How to be Yours?

Kabanata 7

Papa

"May you please, don't tell to everyone about Sync." Kita ko ang pag-aalala sa mukha ni Phoebe habang pinagmamasdan ang batang nasa tabi ko.

"Don't worry, no one will know." Ngumiti siya sa akin at binigyan ng pansin si Sync.

Nakaupo sa aming harapan si Phoebe habang si Sync naman ay naaaliw sa kanyang kinakaing ice cream.

"How old are you?" Tumingin muna sa akin Sync at binigyan ko siya senyales na pwede niyang sagutin ang tanong nito.

"3 years old po." He smiled

"Are you friend of my Mom?" Tumango si Phoebe.

"You look like Mom, you also pretty." That's make Phoebe smile bigger.

"Thank you. You're handsome and a very nice boy." Puri naman nito kay Sync.

"He is smart." Ngiti nito sa akin.

"Yes and very good son." I agreed.

"Sync, can you go to Yaya for a while." Tumango naman ito at inalalayan kong bumababa ng upuan.

"Yaya, samahan mo po muna si Sync." Utos ko kay Yaya Minda.

"Bye, Miss Phoebe." Nagwave ito bago umaalis.

"Bye."

"You are married?" Halatang gusto niyang malaman ang mga nangyayari. Umiling ako sa kanya.

"I just got pregnant. Please, don't tell it to Railey even to your fiancé. I will tell them but not for now." Kita ko sa kanyang mga mata na naiintindihan niya ang gusto kong ipahayag.

"Of course."

"By the way, akala ko umalis kayo ni Zeus. Why are you here?" She looked at Sync while walking with his Yaya.

"It's urgent so he need to go back to Manila. He left me, to discuss with you some of the details of our wedding."

"Now I understand." Tumingin siya sa aking mga mata.

"May I ask you something?" I nodded

"How long have you and Railey know each other?" I know she was too curious about my past.

"I know him just a couple of weeks but he know me more than 10 years, but I don't know the details." Madali naman niyang naintindihan.

"Oh, let's change the topic." Ani niya habang iniinom ko ang tea na nasa harapan ko.

"What do you think about Zeus?" Muntik na ako mapaso sa tanong niyang yun. Hindi ko alam kung meron ba talaga siyang alam o kung ano man.

"What do you mean?" Pinanghihinaan kong tanong sa kanya. But I try to make myself clear.

"Naging magkaklase kayo noong highschool at nakasama mo siya dito sa resort. Just like somebody else, what do you think about him? Don't consider me as her fiancé." Ramdam ko ang excitement niya sa isasagot ko.

"I don't know. Just a simple person." Simple kong sagot na halatang nang-aantay pa siya ng iba kong masasagot.

"I mean, point of view as a lady?" She insisted.

"He is good guy and that's all." Tumayo na ako upang magpaalam.

"I'm sorry I forgot I have a meeting to attend. Let's have a little chitchat another time." Pagsisinungaling ko.

"Okay." Her smile make me feel like she knows everything.

☆☆☆♥♥♥♥♥☆☆☆

"Mommy, can I stay here for a week?" Nakatingin sa akin si Sync na nakakalong sa aking mga paa habang binabasa ko ang story book niya na dinala niya.

"I'm sorry Baby but this is Mommy's workplace. I promise you after I finished my works here I will come back to our sweet home." Naramdaman ko naman ang lungkot sa kanya.

"But you promise me that you will work for only a week but you lied." Umalis siya sa aking mga paa at umupo sa aking tabi habang nakatingin sa akin na tila alam niya ang lahat ng nangyayari.

"I'm sorry Sync but I need to do this for our future."

"You're lying again." Sa tingin ko nasasaktan ko na nga ang batang nasa aking harap ngayon.

"You know Mommy loves you more than myself Sync. So why should I lie to you?" I hold his hand and make him look at me.

"But I just want to live with you. Please Mommy." Niyakap niya ako ng mahigpit and it makes me feel more comfortable.

