Chapter Twelve
Zyck Holmes's POV
Bigla na lang kaming pinatawag ni Mom kay Dr. Faraday. Kaya't agad kaming tumalima sa kaniya at nagtungo sa lugar kung saan naroroon si Mom.
We entered the private room. Nanlaki na lang ang aking mga mata sa aking nakita. Ako lang yata ang may ganoon reaksyon nang tuluyan kaming makapasok sa loob, dahil na rin sa ito kasi ang una kong pasok sa loob ng pribadong silid na ito.
Napalunok ako sandali ng aking laway habang i-ginagala ang aking mga mata sa buong paligid. Kulay puti ang buong lugar. Walang mga bintana at tanging air-conditioner lang ang nagbibigay ng lamig sa buong silid.
Sa gitna nito ay ang isang parihabang kulay puting lamesang gawa sa kahoy. May mga mono block chair na sakto lang sa aming lima.
Kaharap ng lamesa ang isang napakalaking screen. Ito yata ang tinatawag nilang mainframe computers. Isa itong uri ng komputer na kayang mag-handle ng more than billions of Bytes.
"Glad you all here..." my Mom uttered.
"Take a seat," Dr. Faraday affirmed.
Naupo kaming isa-isa sa aming mga upuan at i-tinuon ang mata kina Mom at Dr. Faraday.
Pumunta si Mom sa harap ng malaking screen at may pinindot doon. Nag-flash ang dadalawang folders na may mga nakasulat specific sa bawat isa.
Ang una ay ang Asymptote Universe blueprint, pangalawa ay ang Diverse Informations.
Pinagmasdan lang namin ang screen at tila kinakabisado ang mga nagpa-flash.
May i-tinutok si Mom sa screen na animo'y remote at bigla na lang lumabas ang isang arrow. Cursor ang tawag doon kung hindi ako nagkakamali.
Nang igalaw ni Mom ang kaniyang kamay ay sumabay rin ang arrow. Inilagay niya iyon sa folder na may nakasulat na Asymptote Universe Blueprint at saka pinindot ang hawak niyang bagay.
Iisang file ang tumambad sa amin, agad itinutok ni Mom ang cursor at biglang nag-flash ang 3D version ng mga buildings, tower at mga sasakyan. Sa gilid ng screen doon nakalagay ang map ng buong lugar.
Napabuka na lang ang bibig nina Cedric, Ellina at Matt. Maging ako ay gayon din sapagkat ito rin ang kauna-unahang pagkakataong makita ko ito.
"Wow, how'd you do this 3D animation?" manghang sabi ni Cedric.
Bahagyang napangiti si Mom ng magtapon ito ng tingin sa aming lahat.
"This was just a Basic animation, we used what the Animator using in creating their own animations such what we watched. Apparently, it was usually use by those Engineer in planning for installation and removing some part of the house for improvement," my Mom explained.
"Cool," he just replied.
Si Ellina at Matt naman ay walang naging reaksyon nang magpaliwanag si Mom kay Cedric siguro ay alam na nila ang mga ito dahil na rin sa mga computer geek ang mga ito.
"Okay, let us discuss what where going to do and plan how to destroy the Asymptote Universe, but first... We have to memorize the whole city in order for us to be more aware about the surrounding of Asymptote Universe and where we can possible go if the ABI chase us," paliwanag ni Dr. Faraday. "I mean you," dagdag nito ng ma-realize na hindi pala ito Traveller tulad namin.
Napatingin na lang kaming tatlo sa kanilang dalawa na noo'y nasa harap namin. Mukhang pinag-usapan na yata nila ito ni Mom.
Nagkapalitan pa sila ng tingin at tila nagkakasundo sila basi na rin sa reaksyon nilang dalawa.
I raise my hands up in air. Napatingin silang lahat sa akin ng may kunot ang mga noo.
"Can I ask?" I said and give them an awkward smile.
"Go ahead Zyck..." my Mom replied.
Nakatingin lang silang lahat sa akin at hinintay ang aking susunod pang sasabihin.
"Last time when I and Cedric enter the Asymptote Universe." Napatingin sa akin ng nagtatanong si Cedric. "Pumunta pa kami sa terminal ng train at pumunta sa sirang mga buildings para maghanap ng kuryente para makabalik po kami rito. I want to ask. Sa lugar lang po ba na iyon pweding mag-electrify ng self? Marami naman open circuit ah," I murmured.
"Juts, I mean Zyck... I brought you there, because I don't want to exposed ourselves to the people there, they will find out that we aren't living there. If they saw us holding the Cables and vanish they will tell it to the ABI. Get it?" Cedric explained while fixing his eyes on me.
