Sinumpaang Sumpa

CHAPTER 5

           MAMATAY ang taong iibigin ng mga Echavez.

           I vividly remembered what Mameng Herms said to me, sabi nila totoo ang sumpang meron ang pamilya namin. Well my mameng and my aunts are the living evidence. My grandfather which is mameng’s husband died right after she gave her yes to him, kuwento ni mommy, namatay daw iyon dahil sa isang aksidente.

           Ang saklap lang kasi ang pinakamahikal na maaring maranasan ng isang individual ay hindi ko pwedeng maranasan.

           I can’t say yes to anyone. I can never say I love you too. I can never marry someone. Hindi ako pwedeng magmahal ng kahit na sino man and that sucks.

           Mapanakit, ang sakit-sakit na pati sa sarili mo kailangan mong magsinungaling. Siguro tama nga si mameng, this is our sacrifice and sacrifice means love. Ganoon kaming mga Echavez, ganoon kami magmahal, nagsasakripisyo.

           Suot ang isang mistress rocks gunsmoke san suedette asymmertric dress na pinaresan ko rin ng isang alexander birman toni leather and python sandals kunting jewelries na shay jewelry essential pave diamond studs at rolex lady datejust oyster gold watch, rumampa ako papasok ng bar na pinag-usapan naman ni Yvanna kanina.

           Ida-dial ko na sana ang number ni Yvanna ng lumabas naman siya mula sa loob na naka-akbay na sa isang lalaking Briton.

           “Baks! Baka naman manakawan na tayo sa suot mo!” bungad n’ya sa kin bago makipaghalikan sa kasamang lalaki. Matapos nilang maglaplapan sa harap ko ay umalis naman ang lalaki, mahilig din ang isang ‘to sa mga foreigner.

           “Tomorrow person mo na ba ‘yong si Briton?” sagot ko naman sa kan’ya.

           “Syempre naman, ikaw kasi meron na rin,” aniya at pinalo pa ang puwet ko.

           “Gaga, baks! Anong pinagsasabi mo?” gulat kong tanong habang sabay na kaming pumasok sa loob ng bar.

           “Naka-reserve na ako ng table, abangan mo na lang ang tinutukoy ko,” bumubungisngis n’yang wika habang hawak-hawak na sa kabilang kamay ang isang alak.

           “Ganda ng suot mo, ah, hapit na hapit, hindi ka na naman papakawalan n’on mamaya,” muling nangunot ang mga noo ko sa binubulong ng kaibigan ko sa tabi.

           “Ang weird mo, Yva, as in, para kang sinapian d’yan,” saad ko na lang at hinawakan ng mabuti ang dala kong Balenciaga classic city saude tote bag.

           “Surpise, amega,” bulong n’ya ng marating namin ang table na r-in-eserve raw niya. Napabalik ako ng isang hakbang ng makita ko ang tinutukoy ni Yvanna kanina pa.

           “Anong ginagawa mo rito, Hendrix?” naguguluhan kong tanong. Nakatalikod siya mula sa kinatatayuan ko at may kausap na acquaintance na lalaki ni Yvanna.

           “Hey, Bearlene! Long time no see,” bati sa kin n’ong kausap ni Hendrix bago ito tumayo at makipag-beso sa kin.

           “H-hi! Yes, it’s been a while,” aniya ko naman at humalik sa pisngi n’ya. Nakita kong tumingin sa gawi ko sa Hendrix bago ito tumayo at hindi na inalis ang tingin sa kin.

           Pagbitaw sa kin ni Harvey ay pinasadahan ako ng tingin ni Hendrix mula ulo hanggang paa. Napahilamos siya ng mukha bago ipinatong ang kan’yang kanang kamay sa may bewang n’ya.

           “He-hendrix, nandito ka pala,” nauutal kong baling sa kan’ya. Hindi siya sumagot sa halip ay humakbang siya palapit sa akin at hinapit ang bewang ko habang tinitignan ang paligid. Humalik siya sa noo ko ng matagal habang nakapikit pa.

           “Drix, may problema ba?” nag-aalala kong tanong. Hindi naman kasi ‘yan gan’yan.

           “Nothing. Mapapaaway yata ako sa suot mo,” biro n’ya bago kami sabay na dalawang umupo sa sofa.

