Prof and Me

Chapter 6: Cardiologist

Cyhyara's PoV

"Lets go" sumunod na ako kay prof Adam, gaya ng sabi nya kanina ay magpapagawa ako ng uniform.

Isang buwan at magkakalahati na pala simula nang pumasok ako dito. Hindi ko namalayan ang bilis lang pala.

Habang naglalakad ay bitbit ko lang ang bag ko. Sinabi rin kasi ni prof Adam na pagkatapos ko magpasukat ay pwede na akong umuwi.

Makakapag pahinga rin ako sa wakas. This past few days kasi ay tuwing linggo lang ang pahinga ko.

Is it about the cookies and cupcakes? Ipag bake ko kaya everyday si prof Adam para may pahinga ako?

Kaso malulugi si mama sa restaurant nya kung susundin ko ang sinabi ko hindi ba? At isa pa wala pa akong ipon, fifty thousand palang ang laman ng bank account ko.

Naglakad kami ni prof Adam patungong parking lot, hinanap ng mga mata nya ang kotse nyang itim. Nang makita ito ay agad itong lumapit.

Tinapunan nya rin ako ng tingin at saka sumenyas na pumunta rin ako don. Para naman akong kuting na sumunod sa kanya.

"Sakay" simple nitong sabi kaya binuksan ko na ang pintuan sa back seat.

Nagsalubong ang kilay nya nang makita ako. Anong problema? Ayaw nya ba ako sa kotse nya?

"Sa tabi ko, Miss Martinez. Hindi mo ako driver" napahiya naman ako sa sinabi nya kaya dali daling lumipat ng passengers seat.

Pero dapat una palang sinabi na nya diba? Sana sinabi nya na sa tabi nya ako uupo, hindi yung nagmumukha akong tanga kanina.

Nanahimik nalang ako buong byahe at hindi pinansin si prof Adam. Hiniling ko nalang talaga na sana malapit na kami sa pupuntahan namin.

Nang medyo umayos naman ang pakiramdam ko.

Professor Zachary Adam, you never fail to annoy me.

Ngumiwi ako sa naisip at ibinaling nnalang ang tingin sa bintana at tinignan ang tanawin sa labas.

Habang nagrerelax ako ay hindi ko namalayang naka hinto na pala ang sasakyan ni prof Adam.

Lumabas sya kaya naman sumunod ako. Nang makalabas ay tinignan ko ang paligid. Tumambad sa aming harapan ang isang tahian, napaka elegante nito tignan kahit na patahian lang ito.

Ano ba ang tinatahi dito? Dior? Versace? Balenciaga? Chanel? O di kaya naman ay Prada?

Tinignan ko si prof Adam na diretsong pumasok sa entrance. At dahil mukha akong buntot nya ay pinanindigan ko na.

Sumunod nalang ako sa kanya ulit. As if I have a choice.

"Good afternoon, may I ask where Auntie Minea is?" pagtayanong ni pa nya. Auntie Minea? Tita nya ba?

Or baka close friend lang ng parents nya, teka nga bakit oa ako nagpapaka stress sa ganitong klaseng bagay?

"Sir Adam? Sorry Sir di ko kayo agad nakilala. Anyway papunta na raw po dito si Ma'am Minea" pabebe nitong sabi kay prof Adam na ngayon ay ngumiti lang sa babae.

"Sige hintayin ko nalang" sabi ni prof Adam.

"Ay Sir, tagal nyong hindi naglakita dito ah?" pagtatanong pa nung babae. Eh ano naman kung matagal syang hindi nagpakita?

Ngiting ngita ang babaeng iyon. Mukha syang nakababatang kapatid ni Miss Zwen, parehas silang nakakainis. Bwisit.

"Sino nga pala ang kasama mo Sir?" wow, akala ko naman ma etsepwera ako dito. Kanina pa sila nagdadaldalan.

At kung mag usap ay parang wala ako. I also observed na mukhang close silang dalawa. At sa nakikita ko ngayon ay tingin ko ring may maganda sila samahan.

Samahan.

Ede sila na. I rolled my eyes at them, but ofcourse secretly, baka mamaya ano sabihin sa akin. Baka ipatapon ako sa labas.

Hindi ko alam na babaero pala si prof Adam, bakit hindi nalang sya makuntento kay Miss Zwen nya?

Kinakahiya nya ba si Miss Zwen?

Napatigil ako sa pag iisip ng may eleganteng mid forty's na babae ang lumapit sa amin.

