Huling Sandali

Simula "SA LAHAT NG PAGKAKATAON ANG UNA'T SIMULANG SALITA ANG MAHIRAP ISATINIG, NGUNIT KUNG HINDI NGAYON KAILAN? KAILAN I-AANGAT ANG PUWERSANG PANG EVA LABAN KAY ADAN? MULAT MGA KABABAIHAN, BABAE TAYO! HINDI TAYO BABAE LANG." Huling salitang aking binitawan. Umugong ang palakpakan sa Arena hbang sumasayaw sa kahanginan ang mga placard, balloons, at flaglets na kulay rosas. "what an encouraging words to fire back with violence against women, from our very own; Capiznon advocate, outstanding organization foundress, Pampanga Eco warrior base Vice President, radio anchor, religious movement: Apostolihiya founder, mental health advocate, UTAK sang PAGBAG-0 author, and the founder of the electected non governamental organization for INTERNATIONAL SEAL OF AKNOWLEGDEMENT; IWAG NI EVA FOUNDATION, which is the main reason why, we Eva's are keep on fighting and standing firm in the ground right now." bahagyang huminto ang babaeng naka corporate attire sa poduim. bilugan ang mukha nito't may makapal na glasess na bumabagay sa nakalugay niyang parang noodles na buhok. . . si Debbie Abajar. "WALANG IBA KUNDI ANG PAG-ASA'T BOSES NG MGA KABABAIHAN, MS. LAARNI GRACE GABRAL!" MULING UMUGONG ANG HIYAWAN SA ARENA at pagsasayaw ng mga kulay rosas na placard at flaglet. Bahagya akong yumuko at kumawaybsa mga tao na mas lalong nag palakas sa hiyawan. I'm not a famous actress, o politiko. But it seems I am. Halos puro kababaihan ang naririto sa Arena ng Pampanga, alam ko lahat sa kanila'y biktima ng kaharasan at pang aabuso. Katulad nila babae rin ako, simula pa man alam kong magiging proud si Papa sa mga naging adbokasiya ko, kahit hindi ko ito natupad sa Capiz. NATAPOS ang malaking sympossium sa Pampangga Arena, halos papalubog na ang araw ng tuluyang matapos ang team namin sa pagliligpit. Buti na lang tumulong ang mga kasamahan ko sa ibang organisasyon para sa malaking sympossium ng IWAG NI EVA foundation, kung wala malamang aabutin kami ng siyam siyam sa Arena na ito. "Ms. LG, nakahanda na po 'yong dinner ng team sa campo, doon po tayo dediritso?" napaangat ang tingin ko kay Debbie na tila kakatapos lang mag retouch. "Yes, please. and after this, kindly arrange the papers we need for our Capiz mission." I clear my throat, tila may bumarang bagay sa aking lalamunan. Nag aalanagan namang sumagot si Debbie, I know even her cannot believe the abrupt plan. well, hindi naman ito biglaan. . . I've been preparing for this for the long freaking time. "T-This m-month?" gumuhit ang umaasa niyang tinig, pansamantala kong kinuha ang aking salamin para punasan bago umiling ng ilang beses. dinig na rinig ko ang pagpakawala niya ng malalim na buntong hininga na tila nabunutan ng tinik, but. . . "Of course. . . NOT, this week." I give her pat in her shoulder. "You must be kidding me, nag change ka ba ng action plan para sa IWAG NI EVA, Ms. LG?" gumuhit ang pag aalala sa malamlam niyang mga mata. "If you are worriyig about me. . . I am giving you an assurance dear, I'm pretty sure, I'll be honestly fine." Hindi ito kumibo. . . Debbie is not just my ordinary executive secretary. . . she is almost my doughter. She was only six, when I adopted her. . . hindi pa ako advocate that time, and I can say isa si Debbie sa dahilan kung bakit ako nging successful sa advocacy ko. Siya ang unang victim ng s****l abuse ng sarili niyang Lolo, na na rescue ko mismo. I was a kinder garten volunteer teacher when I notice the sign of trauma within her, tulala sa klase, mag isa, isolated at walang kaibigan, my conclussion become an analysis ng masaksihan ito mismo. And honestly, siya lang din ang