NINONG DAVE

Chapter 16

Naghanda na ‘ko ng sasabihin kay Ninong mamayang pag-uwi niya. Sasabihin ko na sa kaniyang gusto ko nang umuwi. Nag-text pa siya sa ‘kin na maaga raw siyang makakauwi ngayon. Kaya naman maaga rin akong naghanda ng hapunan.

Kahit pala gawaing bahay lang ay nakakapagod din. Maghuhugas, maglilinis ng buong bahay, maglalaba, mamamalantsa, magtatapon ng basura at kung ano-ano pang gawaing bahay. Lahat ‘yon ay ako lang mag-isa ang gumagawa. Minsan ay napapaisip din ako... ito nga ba ang buhay na pinili ko. . .ang maging housewife? Mag-aaral din naman ako pero paano na kapag nakatapos na ‘ko? Magpapakasal kami ni Ninong after ko grumaduate at baka sa pagkakataong ‘yon ay maging may-bahay na lang ako.

Nagsaing na kaagad ako matapos kong labhan ang mga damit pang opisina ni Ninong at ilang damit naming pang-bahay. Mamaya ay paplantsahin ko pa ang mga ‘yon. Sa bahay nina Dave... never kong naranasan na mapagod ako ng ganito. Aaminin ko rin na kung minsan ay wala na ‘kong time ayusin ang sarili ko. Wala pa ‘kong anak nito pero... nauubusan na ‘ko ng oras para sa sarili ko dahil sa dami ng mga gawain ko. Nakakanuod naman ako ng TV bilang libangan na nakakatulugan ko rin madalas dahil sa pagod. Hindi kasi ako sanay sa mga gawaing bahay kaya siguro sobra akong napapagod.

Sa bahay ay hindi ako naglilinis. Tumatawag lang si Mama ng taga-linis kung minsan. Nagpapalaba lang kami ng damit sa laundry shop. Dito sa bahay ni Ninong... gawain ko lahat. Never naman akong nagreklamo kay Ninong dahil alam kong gawain talaga ito ng isang may-bahay. At siya naman ay naghahanap-buhay para may makain kami at mabili ang mga pangangailangan naming sa araw-araw, para rin sa mga bills. Wala akong reklamo dahil nakikitira lang ako at walang naiaambag sa bahay na ‘to.

Hindi ko naisip noon na ganito pala ang magiging sitwasyon ko. Masyado kasi akong naging mapusok kaya hindi nakapag-isip ng mabuti. Aminado naman ako do’n. Mas mabuti siguro kung nag-aral muna ako bago, pero wala na ‘kong magagawa, mag-live-in-partner na kami ni Ninong at ayoko ring bumalik sa bahay kasama si Mama.

Sa isang banda ay gusto ko nang umuwi at itigil na ‘to. Gusto kong piliin kung ano talaga ang gusto ng puso ko. Hawak-hawak ko ngayon ang kutsilyo para maghiwa ng patatas. Magluluto ako ng menudo para sa dinner namin. Magulo ang buhok ko at hindi ko maasikasong suklayin. Nakakapagsuklay lang ako kapag katatapos kong maligo. Sa umaga kasi... maaga akong bumabangon para maghanda ng almusal at baon ni Ninong sa opisina. Pagkatapos no’n, ihahanda ko ang uniform niya, sapatos at bag. Para wala na siyang aalalahanin sa pag-gising niya at hindi siya ma-late. Pero pagkatapos ng almusal... lahat ng hinanda ko para sa kaniya, tapos na. Maiiwan na naman akong mag-isa dito sa bahay ng maghapon kasama ang mga gawaing bahay.

Hiniwa ko ang patatas, carrots, bell pepper pati na rin ang ilang kakailanganing sangkap. Pagkatapos kong magluto, maliligo na ‘ko dahil pag-uwi ni Ninong mamaya... aasikasuhin ko na naman siya. Sinisingit ko na lang ang oras para asikasuhin din ang sarili ko.