Inirapan ako bigla ni Ellina ng magtama ang mga mata naming dalawa. Hanggang ngayon ba naman?
Tumango lang si Matt bilang pagsang-ayon sa inusal ni Cedric.
"Oh... Iyon pala ang dahilan?"
"Yes, Cedric is right. I told them that place, Zyck," Dr. Faraday assented.
Pinagalaw na naman ni Mom ang 3D animation na city. Umikot ito at nakita ko ang pinaka-city ng Asymptote Universe kung saan kami pumunta ni Cedric. Hanggang sa terminal kung saan kami bumaba ni Cedric. Kuhang-kuha ng animation na ginawa nina Mom ang lugar ng Asymptote Universe.
Hanggang sa pinahinto ni Mom ang paggalawa ng Animation sa isang abandonadong building. Ito ang building na tinutukoy ko sa kanila.
"Zyck, my Dear. This was the place where your Father and his team go if they want to get back to the Camp before... Nang hindi pa tayo nati-trace... ang ating Camp," Mom explained. There was a sadness on her voice.
"Ah... Okay, got it," I affirmed.
"Tanong-tanong pa kasi. Panay reklamo hindi marunong magtanong... Haysstt..." sabi ni Ellina saka napakibit balikat.
Naningkit na lang ang mga mata ko ng tumingin ako sa kaniyang direksyon.
"So, ano na nga ang plano po?" Matt asked.
"The plan is we will put Tranciever each one of you, so that we can easily communicate to each other," Dr. Faraday said.
Tumango lang si Mom bilang pagsang-ayon.
"Pero... may clue na ba tayo kung paano natin masa-shut down ang Asymptote Universe? Hindi naman po maaari na papasok lang tayo ng Asymptote Universe to seek information hindi ba?" Ellina dowelled.
"Dear, listen" my Mom started. Tinignan siya ni Ellina at nagtama ang kanilang mga mata. "We entered Asymptote Universe not just to seek informations. We are also finding ways where we can possible attack them in the future."
"Why not attacking there Tower instead?" sagot nito.
"It won't make the Asymptote Universe shut to down," my Mom timidly said.
"May point po si Ellina. Why not there tower. Hindi ba ito ay ang sources ng internet nila? If we shut the tower they might lost the communications," pagsang-ayon ko sa sinsbi ni Ellina.
Napatingin si Ellina sa akin at napangisi. Tinapunan ko rin siya ng tingin at binigyan siya ng ngiti.
Nanlaki na lang ang mga mata ko nang bigla kong makita ang pamumula ng kaniyang pisngi. Anong nangyayari sa kaniya?
Napahawak siyang bigla sa kaniyang pisngi at biglang nag-iwas ng tingin sa akin.
"You're right, but it wasn't enough. We plan that before, but according to our observations the tower had no use. If we destroy this, they can possible make a ways. Remember that they had other ways of communication without the Internet," si Dr. Faraday na ang nagpaliwanag.
"What if hindi talaga sa loob ng Asymptote Universe natin totally masa-shut down ito? What if sa totoong mundo talaga natin ito makikita... All we have to do is destroy the main server ng Asymptote Universe," sumabat na rin si Matt sa wakas.
Napatingin sa kaniya si Mom at Dr. Faraday tila napa-isip sila ng malalim.
"Possible," Dr. Faraday said. "But for now, we're gonna installed each one of you the Tranciever."
"Yes, and we will send you to the Asymptote Universe to observe. I believe, you are all smart base on how I talk to all of you. May kani-kaniya kayong thoughts regarding on how to shut the Asymptote Universe and you're so amazing how those ideas come up with your mind when in fact you are just a teenager. We will send you there and obaerve the world, para na rin malaman natin kung dapat ba nating aatakihin sa loob ng Asymptote Universe or sa labas talaga ng mundo. Dito..." Mom said. Punong-puno ng dedikasyon ang kaniyang tinig.
Napatango na lang kaming lahat sa inusal ni Mom. We don't know, there is something on her voice that makes us delighted.
Few minutes ago, nagpagdesisyonan na nina Mom umalis sa pribadong silid na ito at isagawa na ang pagkakabit ng Tranciever kina Ellina, Matt at Cedric.
Ilang sandali lamang ay natagpuan ko na lamang ang aking sariling nasa silid kung saan ako unang dinala ni Dr. Faraday para i-scan ang batok ko. Dito rin nakalagay ang aming mga sickbays na ginagamit namin sa pag-travel sa Asymptote Universe.
