KAPALIT NI TATAY

Kabanata 10

Nang sumunod na mga araw at tila nagdilang anghel nga si Mang Romy.

Na halos nga ay nagkaroon ng mga iba't-ibang bisita si Tesa. Mga manliligaw, mga lalakeng nagbabakaling mapag-ukulan niya ng pansin.

At higit sa lahat ay mga lalakeng nangangako ng magandang bukas para sa magandang ginang. Isang bukas na hindi na sila mahihirapan pang mag-iina kung ito ang pipiliian niya.

Ang iba nga dito ay mga sinasabi sa buhay. Habang ang iba naman ay kagaya din naman ni Anton at ng namayapa niyang asawa na isang mangingisda at meron din naman kawani ng pamahalaan at habang ang iba naman ay mga simpleng negosyante sa kanilang Bayan.

Subalit ni isa dito ay wala siyang pinili at parati lang namang sinasabi na may napili na siya. Na may nagpapatibok na ng puso niya.

Kaya naman umaalis ang mga ito sa bahay nila ng bigo, laglag balikat. Dahil sa labis labis na panghihinayang para sa isang napakagandang biyuda na si Tesa...

"Bakit naman ito ang mga nagiging sagot mo Nay? Hindi ba masyado naman itong masakit para sa kanila na umasa at naghintay?" Tanong pa ni Anton kay Tesa, habang magkakasabay nga silang kumakain ng tanghalian.

Napangiti naman ang magandang ginang sa Anak.

"Subalit may napili kana nga ba talaga Nay, kaya naman ito ang sinasabi mo?" Muli namang tanong ng binata.

"Hindi naman, siguro ay ito lang ang madaling paraan upang sabihin sa kanila na hindi naman talaga ako interesado pa sa isang relasyon." Sagot naman niya sa Anak.

Bagay na nagbibigay ng kapanatagan kay Anton. At bagay ding nagbibigay ng hindi naman maipaliwanag na saya para sa binata.

At dito ay muli silang masayang mag-uusap. At muli ay sabay na mangangarap.

Lalo pa ng at ngayon ay natupad na din naman ni Anton ang pangarap nito babuyan sa likod bahay. Dagdag pa na mas dumadarami pa ang mga alaga nilang mga manok.

Kaya naman si Tesa na din ang nakakatuwang niya minsan sa pag-aalaga ng mga ito.

"Naisip ko lang Anton, bakit hindi ka pa tumigil sa pangingisda at tutukan mo nalang ang mga gulayan at babuyan mo. Para din namn wala na akong masyadong alalahanin pa sa ruwing umaalis ka."

Bahagya namang napangiti ang binata sa sinabi ng magandang Ina.

"Iniisip ko din naman ang mga bagay na yan Nay. Pero nais ko sanang makapangisda pa kahit mga anim na buwan pa. At doon ay masasabi kong kaya ko na talaga huminto dahil may sapat na din tayong puhunan para sa mga patuka at pakain sa mga baboy."

Napakinit balikat naman si Tesa.

"Ngayon ka pa ba mag-aalala samantalang halos kakampi ko na ang dagat Nay. At dito nga nanggaling ang laaht ng kabuhayan natin?" Pagmamalaki pa ng binata.

Huminga naman ng malalim si Tesa.

"Subalit minsan ay traydor din ang dagat. Kaya naman ito ang lagi kong ikinakatakot."

"Hayaan mo Nay, at konting panahon nalang naman. Dahil hindi pa din naman ako natatapos dito. Madami pa akong gustong gawin. Madami pa akong gustong patunayan pa Nay."

"Sapat na ang lahat ng napatunayan mo Anton. At masaya na ako dito. Lalo pa nga at gusto ko din naman naming makasama ka pa. Hindi yong kapag gabi ay hindi ka namin nakakapiling."

Napangiti naman si Anton at muling hinawakan ang kamay ng Ina.

"Basta Nay konting panahon nalang. Dahil gusto ko ng isang totoong magandang buhay ang makalikihan ni Lyana. Isang buhay na malayong malayo sa nakagisnan naming tatlo nila Liam at Tintin."

***

Subalit ito nga ba ang totoong pinaghuhugutan ng lakas ni Tesa?

Dito nga ba niya nahahanap ang sagot sa labis labis na pangungulila niya para sa namayapang Asawa?

Sapat na nga ba ang lahat ng pagsisikap at mga pangarap ni Anton para sa kanila?

Upang masabi naman ni Tesa na kuntento na siya?

Dahil ang lahat ang maaring magbago. Na tama si Mang Romy? Na kayang hamakin ang lahat ng isang taong umiibig?...

"Nay..."

Kinakabahang tawag pa ni Liam sa Ina ng madatnan niya itong napapadede ng bunso nilang kapatid.

Matamis namang ngumiti sa kanya ang magandang Ina at,

"Hmm ano pala yon Anak? Tara dito maupo ka." Magiliw na tugon pa ni Tesa sa pangalawang anak.