"Just give Mommy another more weeks, baby. I will come back home and stay with you forever."

"Promise?" Inilahad niya ang kanyang hintuturo para makipagpinky swear.

"Yes, promise!" Nakipagpinky swear ako sa kanya at muli siyang niyakap.

Alam kong pagkatapos ng ilang taon ay hindi na ganito kasweet ang batang nasa harapan ko dahil darating din ang panahon na di niya na ako kakailangan pa. Ito ang mga oras na dapat ipakita ko sa kanya ang pagmamahal ng isang ina lalo na dahil ako ang nag-iisa niyang magulang.

♡♡♡★★★♡♡♡

Wedding Day

"Pakiayos naman to!" Utos ko sa ibang organizer dahil ilang minuto nalang ay mag-uumpisa na ang kasal.

"Yes, Ma'am." Mabilis naman niyang sinulusyunan ang mga di nakaayos na bouquet.

"Ma'am?"

"Bakit?"

"May tumatawag pa po kanina sa phone niyo." Tiningnan ko nga ang phone ko na umabot na ng 44 missed calls.

Si Mama.

Lumabas ako ng chapel upang tawagan ulit si Mama. Dalawang beses lang nagring ang tawag ng sagutin niya agad.

"Mama, bakit po kayo napatawag?" Rinig ko sa background ang paghikbi ni Mama na nagpakaba sa akin.

"Agatha!" Napalingon ako sa tawag ni Railey na nakasuot ng itim na tuxedo na napakalaki ang ngiti sa akin. Mabilis naman nakalapit ito sa akin.

"Agatha, ang papa mo....." Rinig na rinig ko ang ingay ng pag-iyak ni Mama na nagpalambot sa aking mga tuhod.

"Ano pong ibig mong sabihin?" Gusto kong maging matapang sa susunod na maririnig ko pero kusang tumulo ang luha ko nang di ko nalalaman.

"Agatha, are you okay?" Nag-aalala tanong ni Railey sa akin.

"Anong nangyari kay Papa, Mama?" Hindi ko mapigilan ang takot na nararamdaman ko that's make me feel more weak.

"Wala na ang Papa mo!" Ramdam ko ang paglakas ng t***k ng puso ko na tila sasabog.

Nabagsak ko nang wala sa oras ang phone na hawak ko. Kahit na ramdam ko ang panghihina ay tumakbo ako kung saan naroon ang sasakyan ko.

Kahit na ang pagtawag sa akin ni Railey ay hindi ko na marinig. Sa pagtakbo ko tanging ang nasa utak ko lang ay makapunta ako kung saan si Papa. Kahit na may mabangga ako ay wala na akong pakialam.

Nang mapuntahan ko ang sasakyan ay pilit ko itong binubuksan kahit na wala akong susing dala. Para akong baliw sa sitwasyon ko ngayon.

"Bumukas ka na please!" Pakikiusap ko sa kotseng nasa harapan.

Napaupo nalang ako sa tapat ng pintuan nito at humagulgol sa pag-iyak. Hindi ko alam ang gagawin ko. Bakit si Papa pa?

"Agatha, anong nangyayari?" Nagulat nalang ako ng nasa tapat ko na si Zeus.

Walang lumalabas ang bibig ko kahit gusto kong magsalita. Hinawakan niya ako sa balikat at pilit na pinatayo.

"Agatha!" Narinig ko naman ang boses ni Railey na ngayon ay nasa sasakyan niya.

Madali akong tumungo roon at mabilis niya namang pinaharurot ang sasakyan.

"Calm down, Agatha. Everything will be fine" Hinawakan niya ang aking kamay na kanina pa nanginginig sa takot.

"Yes everything must need to be okay!"

"Agatha!" Niyakap ako ni Mama ng agad niya akong makita. Hindi ko alam kung anong gagawin.

"Saan si Papa, Mama?" Nanghihina kong tanong sa kanya at pilit na tinitingnan siya.

"Wala na siya, Agatha." Napaupo ako sa bench at tuluyang hindi alam ang gagawin.