Habang naghahanda para sa lulutuing ulam ay nag-iisip na rin ako ng mabuting dahilan. Maganda ang America, pero nakakalungkot. Nakaka-homesick. Iba pa rin ang lugar na kinalakihan ko. Iba pa rin kapag nakikita at nakakasama ko ang mga taong malapit sa akin. Pero kapag umalis ka... maiiwan si Ninong Dave. Umiling na lang ako at nag-focus sa paghahanda ng hapunan.

Katatapos ko lang maligo at saktong nagsusuklay na ‘ko ng buhok nang marinig ko ang tunog ng sasakyan niya. Dali-dali akong bumaba para salubungin siya. “Hi! How’s work?” nakangiting bungad ko sa kaniya.

Inabot niya ang labi ko at ako naman ay ang coat at bag niya. “Good,” tipid niyang sagot. Mukha siyang stress.

“Come on, let’s eat! Saktong-sakto ang dating mo.” Pinipilit kong pagaanin ang energy niya. Mukha siyang pagod ngayong araw. Hindi na niya suot ang necktie niya at nakabukas na ang pang-itaas na butones ng white long sleeve niya. Nakarolyo na lang hanggang siko ang manggas no’n. Kahit pagod at mukhang stress ay good-looking pa rin si Ninong. . .parang nakadikit na ‘yon sa kaniya palagi.

Hinapit niya ‘ko sa beywang at madiing hinalikan sa labi. Mapaghanap ang mga halik niya sa ‘kin. Oh, no... he wants me now. Sinuklian ko ang mga halik niya hanggang sa lumalim. Naupo siya sa sofa at pumatong agad ako sa kandungan niya. Naramdaman ko agad ang matigas na bagay na nasa loob ng zipper ng pantalon niya. Napapaisip din ako kung minsan... is this what I want? Taga-bigay ng pangangailangan ni Ninong?

Hinalikan niya ang leeg ko kaya napaungol ako. Mahal niya ‘ko at mahal ko rin siya. Ngunit parang ang relasyon namin ay umiikot na lang sa s*x. We f**k and sleep. No cuddling, no sweet talking, and sometimes... I just feel blank. Madalas kong maramdaman na wala akong halaga matapos kaming mag-s*x.

Bakit hindi ko ito na-realize noon? Nagsimula ang relasyon namin ni Ninong sa s*x. . .umikot lang doon noon ang araw-araw naming pagkikita. At ngayong nagsasama kami... wala ring pinagbago. Unlike, Dave. He treated me like his wife. . .real wife kahit palabas lang. Tinatrato niya ‘ko na para bang isang babae na mahalaga sa buhay niya. Isang babae na kailangan niyang protektahan at ingatan.

Ipinaglaban ako ni Ninong kay Mama. Bumalik siya sa Pinas para sa ‘kin. Dinala niya ‘ko rito para magsama at pakasalan. Dapat masaya ako... dapat. . .masaya. . .ako.

Umagos ang mainit na luha mula sa gilid ng mga mata ko habang dumadaing sa mga haplos ni Ninong. This is not love. This is only lust. I think, dito lang kami nagiging isa. Busy siya sa trabaho at halos wala ng oras para sa ‘kin. Samantalang ako, palagi siyang inaalala. I even forgot how to take care of myself. Masiyado akong nag-focus sa kaniya. Am I happy with this? Am I happy with this kind of relationship?

Hinubad niya ang damit ko. He didn’t notice that I’m crying. . .and sobbing. Poor me. Ninong only want is my body. . .his body needs. . .not me. Minasahe niya agad ang magkabilang dibdib ko at isa-isang dinilaan. Pakiramdam ko... ang dumi ko. Pakiramdam ko, isa lang akong gamit kay Ninong Dave.

Inuungol ko na lang ang kirot sa puso ko. He is my first love. Pero bakit hindi ko na ‘yon maramdaman ngayon? Because of this? Dahil ba nagising na ‘ko sa masakit na katotohanan na katawan ko lang ang habol niya? Maybe. Hindi na rin ako sigurado sa mga nangyayari sa buhay ko ngayon.

