Calvins' Past ( Yuka)
1919 Words
Calvin’s Past
Fourteen years old si Calvin nang matuto siyang mag-gig para kumita ng pera. Pinatay ang pamilya niya ng mga Mafia dahil sa malaking utang—iyon ang dahilan na paulit-ulit na sinasabi ng pamilya niya. Nag-iisa na lamang siya sa buhay at nakatira sa isang maliit na bahay malapit lang sa kakahuyan. Hindi naman ‘yon lugar nang mababangis na hayop kaya safe naman ang pakiramdam niya. Sa bansang Japan siya naroon, sumama siya sa isang kakilalang nagpunta sa Japan, nag-gig at kumita ng pera. Ang kaso ay nagkahiwalay sila nito dahil nasangkot ‘to sa droga at naiwanan siyang mag-isa.
Mahirap lang ang buhay niya, masasabi niyang isang kahig isang tuka siya lalo at nag-aaral pa siya. Natutunan na rin niyang magsalita ng salitang hapon, ingles, at tagalog dahil sa mga nakakasama niya. Nakakausap niya na ang mga ito nang maayos no’n hanggang maglabing-walo siya. May suporta na rin siya para mag-aral sa Madrid ng medisina.
Twenty na siya nang makilala niya si Yuka, seventeen years old.
Eighteen na raw ‘to sa susunod na araw at nag request ‘to ng kanta sa kanya.
“Mr. Calvin, sing me a song!” sigaw nito sa gitna nang maraming tao.
Makulit ‘to at palaging kasama noon si Spencer na tila laging pikon sa paligid.
“Mr. Calvin! Mr. Calvin!” sigaw ni Yuka.
Araw-araw naging laman ‘yon nang pandinig ni Calvin. Cute-Japanese si Yuka na expert rin sa iba’t ibang language. Paborito nito ang tagalog dahil kakaunti lang ang nakakaintindi rito, paraan din nito ‘yon para hindi ‘to kaagad mahuli sa mga sinasabi nito.
Hindi alam ni Yuka na lahat nang sinasabi niyang tagalog ay naiintindihan ni Calvin at napapangiti lang ‘to habang kumakanta.
“Ang guwapo pero ang sungit-sungit mo!”
“Calvin, mahal na kita, akin ka na lang!”
“Calvin, lumingon ka rito tapos asawahin mo na ‘ko at eighteen na naman ako!”
Hindi alam ni Calvin na iyong pagiging tahimik niya at kawalan ng interes sa pag-ibig ay mapupukaw ni Yuka.
“Calvin, kausapin mo na nga si Yuka,” sabi ni Spencer na mukhang badtrip na.
Kaibigan niya si Spencer, sabi nito ay fiancée nito si Yuka at bestfriend pero walang romantic feelings ang isa’t isa.
Kabababa lang ni Calvin no’n sa backstage.
“Dali na kahit bayaran ko ang oras mo, ang kulit-kulit kasi!”
Nakasimangot na ‘to at talagang iritang-irita na.
Natawa na lang si Calvin. Uminom muna ‘to nang tubig.
“Kakausapin ko na siya, okay na ba?”
Nakahinga nang maluwag si Spencer at tumango.
“Sa ibang lugar na lang kami magkita, hindi ako nakikipagkilala dito sa gig baka may masabi pa ang iba.”
“Okay!”
Nagkasundo sila ni Spencer na sa seaside sila magkita ni Yuka. Nag-aaral din ‘to sa isang prestihiyosong unibersidad sa Madrid.
Pinuntahan niya si Yuka at naupo sa tabi nito.
Napalingon ‘to sa kanya at nagulat pa.
“Calvin!”
Niyakap nito si Calvin nang mahigpit!
Nagulat naman si Calvin lalo at hinalikan din siya nito nang matunog sa labi.
Napatulala siya rito. Pero ngiting-ngiti ‘to at halatang hindi lang ‘to nagulat na gawin ‘yon, sinadya nito ‘yon.
“I’m Yuka…”
Nakatitig lang si Calvin dito.
“Hindi mo sinabi sa ‘kin na nakakaintindi ka ng tagalog, sabagay hindi naman tayo nagkausap pero si Spencer, naku! Kukutusan ko ‘yon!”
Nangiti lang si Calvin. “Mataas ang energy mo.”
“Saan ang bahay mo?”
Nagtaka si Calvin.
“Bakit?”
“Doon tayo.” Tumayo na ‘to at nagpagpag ng palda nito.
“Yuka—”
“Dali, let’s go!”
Tumayo si Calvin at sumunod dito pero wala naman siyang planong isama ‘to.
