Midnight With A Virgin ( Campbell Series 2 )

Chapter Twenty One

Chapter Twenty One

Light House

Pangatlong araw na namin ni Trystan sa resort at sabi sa balita ay bukas ng umaga'y tuluyan ng gaganda ang panahon. Kahit na hindi parin ako kuntento sa pananatili namin dito ay kailangan na naming umalis bukas na bukas din. Ilang araw na sigurong nag aalala ang pamilya ko lalo na si kuya Jacob.

"Trys look!" Masayang sabi ko rito at taas ng isang kulay pink na shell na nakuha ko sa ilalim ng dagat. 

Pabugso bugso nalang ang ulan at hindi na gaanong masama ang panahon kaya pumunta kami ni Trystan sa dagat para mag snorkeling.

Nakita ko nalang ang pagsisid niya at pag-ahon nito ay hawak niya naman ang isang pulang shell. Mas malaki nga lang 'yon ng kaunti ng sa akin.

"Can I keep this?" Tanong ko sa kanya. 

Umiling lang siya at lumapit sakin.

"No. I will keep that and you'll keep this." Iniabot niya sakin ang pulang coral. 

Napangiti nalang ako dahil sa ginawa niya. Itinabi na muna namin ang mga 'yon sa lamesang katabi ng aming beach chairs at bumalik na muli sa dagat.

"Thank you, Trystan." Sabi ko rito ng makaupo na kaming dalawa sa dalampasigan. 

Papalubog na ang araw at tamang tama ang pwesto namin para makita ang magandang sun set. Ang langit ay naging kulay kahel sa ganda.

"For what?" Tanong nito pagkatapos ay bumaling sa direksiyon ko.

"For taking me here." Ngumiti lang siya sa'kin.

"You can always go here anytime you want." Nagliwanag ang mukha ko. For sure! I will make time for this place.

Nang matapos kaming manuod ng sunset ay nag ayos na kami pabalik ng penthouse. After non ay nagdinner na kami ni Trystan.

"Do you miss your old job?" Tanong ko rito. 

Naglalakad kami ngayon sa dalampasigan. Kahit na paulit ulit akong maglakad dito ay hindi ako magsasawa.

"Yeah. But I'm fine with handling our company." Matalino si Trystan at alam kong masipag din ito. 

Dahil kung hindi ay sigurado akong bagsak na ang kanilang negosyo sa ngayon. Naitanong ko lang naman 'yun dahil curious lang ako kung anong itsura niya kapag nakasuot siya ng pilot's uniform. 

Siguro ay nagkakandarapa ang mga babae dito tuwing sasakay ito ng eroplano. Ano kayang reaksiyon ng mga flight attendant kapag nasa paligid si Trystan? Kagaya ko rin kaya sila na makamundo ang isip?

"How about the girls on your old job?" Walang prenong sabi ko. 

Nakita ko ang pag ngisi niya pero hindi na ito muling nagsalita. Bakit ba parang ang pribado niya pagdating sa mga babae niya? Ganoon ba talaga ang mga playboy?

"Uy..." Pagkuha ko ulit ng atensiyon niya.

"Bakit ba ayaw mong magkwento about sa mga babae mo." Napahinto ako ng lakad ng makita ko ang pagtingin niya sa'kin na para bang nanunuri ng pagkatao. 

Ayan! Ang daldal mo kasi Jasmine!

"I wanna show you something." Sabi niya at hinawakan ang mga kamay ko. Mabilis ang paglalakad namin. Mabuti na nga lang at hindi ako nadapa.

"Where are we going?!" Kinakabahang tanong ko rito ng mapansing papalayo na kami sa penthouse. 

Papatayin niya na ba ako? Is he going to cut my tongue now?

Hinihingal ako ng naramdaman ko ang pagbitaw niya sa kamay ko. Napahawak pa ang magkabilang kamay ko sa aking tuhod.

"Do you wanna go up?" Tanong nito. 

Naguguluhan man ay iniangat ko na ang ulo ko at tinuwid ang pagkakatayo. Nakita ko sa harapan namin ang light house. Halos malula ako sa taas nito. 

Wow! Naibulong ko sa sarili ko.

Agad nawala ang pagod ko dahil sa nakita ko. Tumango lang ako sa kan'ya at  sinundan siyang maglakad papasok doon. Kahit na hindi pa ako nakaka-recover sa paglalakad namin kanina ay parang hindi naman ako napagod sa pag akyat namin sa lighthouse.

