Illicit Love

KESIA Pumasok ako sa palagi kong pinupuntahan na coffee shop. Nakita ko na may umuupo sa lamesang palagi kong inuupuan, kaya umupo na lang ako sa mesa na katabi nito. I ordered the set that I always ordered, a slice of chocolate cake and a coffee. It cost me only 60 pesos. Ito lang ang kaya ko bilhin. Ang laki nga ng baso ng kape e, mas nabubusog pa ako sa kape kaysa sa cake. It's my breakfast and my lunch sometimes. Kailangan ko magtipid. Alam ko na mahirap magtipid kung nagtitipid ka na, pero wala akong magagawa kung isang libo at limang piso na lang laman ng pitaka ko. I ran out of men, no, they ran out of money, at tska kakapadala ko lang din ng pera. Isisira ko na sana ang zipper ng pitaka ko nang natanggal ang slider nito. Pati pitaka ko bumigay na. Napabuntong hininga na lang ako. Kinuha ko na lang ang pera ko at ipinasok sa loob ng bulsa ng bag ko dahil malalim na naman ito. Matatagalan pa ang dating ng order ko kaya kinuha ko na lang muna ang libro sa bag ko. Bubuklatin ko na sana ito para basahin kung saan ako natapos kanina, nang may bigla na lang may babaeng dumating sa harap ko. Hingal na hingal at grabe ang pawis. Hindi ko alam na may marathon pala na nangyari malapit dito. Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa. May dala-dala siyang pula at malaking bag na halatang nahihirapan siyang dalhin. At sa suot nito, hindi siya galing sa marathon. Nakasuot ito ng maitim na mask at malaking sunglasses. Naka-ripped jeans ito at fitted t-shirt. Nakasuot rin ito ng high heels na sa sobrang taas hindi na ako mabibigla na matapilok ito. Hindi na ako nagtataka kung bakit lahat ng atensyon ng mga tao dito ay nasa kanya na, since she looks like a girl na kakagaling lang sa party. She looks like she didn't come for a coffee. Tinanggal niya ang sunglasses niya at ang maroon na mask nito at tsaka ito inilagay sa mesa, nang ginawa niya 'yun lumabas ang fierce eyeshadow at fierce niyang lipstick. Umupo siya sa upuan na nasa harap ko habang hinihingal pa rin at inilagay sa gilid ang malaking pula na bag. Hindi ko na lang siya pinansin at ibinalik ang atensyon sa libro na hawak-hawak ko. Ayaw ko ng sagabal pero ayaw ko naman maging bastos. "Seduce him for me." Hindi ako lumingon sa kanya dahil baka hindi ako ang kinakausap niya at masabihan pa akong assuming. Siguro feeling lang to pero ramdam ko na nakatingin siya sa akin. Hindi ko na lang ito pinansin at binasa na lang ang libro ko. Law is an imperfect profession in which success can rarely be achieved without some sacrifice of principle. Thus all practicing lawyers — and most others in the profession —will necessarily be imperfect, especially in the eyes of young idealists. There is no perfect justice, just as there is no absolute in ethics. But there is perfect injustice, and we know it when we see it. Nilipat ko ang mata ko sa isang pangungusap na naka-highlighted. 'To me, a lawyer is basically the person that knows the rules of the country. We're all throwing the dice, playing the game, moving our pieces around the board, but if there is a problem the lawyer is the only person who has read the inside of the top of the box.' - Jerry Seinfeld Read the inside of the top of the box? Nagulat ako nang bigla na lang niya hinablot ang libro na binabasa ko. Pinag taasan ko ito ng kilay. "Ano—" "Wala akong oras para makipagbiruan sayo, " galit na sabi nito saakin. May inabot siya ito sa 'kin pero hindi ko ito kinuha at tinignan lang siya ng masama. Baliw ba talaga siya? Hindi ko siya kilala pero mukhang kilala niya ako. Sigurado akong hindi ko pa siya nakita, but she has the face of someone familiar. Who is she? "Seduce him for me, " pag-uulit niya. Kinuotan ko lang siya ng noo at hindi pinagtuunan ng pansin ang litrato na pilit niyang pinapakita sa'kin. "Maybe