I AM INTO HER [ BOOK 1 | COMPLETED ] ✔️

Chapter 28

Madelight's POV

Maaga akong nagising ngayon. Hindi ko alam kung dahil ba sa sobrang aga ko natulog kagabi o dahil excited akong pumasok sa trabaho. Actually hindi naman siya excitement na totoong excitement. More like gusto ko lang maging productive. Ayoko rin mag-stay sa bahay buong araw kasi mababaliw ako sa kakaisip ng mga nangyari nitong buong linggo. Ang dami ko kasing iniisip. Sina Zach, Fujikira, yung issue sa school, pati si Chendrix. Lahat na lang talaga.

Pero ngayong Sabado. At least may isang lugar kung saan simple lang ang buhay. Ang Foodpanda Restaurant.

By 8:20 AM ay naka-ready na ako. Nakaponytail, naka-uniform na pink apron, at naka-rubber shoes. Sumakay ako ng jeep papunta sa restaurant. Mabango pa ang hangin dahil maaga pa. May mga estudyante rin na dumadaan, may nagmi-merienda, merong naglalakad kasama ang jowa nila. Ako lang mag-isa. Pero okay lang. Sanay naman ako.

Pagdating ko sa Foodpanda Restaurant. 9:10 AM pa lang. Sakto ako ang in-assign na magbukas for today. Kaya tinanggal ko agad ang lock. Pinindot yung switch at sabay bukas ng sliding glass door. The moment na pumasok ako. Naaamoy ko agad yung familiar scent ng fresh-baked pandesal at ground coffee. Nakaka-comfort. Nakaka-relax.

9:30 AM. Officially open na kami.

Wala pang tao so nag-start muna ako maglinis. Kinuha ko yung basahan at disinfectant spray. Then nagsimula akong punasan yung mga lamesa, chair, at kabilang side ng wall glass. Kailangan malinis talaga lalo na kapag weekend kasi tumatakbo ang tao dito na parang mall food court.

Habang naglilinis ako ay naisip kong magpatugtog. Para hindi ako antukin. Kaya binuksan ko yung maliit naming speaker at nag-play ng playlist ko. At ang unang kanta?

Tala by Sarah Geronimo.

"Oh, perfect." Sabi ko sa sarili ko sabay tawa.

Nag-start yung beat at automatically napasabay ako. Kahit mag-isa ako ay bigla akong napasayaw habang nagpu-punas. Hindi full dance na todo pero yung maliliit na galaw na feel na feel mo kasi ang catchy ng beat.

"Tala, talaaa." Kumakanta pa ako habang kinikiskis yung table.

Tapos umikot pa ako para punasan yung glass wall. Sabay twirl konti.

"Hoy, ang saya a." Sabi ko sa sarili ko pero hindi ako tumigil.

Ang sarap kasi. Wala pang tao. Walang makakakita. Wala ring Zach na bigla na lang susulpot para mang-asar. Walang Fujikira na lalapit para sabihin na hindi ako bagay sa mundong ginagalawan niya. Walang Margaux na magtataka kung bakit dumidikit ako sa boyfriend niyang si Yan.

Ako lang. Music lang. Kalinisan lang. Just peace.

Natatawa pa ako habang umiikot habang hawak ang basahan nang biglang may nabangga ako.

"Tok!" May nabangga pala akong chair.

"Ayyy!" Napahawak ako sa noo ko kahit hindi naman nasaktan. "Okay ka lang self? Sumayaw-sayaw ka pa kasi." Tumawa ako ng malakas.

Pero itinuloy ko pa rin ang paglinis habang may konting sayaw-sayaw. Kailangan ko ito. Para ma-relax ang utak ko.

After a few minutes. Dumating na si Kevin. Yung kasama ko sa trabaho araw-araw. Ka-team ko sa kitchen at minsan sa delivery.

Pagpasok niya ay nagulat siya when he saw me dancing habang pumupunas ng table.

"Ay, sumasayaw ka na pala habang nagtatrabaho." Sabi niya sabay tawa.

Nahiya ako bigla at tumalikod. "Hoy hindi ako sumasayaw! Nag-e-exercise lang!" Kumamot ako ng ulo.

"Exercise ba yung may twirl?" Pang-aasar niya.

Tinapunan ko siya ng death glare. Pero smiling death glare. "Kevin, kapag hindi mo ako tinigilan ipapatulong ko sa'yo lahat ng pupunasan ko dito."

"Nagbibiro lang naman ako, grabe ka." Tumawa siya then dumiretso papunta sa kitchen. "Magluluto na ako. Parating na raw ang mga tao kapag weekend." May maingay na sa kusina at si Kevin iyon.

