The Summer That Brought You Back (SSPG)

A story about two person who wait each other until the end. Hindi sila nawalan ng pag asa kahit na palagi silang urong sulong dalawa. They decided to play the game na hindi naman nila gusto talaga. Hinayaan nila ang isa't isa sa kung ano ang gusto nilang gawin kahit na alam nilang makakasama ito sakanila. But still, marami man problema, komplikado man ang napag daanan nila ay hanggang sa huli pinatunayan nilang sila pa rin talaga. Ang pag mamahal nila sa isa't isa ay naging patunay na kahit ano mang kaharapin nilang problema, kahit pag hiwalayin sila ng tadhana ay kapag gusto nila. Sila mismo ang gagawa ng paraan para mangyari ang lahat. There's always a right time and right timing for everything. You just need to wait for it and make the most out of it. Finally the two souls finally reunited again. Hindi man pinalad noong una ay sa wakas, sa huli pinatunayan nilang sila pa rin talaga. The proved that love can wait, love can be complicated sometimes pero it's still always depends on the person and how they handle it. Always trust your partner and God. Right time will always come. NATHAN & KALI : SECOND LOVE STORY “Hoy sure ba uuwi ka sa Siargao?” Tanong ni Ezekiel. “Yeah, hindi ako tatagal dito.” Seryosong sambit ni Nathan. Hindi siya tatagal sa lugar kung saan paulit ulit niya lang mababalikan ang sakit na nararamdaman niya. “Nakapag paalam ka na ba?” Tanong muli ng kaniyang kakambal. “Do I need to?” Takang tanong ni Nathan habang nag iimpake ng kaniyang mga damit. Mag stay muna siya s Siargao for a month o baka mas matagal pa. “Update me kapag nakarating ka na ng safe.” Seryosong sambit ni Ezekiel. “Yeah, yeah.” Walang ganang sambit ni Nathan. Habang tumatagal kasi na nasa Manila siya ay mas nakaka ramdam siya ng suffocate sa kaniyang sarili, hindi siya makahinga o makakilos ng maayos. Pagod na rin siya umintindi at manahimik sa lahat. Hindi naman siguro masamang unahin muna ang sarili? Ngayon lang naman. Sambit ni Nathan sakanyang sarili matapos mag impake. “Sama na kasi kami Kali.” Natatawang sambit ni Renese at pinipilit si Kali na isama sila ni Ishihara pauwing Siargao. “Next time na kayo uy.” Biro naman ni Kali. “Bakit ayaw mo kami isama?” Taas kilay na sambit ni Ishihara. “Next time na kayo, hindi ako prepared. Ayaw.” Nakanguso at natatawang sambit ni Kali. “Sige na nga, ihahatid ka nalang naming sa airport.” Pag pipresinta ni Renese kaya hindi na tumanggi si Kali. “Sige na nga.” Natatawa nitong sambit. “Ayan ganyan dapat hindi tumatanggi.” Nakangiting sambit ni Renese. Habang bumabyahe sila papuntang airport at hindi maiwasan ni Kali na makaramdam ng kaba. Hindi niya maipaliwanag kung bakit ganito ang nagiging reaction ng katawan. Sana ay hindi tama ang kaniyang hinala at sana hindi rin ito mag katotoo. Nang makarating sila sa airport ay halos pagpawisan na ng malapot si Kali. “Ayos ka lang?” Tanong ni Ishihara kay Kali. Tumango naman si Kali. “Oo naman.” Sambit ni Kali at nag iwas ng tingin. “Namumutla ka.” Sambit ni Renese. “Don’t worry, Im fine.” Nakangiting sambit ni Kali. “Diba si Nathan yon?” Turo ni Ishihara sa kakapasok lang na si Nathan sa airport. Uuwi kaya siya ng Siargao? Tanong ni Kali sakanyang isip. “Don’t call them.” Sambit ni Kali kaya nag tatakang lumingon si Renese at Ishihara sakanya. “Aalis na ako, pasalubong nalang sainyo pag uwi ko.” Nakangiting sambit ni Kali. Unti unti na rin kasing nag sisipasukan ang mga kasamahan nilang passenger sa airport. Nathan is here. Sa loob mismo ng eroplano