Reality of Darkness

Kabanata 4

"Sandali." sabay kaming napahinto ni Theo ng marinig namin ang baritong boses na iyon na nakakapagbigay ng kilabot sakin.

Dahan dahan akong lumingon pero hindi ko nalang dapat iyon ginawa...dahil sa oras na ginawa ko iyon ay siya ring paghinto ng mundo ko.

He's holding a glass that I assumed its a liquor.

He's only inches away from us, from me. Mas lalo kong nakita ang kagwapuhan niya sa ganitong distansya namin, and swear to God. He's ozzing HOT! He had smug on his face, nevertheless he's still perfectly handsome.

"Uh-oh, go on Theodore, ihatid mo na siya sa dorm niya." mariing utos ni Corwin. Muling tumango ang katabi ko saka ginayak ulit ako paalis, nagtataka man ay hindi nalang ako nagtanong pa, these people is f*****g weird!

Dumiretso kami ng labas, hindi ko alam pero I felt an urge to run away from this place. Parang mali na napunta ako dito, it feels so wrong. Napatingin ako sa kapaligiran, sobrang dilim na. Hindi ko naman alam kung anong oras na pero sigurado ako na gabi na. Naiwan ko kasi yung cellphone ko kila tiya, nakakabwesit lang.

"Saan ba yung dorm na sinasabi ni Corwin?" I asked Theo but he didn't bother to answer me and continue walking ignoring my presence.

I was about to stop ng bigla siyang huminto at humarap sakin.

"Sumakay na ho kayo."

Napatitig ako sa sasakyang nasa harap ko, bakit ba ang gagara ng sasakyan nila dito? Isang newly model ng Benz ang nasa harap ko.

"Ahm..." iyon nalang ang tanging nabigkas ko, I can't find words to say, para bang ang hirap magsalita sa lugar na ito, thinking the people surrounds me makes me wanna crawl and hide. So intimidating and mysterious, tska masdo akong napapaligiran ng gwapo, nakakatakot.

Pagkatapos kong sumakay ay umikot naman si Theo sa driver's seat at nagsimula na naming baybayin ang walang katapusang kagubatan ng Von Knight School. Trees slowly fading as we passed them, mas lalong dumami ang gubat at mas lalong dumilim, feeling ko tuloy nasa gitna ng gubat ang V.K.S, katulad ng sinabi niya kanina na sasakay pa kami para makapunta ng school.

Pero OA naman ha, ilang milya paba ang ibya-byahe namin? Pagod narin ako, this is too much for this night.

Ilang sandali pa ng tuluyan ng huminto ang sasakyan, "Andito na ho tayo." he announced. Bumaba ako ng sasakyan at sa oras na tumapak ako sa lupa ay siya ring pagkamangha ko sa nakikita ko.

Am I dreaming right?

I ask myself but it keeps on telling that I'm not. I shook my head and slap myself. Damn, wake up Stella! This ain't a dream!

"Urgh! Totoo nga ito!" I exclaimed! Damn it hurts! Sakit ha! Hindi ko namalayan na nasa tabi ko na pala si Theo looking at me with questioning look. Pilit naman akong ngumiti sakanya kahit naiinis ako sa katangahan ko.

He smiled.

Damn, pwede naba akong malusaw? Bakit ba ang gwapo mong lalaki ka? Ha?! Haay! Sarap niyang ibahay. Hihihi.

"Tara na ho binibini." nakipagtitigan ito sakin pero una itong nagbawi. Para bang natakot siya sa pagtitig ko. What? Did I do something wrong? Tska bakit ba binibini tawag niya sakin palagi? Nakakainis ah.

"Cut the formality, call me Stella, Ella, Lina." I said. Saglit na nangunot ang noo nito pero agad ding itong kumalma.

"Masusunod bini--Stella." I giggled. Muli itong natigilan na para bang ngayon lang nakakita ng humagikhik.

I frowned.

"Tao ba kayo? Para kasing ang weird niyo eh, hehe." actually joke lang yun pero mukhang I hit the asshole button at biglang nagiba ang expressyon niya, naging malamlam ito na para bang may malalim na pinanghuhugutan.

"Ah--eh! Joke lang yun, hehe! Sige tara na pasok na tayo!" umuna na akong maglakad kahit hindi ko alam kung saan ako paparoon. Hanggang sa napatigil ako sa paglalakad kasi feeling ko may nakamasid sakin.

Luminga ako pero tanging hampas ng malamig na hangin lang naramdaman ko, mula ng pumasok ako sa mansyon para bang lagi ng may nakamasid sakin. Kinilabutan tuloy ako. Jeez.

"Bini--Stella, mali ho ang inyong dinadaanan." nilingon ko nalang si Theo na nasa likod ko, hindi ko alam kung magugulat ako o masasanay na sa biglaang pagsulpot niya. Para kasing nasasanay na ako pero hindi ako masasanay sa aura ng lugar na ito.

"Ganon ba?"

