Remember Me This Way

Chapter 12

Natulog lang buong maghapon ang estrangherong lalaki, at para kay Hanna mabuti na rin kung ganon para naman makapag-isip sya ng mga panibagong hakbang.

Nagugulohan talaga sya sa nararamdaman nyang pagnanasa sa lalaki. She didn't know what had made her have such erotic thoughts about someone she hardly knew.

Isa pa, pagod sya dahil wala pa syang maayos na tulog. She needed the sunshine and fresh air to give her a sense of reality again.

Lumabas sya sa may bakuran at sumunod naman kaagad sa kanya si Felix na noo'y namalagi lamang sa may veranda nya. Yumuko sya at hinaplos-haplos nya ang balahibo ng pusa habang lumalambing naman ang pusa sa kanya.

Kumuha naman sya ng ilang pirasong lupa at ipinahid nya ito sa ulo ng pusa. Iwinasiwas naman ng pusa ang lupa sa kanyang ulo kaya napatawa ng malakas si Hanna.

"Hey, you silly cat"sabi nya sa pusa."Ano bang masasabi mo sa kumplikado kong sitwasyon ngayon?"

Napa 'meow' lamang si Felix at gumulong-gulong sa harap nya. Kaya hinaplos nya lamang ulit ang balahibo ng pusa.

"Alam mo yong pasyente ko sa loob ng bahay, masyadong misteryoso."mahinang sabi nya sa pusa."At sa tingin ko, wala nga syang taong pinagkakatiwalaan..Pero diba katulad mo dati..noong una mong pumunta dito sa bahay? hindi mo rin ako pinagkatiwalaan dahil hindi ka nga lumalapit sakin..Ano kaya kung nagsisinungaling lang ang lalaki. Na totoong kasama nga ito sa insidenteng naganap kagabi at nagpapanggap lamang itong may amnesia para hindi ko sya ganon-ganon nalang na ipagtabuyan."

Napatingin si Hanna sa kanyang bahay at bigla nalang syang nakaramdam ng panginginig sa buong kalamnan nya.

"Pero hindi ko rin naman inisip na ganon nga" she didn't want to believe it was anyway. Dahil alam ng puso nya na mabuti at desenteng tao ang lalaking natagpuan nya. Also, she wanted to believe everything her instincts told her about him. Pero iba lang talaga ang sinasabi ng kanyang utak.

Was she being foolish? too trusting and idealistic?

"Hindi ko talaga alam,Felix"bulong nya sa pusa."Hindi ko talaga alam."

Meow lang ng meow ang iginanti sa kanya ng pusa at napangiti lamang sya doon.

Makalipas ang ilang sandali,nakarinig si Hanna ng tunog ng isang sasakyang papalapit. Natigilan sya at tinanaw nya mula sa kanyang bakuran ang kalsada. Na alarma naman sya sa kanyang naririnig. Bihira kasi sa isang sasakyan na maligaw sa bahay bakasyunan nila dahil nga tago ang lugar na kinaroroonan nito.

At nakita nga ni Hanna ang papalapit na kotse sa bahay nya. She gasped softly and looked toward the house.

Habang papalapit ang sasakyan na ito, na-aaninag na nya ngayon na isa itong patrol car, kaya naman mas lumakas pa lalo ang kabog sa kanyang dibdib.

Nang huminto ang patrol car sa kanyang driveway, agad naman syang napatuwid ng tayo.

"Wag ka na ulit lumingon sa bahay Hanna,mahahalata ka lang."paalala nya sa sarili,habang naghihintay syang makababa ang nakasakay sa patrol car"Relax ka lang Hanna..be cool."

It was tenyente Monti himself who stepped out of the patrol car. He was alone.

"Good afternoon, Hindi ko inaasahan na dito kita makikita,Miss Hanna"malugod na bati nito,habang inilibot nito ang paningin sa paligid.