kung saan nakasakay si Kali. Hindi alam ni Kali ang kaniyang mapi feel knowing na sa Siargao din ang destinantion ni Nathan. Sanay hindi kami nag kita. Sambit ni Kali sakanyang isip. Muling umuwi ng Siargao si Nathan upang mag pahinga lang sana. He wants and needs to breathe for a while at hindi nakakatulong na nasa city siya kaya bumalik siya sa probinsya nila sa Siargao. Nang makarating si Nathan ng Siargao at dumiretso na siya sa bahay nila at saktong walang tao doon. Nag iwan nalang ng notes si Nathan sa pintuan na umuwi siya at hayaan na muna ang bahay sakanya, kinabukasan nalang pumuntang muli. Nang mailagay ni Nathan ang mga gamit niya ay napagdesisyunan niyang mag muni muni sa tabing dagat lalo na’t papalubog na ang araw. “Siargao, I’m back.” Sambit ni Nathan habang nasa tabing dagat at pinapanood ang pag lubog ng araw. “Walang pinagbago, ang ganda mo pa rin.” “Nandito na ako ulit.” “Bumalik ako gaya ng ipinangako ko.” Nathan smiled while looking at the view. “This is all I want.” “Peaceful and quiet, tanging ang mga alon lamang sa dagat ang maririnig. Malayo sa syudad na puno ng kaguluhan.” Mahinang bulong ni Nathan sa kaniyang sarili. “Pero bakit may kulang pa rin?” Sambit ni Nathan at mahinang napatawa saka napailing sakanyang sarili. “May mga bagay pa rin na kahit anong gawin ko hindi ito mawala sa pakiramdam ko.” “Emptiness.” Nag lakad lakad si Nathan hanggang sa makarating ako sa dulong parte ng dagat kung saan madalas silang nag lalaro ni Kali noong mga bata pa sila. “Hindi ko inakalang nandito pa rin pala ito.” Sambit ni Nathan habang tinitignan ang bato at puno na palagi nilang pinag tatambayan. “Those promises, memories and everything.” “Dito mismo…” “Habang papalubog ang mga araw at may mga alon sa dagat, sabay tayong nag bitaw ng mga pangako.” “Mga pangakong hanggang ngayon ay pinang hahawakan ko pa rin.” Naupo si Nathan sa tabi ng dalampasigan, sinulat ang pangalan nilang dalawa ni Kali, “N and K” sa may buhangin at hinintaay na itong mabura ng mga alon. Boses lang ni Nathan ang maririnig sa buong paligid bukod sa tunog ng hangin, ng mga ibom at ng pag hampas ng mga alon. Patuloy lang si Nathan at hindi napapansin ang isang taong nasa likuran niya. Kali was there. She’s staring at Nathan while smiling. Nakatago lang siya sa may gilid ng mga bato. Nanatili doon si Kali, she want’s to hear whatever Nathan wants to say. “He’s saying our promises together before.” Bulong ni Kali. “Kapag nasa tamang edad na tayo, 29, 30, at wala pa ring iba, bumalik tayo dito. Balikan natin ang ikaw at ako.” Mahinang sambit ni Kali, sinisiguradong hindi maririnig ni Nathan ang kaniyang boses habang nakasabay lang sa mga sinasabi nito. “When the right time comes, ikaw at ako, tayo naman ang tutupad sa pangakong muntik nang maipako.” Kali wants to surprise Nathan that she’s also here. Nandito rin siya sa tabing dagat kung saan sila nangako sa isa’t isa. “Balikan mo si Nathan…” “Balikan mo si Kali…” Sabay nilang sambit at doon na rin tuluyang lumabas si Kali sa batong pinag tataguan niya. “Kali?” Gulat na tanong ni Nathan at hindi makapaniwalang naroroon din ang babaeng pinaka mamahal niya. Ngumiti naman si Kali at tumango, “I’m here. Do you mind if I join you?” Sambit ni Kali at mabilis namang umiling si Nathan. Lumapit si Kali papunta sa direksyon kung saan nakapwesto si Nathan. “What are you doing here?” Tanong ni Kali at nag kukunwaring walang narinig. “I don’t know… Dito nalang ako biglang dinala ng mga paa ko e.” Sambit ni Nathan at nag iwas ng tingin.