Prof and Me

Chapter 7: Contest

Cyhyara's PoV

Ngayon na ang contest. Simula ng kung ano ano ang sinabi sa akin ni prof Adam ay ako na ang dumistansya.

Even now, palagi nya akong sinusundan. Kapag naman kinompronta ko sya sinasabi nyang parehas lang kami ng dinadaanan.

Pero hindi ako makumbinsi sa kahit anong sabihin nya. Mamayang nine ang contest ko. Seven thirty palang ngayon.

I arrive here at six, luckily pumunta si Samuel. Ang mama ko naman ay susunod nalang raw, dahil may inaasikaso ito sa restaurant nya.

"You can do it, Cyhyara. Im sure you will have a place" he said. He's still cheering me. Pero hindi gaya ng dati na may dala itong pompoms ngayon ay wala na.

He's just wearing a white polo shirt as a top and a black pants for his bottom. He looks like an angel.

Hindi katulad ni prof Adam. Bakit ki ba sya iniisip? Pagkatapos ng nangyari noong saturday?

Baka naman hindi nya naman sinasadya yon diba? Baka lasing lang sya!!

Pero hindi naman sya amoy alak naaalala ko.

Tuwing naaalala ko ang pangyayaring iyon ay matutulala nalang ako bigla. Madalas rin akong wala sa sarili.

Pero aayusin ko ngayon.

"Wait, let me just buy a water for you" tumayo na si Sam na tingin ko ay pupunta syang cafeteria at bibili ng tubig.

Kinakabahan ako, mga bigatin ang mga makakalaban ko, sa iba't ibang sulok ng mga sikat na unibersidad sa Pilipinas ang mga eskwelahan ng mga makakalaban ko ngayon.

Sana makakuha ako ng place, kahit third place lang. Ayokong masayang ang panonood sa akin ng mga schoolmates ko kung hindi rin ako makakuha ng place.

Napatingin ako sa relong suot suot ko. Eight na pala. Hindi pa ako nagbe breakfast.

Hinintay ko si Samuel ng may maamoy akong pamilyar na pabango.

Oh no, hindi ako pwedeng magkamali kung kanino yon.

Bumilis nanaman ang t***k ng puso ko. At kung kinakabahan ako kanina ay doblehin mo ngayon.

Bakit ganito kalala ng epekto nya sa akin? Kinulam nya ba ako or whatever?

"Hey." Nanigas na ako sa kinauupuan ko ng magsalita sya. Lilingon ba ako o hindi?

Pero napaglasyahan kong lumingon. Professor ko pa rin sya, at sya ang nag train sa akin oara sa contest na ito. So show some respect, right?

"Sir Adam" pagbati ko. Pinipilit na huwag mautal. Kahit na natutuyo na ang lalamunan ko sa sobrang kaba.

"Tell me honestly. Iniiwasan mo ba ako?" sabi nito habang hindi kumukurap na nakatitig sa mata ko.

Hindi ko kinayanan ang titig nya kaya umiwas na ako agad ng tingin.

"Iniiwasan nga ako ng little girl ko" malambing nyang sabi.

Shit!!

How can I resist him, when he's being like this?!

Umupo sya sa tabi ko at inilapit ang sarili nya sa akin. Please lang puso ko wag ka umaatake ng ganyan, baka himatayin ako ng wala sa oras.

"I just want to say good luck. My little girl" malambing nya pa ring ani.

Yes malambing, ang calm and soft nya akong kausapin. Na para bang isa akong sensitibong babasaging plato at ayaw nya ito mabasag.

Should I thank him then?

I sighed quietly and finally look at him. His mesmerizing eyes met mine.

"Thank you, Sir Adam" napangiti naman sya bigla at biglang tumayo.

I thought he's going to leave by himself but I was shocked when he pulled me.

"Lets go somewhere please, hon? Just for a minute" tumango nalang ako sa sinabi nya.

Hon

Music to my ears. Parang ito ang paborito kong parte ng isang kanta, ang sarap ulit ulitin na pakinggan.

Narating namin ang likod ng building. Mabuti at walang tao rito, baka anong isipin nila.

I was caught off guard when he hug me tightly.

"I miss you, my little girl. Hindi ka rin nag re reply sa messages ko. Im worried about you" sabi nito at ulit ulit na hinalikan ang tuktok ng ulo ko.

