Remember Me This Way

Chapter 11

Kinuha ni Logan ang mga kamay ni Hanna at hinila nya ito paupo sa tabi nya.

"Alam kong wala akong karapatan na sabihin sayo na pagkatiwalaan mo ako."sabi nya."Blind trust is really what I'm asking. But I swear, hinding-hindi kita sasaktan, at hindi ko rin intensyon na ilagay kita sa kapahamakan."

Napatango lamang si Hanna, but the sudden lump in her throat kept her from answering.

"Kung may mangyari man..kung meron ngang taong naghahanap sakin, sundin mo lang ang sasabihin ko sayo."

A look of alarm leapt into her beautiful eyes and for a moment he thought about changing his mind. He should just leave here and take his chances. Kahit paman sa kabila ng pagpipigil sa kanya ng babae.

"Hanna.."malumanay na sambit nya sa pangalan nito.

Akala nya epekto lang ito sa mataas nyang lagnat kung kaya ganon nalang ang nararamdaman nya.

Naglakbay naman ang paningin nya mula sa buhok nito hanggang sa kanyang magandang mukha. He had hardly been able to miss her slight, deliciously formed figure, from perfectly rounded breasts to slightly curved hips. For a petite woman, her legs encased in skinny jeans, looked long and shapely.

Nang ibalik nya ang paningin sa mukha ni Hanna, nakita na naman nya ang lungkot sa mga mata nito. It was one he'd seen before and he found himself wanting to change it more than he'd ever wanted anything.

"You just say the word"he said."And I'll find some other way out of this mess."

"No"mabilis at matatag na sagot ni Hanna."Pwede naman kitang tulongan...Alam kong kaya ko. At gusto ko ring makatulong sayo. Besides, wala ka ng ibang pagpipilian, considering your amnesia at ang kalagayan mo ngayon. Kaya please, tumigil ka na sa pag-aalala sakin at mag concentrate ka nalang sa pagpapagaling mo."

Matalim ang titig na ipinukol ni Logan sa kanya..masyadong personal kaya ang babae na lamang ang nag-iwas ng tingin. Pero patuloy pa rin si Logan sa pagsusuri sa kabuuan nito. Samantalang hindi pa rin sya makuhang tingnan ni Hanna.

"Didn't anyone ever tell you that it's not polite to stare?"nasabi rin ni Hanna sa wakas ang gusto nyang sabihin.

Napakalapit lang nila sa isa't isa. So close that Logan caught the scent of her hair. Katulad nalang sa naamoy nya noon na basang rosas. He didn't know if it was her sweetness or her willingness to help a total stranger,that touched him. But he was surprised to feel his body responding so quickly and so hotly after all he'd been through.

"Napakaganda mo Hanna"puri nya sa kaharap na dilag."You must know it by now. Ang hirap para sa isang lalaki na hindi tumingin sayo."

Napailing lamang si Hanna, at sa halip ay matalim na tingin ang ipinukol nya rito na parang ayaw nyang maniwala sa sinasabi nito. Again, hinawakan na naman ni Hanna ang kanyang peklat.

"Wag"pigil ni Logan, at inalis nya ang nakahawak na kamay ng babae sa peklat nito."Wag mong gawin yan. Wala ka namang dapat ikahiya sakin."

Logan's husky voice sent shivers down to Hanna's spine. Napayuko lamang sya, at tinitigan ang mga kamay na nakahawak sa kaliwang kamay nya. She couldn't fight the wild tingles of alarm that raced through her body.

Nang mapatingin ulit si Hanna sa mga mata ng lalaki, namumungay ito. It was the fever, sabi nalang nya sarili. Siguro iyon lamang ang rason kung bakit nakakapaso ang mga titig ng lalaki sa kanya.

Logan pulled her down beside him again, and Hanna looking into those expressive mysterious eyes, found that she couldn't resist. Marami yata ang nangyari sa nakalipas na bente-kwarto oras. Was it danger that caused these confusing feelings to wash over her?

For the briefest moments she wondered how it would feel to touch him the way a woman touches a man. To lie next to him and feel herself encased in those strong,muscular arms. To touch his face...and mouth.

"Dito ka lang sa tabi ko"pakiusap ng lalaki sa kanya.

Nararamdaman ngayon ni Hanna ang panginginig sa mga kamay ng lalaki. Habang nakapikit naman ang mga mata nito. Pinaalalahan na lamang nya ang sarili na hindi nya dapat bigyan ng malisya ang mga galaw ng lalaki dahil alam nyang mataas ang lagnat nito.

Somehow she knew it wasn't his nature to give in to neediness, or to ask anyone for anything. Siguro bukas hindi na nito matatandaan na nakiusap ito sa kanya para manatili sya sa tabi nito.

