The Chef and The Star (SPG)

OO, TAKSIL ANG ASAWA KO. AT NAKUHA PA NIYANG MAKIPAGTALIK SA HARAPAN KO. --- “Paraaa!” Nakita ako ng driver pero parang nag-atubili pa itong pumarada sa gilid. “Kuya! Saglit lang! Sasakay ako!” Kahit na apat ang plastic bags na dala-dala ko ay hindi ko na pinalampas pa ang modern jeepney na ito. Tumakbo ako palapit sa jeep habang mabagal pa ang usad nito dahil sa traffic jam. Tirik na tirik na ang araw at naghahalo ang amoy ng bangus at pawis sa katawan ko. “Salamat, kuya! Kanina pa kasi ako nag-aabang.” Nakangiti kong bati sa driver. Wala akong nakuhang sagot mula sa driver. Maging ang kunduktor ay umiiwas na lapitan ako. Sabagay, sino ba namang mangangahas na lumapit sa akin kung ang pabango ko sa araw na ito ay amoy ng palengke at usok mula sa kalsada. “Excuse me. Puwedeng maki-upo?” Malambing kong sambit sa lalaking nakatagilid ang pag-upo. Tinignan ako mula paa hanggang ulo ng lalaki. Pagkatapos ay napatitig ito sa namamasang parte ng damit ko sa kilikili. Napatingin din ako doon at nakita kong naninilaw na sa pawis ang sulok ng suot ko. Nahiya ako bigla at ibinaba ko ng kaunti ang paghawak ko sa metal na hawakan. Sinulyapan ko ang lahat ng nakasakay at napansing wala ni isa sa kanila ang nais na tumitig pabalik sa akin at bigyan ako ng espasyong mauupuan. Yumuko ako at ngumiti ng may pait. Oo nga naman, wala talagang magkaka-interes na tabihan ako. Bukod sa doble sa katabaan ang katawan ko kumapara sa normal na hubog ng babae ay tiyak na didikit ang amoy ko sa sinumang makatabi ko. Ibinaba ko ang apat na plastic bags sa sahig at inipit na lamang ito sa mga paa ko. “Miss, miss! Dito!” Alok ng lalaki sa bagong sumakay. Napalingon ako sa pintuan. May sumakay na babaeng naka-blue na off-shoulder na floral top. Mahaba ang buhok at amoy bulaklak ang pabango. Kitang-kita ko ang pag-aagawan ng mga binatilyong nakasakay na makatabi ang babaeng ito. Ang mga lalaki talaga. Kulang na lang ay itaboy nila ang kanilang mga kasiping para kay binibining sexy. Natawa ako sa loob-loob ko. Kita mo nga naman kung paano nila ako tratuhin dahil lamang sa kaanyuan ko. Habang lumilipad ang mga mata ko sa mapanghusgang gawi ng mga tao ay biglang pinaandar ng driver ang sasakyan. “Ayyyyy!” Sigaw naming dalawa ng magandang babaeng bagong sakay. Mabilis siyang sinalo ng mga lalaki upang hindi ito sumayad sa sahig. Ako naman na may katabaan ay dumausdos kasama ang sumambulat kong mga pinamili palapit sa lugar ng kunduktor. Gumulong ang mga gulay na pinamili ko mula sa mga plastic bags at napisa ko ang ilang mga okra na nadaganan ng katawan kong umiikot-ikot sa sahig habang umaandar ang sasakyan. “Miss, miss! Okay ka lang?” Tanong ng kunduktor. Iniabot ko ang kamay ko sa kanya ngunit hindi niya ako tinulungan. Habang para akong pinipritong hotdog na gumugulong sa basang sahig ng sasakyan ay nasilayan ko ang natatawang reaksyon ng mga nakasakay. “Okay lang! Okay lang ako, don’t worry!” Masigla ko namang tugon sa kunduktor. Sinikap kong humawak sa upuan upang itayo ang sarili ko. Pagkatapos ay gumapang ako