Hindi ako nag re repky sa kanya dahil nahihiya ako. Matapos ng nangyari?

"Im sorry sir. Its just abou-" he cut me off.

"Shh, it's fine. I know you're uncomfortable right now. Is it because of what I did in my office?" nahihiya naman akong tumango at hinarap ko nalang ang dibdib nya.

"Im sorry honey. I should be careful next time. Im sorry" sabi pa nya. Habang nakayakap pa rin sa akin.

I feel safe when he's closer to me like this.

Naputol lang ang pagyakap nya sa akin ng tumunog ang relo nya.

"Oh god, its time already. Let me accompany you back hon" sabi nito at bago ako hatakin ay iniharap nya muna ako sa kanya.

Nagulat ako ng bigka nya akong halikan sa labi.

Its just a peck on my lips but I still feel it.

He smile after and held my hand.

Lumabas na kami ng building at mabuti ay walang nakahalata sa amin. Dahil nasa gymnasium ang halos lahat.

Si Samuel!!

Shit si Samuel!!

Nakalimutan ko sya, baka hinahanap nya ako ngayon.

"There you are Cyhyara. Kanina pa kita hinahanap. Kasama mo lang pala si Sir Adam." Lumingon ako sa pinang galingan ng boses na iyon.

Its Samuel's.

Kakaisip ko sa kanya ay nasa harapan na namin sya ngayon.

"Oh, your contested will start at ten minutes, be ready Miss Martinez" before I speak he already left.

"Lets go?" tumango nalang ako sa pagtatanong ni Sam sa akin.

Ngayon ay nasa isa kaming room na puno ng estudyante. Dito gaganapin ang contest.

Agad akong umupo. Ballpen lang ang hawak naming lahat. At wala rin kaming kahit na anong bitbit. Its one of the rules.

Habang wala pa ang Professor na magbabantay sa amin ay tumingin tingin muna aki sa paligid.

At nagulat ako ng may makitang pamilyar na mukha.

Yung lalaking pinaheram ako ng jacket noong nagka tagos ako sa mall!!

Its him!!Im sure of it!! Its really him.

Nagulat ako ng lumingon ito pabalik sa akin. Nanlaki din ang mata nya ngunit ngumiti din ito kaagad.

Nasa front row sya pero agad itong tumayo at lumapit sa akin. Oh mas tamang sabihin na umupo sa tabi ko.

May space ang mga upuan kaya malayo pa rin ito.

"Miss Red?" pagtatanong nya at tumingin sa akin.

Wait Miss Red?

"Excuse me?" ani ko. Who the f**k is Miss Red? As far as I remember Im Miss Martinez.

"Just kidding. At the mall? Do you remember me?" pagbawi nya. Mahina lang kaming nag uusap. Dahil baka may makarinig.

"Yes, and Im not Miss Red. Im Miss Martinez" I responded back.

He chuckled quietly of what I act.

"And Im Gio, what's your name, Miss Martinez?" pagtatanong nya.

"Im Cyhyara" hindi na kami nakapag daldalan ng dumating na ang prof na magbabantay sa amin.

Agad ibinigay ang papel na sasagutan namin. And I feel dizzy when I saw it is one hundred questions.

And I remember na hindi naman ito quiz bee para sa paunahan ng sagot. We only have one hour to answer all questions.

And finish or not, they will collect it once its ten o'clock.

One hour has been past kaya ipinasa na namin ang bawat papel. Nahilo ako sa mga tanong.

Ang iba ay wala sa pinag aralan namin. What a twist.

Hindi rin letters ang pagsasagot. Dahil walang letters, and wrong spelling is wrong. No erasure also.

By four p.m. they will announce its place.

Ten pala ang kukunin, but sa Morgan University ay madalas na nakakapasok ng top three.

Lumabas na kami ng room. At hinanap ng mga mata ko si Samuel.

Pero hindi ko sya makita kaya napa upo ako sa malapit na bench na nakita ko.

Hindi ki naman sya ma text dahil wala akong kahit na anong dala maliban sa ballpen.

"Miss red!" someone called. Im sure its the guy I met earlier.

"Yes?" I said back.

"Sabay na tayo mag lunch, my treat" bago pa man ako magsalita ay nahatak na nya ako. Ang tanong alam nya ba ang cafeteria?