"Kahit ilang saglit lang"bulong nito sa kanya, his voice growing rough with weariness."Hanggang sa tuloyan akong makatulog."

Napakurap-kurap lamang sya sa sinabi ng lalaki. Somehow, his vulnerability touched her as nothing else could. He was so changeable. So unpredictable that she hardly knew what to expect from him from one moment until the next.

The little-boy quality moved her. And the need she saw in his eyes. It was the one thing about a man she couldn't resist.

Pero pilit pa rin nyang pinaalalahanan ang sarili na kahit paman may amnesia ang lalaki ay mautak pa rin ito. At hindi lang yon ang napapansin nya rito, mind-reader din ito.

Magkatabi sila ngayon ng lalaki sa kama, at sa nakikita nya puyat na puyat talaga ang mukha nito. Hindi na lamang sya nag-abala pang bawiin ang kaliwang kamay mula sa pagkakahawak ng lalaki. Nararamdaman kasi nyang mainit pa rin ito at ayaw rin nya itong iwan.

"It's all right"bulong nya kahit paman nakapikit na ang mga mata ng lalaki."Nandito lang ako. Hindi kita iiwan."

She watched the way a slight smile tugged at the corner of his sensuous mouth, and the way his lashes moved. Pero kahit paman nakatulog na ang lalaki ng tuloyan, hindi nya pa rin ito iniwan.

Without thinking, hinaplos-haplos nya ang buhok ng lalaki. His hair felt soft against her fingers.

With bemused look, hinayaan ni Hanna ang kanyang kamay na haplosin ang makinis na mukha ng lalaki, and felt the whisper of his breath against her fingers.

Napapitlag naman sya ng may bigla syang naiisip.

Ano kaya ang mararamdaman nya kung hahagkan nya ang nakakatuksong labi ng lalaki?

The thought made her close her eyes and take a long shuddering breath. In her mind she could see it all so clearly. A vision of them together. Kissing, touching, moving on this very bed in a quick, heated dance of passion.

Pero alam nya na hanggang doon lamang. It was a forbidden fantasy. Impossible. But one moment in a lifetime to daydream about and remember when he was gone. One exciting, forbidden fantasy to cherish kung aalis na ito at mag-isa na naman sya.

The thoughts alone were making it difficult for her to breath. Suddenly,as realization struck her, dali-dali syang tumayo at paatras na naglakad hanggang sa mabunggo nya ang rocking chair sa kanyang likuran.

"Oh my"bulong nya sa sarili.

Kailanman ay hindi pa nya ito nararamdaman sa tanang buhay nya. Oo,mahal na mahal nya ang asawa nya,in fact she had loved him since childhood dahil nga magkababata rin sila. But somehow hindi nya naramdaman ang ganitong klaseng pakiramdaman.

Napailing-iling na lamang si Hanna sa kanyang mga naiisip..How could she even compare this stranger..this tough-talking loner to her sweet, gentle husband?

Kailangang ilayo nya ang sarili sa lalaking ito. Dahil bukod na hindi nya ito kilala, wala din itong nakaraan.

Nililito lang talaga nito ang pag-iisip nya. To make her think it was all right to flirt with such fantasies. Simply because he was handsome and charming..and of course, sexually appealing.

All of that bothered her was true. Pero hindi naman ibig sabihin na pinagtaksilan na nya ang alaala sa kanyang yumaong asawa ng ganon lang kadali.

This man was a rebel. Even without knowing him she sensed that much. He was an extremely masculine man who liked adventures and knew a lot about guns and women.

Alam nyang madali lang para sa lalaking ito na mahulog sa mga kamay nito ang isang babae dahil nga sa umaapaw ang s*x appeal nito.

Gayunpaman,kailangan pa ring manatili ang lalaki sa kanyang pamamahay dahil nga sa kundisyon nito. Pero hanggang kailan? bukas? or hanggang sa may dumating na mga pulis at arestohin sya..or hanggang sa matagpuan sya sa mga taong gustong pumatay sa kanya? or di kaya sa kanyang paggising sa umaga ay bigla nalang itong maglaho na hindi man lang magpapaalam?

Akala nya hindi na sya ulit magka interesado sa isang lalaki simula nong mamatay ang asawa nya. Pero bakit ngayon, ano ba itong nararamdaman nya?

Hindi nya dapat maramdaman ang ganitong klaseng pakiramdaman sa lalaking ito. She would have to regard this man as untouchable. A stranger who came into her life one rainy evening, only because he needed her help. And still, he was a stranger. A handsome forbidden man and one far too dangerous for any woman's peace of mind.

*****