Nakadapa na ang tatlo sa kani-kanilang mga sickbays. Pinagmasdan ko lang sila. Pumunta ako sa kinaroroonan ni Mom ba noo'y naka-upo kaharap ang computer.
"Okay, we will put the Tranciever behind you. Everyone, just relax and it won't take too much time, okay?" paliwanag ni Dr. Faraday sa kanilang lahat habang isa-isa niya itong tinatapunan ng tingin.
Nagtaas na lang ng kamay si Cedric at Matt at nag-okay signed.
"Close your eyes everybody..." paliwanag ni Mom.
Patuloy na nagtipa si Mom sa computer niya at isang robotics hand ang lumabas mula sa itaasna bahagi ng Ceiling. Hindi ko alam na may nakatago palang ganito sa ilalim ng ceiling.
Bigla na lang kaming na-fold ang mga ito at isa-isang lumabas ang mga robotic hand pababa sa lugar kung saan nakadapa sina Ellina.
Sandaling huminto ang mga ito ng ilang sentemetri na lang sa batok nina Ellina. Agad na lumapit si Dr. Faraday at isa isang inilagay sa dulo ng mga kamay ng robotic hand ang isang chips.
Tumingin sandali si Dr. Faraday sa amin at nag-okay signed. Ngumiti na lang si Mom at muling nagtipa sa Keyboard niya.
Muling gumalaw ang mga robotic hands, pero ang susunod na nangyari ay ang napalaki ng aking mga mata.
Napalunok ako ng aking laway. Bigla kasing lumiit ang mga kamay at parang naging sinulid na lang. Isa-isang pumasok ang mga iyon sa butas ng batok ng tatlo.
Kitang-kita ko ang pagpasok nito sa loob at ang paggalaw nina Ellina. Napapahiyaw pa ang mga ito mukhang nasasaktan yata sila. Maybe...
Ilang minuto rin ang tinagal ng prosesong ito hangaang sa tuluyan na ngang umangat sa i-taas ng silang ang robotic hands at bumalik sa normal ba anyo ang lahat ng nasa loob.
"Done!" sigaw ni Mom.
Napabunga ako ng hangin sa aking ilang nang marinig ang sinabi ni Mom.
Isa-isa namang nagsi-upo sina Matt, Cedric at Ellina.
"Now, all we have to do is to match the frequency of our MHz in order for us to understand what the messages you send us," paliwanag ni Dr. Faraday.
"Hindi ba masakit iyon?" bigla kong tanong sa kanilang lahat.
Nakahawak na silang lahat ng kanilang batok. Napatingin silang lahat sa akin ng nakakunot ang noo.
"Not really..." Cedric said.
Napatango na lang ako.
"Okay, take a rest," Dr. Faraday said. " You have to gain some energy. Tomorrow, we will send you to the Asymptote Universe."
Napatango kaming lahat sa inusal ni Dr. Faraday. Isa-isang bumaba sa kani-kanilang sickbays si Ellina, Matt at Cedric.
Aalis na rin sana ako pero hinawakan ni Mom ang kamay ko. "Zyck..."
Napatingin ako kay Mom na mat malapad na ngiti sa kaniyang labi.
Tumayo ito mula sa pagkakaupo niya at bigla niya akong niyakap ng mahigpit.
"I thought, I could find you. Akala ko nakuha ka na ng mga Aliens," she said.
Kumalas ito ng pagkakayakap sa akin.
Nang igala ko ang mga mata ko. Mabuti na lang at wala na sina Matt at tanging si Dr. Faraday na lang ang naiwan sa loob na kasama namin ni Mom.
"Me, indeed Mom. I thought. I won't see you..." sagot ko. "Mabuti na lang po at nakilala ko si Dr. Faraday."
Napatapon si Mom ng tingin kay Dr. Faraday at ngumiti. Balangiti na lang rin si Dr. Faraday kay Mom bilang ganti.
"Thank you..." my Mom mouthed.
"It's nothing... I am happy to help. You know me, Britty," nakangiting sagot ni Dr. Faraday.
"Go, take a rest. May aasikasuhin pa kami ni Dr. Faraday sa pagpasok niyo bukas sa Asymptote Universe."
Tumango na lang ako sa sinabi ni Mom saka nagsimula ng humakbang palayo sa kanilang dalawa.
Lumabas na ako ng silid at nagtungo sa kinaroroonan nina Ellina, Cedric at Matt.
Napabuga na lang ako ng hangin sa aking ilong saka lumapit sa kanilang lahat.
----