Nang marating na namin ang tuktok ay mas lalo pa yata akong natuwa. Grabe, hindi ako nagkamali sa ini-expect ko rito. Mas maganda pa nga ito sa naiimagine ko e. Unang araw palang ay gusto ko ng mapunta rito.

Gusto kong yakapin si Trystan pero naalala ko na naman ang mga itinanong ko sa kan'ya kanina na hindi niya man lang sinagot.

"Is this some kind of your way to change the subject?" Pinipigilan ko ang inis ko.

"What?" Nagkasalubong ang kilay niya ng sabihin niya 'yon.

"Why are you even asking about my past?" Tama siya. 

Wala akong karapatang tanungin kung anong relasyon ang mayroon siya sa kahit na sino. Naglayo ako ng tingin sa kanya.

Lumapit ako sa bintanang bato at dumungaw doon. Bakit gusto kong may paki ako? Sana meron.

"I just want to know you more." Bulong ko. "I just want to know if how many girls do you like. How many girls do I compete with..." Naninikip ang dibdib ko habang sinasabi ang lahat ng mga salitang 'yon. 

Ilang babae nga ba ang kailangan kong kalabanin sa puso niya? Kahit na wala kaming relasyon ay alam ko sa sarili kong gusto ko siya. At alam ko rin sa sarili kong handa akong makipag kompetensiya sa kahit na sinong babae sa buhay niya.

Nanlabo ang paningin ko dahil sa mga luhang nagbabadyang pumatak sa mga ito. Wala akong narinig na sagot mula sa kanya.

Kung sabagay, wala naman ako sa lugar para itanong sa kan'ya ang mga 'yon. Parang dinudurog ang puso ko sa katahimikang namumutawi sa light house. 

Nakaramdam ako ng mga yabag papunta sa kinaroroonan ko at ang marahan niyang pagyakap sa likuran ko.

Napapikit ang dalawang mata ko sa ginawa niya dahilan para tumulo ang mga luhang kanina pa gustong kumawala doon. Bakit ba nasasaktan ako tuwing naiisip kong marami siyang babae?

Maingat niya akong iniharap sa kan'ya at nakita ko sa mga mata niya ang pagkagulat ng makita niya ang mga luhang pumapatak sa mga mata ko.

Inangat niya ang mukha ko at marahang pinunasan ang mga 'yon pagkatapos ay agad niyang tinawid ang pagitan naming dalawa. Mabilis ang pagtibok ng puso ko.

Yung malambot niyang labi na ngayo'y nakalapat sa labi ko. He moved his lips with passion and desire. God! His lips feel so good on mine. Nang lumalim ang kan'yang halik ay isang ungol ang kumawala sa labi ko.

I miss him, I want him...

Iginiya niya ako sa isang parte ng light house at dahan dahang inihiga sa malamig na sahig doon. Gumapang ang mga halik niya sa leeg ko habang ang kan'yang mga kamay ay busy sa pagtatanggal ng mga saplot namin.

I can see his eyes burning with desire. Nang mahubad na niya ang lahat ng saplot ko ay napasinghap siya ng suruin niya ang aking kabuuan. Nag-init ang pisngi ko sa ginawa niya at inilagay ang aking mga kamay sa harap ng dibdib ko at ang aking mga hita nama'y pinaglandas ko.

"Don't Jas... Dammit, you're beautiful!" Parang gusto kong mabaliw sa sinasabi ni Trystan. 

His husky voice is making me crazy! I can't even stop him from what he's doing! I can't even stop myself too!

Maingat niyang tinanggal ang mga kamay ko sa aking dibdib. Maya maya pa'y pumatong na siyang muli sa akin. Hindi ko na na alam kung paano niya nahubad ang kan'yang mga damit. Basta ngayon ay ramdam ko ang init ng balat niyang nakapatong sa balat ko.

Napasinghap ako ng dumampi ang kan'yang labi sa leeg ko, pababa sa dibdib ko hanggang marating ang tuktok niyon.

"Oh!" Napaliyad ako ng maramdaman ko ang kan'yang labing naglalaro sa ibabaw ng dibdib ko.

Napahawak ako sa ulo ni Trystan. 