Pinatuwad niya ‘ko sa may sofa. Nakahawak ang magkabilang kamay ko sa sandalan ng sofa. Binaba niya ang underwear ko at agad na ipinasok ang kanina pang galit na galit niyang alaga. Napadaing ako ng malakas kasabay ng pagpatak ng luha ko. Bigla kong na-imagine ang imahe ni Mama noong magkasama sila ni Ninong sa kwarto. Ganitong-ganito rin. Ninong only wants me to pleasure him. Not to love him. Not to care for him. Nakakalungkot na hindi niya nakikita ang mga efforts ko. Nakikita niya lang ako kapag hinahanap ako ng katawan niya.

Malakas akong umuungol para pasayahin si Ninong. Ito ang role ko sa kaniya, pinili ko ito para sa sarili ko. Ngayon, sinasampal na ‘ko ng reyalidad at consequences. Mahigpit akong kumapit nang lakasan niya. Hindi siya kailanman naging gentle sa akin. Palagi siyang sabik at gustong-gusto akong gamitin. Naawa ako bigla sa sarili ko.

“Ang sarap mo, Faye…” Ngumiti na lang ako kahit hindi niya nakikita. Mabuti at nasa-satisfy ko pa rin siya kahit araw-araw niya ‘kong ginagamit.

Sa mga sandaling ito... naging manhid bigla ang puso ko. Maybe, I don’t deserve love. Hindi ko deserve ang mahalin. Ang gusto kong pagbalik kay Dave ay nalusaw sa kawalan. I don’t even deserve Dave. I’m just a thing for giving pleasure. Not a wife material. Not a woman to be cared of.

Kung nakilala ko siguro si Dave noon at hindi ko naging first love si Ninong... siguro hindi ganito ang buhay ko. Baka sakaling makuha ko ang tratong aayon sa pagmamahal na kaya kong ibigay.

Bumilis ang paggalaw ni Ninong. Nagmamadali at nangangalit ang bawat abante niya. Alam kong malapit na siya kaya sinalubong ko bawat abante niya hanggang sa hugutin niya ang kahabaan niya at ipinutok sa may pisngi ng pwetan ko ang similya niya. Hindi kaagad ako tumayo at hinintay siyang matapos.

“Kukuha lang ako ng tissue,” paalam niya. Pinunasan ko ang luha sa mata at pisngi para hindi niya makita. Baka isipin niya... ang arte-arte ko at baka mawalan siya ng gana sa ‘kin. Pagbalik niya ay may dala na siyang tissue at pinunasan ako. Siya na rin ang nagtaas ng short ko at nagsuot ng damit ko. Hinihingal pa ‘ko nang harapin siya.

“Kain na tayo?” nakangiting aya niya. Hindi na siya mukhang stress at pagod sa trabaho. Mas lalo kong napagtanto ang halaga ko kay Ninong. Nakangiti akong tumango kahit nadudurog ang puso ko.

Siya ang naglagay ng kanin at ulam sa plato ko. “Thank you,” nakangiting pasalamat ko.

Nagsimula kaming kumain. “Tahimik ka?” untag niya sa ‘kin. Nag-angat ako ng tingin sa kaniya.

“Pagod lang siguro,” mahinang usal ko.

“Gusto mo bang kumuha na tayo ng katulong?”

“Kaya ko naman. Gastos lang ‘yon.”

“Pumayat ka ba?” bigla niyang tanong.

“Do you think?” He nodded.

“Lumiit ang pisngi mo at parang lumaki tingnan ang mga mata mo sa mukha mo.”

“Nag-a-adjust lang siguro ‘yong katawan ko sa environment dito.” Dahilan ko lang ‘yon. Dahil ang totoo, nalilipasan ako ng gutom sa tanghali at kulang sa tulog dahil kailangan kong maagang bumangon para gumawa ng almusal at babunin niya kahit pinapagod niya ‘ko sa gabi at pagod na pagod sa maghapon dito sa bahay. Hindi rin sanay ang katawan ko sa maraming trabaho pero pinipilit ko para mapanatiling malinis at maayos ang bahay na uuwian niya. Ayokong makarinig ng salita mula sa kaniya. Ayoko siyang madismaya.

