Edge of His Dagger

Kabanata V

Hindi nakababasag pinggang katahimikan ang sumalubong kay Gadel. Binabalak niyang tahakin ang landas patungo sa kanyang imperyo. It's his empire, and no one else's.

"Tama naman ba ang tinatahak kong landas?" tanong ni Gadel sa kawalan. Wala siyang ideya sa mga daan, he didn't spent much time outside his empire. Simula pa noong bata siya, hindi siya nalalabas sa kadahilanan na laging nasa panganib ang buhay niya, being the first born, the crown prince.

Halos isang buong gabi hanggang ngayon siya ay naglalakbay, at mukhng aabutin na naman siya ng isa pang gabi.

He felt like he was being played by the deity himself, making the prophecy. Now, they wanted their apologies, and they wanted him to be on his knees.

Ito ba ang kaparusahan niya sa pagiging ganid o talagang si Stirl ang may pakana nito? Unti-unting bumibigay ang kanyang resolusyon dahil na rin sa pagdadalawang isip. Naupo siya sa ilalim ng mayabong na puno, huminga siya nang malalim bago uminom ng tubig. Good thing, he had a water container.

Isinandal ni Gadel ang kanyang ulo sa puno at mariing pinikit ang mata. Alam niyang dapat hindi siya magpahinga pero ang lahat ay may kanya-kanyang limitasyon lalo na kung ang tulog ang pag-uusapan. He needs to sleep and be on guard at the same time.

Hahayaan niya na sana ang sarili makatulog kahit ilang minuto lamang nang may narinig siyang kaluskos sa hindi kalayuang distansya. His hearing was fine; he heard it right. It is either a wild animal or a man hunting for something in the middle of the forest at night. Kahit alin man doon, parehas na panganib ang banta.

Dumilat ang mga mata niya kasabay nito ang kanyang pagtayo. Hinawakan niya nang mahigpit ang espadang nadala niya mula sa naglahong gusali. He realized that he had it when the place had already vanished. Naalala niyang hawak-hawak niya pa ito bago siya umalis.

"Alam kong andyan ka. Show yourself! "singhal ni Gadel habang nakatingin sa puno, nakaangat na ang kanyang armas. Handa sa kung anong sasalubong sa kanya.

The rustling continued. Mukhang lumilipat ito ng pwesto, kung sino o ano man ang nagtatago sa likod ng puno.

"Hic-" A hiccup rang through the silent forest, and more rustling gave away that there was more than one.

It's a group.

Kumunot lalo ang noo ni Gadel sa narinig, sa hindi malamang dahilan parang pamilyar sa kanya ang boses na iyon. It doesn't make sense. Maybe he lost his mind due to a lack of sleep.

"Kung hindi kayo magpapakilala. Mapipilitan akong paslangin kayo." Pagbabanta ni Gadel. Nang hindi ito lumabas mula sa kanyang pinagtataguan. He found it ridiculous to even try to make a deal. He was known for not having any mercy.

Nang hindi pa rin ito nagpakita, unti-unting lumapit si Gadel sa kinaroroonan nila. Ang distansiya ay sapat para marinig niya ang malakas bulung-bulungan ng mga ito.

Inihanda na niya sana ang sarili ngunit natigil ito. The voices are familiar. Nanlaki ang mata ni Gadel ng makilala niya ang mga boses. Dali-dali siyang lumapit at tiningnan ang likod ng puno.

Napatawa ang mga bata sa gulat, ang kanilang tawa ang bumasag sa katahimikan at kanilang sinabi, "Ganito pala ang larong tagu-taguan," Gadel was left dumbfoundedly when he saw Ava with the three childs.

Hindi alam kung ano ang sasabihin at kung ano ang dapat na reaksyon ang mayroon siya."

Before anything else. Hayaan mo muna kami magpaliwanag," wika ni Ava, inunahan na niya bago pa makapagsalita si Gadel.

Nagsimula nang magtakbuhan ang mga bata. Napahawak sentido si Gadel sa kakulitan ng mga ito, but a small smile finds its way to his face as he somewhat misses their noise. Bumalik sa malamig na ekspresyon ang kanyang mukha pagkatapos ng ilang segundo nang mapagtanto niya ang hindi normal ang naging reaction niya.

He shouldn't smile. He'd have to get mad and threaten them.

"Ako lang pala ang magpapaliwanag."

Dagdag pa ni Ava nang tumakbo ang mga bata palayo.

Bumuntong hininga si Gadel bago hinarap si Ava at saka tumango. Papalagpasin na lamang ni Gadel ito dahil siguro sa pagod, hindi niya magawa ang magalit. Malaking katanungan din kay Gadel kung bakit nila siya sinundan hanggang dito. The wild forest is dangerous.

