CHAPTER 69
BREANA’S POINT OF VIEW
Nakita kong iniamba ni Daddy ang kamao niya sa akin. Galit na galit ang kanyang mga mata. Handa niya akong saktan dahil sa aking mga kagagawan.
Ngunit mabilis si Mommy na pigilan si Daddy.
"Huwag! Please! Huwag mong saktan ang anak mo." humihikbi na si Mommy. "Anak, sige na, pumasok ka na sa kuwarto mo!"
"Umalis ka sa harapan ko. Lumayas ka sa pamamahay ko!" singhal ni Daddy sa akin.
"Sa'n siya pupunta? Anak mo 'yan. Anuman siya, anuman ang kanyang ginawa, anak pa rin natin 'yan. Anak mo ang pinalalayas mo!" depensa ni Mommy sa akin.
"Huwag kayong mag-alala Dad, aalis ako. Hindi naman ninyo kailangang palayasin pa ako,” parang sumasabog ang dibdib ko sa narinig kong iyon na isinigaw sa akin ni Daddy.
Mabilis akong pumanhik at sandali akong napaupo