sa sahig para pulutin ang mga pinamili kong mga gulay. Nang maipon ko na lahat ang mga gulay ay pumara na lamang ako para makababa. Suminghap ako ng malalim nang ibaba ako ng driver sa isang kanto. Sumilong ako sa isang puno sa waiting shed at tinanaw ko ang daanan. Diyos ko, napakalayo ko pa sa San Sebastian kung saan kami nakatira ng asawa ko kasama ng kanyang pamilya. Kinuha ko ang panyo sa likuran ng pantalon ko at ipinahid ito sa pawis na pawis kong leeg. Bigla kong naramdaman ang pag-vibrate ng cellphone ko sa bulsa at sinagot ko ang tawag. “Hello?” “Ma’am, good morning po! Ma’am nasa palengke po ba kayo? Naiwan ko po kasi ang susi sa loob bahay po ninyo dito sa Fairlane. Hindi po ako makapasok para maglinis. Baka pagalitan po ako ni Sir.” “Glenda wala si Sir mo. Tsaka bakit mo lilinisin yan eh hindi naman ako pupunta dyan?” “Po? Isang linggo na pong umuuwi si Sir dito, Ma’am. Hindi po ninyo alam?” “Imposible! Nasa Thailand si Joaquin. Ano bang sinasabi mo?” “Ma’am, sunduin ko po kayo. Mayayari po ako sa asawa niyo kapag hindi ako nakapaglinis ngayon. Hiramin ko lang po ang susi ninyo.” “Puntahan na lang kita dyan. Diyan ka lang.” Mabilis kong sagot sa aming kasambahay. Nag-tricycle na lang ako papuntang Fairlane Subdivision. May naipundar akong bahay dito para sa aming mag-asawa nang lumago ang karinderya ko sa harapan ng Tarlac State University. Kahit na may kamahalan ang lupa sa subdivision na ito ay sinikap ko talagang magtabi para sa kinabukasan namin ng aking asawa. Ngunit dahil ayaw niyang malayo sa kanyang pamilya, ay sinunod ko na lang ang nais niyang mamalagi kami sa puder ng kanyang magulang. Tutal nag-iisang anak lang naman siya. Pero kahit na marami ang nangungulit sa akin na bilhin ang bahay ay hindi ko pa rin ito ibinebenta, sa pagbabaka-sakaling magbago ang isip ni Joaquin at magustuhan na niyang magsama kami ng malayo sa kanyang mga magulang. “Ma’am!” Salubong sa akin ni Glenda. “Glenda, ano ba’ng pinagsasabi mo? Nasa Thailand si Joaquin.” Lumingon si Glenda sa pinto at itinuro ito. “Ma’am, isang lingo ko na pong inaayos ito. Andito po si, Sir.” “Oh, eh bakit hindi mo sinabi sa akin?” “Akala ko po kasi Ma’am alam niyo na. Ang sabi kasi sa akin ni Sir, huwag ko na daw pong babanggitin sa inyo at siya na lang ang bibisita sa karinderya.” Kumunot ang noo ko sa matinding pagtataka. May kung anong bumalot na kaba sa aking puso na hindi ko maintindihan. “Sige, sige. I-uwi mo na lang itong mga binili ko. Ikaw na muna ang magluto sa San Sebastian. Kapag nagalit si Nanay, sabihin mo ako muna ang naglinis dito sa Fairlane. Sabihin mo kasama ko si Joaquin.” “Sige po, Ma’am.” Paglabas ni Glenda sa gate ay dahan-dahan kong binuksan ang pintuan ng bahay. Babae ako. At dahil babae ako, malakas ang pakiramdam ko sa mga bagay na alam kong may mali. Pumasok ako sa sala at nakita kong maayos naman ang lahat. Mukhang hindi naman nagagalaw ang sofa sapagkat hindi naman lukot ang cover nito. Tumungo ako sa kuwarto at doon ko nasaksihan ang kinatatakutan ko. Magulo ang bed sheet. Nakakalat sa sahig ang