Sinunod naman ni Liam ang utos ng Ina. Naupo ito sa gilid ng kama at patuloy lang na pinagmasdan ang Ina habang nagpapasuso sa sanggol.

Lihim nalang na napangiti si Tesa, na mapansin niyang sa dibdib niya mismo nakatingin si Liam na halos hindi kumukurap.

"Eh Nay, may ibibigay pala ako sa iyo." Kinakabahang sabi pa nito sa Ina, bago naman iniabot ang mga bungkos ng bulaklak.

"Oahhh ang lambing naman talaga ng Liam ko. Teka bakit mo pala ako binigyan nito ha?" Masayang tanong pa no Tesa sa Anak.

Napakamot naman sa ulo si Liam.

"Ahhh ehhh, nakikita ko kasing ganyan yung ibinibigay sa iyo ng mga dumadalaw dito. Kaya binigyan din kita." Sabi pa ng binatilyo.

Natawa naman si Tesa.

"Hmm hulaan ko, dahil ba ayaw mo akong magpaligaw sa iba, kaya naman ikaw nalang nagbigay nito?" Natatawang sabi pa ng Ina sa Anak.

Mabilis namang tumango si Liam.

"Opo Nay, kasi diba masaya naman na tayo?" Tapos nakikita ko ding kumikislap ang mga singkit mong mata, kapag naman may nagbibigay sa iyo ng ganyan." Sabi pa nito.

"Oo Liam, sobrang hilig ko talaga sa mga bulaklak. Pakiramdam ko ay gumagaan ang pakiramdam ko kapag nakakakita ng mga ganito. Pero syempre hindi naman dahilan ito upang mapasagot nila ako diba? Kaya nga wala na akong pinaunlakan sa kanila kahit isa, dahil alam kong ayaw mo."

Napangiti naman si Liam na tanda din ng pagsang-ayon.

"Alam mo bang parehas na parehas kayo ng Tatay mo Liam. Pati naman itsura niya ay kuhang kuha mo at pati ba naman sa mga ganitong paglalambing." Masiglang puna pa no Tesa sa pangalawang Anak.

"Kaya ba sumasaya ka kapag pinagtitimpla kita ng kape Nay? Tapos kapag din tinutulungan kitang maglinis ng bahay at magluto?"

Tumango naman si Tesa.

"Ang lahat ng yon ay mismong ginagawa ng Tatay mo Liam. At nakakatuwa lang na ganito ka din diba."

"Pati ba Nay yung sabay nating pagpapatuyo ng isda sa umaga at pag aani din naman ng gulay ni Kuya Anton?" Patuloy pa ng Anak.

"Oo Liam, kaya naman pinaka mimithi kong makasama ka sa Bayan para naman makapasyal ding tayong dalawa sa plaza." Nasasabik pang sabi ni Tesa.

"Sa Linggo Nay at sasamahan kitang mag deliver ng mga pinatuyong isda sa Bayan." Masiglang bida pa nito sa Ina.

"Sige Liam, tapos ay kakain tayo don sa paborito naming kinakainan ng Kuya mo."

Halata ang saya sa kanilang dalawa.

Saya na tila ba sandaling pagbigyan ang kanilang sarili.

Sandali namang napaunat si Tesa at bumago ng pwesto habang nagpapadede sa Baby. Dahil nangangawitan na din siya.

"Alam mo bang ang bigat bigat na din nitong si Bunso." Pangangatwiran pa niya sa binatilyong Anak.

Mabilis naman itong lumapit sa kanya.

"Gusto mo ba Nay na ako na ang maghawak kay Baby habang pinapadede mo siya?"

Hindi na nakakibo si Tesa ng ikalong ni Liam ang sanggol. At kusa na din namang naalis ito sa pagsuso sa kanya.

Kaya naman kusa na ding tumambad kay Liam ang napakagandang bahagi ni Tesa na hindi naman nakalagpas sa binatilyo.

"Pero tulog na din yata si Lyana Nay, siguro ay ihihiga ko muna siya." Sabi pa nito.

Subalit patuloy na nakatitig sa dibdib niya na patuloy pa din namang nakatambad sa binatilyo.

Ang napakagandang hugis nito, lalo na ang malarosas na tuktok na nito na tila umaakit ka Liam...

Subalit hanggang kailan nga ba niya kayang pigilan ang isang kakatwang damdamin? Ng isang simpleng paghanga ng isang lalake sa isang napakagandang babae sa harapan niya.

"Nay... Sorry talaga, hindi ko napigilan..."

Tsaka naman mabilis itong umalis at tumakbo palabas ng kwarto.

Lihim nalang napangiti si Tesa. At pinagtuunan nalang ng pansin ang mga bulaklak na bigay nito habang nakangiting sinasamyo pa niya ang natural na bango nito.