Lugmok sa kalungkutan, walang makausap at walang kalayaan. Ganiyan ang naging buhay ko sa nakalipas na oras matapos akong ikulong nina Ama kagabi.
Kwarto ito para sa mga bisita, ang kaibahan lang ay walang balkonahe 'di katulad sa kwarto ko. May bintana man ay may harang naman na halos hindi na makapasok ang sinag ng araw at hangin sa loob.
Hindi ko na mabilang kung ilang oras na ako natutulala sa kawalan. Wala na rin akong naging balita sa labas, kahit ang balita man lang kung ano na ang nangyari kay Felix.
Gusto kong malaman kung ayos lang ba siya? Kung nasa maayos bang lagay ang pamilya niya? Hindi ako mapanatag dahil minu-minuto akong dinadalaw ng konsensya ko kaya hindi ako nakatulog.
Sa tuwing naiisip ko pa ang nangyari kagabi ay hindi ko maiwasang mapaiyak. Iyong tipong wala kan
