CHAPTER 25
LUCAS POV
Habang nakasandal ako sa malamig na dingding ng elevator, pilit kong pinipikit ang mga mata ko akala ko kasi kahit papaano, makakasingit ako ng ilang segundo ng pahinga bago makarating sa floor ko. Pagod na pagod na ako. Simula pa kaninang madaling araw, puro operasyon, rounds, at meetings ang ginawa ko. Ni hindi pa ako nakakakain ng maayos. Pero kahit anong pilit kong ipikit ang mga mata ko, hindi ako mapakali. May kung anong mabigat sa dibdib ko, parang may kumikirot, hindi sa sakit, kundi sa kaba.
Ding!
Pagbukas ng elevator, dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko, at doon ko siya nakita.
Ang babaeng kahapon lang ay hinahanap ko ‘yung anak ng pasyente sa ICU. Si Zhed. Nakayuko siya habang papasok, hawak ang strap ng bag niya, at halatang nag-aalangan pa kung