nakakaalam sa personal kong buhay. Siya, ang bunso kong kapatid, and my life long bestfriend Brix. "I trust you Ms. LG, bukas mismo aayusin ko ang mga papers na kailangan natin sa Capiz mission." She wrap me with her flupy arms. Siguro naman I have enough na para tumapak ulit sa sea food capital of The Philippines, besides mas kailanga ng Capiz ng malaking atensyon. I had heared series of violence upon children and women, inaabuso sexually, and worst dumarami ang cases ng suicide sa lugar na iniwan ko, I heared it all sa Bombo Radyo. And I guest, the world mold me enough para ambunan ko naman ng pag-asa ang iniwan ko. Eventually, kaya nga ako umalis para sa pag balik ko may maibabahagi na ako sa kanila. And yeah, Papa would be so proud of me. He is addicted to Capiz, he is that die hard sa Capiz na kahit mismong buhay niya binigay niya na. Dumiritso ang buing IWAG family sa Campo para sa salo salong pinahanda ko, they deserve this after a month of effort para matuloy ang get together at sympossuim ng INE foundation sa Arena. Papasok pa lang kami sa pintuan ng campo sumalubong agad ang mga kulay rosas na balloons. My heart glee in tears. "Deb, sabi ko dinner lang tayo. . . ano 'to?" labas sa ilong kong saad habang pinipigilan kong hwag maluha. "Yes, that's what I had told Brix. ewan ko, but I pretty think they plan this out." sagot nito na na unang bumukas ng pinto ng kotse. This kiddos never failed to paint my smile. "CONGRATS MS. LG!" halos mabingi ako sa paulit ulit na pag bati nila, sinalubong ako ng mga bata pag kalabas ko pa lang ng sasakyan. I never thought na nandito lahat ng mga anak ko ngayon. Isa isa silang yumakap sa akin, may teenagers, adult, at mga kids. Lahat sila kinupkup ng foundation na ako mismo ang nag tatag. Most of the teenagers are victim of abuse, sila ang pinapaaral ng foundation at ang mga adult naman na biktima ng pang aabuso isikal ay binigyan ng IWAG NI EVA ng hanap buhay. May mga pa trabaho kami para sa kanila, check up, at libreng nag aaral ang mga anak nila. that is why I am so eager na mabigyan kami ng international seal para mas malaking benipisyo ang maibigay namin sa kanila. My campo and founations was my family, dito ko na naibuhos ang sarili ko. Ikamamatay ko kung masisira ang pamilyang bumuo sa pagkatao ko. "CONGRATS SISSY!" nagitla ako sa padarag na pagyakap sa akin ng lalaking naka pink na long sleeve. Naamoy ko ang lacoste perfume nito, kailangan ko pang tumingala para mahagip ang mga malamlam niyang mga mata na bumagay sa makapal niyang kilay. bahagya akong natawa ng mapansin na hindi pa nga ito tuluyang nakakauwi sa kanila at dumiritso lang dito sa Campo to celebrate a break through with me, kasi hindi pa nito na tatanggal ang I'D clip niya sa dibdib. . . Brix Navales, Executive Manager. lihim akong napangiti, he is making his own career but still keeping in touch with me. Best friend ko na siya sa Capiz pa lang kami, at nakakatuwa kasi ng umalis ako sumunod siya. . . he knows a lot about me, na hindi alam ng Pampanga. "napanuod namin ang speech mo sa Arena, guess what? kabog mo pa Presidente ng Pilipinas sa speech mo!" inangkla ko ang braso ko sa mga bisig niya. "Thanks Brix, and I guess I awe you this heart melting party." I layed my head on his shoulder habang papasok na kami sa living room ng Campo. Halos dalawang taon din ang tiniis namin bago ko tuluyang mailipat sa campo ang mga bata, dati siksikan kami sa bahay, there are some circumstances na nahiwalay akonsa kanila kasi hindi kami recognize at accridited organization para mang rescue ng mga victims at mga bata. Thanks to my super friend, na tumulong