"Teka." Sabi ko. "Mamaya tulungan kita. Tapos after nun magbabantay ako sa harap." Patuloy ako sa pagma-map sa sahig.

"Sige. Pero kailangan mo munang tapusin yang wall glass mo. Hindi pantay yung punas mo diyan o." Itinuro pa niya iyon.

"Wow. Perfectionist." Pinandilatan ko siya ng mga mata.

"Hindi ako perfectionist. Malinis lang ako sa mga mata ko." Sagot niya sabay tawa.

Itinuloy naming dalawa ang trabaho. Siya sa kitchen nagpapainit ng oil, nagpuputol ng ingredients, at nagmi-mix ng sauces. Ako naman ay punas dito, punas doon, ayos ng mga upuan, check ng menu boards, tapos kinabit ko rin yung sign na now open sa pinto.

Unti-unti ay nagsidatingan na rin ang mga customers. May mag-jowa, may mga estudyante na naka-uniform kahit sabado dahil may activities, at may pamilya na maagang nag-breakfast. Busy na kami.

Ako ang front counter. Siya ang kitchen chef for today.

"Order number 14!" Sigaw ko.

Tapos maya-maya ay may sumunod pa. At sumunod ulit. Non-stop.

Pero kahit pagod ay masaya. Mas gusto ko nang tumakbo sa buong araw dito kaysa mag-stay sa bahay at magmukmok.

Mga bandang 11:40 AM ay medyo sumabog ang orders. Ang dami. Hindi na halos makahinga si Kevin sa dami ng ginagawa. Kaya nag-decide akong tumulong sa kitchen.

"Ako na dito sa fries, Kevin! Ikaw mag-focus sa pasta!" Bilin ko sa kaniya sabay luto.

"O sige! Pero bilisan mo, ha!" Hindi na siya nag-joke kasi seryoso na ang volume ng customers.

Habang nagluluto ako ay naririnig ko yung mga usapan ng tao sa labas.

"Ano kayang masarap dito?"

"Uy, may promo sila today o."

"Ang bango dito no?"

Nakaka-proud.

Nasa kalagitnaan ako ng pag-shake ng fries nang biglang sinabi ni Kevin.

"Madel, ikaw na muna mamaya sa delivery, ha? May mumunting malayo na order. Tapos sinabihan ko na doon ka i-assign." Nagpunas siya ng kamay sa apron niya.

Natigil ako.

Delivery? Sa malayo na naman?

Napabuntong hininga ako. "Gaano kalayo?"

"Mga 15 minutes lakad. Hindi pa mapasok ng motor kasi narrow street daw. Kaya ikaw na. Alam mo naman yung lugar." Nag-unat-unat siya ng katawan.

Oo alam ko. Pero ang layo talaga. Yung tipong mapapaisip ka kung kailangan ba talaga ng tao yun. Pero trabaho ko ito. At kailangan ko ng pera. So wala akong magagawa.

"Okay." Sagot ko kahit pagod na ako.

"Salamat, ha." Sabi niya sabay ngiti.

"Babayaran mo ako pagkatapos." Biro ko.

"Huy, hindi ako nagpapasweldo." Tumawa siya.

Tumawa kaming pareho.

Natapos ang lunch rush around 12:30 PM. Saktong paglabas ng huling customer. Ako naman ang nag-prepare ng delivery.

Ilang sandali pa ay ready na ako. Nakapack na ang food, naka-attach na yung resibo sa bag, at nasa kamay ko na yung cellphone na may details ng address.

"Ingat ka, Madel." Sabi ni Kevin.

"Teka, bakit may concern?" Sagot ko.

"Wala. Baka kasi sumayaw ka na naman sa daan." Umiling siya habang tumatawa.

Tinapik ko siya sa braso. "Loko."

Lumabas ako ng restaurant at nagsimula nang maglakad papunta sa location ng customer. Mainit yung araw pero mahangin. At habang naglalakad ako. Nag-iisip ako.

Bakit parang ang dami kong iniisip lately? Bakit kaya biglang dumating sa buhay ko yung HIT4? Bakit ba ako napupunta sa mga issue nila? Bakit ba ako iniinis ni Zach? At bakit ba parang iba yung tingin sa akin ni Chendrix?

Hindi ko alam. Hindi ko rin alam kung dapat ko bang alamin.

Pero ngayon trabaho muna. Lakad muna. Deliver muna.

Kasi sa totoo lang. Sa simpleng buhay ko dito sa Foodpanda Restaurant. Dito ako mas gumagaan ang loob.

At kahit saan ako mapadpad, kahit malayo pa, at kahit sumayaw pa ako sa pagod.

Kaya ko ito!

At siguro kung kaya ko ito. Kaya ko rin harapin kung ano man yung naghihintay sa akin bukas.