Napabuntong hininga ako, iyon nalang ang kaya kong sabihin bukod sa nakakagulat parin ang mga nakikita ko, it seems so surreal.

"Ihahatid ko na po kayo, baka maabutan kayo ng curfew."

Tumango nalang ako, so may curfew pala ang school na ito? Hmm, siguro ganon talaga kapag mayaman yung school.

Umunang lumakad si Theo kaya sumunod nalang ako, nang makalagpas kami sa isang fountain ay nagtayuan ang balahibo ko kaya napahinto ako.

"Damn..." I muttered.

Kita ko kung paano huminto si Theo at lumingon sakin, napahawak ako sa magkabilang braso ko. Nanlamig yung buong katawan ko, nakakakilabot. Di kaya puno ng multo dito? Huehue. Takot pa naman ako sa ganun. Letse.

"Bakit ho kayo huminto bini--Stella?" kahit na nangingilabot parin ako ay nagawa ko paring tumawa ng pagak.

"H-hehe, wala naman. Namamangha lang talaga ako sa lugar na ito. Ang ganda kasi." sagot ko. Nangunot naman ang noo niya pero agad ding bumalik sa normal na expresyon niya. The way he look at me para bang hindi siya naniniwala sa sinsabi ko, there's a doubt.

I composed myself trying to act normal, baka kasi nahahalata niya yung uneasiness ko.

"Tara na ano kaba! Para ka namang ano diyan! Hehehe, lakas ng pakiramdam mo ah? Amazing!" tatawa-tawa kong sabi dito. Wala naman itong naging reaksyon kaya nilapitan ko na ito.

"Ngayon di ka naman nagsasalita. You're weird." I stated. Bahagya itong napaatras sa ginawa ko, he cleared his throat bago nag iwas ng tingin.

"Theodore." napatalon ako ng wala sa oras. Bigla namang namutla si Theo habang nakatingin sa likod ko, kaya tinignan ko iyon.

To my surprise, it's Ked still wearing his serious face. How did he gets there? Tska bakit di ko man lang naramdaman na nasa likod ko na pala siya? Nangunot ang noo ko.

Sandali silang nagkatitigan na para bang nag-uusap sa isip, rinig ko ang buntong hininga ni Theo bago ito magsalita.

"Aalis na po ako Bini--Stella...si Lord Ked nalang po ang maghahatid sainyo sa inyong tutuluyan." paalam niya. Ngumiti naman ako bago ko pinisil ang pisngi niya.

"Sige salamat sa pagdala sakin dito! Sana magkita tayo ulit!" I bid my good bye, tuluyan na itong umalis.

Kumalabog naman yung dibdib sa sobrang kaba, knowing na kaming dalawa nalang ng lalaking ito ay hindi kaya ng sistema ko. Nakailang lunok ako bago ako humarap sakanya.

"S-saan t-tayo?" my voice is trembling sa sobrang kaba. Pero halos kabaliktaran naman ito ng sakanya, he eyed on me. He's eyes were too dark, too intense. Para bang may galit siyang kinikimkim.

He didn't bother to answer, naglakad lang ito kaya sinundan ko na habang dala yung gamit ko. I almost half run para maabutan siya, God ang bilis niyang maglakad.

Ilang sandali pa ay nakarating na kami sa dorm, sa layo ng nilakad takbo ko nakarating kami agad. May tumagaktak na pawis sa noo ko kaya pinunasan ko iyon. Napayuko ako sa habang hawak ang dalawang tuhod ko. Bwesit! Ano bang problema nitong lalaking ito?!

Muli itong naglakad kaya kahit hinahapo pa ako ay pinilit kong sumunod sakanya, pagkapasok namin sa loob ay tumambad sakin ang isang makaluma pero eleganteng dorm. May malaking sala sa kanan, habang nasa gilid naman ang staircase, dalawa ang hagdan magkabilaan, siguro para hindi magkasabay sabay sa pagbaba at panhik. May magarbo ding chandelier tulad ng nasa mansion kanina, puros makaluma ang gamit pero alam mo ang halaga, may mga abstract paintings din sa mga dingding at ang kulay ng dorm ay dark brown na may pagka golden. Basta ganun, yung lakas makayaman. Tapos yung sahig may red carpet din, para akong bumalik sa sinaunang panahon yung uso pa yung hari at reyna?

"Are you going to stay there the whole night?"

Natagpuan ko nalang ang sarili ko na nakatayong magisa habang ang damuhong lalaking iyon ay nasa may taas na. I stared at him, hindi ko talaga maramdaman ang kilos niya, masdong tahimik.

Inirapan ko nalang ito bago padabog na umakyat ng hagdan, gwapo nga ke sungit sungit naman! Badtrip lang.

Katapat ko na ito ngayon na may madilim na expresyon, sinamaan ko rin siya ng tingin. Don't get me wrong but his the one who started this, tska kung naging mabait siya hindi ko siya iirapan. Akala siguro nito uurungan ko siya? Ha! Never!

Nang makarating ako sa itaas ay hinarap ko ito.

