang community center, ang pag-ibig na mas tunay kaysa anumang business arrangement. "I think there are different kinds of mergers, Mark. Some are about hearts, not just business."
Biglang natahimik ang hapag-kainan. Ang mga mata ng aking ama ay lumaki ng bahagya, habang ang ngiti ni Mark ay nanatili pero may lamig na.
(Rafael's POV)
HABANG NANGYAYARI ANG dinner, ako ay naiwan sa construction site, nag-iisa sa gitna ng mga anino ng aming mga pangarap. Ang aking sketchpad ay bukas pero ang aking mga kamay ay hindi makaguhit—parang nakatigil ang aking creativity sa pag-iisip kung ano ang nangyayari kay Ameenah.
Biglang may tumawag—unknown number. "Rafael Lorenzo? This is Mr. Al-Farouq's assistant. He wants to see you tomorrow morning at his office. 9 AM sharp."
(Ameenah's POV)
PAGKATAPOS NG dinner, habang nagpaalam na ang mga Lim, nakita ko si Mark na kumuha ng kanyang phone at may kakaibang ngiti. Nang masulyapan ko ang kanyang screen, nakita ko ang litrato naming magkasama ni Rafael kanina sa community center—kuha mula sa malayo, kitang-kita ang aming pagiging malapit.
"My driver took this earlier," bulong niya sa akin. "Interesting how some pictures can change everything, don't you think?"
(Both POVs)
ANG GABI NG dinner ay nagtapos na may hindi nasasabing banta sa hangin. Si Ameenah ay naiwan na may takot sa kanyang puso, alam na ang litrato ay maaaring gamitin laban sa kanila. Si Rafael ay naiwan na may misteryosong tawag at pangambang may masamang mangyayari.
At habang nagpaalam sila sa isa't isa sa phone, iisa lang ang kanilang naramdaman: ang bagyo ay nagsisimula nang dumating, at ang kanilang pag-ibig ay nasa gitna ng unos.