"Alam mo na rin naman siguro na pinaghahanap na ako sa baryong iyon," wika ni Ava habang hindi mapakali ang palad nito na animo'y nenerbyos.

"Kaya naman naisipan naming sumama sa 'yo." Dagdag pa ni Ava, napakagat pa ito sa ibaba ng kanyang labi nang matapos magsalita. Her eyes seem to desperately ask for help.

What made you think that was alright? Nakita mo naman nangyari no'ng hinanap natin ang hukluban, " wika ni Gadel habang isinuklay niya ang mga daliri sa kanyang buhok.

And then it fell silent. Ilang segundo bago muling nagsalita si Ava.

"Wala na kaming mapupuntahan," seryosong wika ni Ava habang nakatitig kay Gadel.

"We will tag along on your journey. Hindi kami magiging pabigat sa 'yo." Dagdag na wika ni Ava. Hindi maiwasang samaan siya nang tingin ni Gadel, but as soon as he glared, his eyes softened for some reason.

"Oo, gusto namin ang paglalakbay," sagot naman ng isang bata, ito ang pinakamatangkad sa tatlo.

"Hindi ito isang laro," wika ni Gadel na may halong inis, kung iniisip nilang madali at katuwaan ang ginagawa ni Gadel. He'd explode in a rage. He had let them have their way this far without killing them, and Gadel knew that it was not normal for him to act this way. Gadel is the type of person who punishes everyone, even if it's a trifling matter.

Alam namin na delikado pero susubukan namin hindi maging pabigat sa 'yo, bagkus nais namin makatulong," determinadong wika ng bata. Base sa pagsasalita nito mukhang ikinuwento na ni Ava ang nangyari. "

Ano ang iyong ngalan?" tanong ni Gadel pagkatapos niya makita ang kumikinang na determinasyon sa mata ng batang ito.

His expression remained emotionless. Malamig lamang siya tumitig habang nagtanong.

"Frio," sagot ng batang lalaki, matangkad ito at itim ang kulay ng kanyang buhok, gayundin ang kanyang mata.

"Ako naman si Lry!" Masiglang saad ng batang babae, malawak ang ngiti nito habang nagpapakilala.

"Zeno!" Tumaas naman ang kamay ng isa pang batang lalaki.

Pagkatapos makinig ni Gadel sa mga ito, kumuha siya ng iilang tuyong dahon at mga maliit na kahoy o tangkay upang magsimula ng apoy. Mukhang kailangan nilang manatili sa ngayon, at magpahinga lalo pa at may kasama na siya ngayon.

Nag presenta si Frio na maghahanap ng maaaring makain, prutas o ligaw na hayop na maaari nilang lutuin. Bago pa makapagsalita si Gadel, kumaripas na ito nang takbo.

Agad siyang umupo at sinimulan gumawa ng apoy. Naputol ang kanyang pagpapahinga kanina dahil sa ingay na nilikha nila. Tumabi naman agad sila Ava sa kanya.

"Bakit mukhang malaki ang tiwala niyo sa akin?" tanong ni Gadel sa kanila.

'Kung alam niyo lang anong klase akong tao,' wika ni Gadel sa kanyang isipan. Flashbacks of him murdering and slaughtering every person's insight came flashing back through his mind.

Lry just chuckled and said, "Mabuti ka pong tao,"

Umiling-iling lamang si Gadel, saka inilapat ang palad nito sa ulo ni Gadel at ginulo-gulo ang buhok nito at binulong, "I am not,"'

I guess I'm not alone... for now,' wika ni Gadel sa kanyang isipan.

Hindi siya nakaramdam ng galit o kahit anong negatibong pakiramdam. He sighed deeply.

Ilang minuto ang nakalilipas nang hindi pa rin bumabalik si Frio mula sa paghahanap nito ng makakain.

Tumayo si Ava at tumingin sa paligid, inaasahan na malapit lamang si Frio ngunit nang hindi niya makita ito, nagpresenta siyang maghanap, "Hanapin ko kung nasaan si Frio,"

Bago pa makalayo si Ava, pinigilan ito ni Gadel. Using his mana, he felt the presences.

Tanaw tanaw naman ni Gadel ang mga iilang tanglaw, hindi ito kalayuan at para bang papalapit ito sakanilang kinaroroonan.

Agad na hinarang ni Gadel ang kanyang sarili, at umabanti upang salubungin ang mga papalapit. Tinago niya sa kanyang likuran si Ava at ang mga bata.

He didn't pay enough attention to his surroundings; he left his guard down when he met them.

