The Rebellious Princess

Chapter 2

Chester

Nasa school na kami ngayon kasama ang mga kaibigan ko at ang kambal ko. We transferred here for some reasons na ayaw sabihin ni Dylan sa amin. Nung tinawag kami nung teacher na pumasok  at magpakilala sa harap. Pumasok na kami at nagpakilala, naunang nagpakilala si Marc.

"Hi, I'm Marc Cruz, 17, and I love to dance. Pleased to meet you all." nakangiti pagpapakilala niya, sumunod naman si Dylan.

"Dylan Fuentebella, 17, and I love you all. Please be nice to us." sabi niya sabay wink niya sa mga magiging klasmeyt namin. Susunod na kami ng kambal ko kaya pinauna ko nalang siya.

"Chelsea Joanne Carter, 17, and I'm a friendly person kaya please be nice to me. Thank you,"

Lastly, nilibot ko yung paningin ko sa klase. And my eyes just glued to a one beautiful girl at the corner. Napangiti ako bago nagpakilala.

"Chester James Carter, 17, and I love to sing and dance. Let's all be friends. Thank you." nakangiting sabi ko at bumalik sa tabi ni Chelsea.

"Okay guys, you may seat at the back of Miss Park." sabi ng teacher sa amin. Habang papalapit kami, yung mata ko nakatingin lang sa isang direksyon. Inunahan ko si Dylan sa tabi niya,  ako dapat ang katabi niya. Napailing nalang sila sa akin. I tried to talk to her pero ang sungit niya. Nung napansin kong naasar na talaga siya, tumigil nalang ako.

My life in this school will be great. I need her to be my friend. I'll do anything and everything. Nakatingin lang ako sa kanya nung nagbell na. I ask kung pwede ba akong sumabay pero she just said no, tsaka niya kami tinalikuran.

"Nakakatawa kang tignan twin, deadma ang looks mo. Hahaha!" tumatawang asar ni Chelsea sa akin kaya napanguso nalang ako na siya namang ikinatawa niya pa mas lalo.

"Tara na Chester, ikain muna lang yan. Baka nagugutom ka lang." pang aasar ni Marc sa akin.

Tumawa nalang kami habang naglakad papuntang cafeteria. Pagpasok palang namin, naririnig agad namin ang tilian ng mga estudyante habang nakatingin sa amin. We can't blame them, may mga hitsura din naman kasi kami to be proud of. 

Habang naglalakad kami papasok, hindi ko maiwasang libutin ng mata ko ang lahat ng sulok ng cafeteria. Umaasa kasi akong makita ko siya rito. Sadyang mabait nga naman ang tadhana, paglingon ko sa may left side sa dulo malapit sa bintana. Nakita ko siya, pero laking dismaya ko nang makita ko siyang nakangiti sa kaharap niyang lalake.

"Pare, may boyfriend na pala siya. Kaya pala wala kang pag asa." pang-aasar ni Dylan sa akin kaya napasimangot ako sa kanila.

"Pero you know what guys, I have this weird feeling na alam niyo yun. Parang kilala ko siya at ang gaan nang loob ko sa kanya. I don't know why but I have this urge na nagsasabing kilalanin ko pa siya." naguguluhang pahayag ni Dylan sa amin.

"Pare naman wala namang ganyanan. Alam mo namang type ko siya, diba?" seryosong saad ko.

"Not that kind of feelings, Chester. Yung parang, I know him since birth. Kung 'di lang siguro patay yung kambal ko. I'll be glad kung siya yun." paliwanag niya sa amin.

"Tara na nga para makakain na tayo. Gutom na ata tayo kaya kung ano-ano na ang lumalabas sa bibig niyo." yaya ni Chelsea sa amin.

Umorder na kami at umupo. Habang kumakain kami hindi ko mapigilang hindi siya lingunin. Hindi ko pa nga alam yung pangalan niya tapos may kaagaw na pala ako agad. Nakita ko siyang ngumingiti sa harap ng kasama niya. Nainggit naman ako sa kasama niya, kailan niya din kaya ako ngingitian nang ganyan. Mas lalo siyang gumaganda pag ngumingiti siya. Nakakainlove tuloy mas lalo.

"Hope we can be friends someday. Kahit kaibigan nalang okay na ako doon." sabi ng utak ko sa puso ko. I just smile and continue eating.

Daniel

I'm Daniel John Park ang nag-iisa at mapagmahal na kapatid ni Ate Cassandra. I love my ate so much, I dont know why our parents treated her like that. She doesn't do anything to make them angry. She's so sweet, mabait, masunurin, at lahat na ng traits nasa kanya na. But our parents didn't see it, the way I does. She's to good to be true but I know she's feeling down everyday dahil sa ginagawa ni Mommy at Daddy sa kanya.

Sa araw araw, she's been hearing shouts and curses from our own parents. They never treated me like that pero kay Ate it seems that they hated her so much. Everyday, I always pity her because everytime our parents cursed her.  She's been crying hard at wala akong ibang magawa kundi ang yakapin siya at sabihing andito lang ako at mahal na mahal ko siya. Ayokong iparamdam sa kanya na nag iisa lang siya kaya I'd do everything to ease her pains.

But the Ate I know had totally changed, lalo na sa pakikitungo niya sa parents namin. I don't blame her for that, kasalanan din naman ng mga magulang namin kung bakit. As for me, wala namang nagbago sa pakikitungo niya sa akin. I always feel that she loves me that much.

The good girl they know had changed for the better. Lagi na siyang nakikipagtalo kina Daddy. Sinasabayan niya na rin ang galit nina Daddy at Mommy. All I can do is to place myself in between. Pero pag nasa harap kami ng hapag, wala na akong ibang ginagawa kundi ang umupo and to keep my mouth shut.

Pero if I know that my parents or Ate is too much to take. I just stand up and grab Ate paalis sa lugar na yun. Ate Cassandra always feels hurt, kahit nagbago na siya alam kong madami siyang katanungan sa isip niya na walang makakasagot kundi ang parents lang namin. Simula nang magbago siya, she's always at the bar. Trying to get her self drunk everyday. But she doesn't know that I'm always watching her. Ako ang nag uuwi sa kanya pag lasing siya. I always take care of her because she's my Ate and I love her so much. Ayoko siyang mapahamak kaya I always tracked her using her phone. Maganda pa naman siya, kaya lapitin siya ng mga lalakeng nagkakagusto sa kanya.

Routine na naming magsabay pumasok. Sa pag uwi naman sabay pa din kami. Pero pag minsan nagkukulong lang siya sa kuwarto niya pero kadalasan umuuwi lang siya para magbihis at lalabas ulit.

Ako naman, pagkaalis niya nagbibihis ako and track her, To know where to find her. Alam kong kasalanan ng parents namin 'to. But everytime I tried to comfront them. They always try to avoid my questions. I don't know why, but I have this feeling na may tinatago silang sekreto sa'min. I promised to myself na aalamin ko yung sekretong yun para kay Ate.

"I'm gonna know what secret you've been hiding all this time. Sana hindi totoo 'tong nararamdaman ko." bulong ko sa sarili ko, I think I must know what it is.

After school, I invited Ate para mamasyal sa mall at magshopping na rin. She never reject me, gustong-gusto niya pag magkasama kaming dalawa. I know she love me so much, so do I. So, I promised that no matter what happen. Hindi-hindi ako mawawala sa tabi niya, I will protect her no matter what. Kahit pa katumbas nito ang buhay ko. Ganyan ko mahal si Ate, at gusto kong maramdaman niya ito.