"Good afternoon rin sayo tenyente."sagot nya, at nanalangin sya na hindi mahahalata ang panginginig sa boses nya, tas napahawak sya sa kanyang peklat.

Balewala lang naman sa kanya kung makita man ito ni tenyente Monti dahil nakita na naman nya ito noong naaksidente sila ng kanyang asawa. So the scar wasn't anything new to him. Sya kasi ang nag imbestiga sa kaso ng pagka aksidente nila. At sya rin ang nagsabi na lasing na driver lang daw ang nakabangga sa kanila.

Lumakad ng pahakbang si tenyente Monti, at doon naman tumakbo palayo sa kanila ang pusa.

"Parang hindi sanay sa tao yong pusa mo,huh?"napangising sabi nito.

"Hindi naman"sagot nya."Hindi lang sya sociable" pinigilan talaga nya ang sarili na mapalingon sa bahay, pero hindi talaga nya maiwasang mapalingon lalong-lalo na ng makita nyang nakabukas pala ang bintana sa kwarto ng lalaki,baka naman biglang dumungaw ito pag narinig nitong may kausap syang ibang tao.

Bumalik ngayon ang atensyon nya kay tenyente Monti at nakangisi lang din naman ito.

Kilala ni Hanna si tenyente Monti noon pa,kapatid kasi ito ni Melo na kapitbahay nila ni James noon. Kaya lang, gaya ng kapatid nito, isa sya sa tao na hindi nya maaring pagkatiwalaan. No doubt naman na matapang ito, dedicated lawman, at isa rin sya sa mga alagad ng batas na hinahangaan at nirespeto. But his attitude after James death was changed.

Having him here infront of her, his tall form, straight and dignified, his eyes gazing kindly at her, and Hanna wandered a bit about her feelings. It would be hard for anyone to suspect this man of doing anything wrong. Kaya nga hindi nya maipaliwanag sa sarili kung bakit may kakaiba syang nararamdaman sa lalaking kaharap.

"How you been, Hanna?"tanong sa kanya ni tenyente Monti.

"Me? Oh...I'm doing fine."sagot nya,at pilit na ngumiti."Just fine."

"Hindi ko talaga inaasahan na dito ka na pala nakatira. May nakapagsabi kasi na meron daw nag-iisang bahay dito sa liblib na lugar ng Sta. Rita. Kaya agad ko itong pinuntahang mag-isa para siguraduhin kung meron nga. Ang hindi ko lang inaasahan na isang magandang babae pala ang nakatira dito."

"Well, salamat sa papuri mo tenyente"

"Nagtatrabaho ka pa rin ba sa San Lucas Hospital?"

"As of now, naka leave ako."

"Ah,kaya pala hindi na kita nakikita doon."he said while putting his hands on his hips. The service revolver he wore strapped at his side looked large and visible.

"Sigurado ka bang okay lang sayo ang tumira dito?"anito,habang inililibot na naman nito ang paningin."Sa inyo ba itong bahay?"

"Actually,sa lolo't lola ko itong bahay. Nakatira sila dito for more than 50 years of their marriage."

"Whoah! tagal ha, so antigo na talaga ang bahay na to."

Hanna began to feel uneasy. Para kasing sinusuri lang ni tenyente Monti ang bahay nya. He seemed to be stalling and his alert eyes were scanning every inch of the property, as if to see if something were out of place. Napatingin naman ito sa bandang pintuan nya. At doon pa lamang nya napatanto na nakabukas din pala ang pintuan ng kanyang bahay.

Naku,pano kaya kung gusto nitong pumasok sa loob ng bahay?

However, he turned his gaze back to her.

"Makinig ka sakin Hanna"anito."May nangyari kasi kagabi dito sa bayan ninyo. I don't mean to alarm you, pero hindi kasi magandang ideya na nakatira ka ditong nag-iisa. Diba meron naman kayong bahay sa syudad?"

"Oo"sagot nya."Kaso lang pinarentahan ko na kasi yon eh."