I mean kay prof Adam, I bet she's her Auntie Minea.

"Oh iho!! My dearest pamangkin how are you?!" she cheerfully greet him and kissed his cheeks.

"Im fine tita Minea. Anyway I am with my student right now. So if you excuse." magalang nitong pahayag.

"Oh, sorry. Na miss lang kita pamangkin ko. So who is this beautiful lady beside you?" beautiful lady? Teka ako ba ang tinutukoy nya?

Ngumiti nalang ako ng pilit para matakpan ang bitterness na nararamdaman ko.

Im not fond of calling myself beautiful. I dont even know why. Its just that. I dont like it. I feel uncomfortable.

"She's my student. Her name is Cyhyara. Magpapasukat pala sya ng uniform. She's a transferee" sagot nito.

At sa ngayon ay nagpapasalamat ako kay prof Adam na sya ang sumagot nito. Kahit sya naman talaga ang may responsibilidad na magsabi.

"Come here iha, susukatan kita." kahit na nahihiya ay lumapit ako sa kanya.

"Let me carry your bag" singit ni prof Adam kaya binigay ko muna sa kanya ang bag ko.

Mabuti nalang at naka hanging blouse ako at maong pants. Hindi ako mahirap sukatan.

Sumunod na ako sa babae at sinimulan nya akong sukatan. I like her touch, its gentle. Y'all feel safe I swear.

Matapos ako nitong sukatan ay ibinalik nya ako kay prof Adam.

"By Saturday tapos na itong uniform mo, kuhanin nyo nalanh dito o ihahatid ko nalang sayo Adam?" kalmado nyang tanong.

"Ako na ang kukuha dito tita, salamt ulit" I also bid my thanks before we leave.

"Pwede na po ba ako umuwi sir?" sabi nya kasi pwede na ako umuwi pagkatapos akong sukatan.

Im just making sure. Baka mamaya scam pala.

"Yes, pero ihahatid na kita. Alright?" tinanggap ko nalang ang alok nya. Para na rin maka tipid ako.

Pumasok na kami sa subdivision kung nasaan ang bahay namin. Sinabi ko kay Sir kung saan kami nakatira.

Paano nya ako maihahatid kung hindi nya alam kung taga saan ako hindi ba?

"Dito ka rin pala naka tira" ang isa pang napansin ko kay prof Adam ay magaling syang mag tagalog. Some Science professors talked english too much, while prof Adam.

Nag eenglish din sya, pero madalas ay tagalog.

"Yes sir" sagot ko sa sinabi nya even its not a question.

"Dito rin kami. Sa kabilang kanto lang" Naguguluhan ako, nagiging sobrang open na si prof Adam sa akin.

Maybe because Im his student?

Maybe because he's just playing around?

"Sir Adam una na ako. Ingat po kayo" pumasok na ako ng gate pagkatapos ko iyong sabihin.

They also live here at this subdivision?

How come? Bakit hindi ko man lang sila nakikita? Naglalakad lakad ako rito sa buong subdivision pero hindi ko pa sila nakita.

Nitong nagdaang araw ay mas lalo kaming nagiing malapit ni prof Adam sa isa't isa.

Kung noon at wala sya tuwing nag rereview ako, ay ngayon naman ay halos hindi na sya umalis sa tabi ko.

Gaya ngayon ay tinatanong tanong nya ako ng questions at sumasagot ako. And I only have ten seconds to answer each question.

Kung medyo mahirap naman ay fifteen seconds ang binibigay nya.

"Wait lang sir, nauuhaw ako" pagpapatigil ko sa kanya.

Tulad ng lagi nya nang makasanayang gawin ay tumawa nanamn ito sa ini aksyon ko.

Madalas ganito ang senaryo namin tuwing nandidito sya. I mean araw araw.

Dahil nga sa nalalapit kong contest, sa lunes ay contest ko na. Nagulat nga ako nung sabihin nilang buong sikat na universities ng Pilipinas ang mga makakalaban ko.

Gagawi ko ang best ko dahil sabi nila hindi naalis ang Morgan sa top 3. Palagi silang nakakakuha ng second place every contest.

Kaya nakakahiya naman kung hindi ako makakakuha diba?

"Okay na sir" At gaya ng nakagawian ay tinanong tanong nya ako ulit.

Today is Saturday. The last day of reviewing. Dahil bukas ay purong pahinga ako. Dahil sa lunes ay dapat hindi ako stress tignan.

Gaganapin ang laban sa mismong school namin.

