LIHIM NA UMIIBIG SA BABAENG PUSONG LALAKI,11
760 Words
"LIHIM NA UMIIBIG SA BABAENG PUSONG LALAKI"
AUTHOR: FRITZ J,S
KABANATA 11: Ang Pagpapasya ng Puso
---
2:00 PM
Habang ang mga pangyayari ay nagsimula nang magbalanse, si Krisna ay napag-iwanan ng kanyang sariling mga damdamin. Tila ba ang mga sugat sa kanyang katawan ay hindi kasing-lalim ng mga sugat sa kanyang puso. Ang mga tanong na naglalagablab sa kanyang isipan ay patuloy na gumugulo, at si Omer—ang lalaki na tila hindi magpapatalo—ay patuloy na nagpapakita ng kabutihang-loob sa kabila ng lahat ng itinatagong lihim.
Krisna ay nakatayo sa harap ng bintana ng kanyang opisina, tinitingnan ang lungsod na puno ng abala. Kung may pagkakataon lang na masabi ang lahat, sana ay magawa niya iyon. Kung may pagkakataon lang na magbukas ng puso, sana'y hindi na niya kailangang magtakip ng mga sugat.
“May kailangan ka ba, Krisna?” tanong ni Omer mula sa likuran.
Hindi tumingin si Krisna. “Hindi ko pa kayang magpatawad, Omer,” sagot niya, ang tinig ay may kalungkutan. “Hindi ko pa kayang magtiwala ng buo.”
“Wala akong inaasahan mula sa'yo, Krisna,” sagot ni Omer, hindi nagalit. “Ang gusto ko lang, maging tapat sa’yo—kahit na hindi mo kayang tanggapin ang lahat ng ito.”
---
3:15 PM
Ang mga tao sa paligid nila ay patuloy na abala, ngunit si Krisna ay hindi makalabas sa kakayahan niyang humarap sa kanyang damdamin. Hindi siya makapaniwala na ang lalaking pinagtaksilan niya sa puso ay si Omer, ang batang kaklase niyang minsang nahulog sa kanya noong kabataan nila.
Naglakad siya patungo sa opisina ni Omer, na may kalakip na pag-aalinlangan. Sa kanyang mga mata, ang lahat ng kanyang ginugol na oras at galit ay parang isang malaking pangarap na hindi matutupad. Pero si Omer… may isa pa itong lihim na hindi pa naipapakita sa kanya.
---
3:45 PM
Nagkasama sila sa isang lihim na operasyon na naglalayong tapusin ang mga kalaban nila. Magka-team, pero hindi pa rin maiwasan ni Krisna na magtaka—bakit si Omer ay palaging handang magsakripisyo para sa kanya? Bakit patuloy siya sa pagtulong sa kabila ng kanyang galit at takot sa mga lihim na sumisira sa kanilang pagkakaibigan?
“Omer…” tumingin siya kay Omer habang sila ay nagtatrabaho.
“Oo?” tanong ni Omer habang patuloy na nag-o-observe sa paligid.
“Bakit mo ginagawa ito? Bakit ako mo kailangan protektahan?”
Si Omer ay huminto at tiningnan si Krisna, seryoso ang mga mata. “Krisna, wala akong ibang dahilan kundi ang ikaw ay importante sa buhay ko. Hindi ko kayang makita kang masaktan. Hindi ko kayang mawalan ka.”
Nag-pause ang lahat sa paligid, at si Krisna ay hindi nakapagsalita.
---
4:30 PM
Matapos ang operasyon at ang tagumpay ng kanilang misyon, si Omer ay muling lumapit kay Krisna sa isang malapit na park, kung saan sila nakapag-usap nang walang mga alalahanin.
“Sigurado ka ba sa desisyon mo, Omer?” tanong ni Krisna habang nakatayo sila sa ilalim ng mga puno, ang hangin ay malamig. “Mahal mo ba ako? O ito’y isang laro lamang sa’yo?”
Hindi kumibo si Omer, ngunit ang titig na iyon—ang sinseridad na kanyang ipinakita—ay nagsabi ng lahat. Siya ay nagsimula nang maghintay sa kanya, hindi lamang bilang isang tagapagtanggol kundi bilang isang tao na may pagmamahal.
“Wala na akong itinatagong lihim sa’yo, Krisna,” sabi ni Omer. “Oo, mahal kita. At hindi ko kayang mawala ka sa buhay ko. Puwede ko bang ipakita sa’yo ang pinakamahalaga kong sikreto?”
---
5:00 PM
Si Omer ay lumuhod sa harap ni Krisna, at ang mga mata ng babae ay napuno ng pagtataka. “Ipinaglalaban ko ito para sa’yo. Hindi lang ang negosyo, kundi ang puso ko.”
Binuksan ni Omer ang isang maliit na kahon at ipinakita ang isang singsing—isang simbolo ng kanyang sinseridad.
“Puwede bang magsimula tayo muli? Puwede bang magbago ang lahat, Krisna?”
Si Krisna ay natulala, hindi alam kung ano ang sasabihin. Ang tanong ni Omer ay parang isang bagyong dumaan sa kanyang buhay. Sa kabila ng lahat ng nangyari, ang pagmamahal ni Omer ay hindi kailanman humina. Ang nag-aalalang puso ni Krisna ay nagsimulang mag-alinlangan, ngunit ang kanyang galit ay hindi basta-basta mawawala.
---
5:30 PM
Isang hininga ang pinakawalan ni Krisna. “Hindi ko alam kung kaya ko pa, Omer. Hindi ko alam kung kaya ko pa magtiwala…”
Si Omer ay tumingin sa kanyang mga mata at walang salitang sumagot, tanging ang kanyang mga mata na naglalaman ng lahat ng pag-asa.
- Writer