           “Kamusta naman ang Spain, Hendrix?” singgit ni Yvanna sa min. Kumuha na ako ng isang shot at ininom ‘yon bottoms up, bigla yata akong kinabahan sa kinilos ni Hendrix lalo pa at n’ong nagkaroon na ako ng pagkakataon na mailibot ang mga mata ko sa paligid ay nakita kong nakatingin sa table namin ang grupo ng mga lalaki.

           Bumaba ang tingin ko sa suot kong hapit na hapit na nga sa katawan ko ay maikli lang din ang laylayan exposing my thighs. Ang pinagkaiba lang ay nakahawak na ngayon si Hendrix sa kin kaya hindi halos kita ang kaiklin ng suot ko.

           “It’s fine, wala namang bago. Ikaw, kamusta, how’s life?” dinig kong sagot ni Hendrix habang may hawak na isang cystal whiskey glass, ininom n’ya ‘yon habang naghihintay sa sagot ni Yvanna.

           “Ayos lang din naman, ito wala pa ring forever, buti nga ang iba d’yan meron na kaso nga lang parang malaking sampal naman,” sabi ni Yvanna habang nakatingin na sa kin.

           “Walang ka-forever, pero may ka-tomorrow person,” banat ko naman n’ong sumali na sa table namin ang Briton na kausap n’ya kanina may isa ring babae na dumating at tumabi kay Harvey. Nagkanya-kanya kaming usapan kaya ngayon si Hendrix nakatingin na sa kin habang iniinom ang hawak n’yang whiskey. Ako naman naka-tatlong shot na.

           Kabado yata ako lately, parang kailangan ko ng magpahilot kay mommy.

           “Kung hindi pa sa kin nadulas si Yvanna na magba-bar pala kayo hindi ko pa malaman,” aniya na malapit sa ibabaw ng tenga ko ang mga labi. Ramdam na ramdam ko tuloy ang paghinga n’ya.

           “Biglaan lang din kasi atsaka hindi ko na nasabi sa ‘yo medyo na-busy lang sa trabaho at sa bahay kanina,” sagot kong hindi makatingin sa kan’ya ng diretso. Napatagay tuloy ulit ako ng isa pang-shot.

           “Magdahan-dahan ka, pang-apat mo na ‘yan,” Hendrix said using his warning tone.

           “Kaya ‘yan, nakaka-miss din kasi,” assure ko naman sa kan’ya.

           “Ano nag-text naman ba sa ‘yo si ‘the vet’, tangina talaga, nakakaasiwang maalala ang mukha ng gagong ‘yon,” naiinis niyang pagpapatuloy ng usapan namin na sinundan ng paglagok na naman ng alak.

           “Hmm, kanina, hindi ko na nga na-reply-an, bukas pa naman kami magkikita hayaan mo na atsaka pwede ba, Drix. Mag-move on kana,” nangungunot ang kilay kong saad habang nakatingin na sa mulkha n’ya.

           “Makaka-move on lang ako sa gagong ‘yon pagnabangasan ko na siya, akala n’ya kong sino siya,” reklamo n’ya bago dumikuwatro at akbayan ako. Inaamoy-amoy n’ya ang buhok ko habang kinakagat ng bahagya ang tungki ng tenga ko.

           “Sino ba bumibili ng mga damit mo?” muli n’yang tanong habang matalim ang pinapataw na tingin sa suot ko.

           “Ako, syempre,” pagmamalaki ko.

           “At talagang pinagmamalaki mo pa ‘yan? Alam ba nina tita at lola na ganito suot mo sa ganitong lugar? Kasi kung hindi bukas na bukas sasabihin ko at susunugin ko ang ilan pa sa mga ganito mong damit, ang silaw sa mata,” umiigting ang pangang saad n’ya. Napa-shot na naman ako sa pagbabanta n’ya, higit sa gusto ko ang ganitong pormahan, mamumulubi yata ako kapag sinunog n’ya ang mga damit ko. Minsan pa naman hindi marunong magbiro ‘tong si Drix. Kumuha ako ng lemon sider at kumagat, ngumiwi lang ako saglit bago ako nahimasmasan. Kinabahan din ako baka malasing nga ako ng todo.

           “Kanina ka pa ba rito?” pagsusubok kong ibahin ang usapan. Puro na lang kasi ako.