kumot. Nakalaylay din ang pantalon ng aking asawa. Dahan-dahan akong lumuhod para pulutin ito. Tumungo ako sa harapan ng reading desk at nakasabit ang basang tuwalya sa upuan. Tumutulo ang pawis sa aking leeg sa aking mga nasasaksihan. Litong-lito ang aking kaisipan sa kung bakit itinago ng asawa ko ang katotohanang nakabalik na ito sa Pilipinas. Umikot ako para tumingin-tingin. Nasilayan ko ang kanyang coat na naka-hang sa bukas naming walk-in closet room. Kahit halos malusaw na ang puso ko sa kaba ko ay pinilit ko pa rin ang aking sarili na puntahan ito. Kinuha ko ang coat at naamoy ko ang pabango ng babae. Nanginig ang aking katawan. Napalunok ako sa matinding paggapang ng galit at kaba papunta sa ulo ko. “Angel… Kalma. Overthinking na ito.” Bulong ko sa aking sarili. Inayos ko ang pagkakasabit ng coat sa hanger para hindi malukot. Hinaplos ko ito para maituwid ang bagsak. Pagkatapos ay nakapa ko ang isang lipstick sa bulsa nito-- Charlotte Tilbury Matte Lipstick. Napahawak ako sa closet island nang bigla akong mahilo sa aking natuklasan. Matinding init ang nanunuot sa aking ulo. Hindi ko makontrol ang nangangatog kong kamay at pangangaralgal ng aking mga labi. Muli kong hinablot ang coat sa tindi ng emosyong dumadaloy sa aking katawan. Sinuri ko itong mabuti at nakakita ako ng mahabang hibla ng buhok sa kuwelyo ng coat. Kahit lumalabo na ang paningin ko sa nangingilid kong luha ay itinaas ko pa rin ito para masipat ang kulay—blonde. Kinukuyom ko ang aking kamay sa matinding galit na aking naramdaman nang biglang narinig ko ang pagbukas ng pintuan ng bahay. Mabilis kong isinabit sa kinalalagyan ang coat at nataranta akong pumasok sa louvered cabinet. Sinilip ko kung sino ang kasama ng aking asawa sa panel ng pintuan ng closet. “Are you sure hindi ito malalaman ng asawa mo?” Boses ng isang batang babae. “No need to worry. Angel has no idea na nandito na ako sa Pilipinas. Besides, we’ve been doing this for three years. Ngayon ka pa ba matatakot?” Sagot ng aking asawa. Sinakal ko ang aking bibig sa matinding paghikbi na lumabas sa aking mga labi. Walang humpay ang pagtulo ng mga luha ko sa aking pisngi nang makita ko kung sino ang kasama ni Joaquin—si Andrea Daza, ang pinakatanyag na batang actress ng Pilipinas. “Taksil!!! Pagkatapos ng lahat ng sakripisyo ko para sayo!!! Ito ang isusukli mo sa akin???” Sigaw ng aking isipan. Tumawa ng malakas ang babae at tumalikod kay Joaquin. “Me? Scared? Come on, Joaquin. I am the most sought-after actress in the Philippines. Wala akong kinatatakutan.” Nakangising sabi nito. Tinanggal niya ang pagkakabutones ng suot niyang bow-detail silk blouse sa harapan ko. Lumantad sa akin ang kutis-labanos nitong katawan. Pigil na pigil ako sa aking paghinga at pagluha habang pinagmamasdan ko ang malaking kaibahan ng aming hubog at kutis. Lumapit ang aking asawa sa kanya at tinanggal ang kalawit ng kanyang bra. Lumatag sa akin ang malulusog niyang mga s-uso. Pagkatapos ay gumapang ang mga daliri ni Joaquin papasok sa kanyang masikip na tattered, skinny jeans. “Ohhhh… Joaquin… Don’t