sa IWAG. Sakto lang ang Campo na ito para sa amin, at sa mga paparating pang pamilya. But I hope, sana wala na. . . wala nang maging biktima ng kaharasan. "Aha, hindi lang ako Sissy. . ." Kinalas nito ang kamay ko sa braso niya, umugong ang hagikhikan sa living room ng campo. Hinawakan nito ang dalawang kamay ko at dahan dahang inikot, mas lalong lumakas ang kantsyawan ng iginiya ako ni Brix papalapit sa lalaking naka black long sleeve, black ripped jeans, at black top sider. Naka pusod ang tsokolateng buhok nito na hanggang balikat. He has jaw dropping jaw line, na bumagay sa greek line nose nito, heart pinkish shape lips, at ang mga mata nitong parang hihigupin ang 'yong kaluluwa kung tititigan mo, na binagayan ng naka arkong makapal niyang kilay. "kung hindi lang kita best friend, aahasin ko talaga si Raephil sayo!" pasimpleng bulong ni Brix bago ako kurutin sa tagiliran. Napako ang tingin ko sa lalaking nakatayo sa aking harapan, dahan dahan itong lumapit sa akin dala ang bouquet ng pink sakura na alam niyang paborito namin ni Mama. He handed me the bouquet na agad ko namang tinanggap. Sinigundahan agad ito ng kantsyawan sa pangunguna ni Brix. "Ikaw ang nag organize ng dinner party na 'to Raephil?" tanong ko sa kanya na tinugunan ng marahang paghila sa akin papalapit sa kany. "Congratulation, Laarni. . . I'm so proud of you." he wisphered before he landed his warm lips in my forehead. I extended my arms to wrapped him back. This man was with me through thick in thin. Wala ang campo, o ang mga bata kung hindi dahil sa kanya. He is my superman, a super friend. Raephil. Matapos ang dinner na naging party ay mas naging seryoso na ang buong IWAG para sa mas malaking project na i-pu-put up namin mismo sa Capiz mission. "I heared, dito naka salalay ang international seal ng foundation." Raephil blurt out of the blue habang nilalaro ang ballpen, naka patong ang mga paa nito sa desk ko. "Definetely, we are at the top nominees. Tataas tayo lalo kung magiging successful ang mission natin don." I irrevocably response. "Why Capiz all of a sudden? I thought next stop ng mission is Isabela Samar?" Naka arko nanaman ang mga kilay nito. "I have a better plans," I grant him a cliver smile. wala siyang masiyadong alam sa naging buhay ko sa Capiz, all he had knows limits to the informations I gave him. I click back home in my laptop, at bumungad sa akin ang litrato namin NG batang inaakbayan ko wayback 2005, he is just five back then. Naka jamper pa siya dito, at naka kunot ang noo, natatawa ako whe he went so annoyed kapag nakikita niya ito sa lahat ng screens ng gadgets ko. "You indeed really loves, Noah aren't you?" biglang tanong ni Raephil ng ma huli akong nakatitig sa screen ng laptop ko. Nginitian ko siya sandali bago bumalik ang tigin ko sa screen. "oo naman, I love him so much. He is our baby brother, kailangan niya ng bibong pagmamahal mula samin ni Mama't Ate Lourrine, kasi hindi niya nakita si Papa." Napabuntong hininga ako't sakto namang lumangit ngit ang pinto't iniluwa si Debbie. Kasunod nito ang binatilyong sabog ang kulay tsokolateng buhok, umaarko ang mga makakapal na kilay, at tila walang pakialam sa mundo. Parang bagong gising. "What's up little bro?" Raephil give him a fist bump. Noah just nodded, like usual. Inilapag ni Debbie ang mga folders na hawak at saka naman nilapag ni Noah sa table ko ang dala niyang Kape. "I know you're tired Majoy," umikot ito sa likod ko and give me a warm hug. . . sweet little NOah. pero alam kong kapag tinawag ko siyang little Noah, mababanas nanaman siya. He is Six teen now. five years Younger from Debbie, but that