"Too bad. Akala ko kasi pwede ka pang tumira muna doon..Pero maiba tayo, wala ka bang naririnig na unusual kagabi? or nakita na tao? o kaya dumaan na sasakyan dito?"

The suspicious tone in his voice caused Hanna's heart to skip a bit.

"Wala"agad na sabi nya."Wala akong nakita ni sasakyan or ni anino ng tao."

Tenyente Monti smiled again and Hanna reached up to touch her throat.

"May kinalaman ba to sa nabalitaan kong raid kagabi sa Salisi river?"curious na tanong nya.

"So kung nabalitaan mo, ibig sabihin narinig mo rin ang interview ko?"kaswal na tanong nito."Yeah..may kinalaman nga non. Lalong-lalo na dahil nakatakas ang dalawang suspek gamit ang isang van."

"Sa tingin mo ba hindi pa sila nakakalayo dito sa area?"kinakabahang tanong ni Hanna sa tenyente.

"Possible."seryosong sagot naman ng tenyente."They could be anywhere. Pinatay rin ng mga ito ang tauhan kong pulis. Siguro narinig mo rin sa balita ang pagkapatay sa babaeng pulis."

"Yes...I did. Kinikilabotan nga ako sa balitang yon."pahayag ni Hanna sa tenyente while forcing herself to meet his eyes."Sino naman ang makapaniwala na sa isang tamihik na lugar gaya ng Santa Rita ay may magaganap na krimen."

"Kahit saan naman siguro Hanna, lalo na sa panahon ngayon."sabi pa ni tenyente Monti. Kinuha naman ng tenyente ang sombrero nito at napahawak ito sa kanyang noo."And it's getting worse nowadays. Darating at darating din ang araw na kailangan nating mag-ingat kahit paman sa pamamahay natin. Paghandaan natin yan, and that's all I can say."

Hanna thought that it was an odd thing for the lawman to say. At isa pa, patuloy pa rin ang pagsusuri ng tenyente sa kapaligiran. Pero kahit paman,pilit pa rin nyang pinaniniwala ang sarili na nag-aalala lang ang tenyente sa kanya gayong nag-iisa lamang sya.

"May mga natuklasan na ba kayo?"tanong ulit nya."May clue na ba kayo sa sinasakyang van ng mga nakatakas na suspek?"

"No"sagot agad ng tenyente."Nothing yet. But we will."matatag na wika nito."Matatagpuan rin namin ang mga suspek, dead or alive."

Nanginginig naman si Hanna sa sinasabi ng tenyente. She supposed it was his job that made him sound so cold--after all, the tenyente saw violence on a regular basis.

Pero ang hinding-hindi nya malimotan ay ang itsura ng estrangherong lalaki ng matagpuan nya ito. Siguro, kung hindi ito sa bahay nya napadpad, malamang patay na itong matagpuan sa kung saan,dahil nga sa dami ng dugo ang nawala rito.

Sasabihin kaya nya sa tenyente na may natagpuan syang isang sugatan na lalaki?

"Sigurado ka ba talaga na okay ka lang dito mag-isa?"tanong ulit sa kanya ng tenyente ng mapansin nyang papaalis na ito.

"I'm sure."paniguradong sagot nya."Sige lang, pag meron akong taong mapagsuspetsahan. Tatawag ako sa opisina mo."

"Talaga? gagawin mo yon?"pangungumpirma nito. He glanced over his shoulder and smiled rather fatherly at her."In the meantime, wag na wag kang magpapasok ng isang estranghero sa loob ng pamamahay mo. Keep your doors locked all the time."

Napakibit balikat lamang si Hanna sa sinasabi ng tenyente."Pag may tao talagang magtangka sakin. Eh di magagamit ko na yong tinatagong shotgun ng lolo ko. I'm sure nandito lang yon sa bahay."maang-maangan na sagot nya.