“Yuka, hindi ka puwede do’n dahil ako lang mag-isa.”
“Much better!” Lumapit ‘to sa kanya at umangkla sa kanyang braso.
Alam ni Calvin na attracted na siya rito. Lalo pa ngayon na naamoy niya na rin ‘to at nakita nang malapitan, parang lalo niya ‘tong nagustuhan. Pero may sabi-sabi na sa kanya na ‘player’ si Yuka at mahilig talaga ‘to sa boyfriend na miyembro ng band. Kung sila daw siya, hinding-hindi sila papatol kay Yuki o lalapit man lamang dahil mas lalalim lang ang pagtingin nila rito.
Napatunayan ni Calvin na totoo ‘yon, tila ‘to may karismang hinahatak siya nang husto.
Natagpuan niya ang sarili at si Yuka sa iisang kama.
“What’s wrong? Is this your first time?” tanong nito.
Nakaupo siya sa kanyang maliit na kama habang nag-aalis ‘to ng uniporme. Nakangiti ‘to na tila inosenteng-inosente.
“Let me see kung tama na nababaliw ako sa ‘yo,” anito.
Nang lumantad kay Calvin ang dibdib nito ay nag-react ang kanyang p*********i.
Napalunok siya, hindi siya attracted noon pa sa mga ganoon, wala talaga sa isip niya. Pero ngayon nakatayo si Yuka, lantad ang dibdib at ang korona nito parang sinisilaban ang kanyang pakiramdam.
Tumabi ‘to sa kanya at hinalikan siya.
Mainit ang halik nila, mas maalam ‘to sa kanya at siya ang napapaungol dahil sa sensasyon.
Naririnig niya ‘to minsang tumawa, alam niyang pinagkakatuwaan siya nito pero ang estrangherong pakiramdam niya, hinding-hindi siya nilulubayan.
“Uhmm, Yuka, wait—you are too young for—”
Pinisil nito ang kanyang p*********i kaya napaungol si Calvin.
Hinihingal siya kahit wala naman siyang ginagawa.
Humahalik ‘to sa kanyang leeg.
“You really smell so good, Calvin, nag-iinit ako nang husto,” bulong nito sa kanya. Kinagat nito ang tainga niya saka dinilaan.
Tama nga ang naririnig niya tungkol dito, mapaglaro ‘tong babae.
Hinawakan niya ang ang balakang nito at marahan ‘tong hiniga. Maliit lang ang kama para sa kanila.
“Are you sure kakayanin ‘to nang higaan mo?” nang-aakit na tanong nito.
Maputing-maputi si Yuka, may parte ‘to na mala-rosas ang kulay.
Hinalikan niya ‘to uli, parang umiikot ang ulo niya kahit wala naman dahilan.
Kaliwa’t kanan ng leeg nito ay hinalikan niya.
“Ooooh! Gooosh!” Bukod sa mga pag-ungol nito ay medyo dirty talker si Yuka.
Para kay Calvin na bago sa pakiramdam ay nadadala na siya no’n.
Nangingiti naman si Yuka, paano may bago na naman siyang laruan.
May bago na naman siyang pag-iinitan at pababaliwin sa kanya.
Sooner or later, gagawin na rin nito lahat nang gusto niyang ipagawa rito.
Ngayon, marahan ‘tong kumilos sa susunod ay rough player na rin ‘to.
Tuwing nakikita niya si Calvin nag-iinit siya.
Marami raw siyang problema sa utak, pero lahat ng diagnosed na problema niya na-e-enjoy niya hindi ‘yon hindrance sa kanya.
Masyadong aktibo ang isipan niya at ang s****l desire niya.
Sadista rin siya at medyo kulang sa damdaming natural—Psychotic kung tawagin ng mga ex niya.
The more na nakakasakit siya, the more na natutuwa siya.
At hindi naiiba si Calvin sa mga naging lalaki niya.
Magiging luhaan din ‘to at mababaliw sa kanya nang husto. Iyong tipong siya na lamang ang iikutan ng mundo ng mga ito.
Pero medyo kakaiba si Calvin, ang init nito, ang paraan nito, kahit alam niyang nasasabik ‘to ay pinipigilan nito ang sarili na kumilos nang makakasakit sa kanya.
Calvin is like an Angel with pair of blue eyes.
Maganda rin ang pangangatawan nito hindi dahil sa gym kundi dahil sa pagbabanat ng buto.
Ayaw ni Spencer na maging isa ‘to sa lalaking koleksiyon niya dahil matino raw si Calvin at nagsusumikap.
Pero anong magagawa niya kung ito ang s*x interest niya?
Hindi huhupa ang pakiramdam niya hangga’t hindi niya ‘to nakukuha.