two are seems too close kesa sa mga kaedaran nila. Noah calls me Majoy instead of Ate, fairy daw kasi ako para sakanya kasi nanlilgtas ako ng mga bata. "Ito na po ang mga kailangan for Capiz mission, Ms. LG." Debbie said while pointing at the folders. "Kailangan lang po natin ng permit from Capiz Mayor, for formal permission na papasukin natin ang area nila, since we are non-profit organizations. I had heared from Donna, social worker natin doon na mahigpit daw ang Roxas CIty Capiz ngayon sa pag papapasok sa mga kagaya natin." She discussed things habang nakatitig lang ako sa mga papers. "Permit, permit lang ang kailangan?" Raephil interfer. "Yes po Kuya, kailangan lang natin ng permission from the office of the Mayor in approval of our program." dagdaag ni Debbie. "My Dad can convince him. I will ask Dad to send letter of recommendation para payagan ang IWAG to held a mission, what do you think?" Umiiral nanaman ang pagiging abusive of power ni Raephil. "That's great, but we'll try asking the Mayo's first by my own. . . and if I can't, I will accept the favor." sagot ko. he just nodded. "Email natin ngayon ang Mayor ng Roxas, the official letter. Then lets wait for his approval." saad ko kay Debbie. "Right away, Ms. Lg." saad nito bago tumalima, tila wala naman sasariling sumunod sa kanya si Noah. Hindi ko alam pero hindi ako mapakali. After sixteen years, ano na kaya ang itsura ng Capiz? Nandon pa rin kaya ang mga bakas ng kahapon? ang iniwang marka ng Gabral, naaalala pa kaya? after we left for good, I never dare to go back, naririnig ko nna lang sa Bombo radyo ang mga balita. But I never heared exactly about President Roxas Capiz. . . Roxas City is the Capital of capiz, doon kami pupunta, medyo malayo sa talagang lugar namin, siguro hindi naman mag bibiro ang tadhana para makita ko pa ang mga taong ayaw ko nang makita sa nakaaan ko. I am praying. I am doing this not for me, but for my foundation at para na rin sa Papa kong may malaking pagmamahal sa Capiz. "Papa, para sayo 'to. . . babalikan natin ang Capiz mo." "WHAT?" frustrated akong dumiritso sa office. bumili lang kami ni Raephil ng lunch, bad news agad ang bumungad sa amin. "yes po, Roxas City Mayor rejected our mission. Hindi daw sila tumatanggap ng terorista!" nag init ang mag kabilang gilid ng mga mata ko, hindi ako makapaniwala sa akusasyon! "Calm down, Laarni. Gagawa ako ng paraan, kakainin nila ang mga salita nila. And worst they will miss the opportunity to collaborate with the most out standing foundress of the Philippines, there lost not us." Pampalakas loob ni Raephil sakin, pero hindi maalis sa isip ko ang salitang terorista! "Indeed." sabat ni Debbie. pagkaupo ko sa sa swivel chair ko, agad kong binuksan ang email ko to see those freaking reply in my own! Mas lalong nag init ang buong mukha ko ng ako na mismo ang nagbasa, how can be this office be so rude?! I wont wonder if hanggang ngayon hindi umuunlad ang lugar namin, pamunuan ba naman ng leader na may ganitong ugali! napahilamus ako sa mukha ko. "So what's next?" Raephil broke the silence, pero sasagot na sana ako ng biglang may nag pop sa screen ko. "oh, an E-mail from the city Mayor's office." I said. Pareho silang lumapit sa akin para makitingin sa message. I click to open the E-mail, and its just a plain words. ni hindi man lang nag abala magpagawa at mag lagay ng logo at headings sa template, sana sinabi niya nag chat na lang kami via messenger. "I will arrange a meeting with your founder, tomorrow and let see kung hindi kayo threat sa Capiz." napakuyom ang mga palad ko sa aking nabasa, are they still insisting na terorista