DALAGINDING Ni Ninong David (SPG)

"Ibigay mo ang gusto ko Eva at alam mo kung ano ang kailangan ko. Mas mamahalin pa kita kung ibibigay mo ang hinihiling ko." "Just moan my name!" -David Vergara- "Ahhh.... Ninong David! Ugh... Dinudugo ako! Huwag!" ****** EVA POV. Sa isang pook ng baryong Mabini. Dito nakatira ang pamilyang Natividad. Buo ang pamilya ngunit hindi matatawag na buo ang kanilang pamilya sapagkat ang haligi ng tahanan ay isang hamak na lason sa kanilang pamilya. Lumaking broken family si Eva dahil hindi man lang nakakaranas ng pagmamahal mula sa kan'yang ama. Tanging ina lang ni Eva ang nagpupuno ng pagmamahal na hindi kayang ibigay ni Faustino sa mag-ina niya. At sa pagdadalaga ni Eva ay dito niya makikilala ang kan'yang napaka-guwapo at napakayamang Ninong. Siya si David Vergara. At ang kwentong ito ay pinamagatang. DALAGINDING NI NINONG DAVID. ****** "Napakaganda pala ng aking inaanak, Faustino." Sabi ng lalaking kausap ni papa habang abala naman ako rito sa pagsasampay ng mga damit na aking nilabhan. Sabado ngayon kaya ako lahat ang gumagawa ng gawaing bahay. "Napakaganda talaga ni Eva at manang mana sa kan'yang ina," sagot naman ni papa. "Siya na nga ang inaanak mo David na matagal mong pinabayaan." Dinig kong sagot ni papa rito. Wala akong pakialam sa kausap ni papa dahil hindi ko naman siya kilala. Hindi ko pa nagagawang lingunin ang sinasabi ni papa na Ninong ko raw. Wala naman ako matandaan noon na may Ninong akong mayaman. Oo mayaman siya, iyon ang sabi ni papa. Galing itong ibang bansa at kahapon lang ito dumating tapos dumiretso na siya agad dito dahil gusto raw niya kong makita. Nandito siya para sa aking kaarawan. Iyon ang sabi ni papa kahapon. Pero Hindi naman ako na-excite dahil taon taon naman akong Hindi excited tuwing sasapit ang aking kaarawan. Ang dahilan kaya ako malungkot ay hindi pa ko dinadatnan o nireregla. Mag-bibirthday na naman ako na hindi pa rin ako dinadalaw ng regla. "Sa tagal kong Hindi nakabalik ng Pilipinas. Hindi ko inaakalang dalaga na pala ang aking inaanak, Faustino." Sabi ni Ninong David ngunit natawa lang si papa kaya naman napatingin ako sa gawi nila. Pakiramdam ko may hindi magandang sasabihin si papa. Hindi ko rin alam kung ano ang nakakatawa sa sinabi ni Ninong. "David, nagkakamali ka ng akala dahil hindi pa siya ganap na dalaga." Sagot naman ni papa. Napatingin silang pareho sa gawi ko. Hiyang hiya talaga ako rito habang matamang nakatingin sa akin si Ninong. Sobrang kaba ng aking dibdib nang makita ko ang kabuuan ni Ninong. Hindi ko inaakalang sobrang pogi pala ng aking Ninong David na ang akala ko ay pangit. Pang artistahin pala ang kan'yang tindig at itsura. Parang gusto kong magtago sa mga damit na isinampay ko habang nakatingin pa rin siya sa akin. Ngunit sa kabila ng ito ay nakaramdam ako ng inis kay papa dahil napakadaldal niya at baka masabi niya kay Ninong yung sikreto ko. " Bakit naman hindi pa siya ganap na dalaga? 