“Namumutla ka rin.” Hinawakan niya ang pisngi ko at hinaplos. Nag-aalala ang mga mata niya.

“Sa lamig siguro,” mahinang sabi ko.

“Kain na. Huwag mo na ‘kong alalahanin, Ninong. Ayos lang ako.” Matamis ko siyang nginitian para maniwala siya.

“Ayoko nang tawagin mo ‘kong Ninong.”

Gulat ko siyang nilingon. “Why?” Doon ako sanay.

“Ninong pa rin ba ang turing mo sa ‘kin?” tanong niya. Hindi naman siya galit. Maamo pa nga ang mukha niya at nasa mga mata pa niya ang pag-aalala.

“Kahit kailan hindi. You know that,” wika ko.

“Pero pwede bang huwag mo na ‘kong tawaging Ninong?”

Bigla akong nawalan ng gana. Tumayo ako at dinala ang plato ko sa lababo. “Bakit hindi na pwede? Doon ako sanay at mas kumportable.” Nakatalikod ako sa kaniya kaya hindi ko nakikita ang reaksyon niya.

“Faye...” hinawakan niya ang kamay ko.

“Look at me, Faye...”

Nilingon ko siya at nakita ko siyang nakaluhod at may hawak na singsing. Napasinghap ako habang tinitingnan ‘yon.

“Faye... I want you to be my wife. Will you marry me?”

I don’t know what to say. Walang salitang lumabas sa labi ko kahit bumuka ‘yon. Inalis ni Ninong ang singsing na isinuot sa akin ni Dave at sinuot ang singsing na hawak niya. Nakita kong hinagis niya ang singsing na isa sa basurahan na nasa gilid ng lababo. Umusbong agad ang galit sa dibdib ko.

“Bakit mo tinapon?!”

“Faye,” mangha niyang tawag sa ‘kin.

“Bakit mo ‘yon tinapon?!” sigaw ko sa kaniya. Agad kong binawi ang kamay at hinalungkat ang singsing na hinagis niya sa basurahan. Agad kong nahanap at kinuha ‘yon. Mabagsik ko siyang tiningnan. He look shock. Marahil ay ngayon niya lang nakita ang ganitong side ko. Pwede namang itago ito, huwag itapon ng basta-basta.

“Hindi mo alam ang mga pinagdaanan ko para lang mabuhay ng tatlong buwan na wala kang paramdam. Wala ka noong mga panahong kailangan ko ng mga sagot at si Dave lang ang nasa tabi ko. Si Dave lang ang nasa tabi ko noong mga panahong wala ka!”

Agad akong tumakbo paakyat sa kwarto at iniwan si Ninong sa kusina na gulat na gulat sa mga sinabi ko at inasal. Pinikit ko ng mariin ang mga mata para pakalmahin ang nag-aalburutong mga ugat ko. Taas-baba ang dibdib ko sa galit.

Hindi madaling itapon si Dave. Hindi ba niya alam na si Dave ang naging kanlungan ko noong nangungulila ako sa kaniya? Nakakagalit ang ipinakita niya. Ang singsing na ‘to ang nagbigay sa akin ng pagkakataong makaranas ng simpleng buhay. Ang singsing na ‘to ang nagparamdam sa ‘kin ng buhay na gusto ko. Tapos itatapon lang ni Ninong ng gano’n kadali? Para na rin niyang sinantabi lahat ng pinagsamahan namin ni Dave at mga pinagdaanan ko. Kami man ni Ninong, naging mabuting tao pa rin si Dave sa akin. Sina Ate Pina at Tita Mimi…

Umagos ang masaganang luha ko. Mali bang pahalagahan ko ang mga taong kumupkop at nagparamdam ng pagmamahal sa akin? Mali ba?