Iniyukom ni Gadel ang kanyang palad nang mapagtanto niyang maaaring grupo ito ng mga tulisan, dahil isang suliranin ito na kinakaharap din ng imperyo, napag-alaman ni Gadel na sa kagubatan pumapalibot at ang kuta ng mga tulisan. "

Damn it, why now?" Gadel hissed as he tried to summon the sword spirit, dahil wala siyang pahinga simula kagabi, mukhang naapektuhan nito ang kanyang mana at enerhiyang natitira, dagdag pa na mahina ang pangangatawan ni Stirl.

He felt the mana seeping out of his body. Mas minabuti niyang huwag muna ilabas ang armas, at kung maaari madaan sa usapan.

May kumpiyansa naman na matatapatan niya ang mga tulisan, kahit gaano pa sila karami. He passed every knighting swordmanship. They were nothing compared to him, or so he thought.

Ngunit nang maalala niya si Frio, nakaramdam siya ng emosyong hindi niya kailanman pa naranasan-- was it a concern?

"My senses never fails me," wika ng nasa harapan ng grupo, ang taong nagsalita ang para bang ang nagsisilbi nilang pinuno. Diretso itong nakatitig sa apoy.

"Fire, a very destructive element, isn't it?" dagdag pa ng pinuno ng tulisan, mayroon siyang peklat sa kanang mata na naging sanhi upang hindi niya ito maidilat. "

Ano ang kailangan niyo?" tanong ni Gadel, kahit na impossibleng madaan sa usapan. Bandits are known for being ruthless, kukunin nila lahat nang makukuha.

"Napansin namin ang paslit na ito sa aming teritoryo," wika ng isa pang tulisan habang binibaba ang buhat buhat nila. Agad naman nakilala ni Gadel ito, si Frio na nakagapos. The kid looked extremely terrified.

"We have nothing to offer," diretsang wika ni Gadel, hindi siya nagdalawang isip na magsalita. Totoo naman, wala siyang pera na maibibigay o kahit anuman.

Stirl has been kicked out of the palace. Stirl's place doesn't have anything valuable.

"Too bad. Inaasahan ko ang magiging tugon mo." Ngisi ng pinuno ng tulisan. Inaasahan na nito ang reaksyon ni Gadel. The bandits' leader's piercing eyes turned cold.

Napasinghap naman si Ava sa kanyang narinig, habang ang ekspresyon ni Gadel ay nanatiling seryoso. "

Ano ng ibig mong sabihin? Wala ka man lang ba gagawin?" galit na tanong ni Ava kay Gadel, hindi niya inaasahan na mabilis nitong isusuko si Frio sa mga tulisan.

Gadel expression remained stoic. He admits that he's not a type of person who'd willingly jump into a fire, but instead he'll let them take the damage.

Pero ngayon, hindi niya alam kung bakit nakararamdam siya ng pag-aalala sa batang hindi niya kaano-ano. He'll make an exception.

"Let's make a deal," wika ni Gadel sa lenggguwaheng inglis. He noticed that the bandit spoke in that language.

Kapansin-pansin din ang kakaibang enerhiya na nagmumula sa pinuno ng tulisan. Isa iyon sa kakayahan na natutunan ni Gadel, he can read energy and mana if he concentrates enough on the subject.

'Hindi lang siya ordinaryong tulisan,' saad ni Gadel sa kanyang isipan.

"Let's see what you got before corpses rolled around," wika ng tulisan, nakangisi ito at kumpiyansa siya sa kanyang tinuran.

"Magtunggali tayo," wika ni Gadel na mayroong determinasyon dahil alam niyang siya ang magwawagi.

No one can defeat his swordmanship. Wala sinuman ang nagtagumpay labanan ang emperador. It's either the rival empires or the rebellions; lahat sila isa lang ang resulta, at iyon ang pagkatalo nila.

"Ano naman ang makukuha ko sa pagtutunggali sa 'yo?" Tumaas ang kilay ng tulisan nang nagtanong siya. His eyes twinkled with amusement.

"Who knows? Baka mahanap mo ang katapat mo, " tanging wika ni Gadel na sinuklian ang ngisi ng kausap.

"A duel for honor, you say? Balita ko ang mga aristrokta lang nagkaka-interes sa mga ganyang aktibidad," wika ng tulisan, saka tumago tango naman si Gadel, dahil totoo ang binaggit nito.

"Isa akong prinsipe. Ako si Stirl Jasxiel. " Nagpakilala si Gadel bilang si Stirl, ang pagpapatapon kay Stirl ay kumalat sa buong bahagi ng kontinente. Maaari niyang paniwalain ang mga tulisan ng pagbabaklas.

"Hm? prinsipe?" tanong ng tulisan, mukhang may iba siyang hinihintay na sabihin nito, kibit-balikat na lamang tumango ang tulisan bago magsalita, "Ipapaalam ko sa 'yo ang aking ngalan."

"Ignis."