           “Hindi naman, kakarating ko lang din n’ong lumabas si Yvanna para sunduin ka,” tumango na lang ako sa sagot n’ya. Ilang minuto pa ang tinagal ng natahimik kaming dalawa ng makaramdam ako ng tawag ng kalikasan.

           “Powder room lang ako,” medyo tipsy kong paalam.

           “Samahan na kita,” aniya. Hindi na ako kumotra pa sa gusto n’yang mangyari dahil mas nauna pa siyang tumayo kaysa sa kin.

           Naglakad kami ng magkasabay, nakailang hakbang palang ng magsalita ako. “Powder room lang kami,” paalam ko kay Yvanna na nakikipag-make out na sa kasama niya ganoon din si Harvey. Tango lang ang nakuha ko galing kay Yvanna at ng dumaan kami sa table n’ong mga lalaking kanina pa ko tinitignan ay nagkanya-kanya silang sipol.

           “Ngayon lang yata nakakita ng magandang babae,” biro ko na lang. Lalo at hawak na ni Hendrix ang phone n’ya at may kung sino ng ka-chat. Babae na naman n’ya siguro.

           Tahimik akong pumasok sa isang cubicle at inilabas ang dapat kong ilabas. Naghilamos pa nga ako na siyang malaking tulong naman kaya nahimas-masan ako sa tama ng alak na meron ako ngayon. Nag-retouch ako kunti bago ulit lumabas.

           “Sino ba ‘yang kausap mo?” pagkakausap ko kay Hendrix na nakasandal na ngayon sa pader habang nagyoyosi. Agad n’yang itinapon ang yosi n’ya ng makalapit ako.

           “Wala mga tropa ko, nandito pala sila,” aniyang nakangisi na.

           “Good mood ka na yata,” puna ko bago n’ya muling iligkis ang kaliwa n’yang kamay sa bewang ko.

           “Masyado ka namang possessive sa kin,” sarkastiko kong wika habang nakatitig sa kan’ya.

           “Then so be it,” casual n’yang tugon.

           “Okay.”

           Nagpatuloy kami sa paglalakad pabalik hanggang sa madaanan na naman namin ang mesa n’ong mga lalaki. Kunting hakbang na lang sana ay nasa table na namin kami ng may humarang sa dinadaanan ni Hendrix.

           “Pare, baka naman pwedeng makipagkilala sa kasama mo, huwag mo naman masydong bakuran, mas lalong kakawala ‘yan,” lasing na ‘to. Naghilot ng jaw n’ya si Hendrix bago nakangising sumagot.

           “Baka hindi mo kilala kung sino ang kausap mo, pare,” anito.

           “Mayabang ka yata, pare, baka ikaw ang hindi nakakilala sa kin, amoy balikbayan ka pa naman,” sarkastikong balik n’ong lalaki kay Hendrix bago sila nagtawanan ng mga kasama n’ya. Naramdaman ko na ang pag-iinit ng dalawang kampo kaya hinawakan ko na ang braso ni Hendrix.

           “Drix, let’s go. Hindi ka lasing, huwag mong patulan ang mga ‘yan, lasing na ‘yan,” aniya ko.

           “Fine,” sagot n’yang nakapahinga naman sa kin. Tatalikuran na sana namin ang grupo ng mga lalaking iyon ng hawakan ng isa nilang kasamahan ang laylayan ng dress ko at sinubukan iyong itaas.

           “Gago ka, ah!” sigaw ko at aakmang ibabalibag ko na sana ‘yong gago ng pigilan ako ni Hendrix bago bumulong.

           “Lumayo ka muna ng kunti, kakausapin ko lang ‘to,” anito.

           “Tarantado ka, ah! Huwag kang bastos, pare,” mataas na ang tono ng boses ni Hendrix. Nagsitayuan ang mga kasamahan n’ong lalaki kanina at sinubukan ng palibutan si Hendrix ng may mga lalaking nagsitayuan sa hindi kalayuan.

           “Boss Hendrix, mukhang may problema ka yata? Ginugulo ka ba ng mga gagong ‘to?” anas ng isang lalaki na pinapalo-palo pa ang basiyo ng isang bote sa palad n’ya.