16 na siya bukas diba?" Muling tanong ni Ninong. Doon pa lang niya ibinaling ang tingin kay papa. " Oo David, 16 na siya. Ang problema kasi sa kan'ya ay hindi pa siya dinadatnan. Hindi ko alam kung lalaki ba ang anak namin o babae dahil hanggang ngayon ay hindi pa siya dinadatnan." Diretsahang sabi ni papa kaya naman muling napatingin sa akin si Ninong. Nakaramdam ako ng inis sa sarili ko. Hindi na dapat kasi sinasabi iyon ni papa kay Ninong dahil nakakahiya. " Totoo ba ito Faustino?" Tanong ni Ninong at sa akin siya nakatingin. May galit sa aking mga mata nang tumingin ako sa papa ko. Kahit kailan talaga ay parang babae si papa kung mang-tsismis sa ibang tao. Kaya palaging galit si mama kay papa dahil sa ugali nitong tsismoso. Kahit problema ng pamilya ay sinasabi pa niya sa mga kapatid niya at magulang niya. Parang bata si papa kung magsumbong. Hindi niya kasi kayang solusyunan ang problema ng kan'yang pamilya at si mama palagi ang napapasama sa paningin ng mga magulang ni papa. Pati ang mga kapatid ni papa ay galit na rin sila kay mama dahil ang alam nila ay walang ginagawa si mama at palaging pasarap sa buhay. Ang hindi nila alam ay si mama ang lahat na gumagawa para lang maitaguyod ang pamilyang ito. Yung problema namin dito ay kung saan saan nakakarating. Ginagawa lang nilang katatawanan si mama na siya naman ang bumubuhay sa amin. Sobrang hirap na ang pinagdadaanan ni mama kay papa dahil sa katamaran nitong magtrabaho. Pamamasada na nga lang ng tricyckle ang kan'yang trabaho ay hindi pa niya magawa. Palaging lasing at kung hindi naman ay palagi na lang niya inaaway si mama kahit wala naman ginagawa si mama sa kan'ya. Kahit iwan pa ni mama si papa ay sasabihin na naman ng magulang at mga kapatid ni papa na may ibang lalaki si mama kahit wala naman. Gusto ko rin talaga magalit kay papa sa ginagawa niya kay mama eh. Kahit Hindi na healthy ang relasyon nila ay pinipilit na lang ni mama na intindihin si papa. Si papa lang naman ang problema sa pamilyang ito. Isang toxic itong relasyon ng pagsasama ng magulang ko kahit wala ng pagmamahal ang namamagitan sa kanilang dalawa. Ayaw lang bumitaw ni papa dahil kailangan pa niya si mama. Hindi pa marunong tumayo sa sariling mga paa si papa dahil nakapende pa rin siya sa magulang at mga kapatid niya. "Totoo ang mga sinasabi ko David. Kaya kung tutuusin ay isang bata pa rin ang iyong inaanak. Eva! Pumarito ka." Tawag ni papa sa akin. Parang ayaw kong lumapit sa kinaroroonan nila dahil hindi pa ko nakakaligo at ang baho ko pa. Ang asim ng pawis ko at amoy na amoy ko na ang panis na pawis sa aking bra. Kanina pa kasi ako nabibilad sa araw dahil sa dami ng aking sinampay na damit. "Eva! Ano ba?" "Po! Nariyan na po!" Sagot ko dahil galit na si papa sa akin nang bigkasin niya ang pangalan ko kaya naman agad akong naalarma rito. Biglang kumilos ang aking mga paa sa paghakbang at tinungo ang balkonahe. Nakayuko lamang ang aking ulo habang nakatayo rito sa harapan nila. Nahihiya akong tumingin kay Ninong dahil tingin pa lang niya ay nakakatunaw na. Hindi lang iyon, nalalanghap ko ang amoy ng kan'yang pabango. "Hindi ka ba magmamano sa Ninong mo? Tatayo ka na lang ba riyan?" Doon lamang umangat ang aking paningin. Sobrang kaba ang aking dibdib dahil sa