kami?! "Allright, kindly book me a flight tommorrow Debbie, 3:00 am." napasapo ako sa ulo ko, this things getting into my nerve, unang attempt pa lang ng pag uwi ko sa Capiz, disaster na agad. "I can't be with you tomorrow, Laarni. May appointment ako with Dad. . ." Tila dismayadong saad ni Raephil. "no worries, I will bring Brix. Since parang gusto niya na rin naman umuwi." napabuga na lang ako ng hangin bago tumayo para umuwi sa campo. I never thought na mas mapapaaga ang uwi ko sa Capiz kisa sa inaasahan. Hindi ako si LG kung sa simpling pag uwi pa lang pabalik sa nakaraan ay manginginig na ang tuhod ko. This is for my foundation, for IWAG NI EVA. . . at para kay Papa. "Sissy, kabog mo talaga pati politiko! Imagine waking up 1:00 am tapos mag babyahe ng 3:00 am to Capiz, ara man ya pangaswang mo day ba." bahagya akong natawa sa turan niya. "I want to be there ahead of time, ayaw ko ng late. I respect everybodies time." Saad ko bago inayos ang salamin ko. "Kaloka, Arroyo?" napatingin ako sa kanya bago siya hinampas ng sling bag ko. Hinatid lang kami ni Noah at Raephil sa airport, do'n muna si Raephil sa bahay pagkatapos ng appointment niya sa Daddy niyaa para may kasama sina Mama. Habang nasa flight kami, wala akong ibang iniisip kung hindi yong program na sana ma approve. Sana h'wag aksayahin ng mga naka halal ang time ko. Around 5:00 am ng mag landing kami sa Roxas City airport, amoy pa lang ng Capiz napabilis agad ang t***k ng puso ko. I still remember the young Laarni who get in the plane and leave Capiz behind. Parang kahapon lang nangyari ang lahat, it was freaking sixteen years ago. Siguradong wala na dito ang taong yon, and if they're still here, who cares? "have you done background check kung sino ang bagong Mayor ng Roxas City, LG?" basag ni Brix sa katahimikan, inilibot ko ang mga mata ko sa paligid. Parang napahiya ako sa iniisip kong bulok at inaamag na Capiz, because in fact? malayong malayo ang capiz na ito sa iniwan ko noon. I wonder kung ano ang itsura ng President Roxas ngayon. These standing higher malls and buildings seems bringing my feet back to the city of Pampanga! "nope, wala na akong time kahapon. But through the image and qualities of Roxas city, masasabi kong may kagalingan siya," mapakla kong turan. "Kaloka ka girl, bitter? well, it make sense bakit siya over protective sa Capiz kasi look," tila nilalahad niya saakin ang nasa paligid, "Capiz are way better, nag improve na siya." "Assurance yon para insultuhin nila ang IWAG? mahal na mahal tayo ng mga tao, tas sasabihin lang nila dito na terrorist tayo." Napairap ako sa kahanginan. "well lets prove them wrong," hindi na ako kumibo pa hanggang sa makarating kami sa Clear Grand Hotel para mag check in. Medyo malapit lang ang hotel na tinulyan namin sa Capitol, kaya madaling mag travel papunta don. Nag pa door to door breakfast lang kami ni Brix, I now he understand my schedule at hindi pa kami pwedeng gumala until I fix the paper for the IWAG NI EVA foundation Capiz mission based. Pero hindi rin ako nakatiis ng napadaan kami sa isang Native Coffee shop, pareho kaming may hung up sa kape kaya pansamantala kaming tumigil. Napabuntong hininga ako sa ambiance ng kape de Opis, parang na sa bukid lang ako dati. "Ako na nag order sayo, sorry take out tayo ngayon. You know we can't stay any longer." Paliwanag ko kay Brix na abala sa pag retouch ng concealer sa mukha niya. Hindi itong nag abalang tapunan ako ng tingin, he take this opportunity para magpaganda. kinuha ko rin ang pagkakataon para huminga saglit, lagi ko iniisip kapag nasa gitna ako ng frustration; 'matatapos din ang araw