           “Bastos, eh, hindi yata kilala sino kinalaban n’ya, alam n’yo na gagawin sa mga ‘yan,” singhal ni Hendrix. Kan’ya-kan’yang kinaladkad n’ong mga lalaki ang grupo ng mga nangbastos sa kin palabas.

           Cool na cool na naglakad si Hendrix papunta sa kinatatayuan ko ngayon. Ginugulo niya ang buhok n’ya hanggang sa marating n’ya ang kinatatayuan ko.

           “Susundan ko lang sandali, huwag kang inom ng inom,” bilin n’ya bago halikan ako sa noo ko.

           “Yvanna, pakibantayan ‘tong kaibigan mo, labas lang ako,” utos pa n’ya sa kaibigan ko.

           “Areglado, Drix!” sagot naman ng gaga. Inirapan ko siya bago ako umupo sa table namin at mabilis na itinungga ang isang shot glass na nasa harapan ko.

           Nakailan na akong lagukluk ng iniinom kong tequila pero si Hendrix wala pa rin. Dala sa kanan kong kamay ang isang shot glass ay tumayo ako para sundan siya sa labas. Nakalabas na ako ng pintuan ng bar ng mapansin kong pabalik na siya at pinupunasan pa ang kaliwa n’yang kamao.

           “Tapos ka na? Anong ginawa n’yo?” medyo naliliyo ko ng bungad sa mokong na ‘to bago tunggain ang hawak kong shot glass. Kinuha sa kin ni Hendrix ang baso bago n’ya ipulupot sa katawan ko ang dalawa n’yang kamay.

           “Sabi ko namang huwag uminom ng marami, uminom pa rin, lasing kana,” aniya.

           “Hindi, ah! Hindi pa ako lasing no, may tama lang,” pagtatanggi ko bago ko isunod na paglaruan ang tungki ng ilong n’ya. Inaabot n’ya ako para halikan pero nilalayo ko sa kan’ya ang mukha ko. Nang tuluyan na n’yang maangkin ang labi ko ay matinding halik mula sa kan’ya ang nakuha ko.   

           Abala ako sa pagtugon sa mga halik n’ya ng mapansin kong sinikop na n’ya ako at binuhat paakyat sa taas ng bar na siyang hotel naman talaga. Damang-dama ko ang lalong paglaki ng katawan ni Hendrix simula n’ong huli naming pagkikita noong nakaraang taon. Pinagpatuloy namin ang palitan ng aming halik ng ilang saglit lang ay naramdaman ko ng inilalapag na ako ni Hendrix sa isang kama. Napadilat ako at nakita kong nasa isa na kaming private room.

           Pinaghandaan.

           Lumayo muna sa kin si Hendrix habang hinayaang ihulog ang suot niyang t-shirt at sinunod ang pantalon. Napalunok ako sa nakikita kong kayamanan sa aking harapan. Lalong nanuyo ang lalamunan ko ng pati ang panloob n’ya ay tinanggal na n’ya at hinayaang kumalat na lang sa kung saan.

           “I miss you, darling,” mapang-akit n’yang bulong bago lumusong sa kama kong saan n’ya ako pinahiga.

           Napaliyad ako sa bawat lusong ni Hendrix sa aking mga dibdib. Nag-umpisa ng gumapang ang mga halik n’ya sa buo kong katawan hanggang sa unti-unti na n’yang tinatanggal ang suot kong saplot.

           Abala si Hendrix sa pagsimsim ng tinutulungan ko na siyang tanggalin ang panloob kong suot. Basta ko na lang din itinapon sa sahig ang panghuli kong saplot hanggang sa maramdaman ko na ang pagtama ng kay Hendrix sa pagitan ng mga hita ko. Nalipat ang mga kamay ko sa batok ni Hendrix habang abala kong mimasahe ang kan’yang buhok.

           Banayad akong napapikit ng ganap na magsanib ang aming katawan. Ganap na n’yang winasakan ang pagitan ng kan’ya at ng akin. Naging malumanay ang paglabas pasok n’ya sa aking perlas ng silangan. Kaya wala na akong nagawa pa kundi ang mapapikit at mapaungol ng tangayin ako ni Hendrix sa kaluwalhatiang sa kan’ya ko lang nararanasan.

           “Hendrix!”

           “Just like that, darling, say my name.”