"Siguro hindi naman masamang ideya na hanapin mo yon, and to make sure that it was loaded. Just till we get this whole thing settled. Bibigyan rin kita ng a piece of advice Hanna..Kung may makita kang isang estrangero or kung sinuman ang gustong pumasok sa bahay mo, babarilin mo muna ito at mamaya na yong mga tanong."

Hanna find his advice disconcerting, pero pinili na lamang nya ang manahimik.

Gustong-gusto na talaga nyang umalis ang tenyente. Mahaba-haba na rin kasi ang pag-uusap nila. Baka bigla nalang bumangon ang lalaki at hahanapin sya.

Nakahinga lang sya ng maluwag ng tuloyan ng magpaalam sa kanya ang tenyente. Akmang bubuksan na nito ang minamanehong patrol car nang bigla itong lumingon at binalikan sya.

"Ahmm..Hanna"tawag nito sa kanya at inilibot na naman nito ang paningin sa bakante nyang garahe."Wala ka ba dito ni isang sasakyan? Eh sa tago ba naman ng kinalalagyan nitong bahay mo, imposible naman na wala kang kotse."

Napalunok si Hanna at nakagat nya ang kanyang pang-ibabang labi.

"N-nandon pa kasi sa shop yong kotse ko. Pinaayos ko pa."pagsisinungaling nya. For the life of her she couldn't explain why she was lying. Kung gusto talaga nyang sabihin sa tenyente ang tungkol sa natagpuan nyang sugatan na lalaki, sa palagay nya ito ang tamang oras.

"Pina tune-up ko rin kasi yong sasakyan ko."

"Ganon?..akala ko pa naman sayo yong naka park na Ford pick-up sa di kalayuan."

"Ford?"wala sa sariling tanong nya. She was practically holding her breath, hoping the tenyente wouldn't walk on out to the back garage and peek in."Ah iyon naman pala, sa daddy ko yon. Ibinilin nya sakin bago pa sila tumungo sa Amerika. Hindi ko kasi yon ginagamit eh. Ngayon lang dahil sira yong kotse ko..Kaya doon ko rin yon pinark kasi masyadong malaki yon para sa maliit kung bakuran." her mind was spinning as she tried to remain calm and sound as if she were telling the truth.

"Ahh.."napatango lang sa kanya ang tenyente."That explains it. So hindi pala ikaw yon yong nakita ko sa Makati kahapon. Akala ko kasi ikaw yon,iba kasi ang kotse na ginamit mo."

"Ay,hindi ako yon"pagsisinungaling na naman nya. Kung nakita sya nito sa Makati,malamang sya nga yon dahil doon nakatira ang bestfriend nyang si Lucy.

"So hindi ka na talaga nagpupunta sa syudad?"kaswal na tanong ng tenyente.

"No...I don't" atleast yan totoo na. Dahil hindi naman talaga sya nagpupunta sya syudad,kahapon lang dahil napasubo sya sa imbitasyon sa kanya ni Lucy.

Napatango ulit sa kanya ang tenyente."Basta tawagan mo lang ako pag may kailangan ka ha?"anito bago tuloyang umalis."At syangapala, wag mong kalimotang hanapin yong shotgun ng lolo mo."

"I will"sagot naman ni Hanna."Salamat rin tenyente sa pagpunta mo rito."

Napa waved naman sa kanya ang tenyente habang nagba backing ito sa patrol car palabas sa kanyang driveway.

Nanatili lamang syang nakatayo doon hanggang sa mawala sa paningin nya ang patrol car. Napabuga naman sya ng malalim na hininga ng tuloyan ng makaalis sa bahay nya ang tenyente.

"My Ghad"she murmured."Gaya nalang sa palaging sinasabi sakin noon ni lola, na ang isang pagsisinungaling ay maaring makaragdag ng isa na namang pagsisinungaling."at napahilamos na lamang si Hanna sa kanyang mukha.

*****