mga titig sa akin ni Ninong. Tipid akong ngumiti rito. "Hi po Ninong," bati ko at hindi na nagmano sa kan'ya. "Hello Eva, kamusta ka na?" Tanong niya sa akin. " O-Okay naman po ako Ninong." Nauutal kong sagot sa kan'ya. Ngumiti siya at doon naman ako natulala. Sino ba naman ang hindi matutulala sa guwapong mukha ng aking Ninong plus ang bango bango pa niya. Parang nahihiya na tuloy akong magmano dahil sa nanlalagkit ang aking pawis sa mukha. "Bakit hindi ka pa magmano? Magbigay galang ka sa kan'ya. Sa tagal na hindi mo nakita ang Ninong mo kahit malaki ka na ay hindi ka pa rin marunong magmano sa kan'ya. Eva naman mag-mano ka na sa Ninong mo." Galit na utos ni papa sa akin. " Papa, nahihiya po kasi ako kay Ninong. Hindi pa po kasi ako nakakaligo at ang baho ko pa po," nahihiyang sagot ko na parang nanginginig na ang buong katawan ko sa nerbiyos at kahihiyan dahil sa pagpapahiya sa akin ni papa. " Wala akong pakialam kung mabaho ka man. Bata ka pa naman diba kaya maiintindihan ito ng Ninong mo." Giit ni papa ngunit ayaw ko talagang gawin ang inuutos niya sa akin. Gusto ko naman talaga magmano kay Ninong pero nahihiya talaga ako sa kan'ya at lalong Lalo na pinapahiya pa ko ni papa sa harapan ni Ninong. Kahit sinasabi niyang bata pa ko. May pakiramdam pa rin ako na nasasaktan. " Faustino, okay lang sa akin na hindi magmano si Eva. Pagod lang siguro siya. Sige na Eva, maligo ka na muna." Utos sa akin ni Ninong. May bahagi sa aking damdamin na tila gumaan ang aking pakiramdam dahil napaka-buti niyang Ninong at marunong umintindi. Mabuti pa siya ay naiintindihan niya ko. Tumingin ako kay Ninong at tipid siyang nginitian. "Salamat po Ninong," kinakabahang sabi ko habang jindi makatingin ng diretso sa kan'ya. Kaagad na umalis ako rito sa balkonahe at kaagad na nagtungo sa palikuran para maligo. Habang nagtatanggal ako ng aking mga damit ay dito ko na lamang naramdaman na tumutulo na pala ang mga luha sa aking mga mata. Sa sobrang sama ng aking loob kay papa ay parang gusto ko na lang siya kamuhian. Wala naman kasi siyang magandang ginawa sa pamilyang ito dahil sarili palagi ang inuuna at iniintindi niya. "Eva," dinig ko si mama na parang dumadaing sa sakit kaya naman mas lalo ko pang binilisan ang pagbuhos ng tubig sa aking katawan. Tapos na ko magsabon at magshampoo kaya nagbanlaw na agad ako. Kinabahan na ko nang wala na kong marinig na boses ni mama sa labas ng banyo kaya nataranta na ko rito sa loob ng banyo. Lumabas agad ako ng banyo na nakatapis lang ng tuwalya at laking gulat ko na lang na nakabulagta si mama sa sahig. "Mama! Mama! Ano pong nangyari sa inyo" Umiiyak na saad ko at nanginginig din ang katawan ko dahil sa sobrang takot na nadarama ko. "Papa! Papa!" Tawag ko habang patakbong umiiyak patungo sa balkonahe. Nagulat ang mga ito sa akin nang makita nila akong umiiyak. "Si mama, papa! Nakabulagta po doon sa kusina." Umiiyak na saad ko ngunit hindi man lang kumilos si papa dahil nakatitig lang siya sa katawan ko. "Bakit Eva? Anong nangyari sa mama mo?" Napatayo agad si Ninong at siya na ang kumilos para tulungan si mama. Si papa