BARUMBADO-SPG

“Kristine Lana, umuwi ka nang maaga ha.” Napatingin naman ako kay mama at tumango. “Opo,” sagot ko. “Don’t worry, Tita Ma’am. Ako po ang bahala kay,Lana. Hindi po ako malilingat sa pagbabantay sa kaniya. She’s safe with me,” wika naman ni Debbie. “Aasahan ko ‘yan, Deb. You know how naïve my daughter is. Pumayag lang kami ng Tito mo dahil magkaibigan kayo. Please keep her away from boys, okay?” “Noted po, no boys allowed. Before ten PM uwi na po kami kaagad,” nakangiting sagot ni Debbie. Napatingin naman ako kay mama at papa na halata ang pag-aalala sa mukha. “Fine, take care. Hihintayin ka namin while we’re doing some questionnaires,” sambit naman ni papa. Tumango naman ako at lumabas na ng bahay. Inihatid pa ako ni papa hanggang sa kotse at talagang kinausap pa ang driver nila Debbie. “Take care of them,” wika nito. Nang makaalis na kami ay t’saka naman napatili si Debbie. “Gosh! Kapag talaga nasa bahay niyo ako I feel so demure. Feeling ko nakakatakot magkasala,” aniya pa. Napangiti na lamang ako. “Hindi naman, protective lang ang parents ko. You know what happened before. They’re heavily traumatized kaya ganoon,” sagot ko sa kaniya. “Sabagay, kahit sino naman siguro ayaw mawalan ulit ng anak,” aniya. Huminga naman ako nang malalim at napatingin sa labas. “This is my first time to be away from them na walang iniisip kung hindi ang ma-experience ang party,” sambit ko. “And we’ll make it memorable of course! Alam mo bang pupunta rin ang grupo nila Raze mamaya?” aniya at tila kilig na kilig pa. Kumunot naman ang noo ko sa narinig. “You invited them?” “Of course! I have to feel the kilig no. It’s my birthday kaya kailangan ramdam ko ang kasiyahan. I won’t be completely happy kung walang boys. I mean handsome boys,” sambit niya pa. Natawa na lamang ako at napailing. “Titingin lang ako sa inyo ha. You know I don’t drink. Hanggang juice lang ako at baka mapatay ako ng parents ko,” wika ko. “I feel that your life is so sad. Ang parents’ mo ay both educator at parang you carried the weight of being a good girl whenever and wherever you are. Hindi puwede ang bad image sa inyo,” aniya. “Hindi naman,” sagot ko. She just rolled her eyes at me. Ilang sandali pa ay pumasok na kami sa malaking gate. “Where are we?” usisa ko. Hindi kasi pamilyar itong pinasukan namin. I can clearly hear the loud party music. Marami na ring mga sasakyan sa garage. “We’re at my cousin’s house. Dito naisipan ng family ko na mag-celebrate dahil mas malaki ang bahay nila, and you know naman na we’re a big family. Every occasion kailangan present kaming lahat kaya importante,” sagot niya. Kita kong kumikinang ang mata niya. “I have a secret to tell you,” aniya. “Ano?” “Onyx is here, and also the infamous mayor,” aniya. Napakunot-noo naman ako. “Onyx? Iyong magaling mag-table tennis?” gulat kong sambit. “Uh-huh! Your crush, puwede kitang ilakad mamaya para makahingi ng signature niya,” aniya kaya napangiti ako. Kaagad na nayakap ko siya sa tuwa. “Sabi ko na nga ba eh, matutuwa ka,” aniya pa. “Of course! He’s a champ,” sagot ko. “Ayaw mo roon sa poging cousin ko na mayor?” tudyo niya sa akin. “Iyong babaero?” tanong ko. “Yea, buti na lang hindi mo siya type. Anyway, you’re still the most beautiful girl in my eyes. Napakaganda at modest mong tingnan. I’m so jealous, hindi ko kayang maging demure like you. That’s why we’re best of friends,” aniya at binuksan na ang pinto ng kotse. Bumaba na kami at kaagad na natigilan ako nang makita ang pamilyar na mukha ng mga bisita. Ilang kaklase namin at ilang hindi ko kilala. Nakasunod lang ako kay Debbie na nakikipagkamustahan sa mga bisita