Language of Flowers I & II

"I know life was never meant to be easy... but I never thought it would be this hard." —Kale Castro Sunflowers means adoration Daisy means innocence Jasmine means grace Cosmos means peaceful Orchid means delicate beauty "Oh? Anong binabasa mo?" Ngumiti ako dito at pinakita ang cover ng libro.  "Language of Flowers?" Tumango ako at binalik muli ang tingin ko sa binabasa. "Sounds interesting. Mabuti naman at hindi ka nabo-boring dito, heto oh dinalahan kita ng miryenda." Sabay lapag nito ng isang sandwich na may palaman na egg and mayonaise. Napangiti ako. Inabot ko yung sandwich. At napatigil bigla nang malapit ko na itong mahawakan. "Hm? bakit? Anong problema?" "Yung.. kamay.. ko." "H-ha? b-bakit? m-masakit ba? gusto mo ba ng masahe?"  Naglabas ako ng pilit na ngiti, "namanhid."  Nakita ko yung ekspresyon niya, na tila naaawa. Sumimangot ako sa aking isipan. Hindi ko masisisi ang sarili ko.. Tinitigan ko muli ang palad kong hindi makagalaw. Sinara't bukas ko ito.  "Heto oh.." Iniabot ng matanda yung pagkain. "Kamusta ang kalagayan mo? Nakakapag-isip kana ba ng maayos?" Kumagat ako ng dahan dahan doon sa pagkain. Pagkatapos ay nilunok ko ito. "Okay lang.. may mga time lang na hindi ako makaalala o makapagkabisa ng mga bagay-bagay." Sagot ko dito habang patuloy ang pagbabasa ng libro. "Okay lang kung hindi mo na alalahanin yung mga bagay ng nakaraan, hindi na yon importante." paliwanag nito. Napatigil ako sa pagbabasa.. ".. P-pwede ko po bang malaman.. kung kailan ako pwedeng.. pumasok.. sa eskwelahan?" tanong ko dito nang hindi tumitingin. "Hm.. h-hindi ko rin masasabi. Pero, sigurado ako matagal pa bago ka maka-attend ng klase. Naiintindihan ko naman ang nararamdaman mo, alam ko namang nami-miss mo na yung pag-aaral at ganun din ang mga ka-klase mo.. p-pero kasi.. sa kalagayan mong i—" "Tama na." Pagpuputol ko sa sinasabi niya.. Alam ko naman. Hindi mo na kailangang ipaliwanag.. Pero kahit ganoon.. Umaasa akong may magandang balitang darating. Humiga ako sa puting kamang kinauupuan ko ngayon at ibinalot ang katawan sa kumot, pagkatapos ay tumingin sa bintanang katabi ko. Gusto ko nang umalis sa kulungang ito.. Pero kahit anong gawin ko, kahit anong pagpupursige ko, hindi pa rin maaalis ang katotohanang.. wala na kong silbi sa mundo. Kailan kaya ako magiging malaya?  Gusto kong.. Pumasok sa eskwelahan. Gusto kong.. Magkaroon ng kaibigan. Gusto kong.. Sumibol itong bulaklak na nasa kalooban ko. Hanggang kailan pa kaya ako magtitiis. Minsan talaga, gusto ko nang mapadali itong buhay ko nang sa ganon ay hindi ko na kailangan pang magtiis o magdusa. Pero kahit anong gawin ko.. Gusto ko talaga maranasan ang maging masaya.. Kahit minsan lang. Kaya sana.. May tao manlang.. Na magligtas sa aking kalungkutan. ALL RIGHTS RESERVED. No part of these stories may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopying, recording, or by any information storage and retrieval system, without the written permission of the author, except where permitted by law.