KAPALIT NI TATAY

Kabanata 8

Ang pangyayari itong ang tila nagpalaya sa kanila. At sandaling buksan ang bagong mundo para sa kanilang mag-ina.

Bagamat ang pangyayaring yong ay labis labis na nagpabahala sa binata. Kaya naman noong kinabukasan din ay nagpasya na siyang muling pumalaot sa dagat.

Hindi naman dahil sa kinakapos na sila, kundi may malalim pa siyang dahilan. At ito ay masiguradong hindi na siya muli pang magkasala sa Ina.

Habang si Tesa naman ay naging mas maingat na sa sarili. Natuto na din siyang magkandado ng kwarto kapag naman kailangan na niyang pasusuhin ang kanyang bunsong Anak.

Marahil ay ayaw na lang din niyang maulit pa ang nangyari noong nakaraang gabi. At sa paraan na ito din ay maiiwas niya sa kung anuman ang isipin ang binatang Anak niya.

Isang umaga, matapos niyang makarating sa bahay matapos nga ang pamamalakaya niya ay may isang bagay siyang hindi talaga inasahan...

Tahimik ang buong kabahayan, subalit napakalinis nito.

Kaya naman dumiretso siya sa kwarto upang kumaha sana ng damit ay labis siyang namangha sa bagong ayos ng kwarto niya.

Nakaayos ang unan at kumot niya na halata ding bagong palit ang lahat ng mga ito.

Nakahilera din naman ng pantay ang mga gamit niya na halos hindi na nga niya maasikasong ayusin ang mga ito dahil sa sobrang pagka abala niya sa pagtatrabaho.

Nang biglang may pumasok rito at totoong nagulat siya.

Si Tintin ito at nakangiting pumasok sa kwarto niya habang may dalang mainit na tasa ng kape.

"Pinapabigay pala sa iyo ito Nanay." Malambing sa sabi pa niya tsaka naman inilapad niya ito sa maliit na mesita sa gilid ng aking kama."

Napangiti ako at kinalong ko pa nga ito.

"Salamat Tintin. Ang sweet sweet naman talaga ng Baby ko diba." Paglalambing pa niya sa kapatid na Babae.

"Hindi naman ako gumawa niyan e, si Nanay at Kuya Liam kaya. Tapos sabi niya ibigay ko daw sa iyo dahil inaalagaan pa niya si Baby." Sabi pa niya.

"Hmm ganon ba? E si Nanay din ba talaga naglinis nitong silid ko?" Muli namang pag-uusisa ko sa kanya.

"Oo siya tsaka si Kuya Liam, ang saya saya pa nga nila kanina Kuya ehh, nagbibiruan pa sila habang nag-aayos niyan, tapos tapos sabi pa niya sa amin ni Kuya Liam kapag daw dumarating ka ay dapat sinasalubong ka namin. Tapos tapos alam mo bang palagi ng masaya si Nanay? Hindi na siya umiiyak kagaya dati."

Napangiti naman ang binata at bahagya pa siyang niyakap.

"E ganon ba Tintin?"

"Oo Kuya."

Lumapad ang ngiti ni Anton sa sinabi ng kapatid.

"E bakit ganon? Para daw kasing ikaw na ang Tatay dito sa bahay, dahil ikaw daw ang nagtataguyod sa amin lahat." Nagtatakang usisa pa niya.

"Ang totoo niyan ay sinabi lang yon ni Nanay para din naman hindi niyo ma miss si Tatay. Tapos, kapag naman nakikipaglaro kana ay may Tatay ka ding naiku kwento sa mga kalaro mo dina? Kaya hindi kana maiinggit sa kanila dahil may Tatay ka din naman talaga kagaya nila..." pangangatwiran pa mg Binata sa kapatid.

"Oo nga Kuya, parang ikaw na nga yung Tatay diba. At si Kuya Liam ay parang ganon na din naman." Sabi pa niya.

"E masaya kaba naman na ngayon ay may Tatay kana ulit?" Usisa pa ng Binata.

"Opo kasi may bagong Tatay na ulit kami na maipagmamalaki diba."

"Oo at syempre nandito ako palagi para sa inyo. Handa akong ipagtanggol kayo palagi."

Halos lunurin si Anton ng labis na saya sa sinabi ng kapatid. Na halos maitanong pa nga niya sa sarili kung ito ay panaginip lang ba?

Subalit kahit anong pisig niya sa ulo ay patuloy pa din naman isinisiksik sa utak niya ang isang katotohanan.

Ang isang katotohanang nakamit na niya ang pinakamimithi niya. At bilang ganti ay mas pagbubutihan pa niya.

***

"Gusto mo nabang kumain Anton?" Isang malambing na tinig ang sandaling nagpatigil sa kanya mula sa kaabalahan niya pagsisibak ng kahoy.

Agad naman niyang tinugon ito ng matamis na ngiti at tanggapin din ang iniaabot niyang towel sa akin.

"Kanina ka pa kasi diyan. Kaya naman dahil tulog naman si Baby ay nilabas muna kita dito dahil nakapaghanda na din ako ng agahan para sa atin. At papayagan mo ba ako kung ako na ang magpunas ng pawis mo sa likod dahil hindi mo naman kasi ito naabot masyado."

Hinayaan naman niya ang kanyang Ina na gawin ito sa kanya. At dahil nga dito ay tila idunduyan naman siya sa alapaap.

"Sumunod kana pala sa akin Anton, dahil lalamig yung pagkain."

Masaya naman niyang sinunod ang Ina, at tulad ng mga nakakaraang araw ay silang dalawa lang muli ang magkasalo.

At asikasihin din siya ng Ina sa paraan ding labis na nagbibigay ng saya sa kanya.

"Nga pala Nay, naisip kong mag-alaga ng mga manok at kambing. Para naman ipandagdag din naman natin sa ating pagkakakitaan. At gusto ko sana ay ang mapagbebentahan nito ay maipangpagawa ko ng babuyan sa likod bahay natin. At gusto ko din namang magdagdag ng mga alagaing baka."

Labis naman mg nasiyahan ang Ina sa mga inilalahad ni Anton. At dito ay napatunayan din namn niyang runay na madiskarte ang panganay niyang Anak. At mapanatag din naman ang isip sa katotohanang kayang kaya nga pala talaga silang itaguyod nito. Na siya na pala talaga ang lalakeng nararapat lang na kapalit ni Andoy.

"Kung ito ang sa tingin mong magpapaayos sa ating pamilya ay hahayaan kita Anton. Isa pa ay parang Ama na din ng mga kapatid mo ay hahayaan din kitang gawin ang lahat ng sa tingin mong makakabuti sa atin Anak."

"Oo Nay, at patutunayan ko sa iyo na ako ang karapat dapat diba?"

Bahagyang napailing si Tesa sa Panganay na Anak.

"Matagal mo na itong napatunayan Anton. At marahil nga ay labis na natutuwa ang Tatay mo habang pinagmamasdan ka mula sa malayo. Dahil binigyan mo ng katuparan ang lahat ng pangarap niya para sa ating lahat." Halos mapaiyak si Tesa habang sinamsambit ito sa Anak.

Isang katotohanang hindi pa din naman nawawala sa puso at isip niya ang namayapang Asawa.

Dahil marahil ay unti unti na siyang nasasanay sa pagkawala nito. Subalit hindi ang katotohanang ang asawa pa din naman niyang si Andoy ang kaisa isang lalakeng pakamamahalin niya.

Bagamat wala na ito sa piling niya subalit buhay na buhay pa din ang mga magagandang alaala nito...