The Seductive Surrogate

Prologue Nancy POV   “Girls, I really need to go!” I waved my hand. “Sorry. I missed my husband, badly.” I declared and smiled at my friends. Hoping na makaalis na nga. Napuno ng pagkadismaya ang table namin dito sa loob ng isang sikat na restaurant ng kaibigan ko. Ngayon lang kami muling nagsama-sama ng kumpleto. We are all busy to the fact na wala na talagang oras para magsama-sama kami. “Come on! Ilang days palang kayong magkahiwalay ni Ricardo. Keep your panty to yourself, girl!” eskandalosang sikmat ni Laura. Tinaas niya ang kanyang wine glass. Nagtawanan ang mga iba pa naming mga kasama. “Sus, yaan pa ba? Naalala ko nga noong college tayo, pumasok iyan ng iika-ika. P.E class pa na ‘tin noon and gosh! Tawang-tawa ako.” Inirapan ko si Gina. What? Hindi pa nila nakakalimutan iyon? For pate sake! Thirty years old na kami. And. . . ahh!!! “Napakatagal na noon!” nakangiwing anas ko. Kinuha ko ang baso kong mamasa-masa dahil sa lamig nito. Nag-iinit ang katawan ko sa sinasabi nila. Nakakahiya and. . . So dame hot and wild those days as I remember. That was our first with my longtime boyfriend, Ricardo. And now, his my loving husband. “Ano ka? Ang hirap namin mag-adjust noon sa game na ‘tin dahil hindi ka makalaro properly ng volleyball because. . .” “Oh, shut up, Laura!” I can’t believe were having this kind of conversation. Nasa restaurant kami at maraming tao dito na pwedeng marinig ang kanilang mga sinasabi. “Sana lahat mainit pa rin ang lovelife.” singit ni Fidel. She is our guy friend. Na meets namin siya sa isang business trip and now, she is one of the girls. Lonely nga lang. Nagtawanan kaming lahat. Heartbroken ang friend namin! Nahuli niya kasi ang boyfriend niya na may kasamang babae sa isang hotel. Kaya ito, naglalabas ng sama ng loob. Kanina pa nga ito umiinom, e. Ayaw paawat! “Don’t you worry, my not so girlfriend. Papahanapan kita ng maasawa mo kay Ricardo. I’m sure maraming gwapo sa Cebu.” Speaking of my husband, I really missed him. Ano kayang ginagawa niya ngayon? Hindi niya alam na nasa Manila na ako. Akala niya nasa isang reunion kami sa Tagaytay at bukas pa makakauwi. Napaaga ang uwi namin dahil sa kaibigan naming ito. Tumawag siya na hindi na raw makakasunod sa amin sa Tagaytay kasi may papatayin daw siya. Gosh! Halos liparin namin ang daan mapuntahan lamang siya sa takot na kung anong gawin niya. “Gusto ko kagaya ni Ricardo, mapagmahal, sweet, loyal, malaki— mataba—,” napapangusong aniya. Para siyang nangangarap. At asawa ko ang pinapangarap niya! Pinalo ko ng malakas ang balikat niya. “Aray, a!” Buti nga sa ‘yo ‘yan! “Bakit ka ba nanakit, Nancy?” Tinanong niya pa! “Ano na naman bang kalaswaan iyang sinasabi mo? Alin ang mataba at malaki?” Nilakihan ko ang mga mata ko. Kahit ako, alam ko kung ano ang mga tinutukoy niya. Alam na alam ko iyon. “Mataba ang pitaka. Malaki ang pagmamahal niya sa ‘yo!” hinawakan niya ang braso niya. “Sadista!” dagdag pa nito. “As if naman, ipagpapalit ka noon.” “Kaya nga ang swerte nitong si Nancy, eh. Mahal na mahal siya ng asawa niya. Hindi kumukupas ang pagmamahal niya sa kanya. Pero, sa kama ba? Hindi ba kumupas?” naghagikgikan sila sa tanong ni Linda. Humina ang boses niya at dumukwang sa akin sa huli niyang sinabi. E, rinig na rinig naman naming lima iyon. Gaga