Bumukas ang pinto at pumasok si Ninong. Nakita niya ‘kong umiiyak. Hindi niya alam kung paano ako lalapitan.

“I’m sorry. Hindi ko sinasadya...” mahinang boses niya.

“Wala ka ng tatlong buwan. Habang wala ka... pinipilit kong mag-move-on sa ‘yo. Dahil ang sabi ni Mama nabuntis mo siya kaya pinili kong magparaya na lang. Asobrang hirap no’n lalo pa at hindi kita makontak para magkaroon ng linaw ang lahat. Hindi ko kakayanin lahat kung wala si Dave sa tabi ko. And you know what? Siya pa ang nagsabing sumama ako sa ‘yo. Siya pa ang nagsabing piliin daw kita. Tapos ikaw, itatapon mo lang si Dave na siyang dahilan kung bakit magkasama tayo ngayon?”

“Galit ako sa ‘yo dahil doon. At ang mas nakakagalit, iyong pinili kita kahit mas gusto kong kasama si Dave. Pinili kita kasi akala ko... masaya. Akala ko masayang kasama ka. A-Akala ko, masaya ako sa g-ganito.”

“Hindi m-madaling maging p-parausan mo. Hindi ito ang pinili ko. Hindi ito ang gusto ko. Pero iyon ang pinamumukha mo sa ‘kin sa bawat araw na nandito ako! Ang dumi-dumi ko na!”

Humagulgol ako sa harapan niya. Balak niya ‘kong lapitan pero pinagbawalan ko siya. “Huwag mo ‘kong hahawakan,” mariing banta ko sa kaniya.

“Ikaw ang first love ko, Ninong. Pero ikaw din ang unang tao na dumurog sa pagkatao ko, sa pagiging babae ko. I’d love you. Pero habang nandito ako... binibigyan mo ‘ko ng dahilan para pagsisihan kong minahal at pinili kita.”

Walang humpay sa pag-agos ng luha sa pisngi ko. Ngayon lang ako nasaktan ng ganito kasakit. Mas masakit pa ‘to sa kasinungalingan ni Mama.

“Faye...” mahinang tawag niya. Nag-aalala at natatakot ang mga mata niya habang nakatitig sa ‘kin.

Hanggang sa makita ko ang dugong pumapatak sa carpet. “S-Sa akin ba galing?” halos hindi ko marinig ang boses ko. Bigla akong nanghina at nakaramdam ng hilo.

“Dadalhin kita sa hospital!” Agad niya ‘kong sinalo bago ako mapaupo sa sahig.

“Faye!”

Napaubo ako at napatakip ng bibig. May dugo sa kamay ko na sa bibig ko mismo galing. Napaubo ulit ako habang buhat-buhat ni Ninong. Pababa na kami at nagmamadali siya. He’s panting nervously.

“Faye...” natatakot niyang tawag.

Nang umubo ulit ako ay may lumabas ding dugo sa ilong at labi ko ng sabay. Ninong is crying. Sinakay niya ‘ko sa sasakyan at agad kaming bumiyahe. Bawat ubo ko ay napapahagulgol si Ninong.

“I’m going to sleep...” nanghihinang sabi ko nang huminto ang pag-ubo ko.

“No! Huwag kang matutulog! Please, Faye… Faye!”

I close my eyes. I want to rest. I want a rest. I feel tired and my body is giving up.

Bakit nangyayari sa ‘kin ‘to? Naging sobrang pabaya ba ‘ko sa sarili ko para maibigay ang mga kailangan ni Ninong? Masama ba ‘yon? Masama bang ipamukha ko sa kaniya na hindi lang ako para sa pleasure niya kundi para rin bilang mabuti at responsableng asawa sa kaniya. Kay Dave ko gustong gawin ang mga ‘to, I’m just trying my best to be happy with Ninong dahil ayokong biguin si Dave. Pero nakakapagod din pala kapag pinipilit.