Until My Last Breath

Chapter 28

Dane's word won't let me sleep. Mag-aalas tres na ng umaga at hanggang ngayon, hindi pa rin ako makatulog sa kakaisip kung totoo ba lahat ng mga naririnig ko. I know it's true, but I just couldn't process the idea of him confessing his feelings to me.

Masaya ako, oo, inaamin ko.

Habang naaalala ko lahat ng sinabi niya ay nakikilig ako. Sa totoo lang, gusto ko nga talaga tumalon at magsigawan sa tuwa 'e. Kaso pinipigilan ko lamang sarili ko dahil baka biglang magbanat ng joke saka pagtawanan ako. Kaso natapos lamang ang pag-uusap at nahatid na niya ako lahat-lahat, wala akong narinig na joke lang lahat ng 'yon. Sa katunayan nga, mas naging caring siya pagkatapos ng pag-uusap namin.

Napapangiti na lang ako dito na parang baliw kada maalala ko ito.

Kakatapos niya lang sabihin sa akin na manliligaw siya, nagpakilala siya sa akin na oarang estranghero. Pagkatapos ay noong papatayo na kami dahil uuwi na, bigla akong na out of balance. Hindi ako nabagsak s asahig dahil bigla niya ba naman hinablot bewang ko papunt sa kaniya, kaya ang ending ay nagkatitigan na lamang kami. Kaagad naman ako umiwas sa kaniya hindi dahil ayoko sa kaniya, kundi dahil sobrang pangit ko. Wala naman kaming ibang ginawa kundi mag-usap pagtapos no'n ay umuwi na kami.

Napabuntong hininga na lamang ako dahil sa iniisip ko. Saka ako natulog na lang dahil maaga pa ako bukas sa farm.

Kinabukasan ay maaga akong nagising dahil nga kailangan ni itay ng tulong ko. Madilim-dilim pa lang ang kalangiyan nang biglang bumuhos ang malakat na ulan. Ano ba 'yan!

Lumabas na lang muna ako nang napagtanto kong may mga damit pa pala akong ni-hang sa labas. Saktong pagbukas ko ng pinto ay nakita ko si Dane na kakarating lang at may dalajg bag.

"Oh," expression ko dahil hindi ko talaga alam na pupunta sya rito.

"Hi," awkward niya ring bati saka nguminito.

"Alas kwatro pa lamang ng umaga. Ano ba gusto mo?"

“Ikaw.” Kaagad na sagot niya at ngumiti.

“Hindi ako nakikipagbiroan Dane.”

“Hindi rin naman ako ah?”

Huminga ako nang malalim ulit saka ipinasok siya. Naka puting polo shirt ito na naka unbottom saka trouser na kulang na ay aattend ba siya ng kasal dahil sa pagkaformal. May mga ilan din kasi na nilalabasan mg tanong para naman ay tungkol sa hiding.

Pinaupo ko siya sa sala namin at uminit ako ng mainit na tubig para sa kape. Tinapos ko muna mga taposon ko bago pa man ako tumanggP ng bisita.

“Where’s your dad?” Dinig kong tanong niya. Napailing na lamang ako dahil hindi ko man siya nakita. Ewan ko ba, nagising lang maman ako mandito na wala siya.

“Actually, hindi ko nga rin alam,” I honestly said.

Na tahimik na naman ang lugar kaya ibinalik ko na ang mga gamit sa lalagyan. Pagkatapos ay nagulat na lamang akong tumayo para magsaing. Hindi ko siya sinuway kahit man lang initusan. Nang biglang gusto niya ipa-tarp ang aking liran sa kukiran.

Pinagmasdan ko lamang siya sa kaniyang ginagawa. Gusto ko nga sana agawin sa kaniya kaso huwag na lamamg. I wanna see how far he can go, I wanna see mismo sa sarili ko kung gaano siya kalakit at kaasakit. Nag-igib siya ng tubig nang siyang ikinagulat ko, tinutulongan ako s amga hugasin at lalo na sa labada ko.

Alas onse na kami natapos at lahat-lahat ng mga action namin ay ginawa na namin. Maglalunch na rin at wala la rin si itay kaya hindi ko mapigilan mag-alala.

“Okay ka lang?” Napatingin ako sa likoran ko at nakita si Dane.

Tumango ako.

“Oo naman,” maikling sabi ko saka dumungaw ulit sa labas, hinihintay na dumating si itay.

Sobrang aga kasi nagising ni itay kanina. Sanay naman ako na ganyan, pero sa tuwing alas dyis ng umaga ay nandito na siya. First time ko pa namang pagsilbihan siya. Tapos ngayon ay kinakabahan ako dahil wala pa siya. Nakakapanibago kaya ‘yon. Siya pa nga naman talaga rason kung bakit ako nangising ng umaga dahil ako gagawa lahat ng tungkolin niya. Ang kaso, hindi naman siya umuwi. Hay!! Nasaaan ka na ‘tay? Umuulan oh!? Baka mapuno ka.

“Are you looking for your dad?” Napatingin ulit ako sa likoran lo at nakikitang seryosong nagtatanong so Dane. “Do you want me to look for him?”

“Erh? Totoo?!” Hindi ko makapaniwalang tanong.

Ngumiti naman siya sa akin at tumango.

“Why not?”

Kaagad na ako nagbihis at gano’n din siya. In fairness kasi may dala siyang extrang damit. Sobrang dami na niyang pogi points sa akin. Sa totoo nga, hindi na siya makapaglaro dahil nga sa edad. Since tumila naman ang ulan ay napagdesisyonan na lang namin na maglakad-lakad papuntang farm. Mas mainam na rin ito nang mapadali ang paghahanap kay itay.

Habang nilalakad namin kung naasaan nagtattraho si itay ay hindi ko mapigilan na kabahan nang tudo. Hindi ko alam pero mayroon sa part ko na ayaw niya akong tahimikin at pagtatatantanan.

“Are you fine? Namumutla ka,” nag-aalala nitong tanong. Bakas sa boses niya ang pag-alala sa akin.

“Okay lang ako,” kaagad na sabat ko kahit hirap na hirap ako sumabat dahil palakas nang palakas ang pag t***k ng puso ko. Ewan ko ba kung bakit ganito na lamang ka grabe ang nararamdaman ko. Halata talagang may mali ‘e!

“I don’t think you are.” Huminto siya kaya napahinto na rin ako.

Nagulat na lamang ako nang inilihad niya ang kaniyang mga kamay sa akin. Napatingin ako rito at ganoon din siya, saka ito nagtaas ng kilay at nagpapahiwatig na kunin ko ang kaniya mga kamay. Dahil isa rin akong dakilang tanga, hindi ko kinuha. Kaya siya na mismo ang kumuha saka ipinahawak sa kaniyang mga kamay. Pinisil niya ito at ngumiti sa akin.

“Kasama mo ako,” tanging bulong niya na siyang nagpakalma ng puso ko kahit papaano.

Salamat, Dane.

Nakita ko ang maliit na kubo kung saan nagpapahinga si tatay. Kaya napahinga ako nang maluwag saka tumakbo at binuksan ito.

“Tay! Helloo— oh my gash!” Napatakip ako ng kamay sa dibdib sa nakita ko. Nagsimula na rin manggilid ang mga luha ko.

Ang susunod na lamang nangyari ay nakita ko na sarili ko nakaluhod at napasigaw.

“TAAAAY!”