niya. Today is her 20th birthday at kasalukuyan iyong cine-celebrate. Hindi ako sanay sa ganitong atensiyon at alam niya iyon kaya sinamahan niya na ako papasok sa loob. “You’ll be okay here, right? Puntahan ko lang sila saglit tapos balikan kita rito para masimulan na rin ang party,” nakangiting sambit niya. “Oo, okay lang ako rito ano ka ba? Puntahan mo muna ang mga bisita mo. Huwag mo na akong alalahanin. Alam mo naman na hindi rin ako sanay na matao kaya don’t worry, I can manage. Tonight, is your night, okay?” sagot ko. “Okay, no parents after seven kaya malaya tayong mag-enjoy mamaya,” wika nito at nakangising lumabas na muna. Naiwan naman akong nakaupo sa malaking couch at napatingin na lamang sa paligid. “Wow!” Napatayo ako at pumunta sa mahabang staircase at napatingin sa mga paintings. Ang gaganda at napaka-artistic ng artist. Napagilid ako nang mapansin ang iilang bisita ni Debbie na galing sa taas na pababa. Kita ko pa ang pagtahimik nila nang makita ako. Hindi sila pamilyar kaya siguradong mga kaibigan ito ng pinsan niya. Mukhang nasa mid-twenties na rin. “Hey!” Napatingin naman ako sa tumawag sa ‘kin at natigilan nang makita ang nakangiting mukha ni Onyx ang bumalandra. “You’re Kristine, right? Ikaw ang best friend ni, Debbie,” sambit nito. Nahihiyang tumango naman ako. “You know her?” nakangiting tanong ng kasama nito. “Hey cousins! Not my dear best friend, okay? She’s single but not available. Hindi siya katulad sa mga naging babae niyo. She’s a hundred percent exception,” sabat ni Debbie at nagmamdaling nilapitan ako. “Come on cous,” ungot ng isa pa. Bale tatlo kasi sila at puro lalaki pa. “Na-uh! Oo nga pala Onyx, she’s a huge fan of yours. Baka naman puwedeng makahingi ng autograph. Ang pangit ng handwriting mo, but she doesn’t mind,” deriktang wika ni Debbie. “Debbie,” saway ko sa kaniya at nakakahiya. Napangiti naman si Onyx. Nailang naman ako nang tumingin siya sa ‘kin. “Nasa kuwarto katabi nu’ng master’s bedroom. I left my tennis ball there. May signature na rin, you can have it,” wika ni Onyx habang nakatingin sa akin. “T-Thank you,” nahihiya kong sambit. “No problem,” sagot nito. “Sige na, bumaba na kayo at ihahatid ko lang sa kuwarto si Lana. Babush!” ani Debbie at hinila na ako paakyat. Habang naglalakad nga kami papunta sa kuwarto ay rinig na rinig ko ang kasiyahan sa baba at tinatawag na si Debbie. “Deb, ako na lang dito, okay? Bumalik ka na roon. Huwag mong i-spoil ang gabi mo dahil lang sa akin. I’m okay here, mas okay nga ako kung tutuosin na nandito lang ako,” saad ko. Tinikwasan naman niya ako ng kilay. “No way! Hindi puwedeng wala ka,” aniya at binuksan ang pinto. Nasa ibabaw nga ang bola. “Birthday celebrant?” Nagtinginan naman kaming dalawa ni Debbie. “Sige na, bababa rin ako mamaya,” nakangiti kong sambit. “Sure ka?” “Oo nga, sige na. Susunod ako. Alam mo naman na nagkaka-social anxiety rin ako,” wika ko. “Fine! Huwag kang aalis dito ha, balikan kita ulit. Huwag kang pumunta kahit saan,” bilin nito. Tumango naman ako at itinulak na siya palabas. Nag-alangan pa siya pero wala na ring nagawa. Huminga ako nang malalim at napangiti nang makita ang tennis ball. Ang saya-saya ko. Pabalik na sana ako sa loob ng kuwarto nang mapakunot-noo ako dahil sa narinig kong ungol. Parang nasasaktan iyon. Dala ng curiousity ko ay humakbang ako at palakas naman nang palakas ang tunog. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko at tumigil sa harap ng isa pang kuwarto. “Ahhh! Stop it! Stop it! Ahhh!” “Shut your mouth b***h!” Napatakip ako sa bibig ko nang marinig iyon. Babae rin ako at hindi puwedeng wala akong gawin. Napatingin ako sa paligid at nakita ang baseball bat. Ramdam ko ang kakaibang halinghing ng babae. Mabilis na binuksan ko ang pinto at walang pasabing sinugod ang kinaroroonan nila. “Tigilan mo ‘yang ginagawa mo!” sigaw ko at akmang hahampasin na siya nang pigilan niya ang kamay ko dahilan para matigilan ako sa kinatatayuan ko at gulat na gulat nang makita ang posisyon nilang dalawa. “What do you want?” malamig niyang saad. Kaagad na napasigaw ako habang nanlalaki ang mata. My eyes. “Ahhhh!” Nakatuwad ang babae at sa likuran niya ay ang lalaking may tattoo sa katawan at hubo’t hubad. “What do you think you’re doing?” tanong niya pa. Hindi ko kayang tanggapin ang tingin niya at pakiramdam ko ay mawawalan ako ng lakas sa sobrang kahihiyan. Napatingin ako sa ibaba which is a bad thing. “Oh God!” sambit ko at mabilis na iniwas ang aking tingin. I saw his manhood. It was big and bulging. His tip was moist too. “I’m sorry, Lord,” wika ko at nagmamadaling tumalikod at patakbong umalis. What happened tonight is too much. “There you are, akala ko kung saan ka na pumunta. Tara na sa baba,” ani Debbie at hinawakan ako sa kamay. “H-Huh?” “Wait, bakit ang lamig mo? Are you okay?” nag-aalalang tanong niya sa akin. Hindi ko naman alam kung ano ang isasagot ko. Ilang sandali pa ay sabay kaming napalingon nang marinig ang pagbukas ng pinto. “Next time again,” malanding bigkas ng babae at tinikwasan pa kami ng kilay nu’ng dumaan sa amin. Kita ko naman ang pagtaas din ng kilay ni Debbie at mukhang naiintindihan na ang nangyari. Hindi naman ako makagalaw nang lumapit sa amin ang pinsan niya. “What the heck, Mayor? Hanggang sa birthday ko may kakantutan ka?” aniya rito. “Tsk,” sagot lang nito at nagsindi ng sigarilyo. Napalunok naman ako at iniiwasan kong tingnan siya. “Your friend here...parang gusto pa yatang maki-join kanina,” he stated on his baritone voice. Nakasuot na ito ng bathrobe. “H-Hindi ganoon ‘yon,” sabat ko at tiningnan siya. Kita ko pa ang pagtaas ng labi niya nang mag-abot ang aming paningin. Napalunok ako at kaagad na umiwas. Hindi ko alam parang may kung anong gumapang sa likuran ko at nagsitaasan ang balahibo ko sa katawan. “N-Narinig ko k-kasi kanina na may umuungol na parang nasasaktan. I thought someone needs my help,” paliwanag ko. Natawa naman si Debbie sa sinabi ko. “Ano ba naman ‘yan, Kuya Asul? T’saka huwag ka nga. Kristine is not what you think she is. Next time kasi mag-lock ka, better yet mag-asawa ka na para hindi ka papalit-palit ng babae. Masama sa political career mo ‘yang pagiging babaero mo,” ani Debbie. Ngumiti lamang nang tipid si Blue at ginulo ang buhok ng pinsan niya. “You don’t know what you’re talking about. Nasa kotse ko ang regalo mo. Kunin mo mamaya,” saad nito at dinaanan na kami. “Thank you, bradah! Yo da best!” Kita ko pa ang pagsulyap niya sa akin. Napakunot-noo naman ako. “Goodness! Nakita mo pa talaga. I’m sorry, Lana. That’s Mayor Blue Virgon, anak ng kapatid ni, Daddy. He’s twenty-eight at kilabot ng mga kababaehan. He’s single and forever single na iyan. Walang balak mag-settle down at gusto lang ng tikiman. Sakit sa ulo ng parents niya, but he’s a very competent Mayor nitong city, and pansin mo naman ‘di ba? He’s insanely good-looking. It runs in our blood you know,” wika nito at nagmamalaki pa. Hindi naman ako makaimik. Bumabalik sa balintataw ko iyong nakita ko kanina. Nasira naman ang mukha ko at napailing. Gross! Nagkasala ako dahil sa kaniya. He’s a pervert I can say. “Huwag mong gawing crush ‘yon ha, he’s not good for you,” ani Debbie at hinila na ako pababa. “Let’s eat na,” aya niya sa akin. Tumango na lamang ako at sumunod sa kaniya.