"Saan pala ang cafeteria nyo?" see? I guide him to our schools cafeteria.

Tinanong nya ako ng gusto ko kaya sinabi ko ito.

Agad din naman itong dumating at ibinigay ang akin. Sabay na rin kaming kumain pagkatapos.

"Saang school ka pala?" I asked to break the silenced between us.

"Oh dyan lang. Sa Megorio academy." napatango tango ako sa sagot nya.

Hindi ko alam paano ako magsisimula ng conversation with him. And thank god nag ring ang phone nya.

He answered it.

"Mom! Are you coming?...... Yes its finish already.......What time?......Alright then I'll wait for you...... Yeah......I love you too, Mom." And he end the call.

"Your Mom?" pagtatanong ko ulit. He flashed a smile and nodded happily.

"Pupunta raw sya, kaso baka mamaya pang three." We built a small conversation before he left. Pupuntahan nya daw yung kapatid nyang babae.

Nasa gate daw ito ng University. Pwede ang outsider kapag may okasyon ang school.

Lumabas na ako ng cafeteria at bumalik sa gymnasium. Nagbabaka sakaling nandoon si Samuel. At hindi nga ako nagkamali at nandoon sya.

"Hey, bakit hindi mo ako tinawagan?" he said. Nginiso ko naman ang bag pack na hawak nya na pag mamay ari ko.

Napapikit ito at tumingala, saka ulit bumalik ang tingin sa akin.

"Oh I forgot" sabi nya kaya nalatawa ako, he looks cute. I was about to touch my bag when someone calls me.

"Can I borrow your classmate for a second? Mr. Roman?" Prof Adam just bump into our little conversation.

Lumingon naman si Samuel kay Prof Adam at bigla nalang itong pumayag. Pero ibinigay nya muna ang bag kk sa akin. He also said that he's going to the bathroom.

Dumiretso kami sa office ni Prof Adam.

"Congrats honey" ayan ng una nyang sinabi ng makapasok kami at maisara nya ang pinto.

"Pero wala pa ang results" nasabi ko nalang.

"I know you can make it. You will never dissapoint me, right? Im proud of you my little girl. You've grown up very well" he's proud of me.

I can't helo but to smile.

"Oh my little girl is smiling, can I see that again? Please? Just for me" he pleaded kaya naman parang nay sariling utak ang katawan ko at ngumiti ako sa kanya.

"You're very beautiful. Can I kiss you?" he asked. And for the second time. I just nodded.

What's wrong with me?

Why am I responding? He just gave a peck on my lips again. He's not my first kiss

"Thank you, hon" he then again hug me.

"Sir, mali ito diba? Estudyante mo ako at professor kita" sabi ko sa mahina na boses. Totoo naman kasi na bawal. Mawawalan sya ng lisensya pag nagkataon.

"And so? Handa akong magkamali basta para sayo" my heart melted of what he said.

I blushed and face his chest.

I heard a small chuckle that made by him.

"Oh, my little girl is blushing of what his professor said. Should I do it often? I want to see you blush." mas lalo naman akong nahiya sa sinabi nya.

Kung noong nakaraang araw ay naiilang ako sa kanya, ngayon naman ay komportableng komportable na akong kausap sya at katabi.

"Oh, their calling me already, hon. I'll see you later, okay?" he peck again a soft kiss on my lips before leaving.

Para akong nasa ulap. Ang sarap sa feeling.

Ngingiti ngiti naman akong bumalik sa gymnasium. Dito na ako maghihintay.

After few hours, its four already.

My hearts beats faster again. Pero hindi dahil kay prof Adam, kundi dahil ngayon na nila sasabihin ang mga place.

Science.

Ayan ang hinihintay kong i announce. Nakita ko na rin ang nanay ko sa malayo, nagulat nga ako ng makitang magkatabi sila ni Mira.

Ngumiti sila at kumaway sakin, kaya kumaway at ngumiti ako pabalik.

"And for science competition" nilingon ko ang stage ng sabihin ko iyon.

This is it. Be proud of what place you received Cyhyara.

Umabot ang pang fourth place at hindi pa natatawag ang pangalan ko. Nagsimula nanaman akong kabahan.

Ayos lang naman kahit wala ako, ang kaso ay nakakahiya sa mga dumalo upang suportahan ako.