you've got the wrong person—" "We've talked this over the phone right? Then what's wrong?" pagputol niya uli sa akin. She definitely got the wrong person. May dumating na babae kasama ang order ko, palipat lipat ang tingin niya sa aming dalawa. Inilagay niya sa mesa ang inorder ko, tinignan niya ulit ang babaeng baliw at saka humarap sa akin at ngumiti. Mukhang may sasabihin pa siya pero umalis rin ito. Nagbalik ang atensyon ko sa babaeng baliw nang umalis na ang babae. Nangangalay na siguro ang kamay ng babae dahil ibinaba niya ang litrato na hawak niya. "Miss, pwede mo bang ibalik ang libro ko? Importante kasi 'yan sa' kin." Napatingin siya sa librong hawak-hawak niya. Hinintay ko na ibalik niya sa akin ang libro. Mas mahal pa sa buhay ko ang librong yan. "Ok, I'll give it back if you'll listen to me, " sabi nito. "Ok, " maikli kong tugon, gaya ng sinabi niya, ibinalik niya nga ito. Inilagay ko ito sa bag ko tinignan siya ng masama. Kinuha ko ang tray na naglalaman ng order ko, tsaka tumayo. "Wait! Where are you going? I'm not done!" Tumayo siya at biglang sumigaw na dahilan ng muntik ng pakabitaw ko sa tray. Napunta ang mga atensyon ng tao sa amin, pati ang mga tao sa labas nakatingin na sa aming dalawa at nagbubulungan. Naningkit ang mga mata ko dahil sa galit. Ano ba ang problema ng babaeng 'to sa akin? Napansin niyang nakatingin ang mga tao sa kanya dahilan ng pagpula nito. She said sorry to the people in the cafe and look at me, nawala na ang galit nito sa mata at napalitan ng nagmamakaawang mata. "Deal is a deal, and like what I said I will give you all you want. So just, please...I know na sinabihan mo na ako na you don't want to do this but, I'm desperate. Please just listen to me one more time. Please!" she begged, desperately. Nanatili akong nakatayo at tinignan siya. Seryoso ba'to? Is this some kind of a prank? Hindi ako makapagsalita at napilitang umupo uli. Nakakahiya. Prank? If so, she's a talented actress. She sighs in relief nang nakita niya akong umupo ulit. No choice. Umupo ito uli at tumingin sa akin. "I thought you're desperate for money." I am? Oh, right. I am. Hindi ko siya sinagot at tinignan lang. She cleared her throat, "As I said, seduce this man. And I will give you something that you can't refuse. I'll give you the money. A lot of it. " I still didn't speak. If this was a prank, ang ganda ng line niya ha! Nakaka-temp. Nag buntonghininga ito. "Did you forget that someone in your family needs this? It's what you said right? You said she was in a critical condition." That sure is a dramatic plot, pero wala akong ganyang special na tao. I'm the one who's in a critical condition. Hindi pa rin ako nagsalita, kita sa mukha nito ang pagkainis. "Look, I'll give you everything you want. I, Yvonne Gilvero, will give everything," she pleaded. Kulang na lang lumuhod ito sa harap ko. Wait, Gilvero? Gilvero, that's why she looked familiar. There are the top lawyers in the Philippines, so of course, I know them. Palagi silang nasa balita. Dirty bastards. Napayuko ako at tinignan ang malamig ko nang kape, kinuha ko ang tasa, and I take a drink at saka ibinaba ito ulit. "Yes, I am. So what's the deal?" sagot ko. Lumiwanag ang mukha nito nang narinig akong nagsalita. "Gaya ng sabi ko sayo kanina, and that talk we had earlier." This makes me certain, she had the wrong person. "You want me to seduce him?" It couldn't be her. I didn't see the picture na ipinakita niya kanina. I'm a girl so it's him. But if it's for money, I guess a girl is ok. I could say something like, "I'm not gay but I'm gay for you." line to seduce her. "Yes, seduce Charles Gilvero. Make him want you. Make him crazy that he'll leave that wh*re Camille. Ahhhh! Just saying that b***h name disgusts me! F*ck that girl! Ughhhh!" iritang sabi nito habang