"Third room from the right." sabay turo sa sinabi niya. Sinundan ko iyon sabay tingin uli sakanya pero to my surprise nasa ibaba na ito. Nanlalaki ang mata kong tinignan siyang palayo. Is it real? Totoo ba yung nakita ko? Kinurap kurap ko yung mata ko, doon ko lang na realize na totoo pala ang nangyari, tinanaw ko nalang ito hanggang mawala na ito.

Paano siya nakarating dun? Ano yun?

Napabuntong hininga nalang ako saka umiling, baka sadyang mabilis lang siyang maglakad. Tama...siguro nga mabilis lang siya.

Buong durasyon ng paglalakad ay kinukimbinsi ko ang sarili kong mabilis lang siya maglakad, at buti naman nakumbinsi ko. Totoo naman kasi, base narin sa paglalakad niya kanina. Kaya therefore I conclude na mabilis nga siyang maglakad.

Nasa may tapat na ako ng sinabi niyang kwarto. I was about to knock ng bigla itong bumukas.

"Hi! Ikaw ba yung bago naming ka roommate?"

Napatitig ako sa babaeng nasa harapan ko ngayon, O to the M to the G! May roommate ako!

"Ah...ehh...Hehe! Oo." nagaalangan kong sagot. Medyo seryoso kasi yung mukha niya baka masungit ito eh.

"Ems! Who's that?" at may bigla nalang sumulpot na bulto ng tao mula sa likod nitong kaharap ko.

"OMG! Siya ba yung bago nating roommate?!" she exclaimed.

Tumango itong babaeng katabi niya na Ems ang tawag.

"Gaah! Ang lucky naman natin girl! She's pretty like us! OMGEEE!"

"Can you please stop shouting? Nabibingi ako Ash." so...Ash pala ang name ng babaeng pasmado ang bibig. Hmm...

"Sorry okay? Sorry! Na excite lang ako sa bago nating kasama dito! Okay...so pasok kana!" sabay hila sakin papasok sa loob. Wala nakong nagawa kundi ang magpadandan.

At literal na nanlaki ang mata ko sa pagkapasok, isang napaka laking sala ang bumungad sakin, may black dramatic gothic sala set, halos puro itim at puti lang ang nakikita ko. I wonder na favorite nila ang Black and white.

"So...na amaze kaba sa theme ng room? Nakaka relax ano? By the way sa sala lang naman ang ganitong kulay. Sa bedrooms hindi na, okay introduce ko muna sarili ko. I'm Asquith Hera Beck, and wait silent H ang Hera okay? Pronouce it properly." may pagbabanta sa boses niya kahit na abot tenga ang ngiti, siguro hindi niya gusto na hindi nabibigkas ang HERA.

Silent H? NOTED.

Tumango naman ako and smiled.

"Catalina Darina Stella Crevier. You can all me Stella or Lina for short." kaswal kong pakilala.

Hindi ko alam kay mama kung bakit ganyan kahaba ang pangalan ko na feeling ko hindi kasya sa 1/4.

"OMG! Magkapareho tayo! Kailangan din ng tamang pag pronounce, yung iba kasi masdong stupid kaya they can't pronounce well yung name ko so I slap them. Like duuuh! Hera with a silent H!" napatulala naman ako sa narinig. So kapag hindi ko nabigkas yung HERA niya na silent H, she's going to slap me? OMO! Katakot lang... ._.

Mukhang nabasa naman niya ang nasa reaksyon ko kaya muli itong nagsalita.

"Don't worry I won't slap you, you're an exeption! Kayong dalawa nitong si Ems!"

Doon ko lang napansin ang existence nung Ems na kanina pa naka make face.

"Ang daldal mo talaga, pasmado yung bibig!" she retort. Napangiti naman ako sa pasmado ang bibig, pareho pa kami ng tinawag. Hehe!

"Meanie!"

Pinagmasdan ko silang magirapan, gusto ko sanang matawa pero pinigilan ko. Baka magalit sila sakin eh.

"Ahm...nevermind that girl. Ako nga pala si Emmarance Alatheia Orfila, you can call me Ems." she extend her hand so I willingly accept it. Pero agad kong napansin na nagbago ang expresyon niya at may kung anong binulong.

"I can't read it."

"Ha?"

Parang may binulong kasi siya di ko naman marinig. Hmp!

"Ha? Hahaha! Wala sabi ko ang lambot ng kamay mo." tumango tango ito sabay siko kay Ash.

"Hahaha! Baliw talaga itong si Ems eh! Hehehe!"

Ang weird man ng kinilos nila pero ngumiti nalang ako, mas maganda na siguro na magkaroon ng weird na friends kesa sa wala like to my other school.

"So Stella...friends na tayo ah?"

Tumango ako sa sinabi ni Ash, and with that bigla nila akong niyakap ng sobrang higpit.

"Welcome to our room Stella!" they said in unison.

Mukhang nagiiba na nga yung buhay ko ah, I hope...

To be continued...