na 'to, matatapos ko rin lahat 'to' and, oo gumagana ito one hundred percent! "kopi barako, ni Ma'am Grace, at the counter." tinig ng crew mula sa counter, inayos ko muna ang salamin ko bago tumalima. ngunit kukunin ko na sana ang cup ng kape ng may mga kamay na naunang kumuha ng cup, napadapo ang mga mata ko sa may ari ng mga mala kandilang kamay. . . kailangan ko pang tumingala para makita ang mga mata niya. Naka coat din ito, nakalugay ang medyo maalong kulay tsokolaeng buhok. Tila nakaharap ako sa isang babaeng lumabas sa magazine. I never thought na may ganito kagandang babae sa Capiz, she's seems a model, no an angel. "oh, sorry po. abi ko akon," tila nahihiya nitong turan, mahinahon ang boses nito, tila isa talaga siyang anghel! "No, okay lang. Pareho naman yata tayo ng inorder." sabat ko, pakiramdam ko ang liit ko dahil katabi ko siya. 'yong skin niya parang may lahing kastila. "Pareho tayo ng taste sa kape inday!" Parang musika ang sa pandinig ang tawa nito. "What a coincidence, Grace din kasi ang pangalan ko," her smile plastered. "Laarni Grace, but you can call me LG." inilahad ko ang kamay ko sa kanya, but she ended up embracing me. nagitla ako, napaka friendly niya. I can sense it. "Roselle Grace Cortesta, Grace na lang. Nice meeting you LG!" Ilang sandali pa dumating na yong kape ni Brix, so I waited a couple of minutes with Roselle sa counter, i learened na isa siyang model at Cover girl ng sikat na magazine sa Philippines. hindi ko alam pero magaan ang loob ko sa kanya. ng dumating ang kape na dapat para sa kanya, pareho kaming natawa, at least may isang magandang nang yayari sa akin ngayon sa Capiz. . . I found a friend in Roselle Grace. "so, paano? see you when I see you LG, flight ko rin kasi ngayon to Greece." we bid a goodbye to each other, sabay kaming naglakd palabas ng coffee shop. NAPAAWANG ang mga labi ko ng tuluyan naming tahakin ni Brix sakay ng van ang dating kinkalawang na Roxas bridge papuntang Capitol, tila concrete na ito at alagasa pintura, medyo toxic na nga lang ang ilog ng Lipunan. As an Eco warrior, its a pang on my chest knowing na hindi nila na protektahan ang napakagandang ilog. The fountain was the same, mukhang bagong pintura din ng simbahan. dito sana ako mag aaral ng college sa La Purisima de Concepcion kung hindi kami umalis. My heart skipped a beat ng huminto sa tapat ng kapitolyo ang van, hindi ko alam pero pakiramdam ko nanlamig ang mga talampakan ko. "Are you allright, Sis? inaswang ka ba ng babae sa coffee shop kanina?" Naramdaman ko ang marahang pag pisil ni Brix sa palad ko. Napasinghap ako ng marahan bago sinukbit sa balikat ko yong pink shoulder bag ko. Naka simpleng black coat at mini-skirt lang ako na tinernuhan ko ng Clemente sandals ko. It was Lourrine Grace my elder sister gift to me last Christmas. Napahawak ako sa laylayan ng coat ko ng muli akong magpakawala ng mahabang buntong hininga. Pagkapasok namin sa entrance ng kapitolyo, dumiritso kami sa clerk kailangan pa daw mag log in sa log book. 'laarni Grace Gabral'. "Iba na talaga pinagbago ng Capiz, pati kapitolyo kabog!" pabulong na papuri ni Brix, but it can't cover up the fact that they insulted my foundation. pinaakyat kami ng clerk sa third floor sa Mayors office ng ma checked na may appointment nga kami with their Mayor. napaanagat ang tingin ko sa paligid, every walls was made with crystals, nakakasilaw ang chandeliers sa loob, tila totoong diamonds. pati floor nila parang hindi nadidikitan ng alikabok. Hindi ko mapigilang purihin sa isip ko yong interior designer ng Capitol, wala akong akam sa ganito but this place screaming the