nagpipigil sumigaw. Nanlaki ang mata ko nang bigla na lang niyang kinuha ang kape ko at ininum ito. "Bleh! It tastes cheap." Nasira ang mukha nito, na para bang nakakain ng maasim. "But don't you dare hurt him. You don't know Gilveros," she said, threatening me. Kanina lang ay nagmamakaawa siya. May kinuha siya sa bag niya at inabot ito sa akin, isang brown envelope, kinuha ko ito at tsaka siya nagsalita ulit. "All of the pieces of information are in there. Everything you want to know. I arranged it so you don't have to ask anything, " she stated. Ok. Props? Hindi ko ito binuksan at nilagay lang ito sa bag ko. Itatapon ko 'to mamaya. "Ok," I said with feeling. "Anything you want. Money, power, if you want to be a president, I'll make you one. I can give you how many buildings you want, " she exclaimed. She's that desperate, huh? Just what kind of a b***h is that girl? Well, if that's true, I want ten. Hindi ko siya sinagot at tinignan lang siya ng maigi. Nilagay niya ang bag na daladala niya sa lamesa. Ito yung pulang bag na hirap na hirap niyang dalhin. Ipinatong niya ito sa mesa kahit nahihirapan siya. "500,000. I'm sorry for giving you a small amount, for now, pero kung mag-wi-withdrew ako ng malaking pera, sususpektahan ako nang mga magulang ko, lalo na si Charles. One million was supposed to be the down payment, sorry, " malungkot niyang sabi. ONE MILLION?! At ano raw? SMALL AMOUNT?! Don't make me laugh! No. Baka playmoney 'to. Binuksan ko ang bag. Kumuha ako ng isang papel ng pera para pag-imbestigahan ito kung totoo ba talaga ito. While doing it, tinignan niya ako with a smirk on her face. Nanlaki ang mata nang na-realize kong totoo nga ito. Inamoy-amoy ko pa ito at amoy pera nga ang p*ta. "So?" nakangising tanong nito. Wait lang 'te, hindi pa nag-proceso sa utak ko ang nangyayari. So, she might have been mistaken that I'm the person that she was supposed to have a deal with. And I, the luckiest person now on earth, got chosen. Wow! So ang laman ng bag na ito ay 500,000? I was keeping a poker face all this time, but after hearing all of this... I don't need to do dirty work for how many months if I have that much. "Kagaya ng sabi ko sayo, here is the money, and the rest will be given when the task is done. Money or not, I will give you all you want." So it's that simple for them, huh? "Deal. I'll do it." I wouldn't reject someone for giving me money, that's basic courtesy. Ngumiti siya sa akin. Inabot niya ang kamay niya sa akin para makipag kamay. "Thank you for meeting me, " sabi ko habang nakikipag kamay sa kanya. Really, thank you. Tumingin-tingin siya sa paligid bago niya isinuot uli ang sunglasses at mask niya, at tsaka lumingon sa akin. "My number is in the bag. Kahit lahat ng impormasyon ay nasa envelope nayan, you can ask me anything tho there will be questions that I can't answer," sabi niya bago tumayo. "I will be counting on you. I will meet you whenever I want, so be on time and another thing, keep me updated. And don't you dare run away with the money. Don't underestimate the Gilveros, " she said, changing her tone to a serious one. Naglakad na ito palayo. Patingin-tingin pa rin siya sa paligid habang naglalakad paalis. Hindi ko alam kung matatawa ba ako sa kilos niya o bibilib. Mga ilang sandali ay nawala na siya paningin ko. Napatingin ako sa bag. I don't even have the time to think of it. Inubos ko ang cake at iinumin sana ang kape ng naalala ko na ininum pala niya ito. Pumunta ako sa counter, and ordered a 400 pesos cake. Matapos itong ibalot ng babae bumalik ako sa mesa at kinuha ang malaking bag. Kahit na dalawang kamay na ang gamit ko nahihirapan pa rin ako dalhin ito. Maglalakad na sana ako palabas nang may biglang dumating na babae na kapareha ng kapareha ng suot ko. Natawa ako ng mahina. Isinuot ko