Her Borrowed Identity

"Charlotte!"lumingon ako sa isang pamilyar na boses,I was right--It was Demi.Demi is a good friend of mine,siya lang ang taong nanatili sa tabi ko ng talikuran ako ng mundo even him.Bumigat ang dibdib ko ng muli na naman siyang sumagi sa isip ko,apat na taon na pero sa bawat paglipas ng araw mas sumasakit,mas humihirap huminga,mas dinudurog ako. "My gosh!Girl,I missed you so much!Akala ko ay hindi ka pupunta!"maliksi niya akong sinalubong ng isang mahigpit na yakap.She's so happy to see me and I'm glad na kahit isa pala may taong hindi nagsising dumating ako sa buhay niya. "Kamusta ka na,Charlotte---I mean, Zoren?"mahihimigan ang pagaalala sa boses niya.Tumango ako at tipid na ngumiti,hindi ko masabi iyon para bang sa oras na ibuka ko ang bibig ko ay tutulo ang napakadaming maiinit na luha. "Ahm,Zoren.Hindi ko alam na....Ahm,my Mom invited them.Ngayon ko lang di nalaman.Gusto mo pa din bang pumasok?"She smiled sadly while waiting for my response. Them?Sila na pala,bat nga ba ako magtataka eh sila naman talaga dapat.Pumasok lang ako sa eksena at ginulo ang kwento nila. Malaki naman siguro ang party,50/50 ang chance na magkita kami.Ayoko siyang makita pero mas malaki ang parte ko na gusto siyang makita.Gustong-gusto kong malaman kung ano na siya ngayon?Siya pa din ba yung lalaking minahal ko?Kamusta na kaya siya?Katulad padin ba siya ng dati?Galit pa din siguro siya. Kahit madaming dahilan,natatakot padin ako.Baka di ko kayanin,baka mas lalo lang akong mahirapan. Inipon ko ang lahat ng lakas ng loob bago sumagot sa kanya."Oo naman,Bakit hindi?A-Ayos naman na ako!!Its been four years,wala ng dahilan para hindi maging ayos."I laughed bitterly Apat na taon na pero hindi ko padin paano haharap sa kanya.Natatakot ako na mapahiya ulit,na masabihang manloloko manggagamit,gold digger at social climber na nang agaw ng katauhan. Naagaw ni Demi ang atensyon ko,mataman siyang nakatitig sa akin at ilan sandali lang ay.... Bahagya siyang bumuntong hininga at matapos ng ilang segundo'y bumalik sa kaninang sigla.Alam kong may iniisip siya pero hindi niya na iyo isinatinig pa.Nakibitbalikat nalang ako. Isinukbit niya ang braso niya sa braso ko at inakay ako papasok sa mansyon nila.She's telling me random things,habang ako parang maamong tupa na nakikinig sa kanya. She giggled while telling about this unknown man she just met last week.Mukhang tinamaan ang gaga dahil sabi niya,nagbayad pa siya ng private investigator para mahanap ang lalaking yun. Bumungad sa mata ko ang engrandeng celebration ng 22nd birthday niya,mukhan pinaghandaan.It was awesome,lalo na ang mga ilaw sa paligid na nagbibigay ng dagdag kasiyahan.Maayos din ang pagkakaayos ng lobo't bulaklak na kakulay ng suot ni Demi--Peach and White tube dress na above the knees.. I missed her so much,Ilang taon bago kami muling nagkita dahil simula ng araw na iyon.I cutted my communication sa lahat ng taong naging parte ng pagkatao ko bilang Charlotte Saavedra,Including her.Expected ko nga na magagalit siya o magtatampo manlang pero kabaligtaran iyon ng nangyari sabi niya pa,she understand me--I was hurt..She accidently bumped infront of our Favorite Coffee shop,sakto kasi noon ay nagdeliver ako sa katabing building at dumaan doon para bumili ng Cookies na paborito ni Ady. Matapos ang ilang minutong kwentuhan,she excused herself.Padami na din kasi ng padami ang bisita,ang bilang pasasalamat she needs to welcome them with a sweet smile. Naiwan ako sa bar counter,napatawa na lang ako dahil sa naalala.Sumimsim ako sa champagne na inabot sa akin at Inilibot ko ang paningin,Hindi sinasadyang mahagip ang isang pares na pamilyar na mata.Nanlilisik ito,nadarama ko ang labis na galit.Hindi ko maiwas ang mata ko kahit gusto ko,para kasi itong magnet hinihigop ako--para bang may hipnotismo.It made my knees trembled,nakakapanlata,nakakalasing,nakakalunod.Sa sandaling iyon,alam kon walang nagbago sa galit niya.Mukhang nadagdagan pa nga. Malayo man ang agwat namin,hindi man siya ganoon kalinaw sa paningin ko alam ko siya iyon.Kahit harangan man o matakpan ng mga bisita,hinding hindi ako magkakamali.He's the only one who made my heart beat fast and gave me thousands of butterflies. Isa-isang bumalik ang alaala,mula sa masaya hanggang sa malungkot at masakit. At bago pa man tumulo ang luha ko,mabilis kong nilisan ang lugar na iyon. Hindi naman siguro mapapansin ni Demi na umalis ako,wala na din kasi akong pagkakataong makapagpaalam.Lakad takbo ako palabas ng venue,ng palabas na ako ng gate may kung sinong humigit sa akin. "K-Kael!"nanigas ang katawan ko,puno ng gulat maging ng pananabik.Hindi ko inisip na makikita ko ulit siya ng ganito. "Where do you think you're going?Escaping again,huh!"he smirked.Isinandal niya ako sa may guard house at ikinulong sa mga kamay niya. "K-kael,kailangan ko ng umuwi."umigting ang panga niya,malamig at walang kahulugan ang mata niya--diretsong-diretso itog nakatingin sa mga mata ko. "Really?Sinungaling ka padin!"he sarcastically laughed and moved a little. Hindi ko maiwasang hindi masaktan.Tingin niya padin ba sa akin ay manggagamit,gold-digger at social climber na nagpabayad at magpanggap bilang heiress ng Saavedra. "K-kael,kailangan ko ng umuwi."mahinahong pag uulit ko.Wala ako sa wisyong magpaliwanag pero kahit gawin ko iyon di naman siya makikinig.Muli siyang ngumisi. "Magkano?"tanong niya na nagpakunot sa noo ko. "Anong ibig mo ng sabihin!"Anong magkano,ano bang ibig niyang sabihin? "Magkano ka,I'll buy you--"hindi ko na siya pinatapos,dahil isang malakas na sampal ang dumapo sa pisngi niya. Hindi ko na siya hinayaang magsalita pa dahil agad akong tumalikod at tumakbo. Pumara ako ng taxi at ng oras na iyon ..... Napahagulgol ako at dinama ang labis na sakit. Kailan ba mababago ang tingin niya sakin?Mababago pa kaya?Baka hindi na.