talaga! Napaisip ako sa tanong nila, hmmm? Kahit na nandyan si Lenita? “Hindi! He loves me and ganoon pa rin naman ang init ng mga gabi namin. Hindi nagbago and. . . malakas pa rin siya.” bulong ko sa huling sinabi. Napangiti ako nang maalala ang huling gabi namin bago ako magtungo sa Tagaytay. Ilang beses niyang sinabi na mami-missed ako. Nagmakaawa pa nga na huwag na lang akong umalis dahil mami-missed niya nga ako. Hindi rin daw siya makakapag-focus sa work niya kung malayo ako. Sus! Akala mo naman. Napuyat lang naman kami ng gabing iyon. Hindi niya ako pinatulog. Kung saan-saan. . . niya ako pina-pwesto. Tsk! Hindi ako mapakali sa loob ng kotse. Atat na akong makita ang magiging reaksyon ng aswa ko. Sa tagal ng pag-uusap namin ng mga kaibigan ko, inabot na ako ng gabi. Ang tagal ng ayaang pag-uwi at ilang beses akong nagpaalam ngunit ‘di iyon nangyayari. Kung hindi pa tumawag ang yaya ng anak ni Laura na may sakit daw ito, baka nandoon pa rin kami at nagsasaya. Especially Fidel, na may bagong boylet na naman. This time, alam na daw niya na ito na ang forever niya. Tsk! Lahat naman na yata ng mga nakakarelasyon niya ay iyon ang sinasabi niya. Agad siyang nagpa-cute sa mga lalaking bagong dating kanina para kumain. Lima sila at tipo niya lahat ng iyon. Ang lantod! Tumawag ako sa opisina ng asawa ko kanina, wala daw ito doon at may meeting maghapon. Tinawagan ko ang sekretarya niya, ang sabi naman, may emergency daw sa bahay kaya hindi nakapasok sa opisina niya. Kinabahan pa nga ako ng malaman iyon! Baka napano ang baby namin. Nilingon ko ang fruit basket na binili ko sa nadaanang farm kanina. Amoy fresh ang mga ito. Matutuwa si Lenita nito for sure. “Manong, pakibilisan naman po.” utos ko sa driver ko. Miss na miss ko na talaga si Ricardo. Two days kaming hindi magkasama. I missed him last night. Hindi ako makatulog paghindi siya ang katabi ko. Sa loob ng 15 years na marriage namin, ayaw na ayaw talaga namin na nagkakahiwalay kami sa pagtulog. Parang ang lamig. Ang lungkot. Siya ang mundo ko. Walang akong ibang naka-relasyon bukod sa kanya. Napangiti ako, kinikilig pa rin ako kapag naiisip ko ang mga nakaraan. Napaka-overprotective niya sa akin mula noon at hanggang sa ngayon. Sabi nga niya, binakuran na niya ako simula noong magustuhan niya ako way back in high school. Second year kami noon nang magsama ang section namin at section nila sa isang school mass. Napaka-gwapo niya. Hindi pa siya varsity ng school noong time na iyon. Pero habulin na siya! Nagkataon na magkatapat ang aming upuan noon at nang for ama namin na . . . magdidikit-dikit na at maghahawak kamay. Doon kami unang beses na nagkadikit. Simula noon, crush ko na siya. Simula ng sabihin niyang gusto niya ako ligawan, minahal ko na siya. I’m so blessed na siya ang napangasawa ko. Wala na akong mahihiling pa. Ang daming nagsasabi sa akin na napaka-swerte niya daw sa akin. No! Ako ang swerte. Lahat na yata ng pinapangarap ng isang babae sa lalaki ay nasa kanya na. Simula noon, araw-araw kong nararamdaman ang love niya for me. Never niya ako binaliwala. Lahat ng gustuhin ko, binibigay niya. Ako daw ang number one priority niya. Lahat gagawin niya for me. Imagine that? The kilig, nandito pa rin! Kahit na mawawala na ang edad ko sa kalendaryo. But I didn’t care! I am love. Kung may forever, kami