ang backpack ko at saka nagsimulang maglakad. Sometimes, even if something or even someone was meant to be yours, someone can just steal them or it from you, by coincidence or by choice. That's life. Nasa pintuan pa rin ang babae nakatayo, may kausap siya sa cellphone habang patingin-tingin sa paligid. Iniwasan ko siya ng tingin at nagpatuloy sa paglalakad nang hindi ko sinadyang mabangga siya. Nagkatinginan kami. "Sorry, " sabi ko dito. Hindi niya ako pinapansin at nagpatuloy sa ginagawa niya. "WHAT?!" narinig kong sigaw niya kahit nasa labas na ako ng coffee shop. Napatingin siya sa akin at sa bag. She's too late. Pumasok ako sa taxi na nasa harap ko. "Bibilisan ko ba, iha? Mukhang may naghahabol sayo e." Lumingon ako sa likod at nakitang hinahabol pa rin ako ng babae. Natawa ako ng mahina. "Ok lang, manong. Take it easy," sabi ko. Tumango lang siya sa akin. Napatingin ako sa envelope na hawak-hawak ko. Binuksan ko ang ito, may litrato ito ng lalake. May mga papeles at papel na may nakasulat na cellphone number. I closed the envelope and accidentally threw it out the window. "Oopsie." Seduced? Why would I bother doing something like that? I smell trouble but, it's ok, it's not like I'll ever see you again. They play the game? Throw the dice and they play the pieces on the board? So what? I'll be the person who has read the inside of the top of the box. YVONNE I took out the phone from my bag when I heard it ring. It's the girl with whom I made the deal. "You got questions?" I asked with a big smile on my face. I'm in a good mood after what happened. Finally... "Kanina pa po ako dito. Where are you, Ma'am?" ang tanong nito sa akin. Napakunot noo ako sa tanong niya. What does she mean? We just met earlier. Was that not enough? What does she want me to do? Kneel in front of her? A Gilvero kneeling in front of a commoner? F*ck that! "Anong pinagsasabi mo?" Kailangan kong manatiling kalmado. I don't want to ruin my mood. "Did you made a deal with a girl in a black t-shirt and white shorts?" Napakunot noo ako lalo dahil sa biglaan niyang tanong. Of course, I did! "Yes, 'yun ang sabi mo, that you'll wear a black t-shirt and white shorts, right?" as I said those words, bigla na lang akong kinabahan. Remain calm, Yvonne. It's not what you think it is. You're not that dumb. She did not talk for seconds and sigh," "That was not me. You made a deal with the wrong girl, ma'am." And that confirms it. "WHAT! F*CK SH*T! W-What should I do?" Nanginginig ang kamay ko dahil sa galit at takot. Sh*t! Yvonne, why are you so dumb! Stop being a failure! I thought I could do this! W-Well, I can't help it because it's my first time doing something like this myself. It's this f*cking feeling that makes me do it myself. So dumb! "Are you okay, ma'am?" I can't believe this, I can't even believe that I, Yvonne Gilvero, an innocent woman, dirty her hands. Then, after all of this, after what I sacrificed, I made a stupid mistake?! "Sh*t! The bag!" The bag? What bag—?! The money!!! "Ughhhhh! Sh*t! Dang it!" Napasabunot ako sa buhok dahil sa galit, buti na lang ay malayo ang driver at baka siya masa bunotan ko. My driver keeps staring at me, but I don't have time for him. She was recommended by a friend of mine. I never saw her face. I should have asked for a picture first! "Ugh!!! So annoying! Bastard! D*ckhead! Sh*t! Assh*le! Son of a b***h! DAMN IT! What should I do? Ugh!" "Ma'am?" Exhale, inhale. Relax, Yvonne. Pumilit ako ng ngiti, to make me feel better. Ok, all good. Well, there's no time regretting everything. Even if 500,000 is a small amount, I can't just give it to anyone, hindi ako si Kuya Will. I took a deep breath, at dinial ang number niya. I have no choice. I have to call him. "Can you find someone for me?" I said, I heard him laugh out loud.