stop…” Halinghing ni Andrea. Nilamutak ko ang suot kong t-shirt sa sobrang sakit na hatid ng aking napagmamasdan. Nais kong lumabas at ubusin ang buhok ng babaeng ito ngunit wala akong magawa sa mga oras na iyon. Habang nilalasap ng aking asawa ang porselanang kutis ng leeg ng kanyang kalaguyo ay nakita ko ang kulay ng kanyang buhok—blonde. Habang umaalog ang kanyang malulusog na harapan sa marahas na pagkapa ng mga daliri ni Joaquin sa kanyang kuweba ay lalong dinudurog ang aking kalooban. Hinawakan ni Joaquin ang ulo ni Andrea at ibinaba ito para mapatuwad ang babae. Napahawak si Andrea sa cabinet kung saan ako nagtatago at napaurong ako ng kaunti. “Parang amoy isda sa kuwarto. Can’t you smell it?” Reklamo ng batang aktres. “Baka hindi pa nakakapaglinis si Glenda. Kalimutan mo muna iyon, ipatikim mo muna ang isda mo sa akin.” Hayok na tugon ng aking asawa. Ibinaba ni Joaquin ang pantalon ni Andrea hanggang sa kanyang tuhod kasabay ng kanyang suot na slacks. Isinuksok ni Joaquin ang tigas na tigas nitong sandata sa b****a ng babae. “Ahhhhhh! F-uck Joaquin! Anlaki talaga! Ahhhh! Ahhhh!” Halinghing ni Andrea. Mabilis na nilabas-pasok ni Joaquin ang kanyang mahabang ahas sa well-shaved na kuweba ng aktres. Mahigpit ang pagkakahawak ng babae sa panel ng cabinet at nayuyugyog ang aking pag-upo sa dahas ng pagbayo ng aking asawa sa babaeng ito. Nasa harapan ko ang napakagandang si Andrea na nakapikit at halos tumulo na ang laway sa sarap ng pagpasok ng espada ng aking asawa sa namamasa nitong hiyas. “Na-miss mo ‘to di’ba? Araw-arawin natin please!” “Sayong-sayo lang ako, Joaqin! Ahhhhh! Harder!!! Ahhhh!” “Damn! You’re so tight!” Hindi na kinaya ng puso ko ang naririnig at nasasaksihan kong pagtataksil ng aking asawa. Humihiyaw ako ng walang boses sa sobrang sakit na aking nararamdaman. Kahit siguro umiyak ako ay hindi na rin nila ako maririnig sa lakas ng ungol nilang dalawa sa sarap na kanilang pinagsasaluhan. “Ohhhhh… Andrea! I’m c*****g! Ohhhh! Ohhhhh! Ohhhhhhh!” Ungol ng aking asawa nang sumambulat ang t-amod nito sa kaloob-looban ng aktres. “Keep going! Keep going Juaqin! I’m c*****g, too. Uhhhhh! Ayan naaaa! Ahhhhhhhh!” Habang nakikita ko ang pagtulo ng pinagsamang katas ng aking asawa at ng kanyang kalaguyo sa tuhod ni Andrea ay tumutulo din ang natitirang pagmamahal ko sa aking asawa sa aking pisngi. Nanatili akong nasa loob ng louvered cabinet hanggang sa matapos silang maligo ng sabay at magbihis. Tulala kong pinagmasdan ang matamis nilang halikan bago sila lumabas sa kuwarto. Sinakripisyo ko ang aking pangarap, ang aking pag-aaral at ang aking kabataan para maabot ng aking asawa ang kanyang mga pangarap. Pero ang sukling natanggap ko mula sa kanya ay ang kadiliman nitong cabinet kung saan ako nakulong at nakasaksi ng malagim na pangyayaring ito. Itinumba ng nag-iisang eksenang ito ang ilang taong pag-aalay ko sa aking buhay para sa aking asawa. Wala. Wala ng saysay pang mabuhay. Sapagkat umiikot ang aking sarili sa katauhan ng aking asawa. Paano pa ako magpapatuloy kung nasaksihan ko ang pagtataksil ng asawa ko?