Shit! Napapikit pa ako ng hawakan niya ang kabilang dibdib ko.

Bumaba ang mga halik niya sa aking tiyan, pusod hanggang sa marating niya ang akin. Pinaghiwalay niya ang mga hita ko to have a full access on mine. Napasinghap ako ng marating niya yon. Napasabunot ako sa buhok niya dahil sa nakababaliw niyang ginagawa.

"Trys!" Hindi ko na mapigilan ang sarili ko. 

Sari saring emosyon ang nararamdaman ko dahil sa ginagawa niya. Umangat nang muli ang kan'yang mga labi sa katawan ko.

His eyes rested on my face na para bang hindi sigurado sa susunod niyang gagawin.

"Trystan... I want you now." Bulong ko sa kan'ya. I want him since the day we did this. Kahit na lasing kaming pareho no'n.

Inilandas ko ang mga paa ko sa kan'yang bewang at inilapit 'yon sa akin. He positioned himself and slowly entered mine. Nakaramdam ako ng bahagyang sakit pero hindi ito kasing sakit ng una. It's bearable.

"Tell me if it hurts Jas. I will not do it..." Nag-aalab ang mga matang sabi niya habang tinitignan ang reaksiyon ko. 

Hindi na ako sumagot, dahil sa nakakapit kong mga hita sa baywang niya'y ng igalaw ko yon papalapit sakin. I can feel him goes deeper in me.

"f**k baby, you're so tight..." Sabi nito sa kan'yang nakakaakit at tila nahihirapang boses. 

Kahit na medyo napangiwi ako sa sakit ay agad naman iyong nawala dahil sa masuyong na pag galaw ni Trystan.

Sa kabila ng malamig na paligid dahil sa ulan ay hindi nito nasabayan ang mga init ng katawan namin. Para akong mababaliw dahil sa pleasure na nararamdaman ko. My moans are echoing inside the light house. May mga luhang tumulo sa mga mata ko.

Trystan continued until we reach each other's climax...

I gave myself to Trystan once again at alam kong kasabay nito'y naibigay ko na rin pati ang puso ko sa kan'ya.

Naka ayos na ang lahat ng mga gamit namin ni Trystan kinaumagahan at naghahanda na kami para sa aming pag uwi. Tumila na rin ng tuluyan ang ulan at maayos narin daw ang mga daan.

"Mauna na kami Lea. Ikaw na ang bahala rito." Bilin nito kay Lea.

"Mag ingat kayo Trystan, Jasmine." Baling naman nito sa akin. Pagkatapos kong magpaalam ay sumakay na ako sa sasakyan ni Trystan at ganoon din siya.

Nasulyapan ko pa ang grupo nila Garret na naghahanda narin para maka-alis.

"Jas." Nagulat ako ng makita ko siyang nasa may bintana kung saan ako nakaupo.

"Garret!"

"Uuwi narin kayo?" Tumango nalang ako sa kanya. 

Pagkatapos no'n ay umandar na ang sasakyan ni Trystan. Nang sulyapan ko siya ay nakita ko na naman ang masungit niyang aura. Ilang minuto na ang nakakaraan pero hindi parin siya nagsasalita.

"Uy..." pagkuha ko ng atensiyon niya.

"What?" Hindi niya ako sinulyapan ng sinabi niya 'yon.

"Galit ka?" Nahihiyang tanong ko.

"I'm not. Gaano ba kayo ka-close nung Garret na 'yon?" 

Gaano nga ba? Eh hindi naman talaga kami close ni Garret. Ni hindi nga ako pinapansin nun sa school noon eh. Sadyang crush ko lang talaga siya.

"Hindi kami close. Casual lang." Sagot ko sa tanong niya.

"But you talk to him with a big smile on your face like... I don't know." Kibit balikat nito na halata parin ang pagkainis.

"Trys... Stop being so jealous, I told you I liked you too." Kahit na ang cute niyang magselos ay wala naman talaga siyang dapat pagselosan. 

Hindi naman ako gusto ni Garret. Naramdaman ko ang paghinto ng sasakyan namin sa isang tabi. Tumingin ako sa gawi niya.

"I'm sorry. I can't help myself Jas." Sinabi niya yon sa boses niyang malumanay. 

Hinawakan niya pa ang mga kamay ko. Para siyang lechon na nagpapataba ng puso ko. Gusto niya ako at gusto ko rin siya. 