"Cyhyara, bukas ay magpahinga ka lang. Wag mo munang isipin ang contest. Mas maganda kung mag rerelax ka muna. Saka mo nalang isipin ang contest kapag contest mo na." pahayag nya. He's calling me Cyhyara. He's talking to me as Adam and not prof Adam.

I felt happy. I dont know why. But I feel happy. Whenever he talks to me, laughs about my clumsiness, his smiles when I did something great.

And his eyes. Like whenever I met his gaze, he will smiled at me. My heart beats faster. And it will never calm down when he's around.

Why am I acting like this? Am I sick? Maybe I should appoint a check up at a cardiologist.

My heart is not normal. At sakanya lang nababaliw itong puso ko.

Nagulat nalang ako nang may lumapat na kamay sa noo ko.

"Are you okay? You look pale." bigla naman akong nakuryente sa hawak nya kaya napalayo ako.

Anong problema sa akin? Bakit ako nagkakaganito?

"Im fine Sir, I think im just hungry" nauutal kong sabi and looked away.

Nakakaramdam na ako ng hiya kay prof Adam.

"Tell me, whats exactly wrong?" nag aalala nyang tanong. Nabase ko sa mga mata nya ang pag aalala.

Huminga ako ng malalim at hinarap sya.

"Sir, pwede po bang pagkatapos nitong contest at dumistansya kayo sa akin?" pakiusap ko, sana pumayag sya. Mas lalo lang akong nahihirapan kung hindi sya papayag.

"And why is that?" naguguluhan nyang saad.

What should I tell him? Kung hindi ki rin alam kung bakit.

"I dont know, just leave me behind." sabi ko habang nakayuko.

Bahagya pa itong lumapit sa akin.

"And why would I do that?" kuryoso nyang tanong sa akin.

"Hindi ko rin alam!" frustrated king sabi.

Totoo naman, hindi ko alam. Hindi ko alam ang nararamdaman ko. Pero isa lang ang alam ko.

Masaya ako tuwing nakikita ko sya at ang puso ko parang nakikipag sabayan sa karera ng drag race sa sobrang bilis ng pintig nito kapag malapit sa akin si prof Adam.

Para na akong aatakihin tuwing sobrang lapit nya, tulad ngayon.

"Hmm, what do you mean my silly little girl?" he said in my ears.

It tickles a bit kaya lumayo ako.

"Im not your little girl. Just do what I say Sir Adam. Please make a distance between us after this contest." halos mag makaawa na ako maibigay lang nya ang hinihiling ko.

"And what made you think that I'll leave you? I will only leave you if I want to my little girl" why does he always call me little girl! And his?!

No im not his!!

Hindi nya ako pagpapamay ari.

"Im gonna call Samuel, sir Adam. I'll ask him to take me to my mom's restaurant." pasensya na Sam kung nadamay ka pa dito.

I really need your help right now. Please take me away from our Professor.

Tumingin ako ulit kay prof Adam. I saw his eyes darkened when I said Samuel's name.

"Huwag. Huwag na huwag mong babanggitin ang pangalan ng lalaking iyon tuwing ako naman ang kasama mo. Ako ang kasama mo kaya ako lang ang iisipin mo" nalatulala ako sa sinabi nya.

Seriously? What's wrong with him? What's with you Professor Zachary Adam Hernandez?

"And I wont leave you, no matter how much it costs. Aalis lang ako kapag gusto ko. Please remember that my silly little girl" tatakbo na sana ako paalis pero he caught my hand.

"Na-uh honey. Not now" sabi nito at tuluyan na kaming napa upo sa sofa.

Naka upo ako sa lap nya at nakatitig lang ng taimtim ang mata nya sa akin.

Oh mas tamang sabihin na naka glue na ito.

"Hindi ako magsasawang tignan ka" sabi nito at inilagay ang dalawang braso sa bewang ko.

Hindi ako magalaw. At ang puso ko. Eto nanaman sya!!

Bakit ganito ang epekto mo sa akin prof Adam?

Bakit anong mali? Napalunok ako nang makitang nakatitig pa rin ito sa akin.

I feel butterflies in my stomach. Caused by this damn professor right here.

Sa ngayon ay hinayaan ko syang yakapin ako.

Ang mukha nya ay nasa leeg ko at inaamoy amoy ito.

"You smell good, hon" sabi nito at napatigil naman ang t***k ng puso ko sa sinabi nya.

Kailangan ko na talaga ng doktor, binabaliw mo ako professor Adam.