standard. Kuddos Capiz. . . I wonder what would be my Papa's reaction ko siya mismo ang nakakasaksi sa Capiz ngayon. "Good morning Ma'am, Sir." Bungad sa amin ng babaeng may bilugang mga mata, kulay abo na halos ang mga buhok nito, but her presence could tame you. "we have an appointment with the Mayor, we are from the IWAG NI EVA foundation he speaks yestersday." tiningnan ako nito mula ulo hanggang paa. "Just a moment, ma'am," may pinindot ito sa may pintuan. "Candelario speaking, Mayor nandito na po ang IWAG foundation." nakatayo lang ang babae don, ilang minuto bago ulit umilaw ang device. Ganon ba talaga dapat katagal? "Let them in." Parang nailubog sa isang batsiya ng yelo ang mga paa ko, ramdam ko ang paglamig ng mga talampakan ko't umukyat na tila kuryente sa mga kamay ko. bumukas ang pintuan at iginiya kami ng babae papasok, but my feet are seems nailed at the floor, ayaw tanggapin ng isip ko ang boes na aking narinig. . . IT CANT BE! hinarap ako ni Brix, I know he knew. Gumuhit ang pag aalala sa mukha niya. "we can run away if you want Laarni." This time he never called me Sissy, but laarni. all my life lagi na lang ako tumatakbo. . . lagi ko na lang siya tinatakbuhan. Umiling ako at huminga ng malalim bago kumuha ng suporta sa sling bag ko't walang emosyong pumasok sa opisina niya. Naramdaman ko ang mga braso ni Brix sa baywang ko, he plastered it for a purpose, he want to give me a support. i love you Sissy. Agad dumapo ang mga mata ko sa exclussive desk, mas lalong nanlamig ang mga talampakan ko sa pangalang nakapatong sa desk. . . JAY RUEL ARCANGHEL,. ROXAS CITY MAYOR This is how far he reach. Hindi ako makapaniwala na ito na ang araw na haharapin ko siya sa hindi inaasahang pg kakataon. "kanina pa kayo, take a sit." saad ng baritonong boses na nang galing sa aking likuran, nahigit ko ang aking hininga ng dahan dahan akong lumingon sa kanya. makalipas ang labing anim na taon, muli kong nasilayan ang mga pares ng matang wala akong ibang hiniling dati na sana araw-araw kong masilayan. "we are from the IWAG NI EVA foundation, Sir." Natauhan ako ng pasimpleng kurutin ni Brix ang tagiliran ko. Muli akong napatingin sa lalaking nakatayo sa aking harapan, my mind was blown up. . . wala akong salitang makapa. Kailangan ko pang tumingala to meet his suffocating gaze. Mas naging matured na ang body built nito, his chest become broaden, he has also broad biceps and noy so matured flexing mucles sa ilalim ng black long sleeve niya. His jet black hair clean cut, tila ang linis linis niyang tingnan. hindi na siya kaputian, matangos ang ilong at may mapupulang labi. Nagitla ako ng tumiim ang pagkakatitig nito sa aakin. "Paano ako makakasiguro na matapos ang lahat hindi mo tatakbuhan ang capiz." Tila binalot ako ng yelo sa boses nito, hindi ko pa rin mahanap ang dila ko para magsalita, sa buong buhay ko ngayon lang ako nawalan ng sasabihin. Tila may malalim siyang ibig sabihin ngunit nanginginig ang tuhod ko kung papangalanan ko ang gusto niyang puntuhin. Tinapunan ko siya ng tingin, parang isa isang bumalik sa alaala ko ang lahat ng muling masilayan ang signiture expression niya. . . he plastered the tip of his tongue under his right part lips. "Can you give an assurance na hindi ka isang malaking threat sa Capiz, Grace." Sumandal ito sa swivel chair, at ipinatong ang mahahaba niyang biyas sa desk. But it was all over ng may muli siyang binanggit . . . "I can't allow things happen, ayaw ko na matapos ang lahat. . . iiwanan mo lang ang capiz, dahil na kuha mo na ang gusto mo." may diin sa boses nito. How could you speak to me like that, Jay?! How could you?!