Manghang-mangha si Dona sa bawat sulok ng silid na tinutuluyan ni Sean sa Montero Hotel. Lahat siguro ng gamit roon at lilibuhin ang halaga. Tatlo o apat na beses yata ang lawak non sa bahay nila. Walang alikabok, lahat ay nangingintab sa sobrang linis. Ultimo tiles ay nakakahiyang tapakan.
“Dito ka nakatira?...” usal nya na hindi bumabaling sa lalaki kundi sa bawat panig ng silid.
“No. Minsan lang ako pumunta rito. Doon talaga ako sa bahay namin umuuwi, kasama ng mga kapatid ko.”
“Kaya pala hirap na hirap ka mag-adjust sa bahay, grabe naman pala kasi talaga itong tinutuluyan mo. Paano pa kaya yung totoong bahay mo?! Baka pwedeng tumira ang buong baranggay!”
Lumapit si Sean sa kanya at ginulo ang kanyang buhok, saka hinawi muli at inipit sa kanyang tenga.
“You're so cut