Mahilig din sa halik si Calvin, na-e-enjoy nito ‘yon sa tingin ni Yuka.
Nang umangat ‘to at magkalas ng belt. Napalunok si Yuka parang ang bakat ng p*********i nito ay promising.
“Itutuloy ba natin?” tanong nito.
Napatingin dito si Yuka at nangiti.
“Yes, para saan pa at hinila mo ang panty ko?”
Namula si Calvin.
Nang ibaba nito ang pants ay namula si Yuka.
Nag-init nang husto ang katawan niya kahit medyo nakaramdam siya nang pag-aalinlangan.
Napakalaki nito. Sa mga naging karanasan niya, parang hindi mag-fit ‘yon sa kanya.
Pero ang hitsura no’n at dating ay ang dahilan bakit siya napapalunok nang paulit-ulit.
Napakaganda ng katawan ni Calvin, wala ‘tong pilat o tattoo katulad ng iba.
Parang masarap ‘yong kalmutin ng palad niya—gusto niyang ibaon sa likuran nito kaagad ang mga kuko niya.
Pakiwari niya’y sinisilaban siya at talagang basang-basa siya sa mga naiisip pa lamang niya.
“Oh, gosh, Calvin, binibigyan mo ‘ko nang dahilan para lalong mahumaling sa ‘yo,” ani Yuka.
Ang hitsura pa nito ay nahihiya, hindi katulad nang ibang maniac na maniac na ang dating.
Soon, magiging iba na ‘tong tumingin.
Magiging iba na ang ngiti nito.
Iba na ang magiging paraan nito nang pagtawa.
Kahit ang marahan nitong paghaplos sa kanya, paghalik, at pagpapapala sa kanyang katawan, magiging iba na ‘yon.
Lahat ng lalaking napasakanya ay binago niya.
Lahat ng mga ito ay nabaliw sa kanya.
Kapag nagsawa na siya itatapon niya ‘to at hahayaang maging problema ng ibang babae.
Gusto niya ang pakiramdam na mahal na mahal siya ng mga ito.
Iyong tipong kahit may karelasyon na ang mga ito, isang tawag niya lang para na ‘tong mga asong nauulol makalapit lang sa kanya.
Ganoon din ang gagawin niya kay Calvin.
“Calvin, mag-live in tayo,” aniya rito nang umibabaw ‘to sa kanya.
Halatang nagulat ‘to.
“I’ll make love to you every day, I’ll make you happy too…”
Hinawakan niya ang likuran nito, humahanap ng magandang puwesto kung saan niya ibabaon ang kuko.
Iyong makita ‘tong nasasaktan at nasasarapan nang sabay… iyon ang gusto niya.
Iyon ang pinakamasarap na makikita’t mararamdaman niya.
“Nasaan na naman si Yuka? Ano na naman ang idadahilan ko sa kanya!”
Pinabili lang siya nito nang maiinom ngayon wala na ‘to at si Calvin.
Naiirita na talaga si Spencer sa pagiging maloko ni Yuka.
Pero ano bang magagawa niya? Pareho sila nito at ang pagiging pareho’t kakaiba nila ang nagbibigay sa kanila ng masasabi niyang strong bond.
Huminga na lamang siya nang malalim bago bumuga.
Mabait si Calvin, naaawa nga siya sa naging buhay nito lalo at nag-iisa ‘to.
Pero paano naman niya pipigilan si Yuka kung nababaliw ‘to kay Calvin?
Sinubukan na nilang sa iba ibaling nito ang nararamdaman pero wala ‘tong magustuhan.
Wala na siyang nagawa kundi hayaan si Yuka at Calvin.
Paniguradong sa mga oras na ‘yon, kumikilos na kaagad si Yuka.
Totoong may sakit si Yuka at under medication ‘to. Pero natutuwa pa nga si Yuka sa sakit niyang Clinical Vampirism at iba pa, gustong-gusto nito ang pakiramdam na kakaiba ‘to at naiiba.
Naging close sila dahil naman sa nagkakasundo sila sa mga usapan na masakit para sa iba pero kinatutuwaan lamang nilang dalawa.
Siguro sila na ‘yong matatawag na demonyo sa lupa.
“Pasaway ka talaga, Yuka,” sabi ni Spencer.
Pero langit naman ang ipararanas ni Yuka rito, iyon lang may impiyernong kasunod.
Mabuti pa ay mag-iisip na lang muna siya ng mga puwedeng sabihin sa daddy nito.
Higit niyang kailangan ‘yon dahil baka mapugutan na siya ng ulo.
Napabuntong-hininga na lamang Spencer saka pilit na ngumiti.
- Writer