naman ay parang walang pakialam sa mga nangyayari kay mama at ewan ko ba kung bakit biglang natulala si papa sa akin. Pagkatungo namin sa kusina ni Ninong ay doon naman napamura si Ninong nang makita niya si mama at dali daling inalalayan si mama. Kinapa pa niya ang palapulsuhan ni mama ngunit umiling iling lang ito. "Ninong, kamusta na po si mama?" Umiiyak pa rin ako rito habang nadudurog ang puso ko sa nakikita kong sinapit ni mama. "Wala na siyang pulso Eva. Faustino, idala mo na siya sa hospital. Magmadali ka," utos ni Ninong kay papa. "David, huwag na tayong mag-aksaya ng oras. Patay na siya at wala ng pag-asa na mabubuhay pa yan dahil nakaihi na siya." Turan ni papa. Tiningnan ko si papa na may masamang tingin. Napakasama talaga ni papa kahit na kailan. Talagang gusto niya ng mamatay si mama. Wala siyang kwentang ama at wala siyang kwentang asawa ni mama. "Faustino, idala pa rin natin siya sa hospital para makasiguro tayo kung ano ang ikinamatay niya." Giit ni Ninong ngunit wala talaga siyang balak na kumilos sa kinatatayuan niya. "Kung gusto mo, Ikaw na lang mag-isa. Sasabihin lang na mga Doktor na death on arrival." Bumuntong hininga si Ninong saka ito tumingin sa akin. "Magbihis ka na Eva at idadala na natin siya sa hospital. Bilisan mo!" Utos ni Ninong. " Hindi mo pwedeng isama si Eva. Maiiwan siya rito David. Anong alam niya sa hospital? Wala! Magbihis ka na Eva at pagkatapos mong magbihis ay maglinis ka ng bahay para sa burol ng mama mo. Aalis ako ngayon at ipapaalam sa kamag-anak na patay na si Evelyn." Sabi ni papa saka ito umalis kaya naman nagkatinginan na lang kami ni Ninong pagka-alis ni papa. "Sumama ka sa akin. Hindi ka pwedeng maiwan dito." Marahas ang mga titig ni Ninong nang sabihin niya ito sa akin. Galit siguro siya dahil kay papa. "Sige po Ninong," sagot ko na agad naman akong pumanhik sa aking kuwarto. Nagbihis agad ako at hindi na ko namili pa ng damit na susuotin ko. Kung ano lang yung madampot kong damit ay iyon ang sinuot ko. Pagkalabas ko ng silid ay wala na ang katawan ni mama sa kusina kaya naman sumunod ako sa labas kung saan naroon yung sasakyan ni Ninong. Sobrang dami na palang mga tao ang narito sa labas at dinumog na kami rito ng mga tao. Tinatanong nila kay Ninong kung totoo raw yung sinabi ni papa na patay na si mama ngunit hindi nagsasalita si Ninong. "Sakay na Eva." Utos niya sa akin.. Sumakay naman agad ako sa loob ng kan'yang sasakyan at agad na nagseat bealt. Pagkatapos ay pumaripas sa takbo ang kan'yang sasakyan palayo sa aming bahay. Dito ko na naman muli naramdaman yung galit ko sa aking papa. Hindi ko rin alam kung napansin ba ni Ninong yung mga titig sa akin ni papa kanina. Hindi ko rin alam kung ano kinagagalit ni Ninong at bakit umiba ang mood niya kanina kay papa. Hindi kaya galit si Ninong kay papa dahil sa inasal niya sa nangyari kay mama o dahil sa ginawang pagtitig sa akin ni papa kaya ako isinama ni Ninong papuntang hospital. "Eva, ngayong iniwan ka na ng mama mo. Gusto mo bang tumira kasama ang papa mo?" Biglang tanong niya at hindi ko pa alam kung ano ang isasagot sa Ninong ko.