na iyon. Pero ang nag-iisa niyang hiling, hindi ko maibigay. Failed ako sa parteng iyon. Hindi ko siya mabigyan ng anak dahil sa sakit ko. Nasa lahi namin, e. I tried naman. We tried, pero wala talaga, e. Masakit iyon para sa akin. Ang sabi nila, hindi mo mararamdaman na isa kang tunay na babae kung hindi ka magiging isang ina. Hay! But never pinaramdam ni Ricardo sa akin iyan. Na wala akong kwenta. Alam kong gustong-gusto niya magka-baby pero ayaw niya i-risk ang buhay ko kahit na ako naman ang may gusto nito. “Hon?” Nilibot ko ng tingin ang buong kwarto namin. Wala siya dito. Malinis at walang bakas na nahiga o naupo siya sa kama namin. Wala din siya sa opisina niya sa baba. Walang tao? Pero sabi ng guard . . . Nasaan kaya siya? Lumabas ako sa kwarto’t nagpasyang puntahan si Nancy sa kanyang kwarto para ipaalam na may dala akong mga prutas. Napahinto ako sa pagkatok nang kumunot ang noo ko sa naririnig na ingay mula sa loob ng kwarto niya. Nanghina ang mga tuhod ko. Napahawak ako sa pader. Umiling. No. Hindi. Lumunok ako, pinakalma ang sarili. Hindi magagawa . . . hindi ba-baka iba . . . may bisita siya. Inilapit ko ang tenga ko sa pintuan para mas marinig ang t-tunog sa loob ng kwarto. Alam kong . . . pero hindi. . . hindi sa likod ko. Hindi sa . . . Oh, My God! Mabilis kong pinihit ang seradura ng pintuan. Higit ang hininga kong naglaho ang lahat ng pag-asa sa puso ko. My husband. . . Kita ko mula sa kinatatayuan ko kung paano niya bayuin ang babaeng. . . Nakatalikod sila sa akin. Nakatayo ang asawa ko sa gilid ng kama. Ang mga paa ng babae ay nasa kanyang mga balikat. He curse in . . .ecstasy. Umiling ako at ‘di makapaniwala. Sa puntong ito, napansin na nila ako at dali-dali silang humiwalay sa isa’t isa. Hindi nila malaman kung ano ang dadamputin. Tinuro ko sila. Tumingala ako para pahintuin ang luhang pumatak sa aking pisngi. Taas-baba ang dibdib ko sa samo’t saring nararamdaman. Lahat na yata ng dugo ko, napunta sa ulo ko at gusto na lang nito sumabog. “H-how?” nauutal ko silang tinignan. “Hon, it’s not. . .” “You!” sigaw ko. Hindi niya malaman ang gagawin. Nilapitan niya ako ngunit ‘di ako hinawakan. Hindi niya kayang lumapit sa akin. He is naked. Hawak niya sa kanyang isang kamay ang puting polo niya na itinakip sa kanyang harapan. “H-hon,” sinamaan ko siya ng tingin. Tinampal ang kamay niyang pilit akong inaabot. “Mga hayop kayo!” Pinanliitan ko sila ng mga mata habang umiiling. Hindi pa rin makapaniwala. “s**t! Hindi. It was a mistake. We d-di. . .” nauutal na palusot niya. Binalingan ko ng tingin ang babaeng inalayan ko ng tiwala. “You did, what? A-akala ko ba walang lokohan? Akala ko ba matapos mo siyang anakan, matatapos na ang bagay na ito?” sigaw ko. Nanggi-gigil. “Please, hon, let’s talk. Doon tayo sa kwarto.” What? “Anong pag-uusapan na ‘tin, huh? Niloko mo ako, gago ka!” Pinaghahampas ko ang dibdib niya. “Kailan pa? Kailan pa?” “Wala lang ang nakita mo, hon. It’s nothing. I love you, you know that.” Hindi ko na alam. Nilunok ko ang pride ko para mabigyan siya ng anak. Pumayag ako sa ganitong set-up da-dahil mahal ko siya. Dahil gusto kong maging masaya siya. Ang maging buo kami. Na matawag kaming isang pamilyang pwede kong ipagmalaki sa lahat. Pero ngayon, pakiramdam ko, ako ang sampid dito at nakikihati sa kanila. Sa kanya.