Pero kahit na walang label ang relasyon namin ay wala akong pakialam. Kahit na ilang ulit ko pang ibigay ang sarili ko sa kanya ay hindi ko 'yon pagsisisihan.

Mahal si Trystan.

"You don't have to. Okay?" Pinisil ko ang kamay niya. 

Bumaling na siya ulit sa pagda-drive pero ng subukan niyang i-start ang kanyang sasakyan ay hindi na ito gumagana.

Ilang beses niya pang inulit yon pero hindi parin nagi-start ang engine nito. Tinanggal ni Trystan ang kanyang seatbelt at lumabas ng sasakyan. Binuksan niya ang harapan nito. Bumaba na rin ako para tignan kung ano ang gagawin niya.

"What's happening?" Tanong ko rito na busy sa pag-aayos ng kanyang sasakyan.

"This thing won't start." Yumuko ulit siya at inayos 'yon. 

Matapos ang ilang minuto ay pumasok na siya muli ng sasakyan para subukan kung aandar na ito.

"f**k!" Narinig kong sambit niya. 

Kinuha niya ang cellphone niya pero wala paring signal sa lugar dahil sa bagyong dumaan.

"What now?" Tanong ko rito.

"We can wait for a bus. Hindi na 'to aandar. I think it runs out of battery." Tumango nalang ako. 

Wala namang kaso sa'kin kung saan at kung ano ang sasakyan namin pauwi. Basta kasama ko siya ay okay lang.

Kinuha na niya ang mga gamit namin sa sasakyan at naghintay ng mga public bus. Pagkatapos ng thirty minutes ay wala paring dumadan kahit ni isa.

Lumapit siya sakin at hinawakan ang isang kamay ko. Parang may isang musika sa likuran namin ang tumunog dahil sa ginawa niya.

"Are you tired?" Tanong nito sa'kin. 

Umiling lang ako bilang sagot. Maya maya pa ay umibis ang isang itim na sasakyan sa harapan namin.

"Jas, what happened?" Bumungad samin ang grupo nila Garret na sakay ng isang tucson.

Naramdaman ko ang pag pisil ni Trystan ng palad ko.

"Nasiraan kami..."

"Trys! Sabay na kayo samin." Sabi ng lalaki na nasa driver's seat. 

Bumaba ang salamin non para makita si Trystan.

"Jake... Hindi na puno na kayo e." Alam kong ayaw niya lang dahil nasa loob din ng sasakyan si Garret.

"Come on man! Wala paring mga public buses na dadaan dito at kung mayroon man. Sigurado akong puno na rin ang mga 'yon. Besides kasya pa kayo dito." Tumingin ako kay Trystan at tinatantiya ang reaksiyon niya. 

Bago pa man ito sumagot ay bumuntong hininga muna siya.

"Thanks Jake." May halong pagaalinlangan ang kilos niya. 

Actually, tatlo lang naman talaga ang sakay ng sasakyan dalawa sa harapan at si Garret sa backseat.

Pagkatapos mailagay ang mga gamit namin sa likod ay bago pa man ako sumakay sa backseat. Nakita ko ang makahulugang tingin ni Trystan. Ako kasi ang uupo sa gitna nila ni Garret.

Pwede pala yung ganito... Yun bang hindi naman kayo, pero you act like you're together.

Pagkaupo ko doon ay sumunod narin si Trystan. Mahaba-habang biyahe pa ang tatahakin namin bago makabalik sa kabihasnan.

"Mabuti nalang nakita namin kayo. Baka abutin kayo ng gabi sa daan." Sabi ng lalaking tinawag niyang Jake.

Sinulyapan ko si Garret. Tahimik lang din ito at nakikinig sa usapan ng dalawa.

"What are you doing tomorrow?" Maya-maya'y pabulong na tanong nito at baling sakin.

"I don't know. Rest maybe." Bakit ba tumataas ang alta presyon ko?

Pakiramdam ko'y ang haba haba ng buhok ko dahil sa mga adonis na nasa tabi ko. Pinipilit kong maging kalmado pero hindi 'yon magawa ng puso ko.

Hindi na muling nagsalita si Garret kaya naman sumandal nalang ako sa headrest ng sasakyan. Susubukan ko nalang matulog tutal matagal pa ang biyahe namin.