"Hindi, imposible! Bakit?" Nagtatanong ako ng hindi ko alam kung sino ang dapat sumagot.

"Agatha, what should we do now?" Patuloy ang pag-iyak ni Mama at nagulat ako na nagpagising sa akin sa katotohanan ng bigla siyang bumagsak.

"Mama!" Mabilis na binuhat siya ni Railey at dinala sa isang kwarto sa ospital.

Hindi ako pwedeng panghinaan ng loob dahil andito pa si Mama.

Pumasok ako ng kwarto at tumambad sa akin ang kama na nababalutan ng puting tela.

Ramdam ko ang kaba sa aking dibdib na gusto ng pumutok sa kaba.

"Okay lang bang makita?" Tanong ni Railey sa nagbabantay ng katawan.

"Opo." Lumapit ako sa bangkay at unti unti kong pinilit na hawakan ang puting tela sa ulunan. Kita kita ko ang pangiginig ng aking kamay.

"Ako nalang." Pag-alok ni Railey na siya nalang ang magbubukas pero tumanggi ako.

Nang buksan ko ang puting tela tumambad ang mukha ni Papa. Muling umagos ang mga luha sa aking mukha at di mapakaniwala sa aking nakikita.

"Papa!" I cried. Niyakap ko siya ng mahigpit.

"Paano siya namatay?" Hinarap ko ang lalaking nagbabantay kay Papa.

"Inatake po siya sa puso at nung dalhin siya dito sa ospital ay wala na siyang buhay." Muli kong niyakap si Daddy at ilang minuto bago tumahan.

Inalalayan ako ni Railey pabalik ng kwarto ni Mama at tumambad sa amin si Zeus na ngayon nagbabantay kay Mama. Walang malay parin si Mama.

"Zeus, why are you here? Si Phoebe, pano ang kasal?" Tanong ni Railey habang ako naman ay patuloy na pumasok at umupo sa tabi ni Mama. Mahalaga ang kasal nila pero mas mahalaga ang Papa ko.

"Are you okay, Agatha?" Lumapit ito sa akin at binawela ang tanong ni Railey.

"She is not okay. I'm asking you Zeus, what happened to the wedding?" Lumapit si Railey kay Zeus, alam kong mag-aaway silang dalawa kaya nagsalita na ako.

"Kung gusto niyong mag-away pwede bang sa labas nalang kayo?" Habang hawak hawak ko ang kamay ni Mom.

Hindi silang dalawa lumabas at tahimik silang umupo sa tabi. Someone knocks the door.

Pagbukas nito bumangad sa akin si Yaya Minda at si Sync.

"Mommy!" Mabilis na tumakbo ito palapit sa akin.

♣♣♣♣♣

EPILOGUE OF CHAPTER SEVEN

"Narinig mo na ba ang balita?" Lumapit si Michelle sa akin na kakapasok lang.

"Tungkol saan?" Di ko interesadong tanong sa kanya.

"Syempre kanino pa? Edi kay Zeus?" Nanlaki ang tenga ko ng marinig iyon.

"Ang ano?" Lumapit siya sa aking tenga upang bumulong dahil sa dami na rin ng estudyante sa room.

"Magiging tatay na si Uy!" Napaatras ako at nanlaki ang mga mata ko. Napatakip pa ako sa aking bibig sa di makapaniwala sa aking narinig.

"Imposible!" Di ko makapaniwalang saad.

"Pero ayun ang usap usapan. Buntis raw si Phoebe."

"Baka hindi naman at ang babata pa natin sa mga ganyang bagay. Imposibleng gagawin nila yun." Ayaw ko maniwala pero anong magagawa ko kung sa t***k ng puso ko parang kailangan kong maniwala.

"Ewan lang natin baka kasinungalingan lang yun, gawa gawa ng mga gustong manira sa relasyon nila." Umupo na ng maayos si Michelle ng dumating ang guro.

Lumingon ako sa likuran upang tingnan kung andun si Zeus pero wala parin siya.

To be continue...