The Boisterous Kristine

“ayo!” sambit  ng kapitbahay nila na si Jake. “saman!” sigaw niya rin. “pwede mangayo ug lobi?” “kuha lang dong. Katkata lang, ayaw lang dire sa amoang atop ihulog banda ha.” Ani ng mama niya sa may kusina ng bahay nila. “salamat te.” Pumasok na iyong kapitbahay nila at ngumingiti sa kaniya pero inisnaban niya lang. “unsa may problema nimo diha!? Tabis  man ka!?” singhal niya. “lantaw ra gani ta, bawal diay? Gwapa man gud ka. Lantaw sa gani ko sa imong kagwapa bago ko mukatkat ug lobi.” Anito at kumindat pa. “Katkat diay ka ug lobi, pungkol ka!?” singhal ni KJ kay Jake.  Wala kasi siya sa mood para makipag-usap sa mga kaibigan niya. “gasamok-samok raka dire sa akong panan-aw. Pagdali diha! Unsa may gidugayan nimo diha? Labayon taka ron! Katkat na!” naging siga na naman siya. Mainit kasi talaga ang ulo niya. “init napug ulo oh. Naa guro ni siya karon ay?” tiningnan niya ng masama ang kaibigang si Midnight. “oh, ako napud imong nakita. Ako na lang perme, ako ba diay gasamok-samok nimo diha? May pag matug ka diha, ayaw sigeg painit ug ulo, manaka baya tag Montilla unya hapon.” “mangadto mo ug Montilla? Uban ko.” Singit ni Jake sa usapan nila kaya agad siyang huminga ng malalim para pakalmahin ang sarili niya. Lumingon siya at ngumisi dito.   “Isa na lang jud. Dili pa ka mukatkat, labayon na jud ta ka!” sigaw niya. Nagmamadaling umakyat ng puno ng niyog si Jake dahil sa sinabi niyang babatuhin niya ito. “Hadlok man diay ka ug labayon, sige pa kag saybit sa amoang estorya dire. Chissmoso kay kang dako, murag kag baye. May pag nikatkat na ka ganiha pa, natuno na unta na imong lobi na gipangayo diha.” Bigla na lang tumawa si Midnight sa sinabi niya. Kaya nilingon niya din ito.  “ikaw, unsa may problema nimo diha, nganong katawa man ka?  Utro pud ka tawhana ka. Wala unta ka nilugsong gahapon, katuod man gud ko’g Montilla.”  Mas lalo pa itong tumawa sa sinabi niya. “palabay ka!?” singhal niya. Tinakpan nito ang bibig at nagpipigil ng tawa. “hoy! Naunsa mong duha diha!? Nag-away naman mo?” tanong ng mama niya. “wala ma uy, okay ra kaayo me dire.” Sagot niya sa ina. “nagminaldita na pud ka Kristine, disesays naka, maldita gihapon kang bayhana ka!” pinagalitan na naman siya ng nanay niya. Kasalanan kasi ng dalawang damuho sa buhay niya. Ang kababata niyang si Midnight. “katug didto, init kay kag ‘o. Unsay problema diay nimo?” “problema nako? Wala koy kwarta. Katong klasmet nako, wa namayad ug utang nako. Pisti!” hindi na niya napigilan pang magmura. “lagot kaayo, sige nakog tingil, wa jud nibayad, sigehan pa tag ugma. Daghan ugma! Mga bagag nawong! Naghinambog ra! Unya, wa diay tuy kwarta ang pisti!  ibayad! Unya sige rag pangutang!” Tumayo ang kaibigan niya at lumabas na ng bahay nila. “utro pud ning isa oh, dong, basig nakalimot kag naa pud kay utang nako.” Ani niya kay Midnight. Ang totoo si Midnight talaga ang pinaparinggan niya, ito lang kasi ang mahilig mangutang at hindi nagbabayad sa kaniya. “pila na gani ‘to? Taymsa, kay kwaon sa nakong listahan. Sige ra kag ingon ug, two hundred, singkwenta. Abe nimog wa nako gilista? Hmm… hilas hilas rakang pistiha ka! Hinambog dayon ka ug bag-o imong sinena, unya wa ka kabayad sa imong utang. Kanus-a tu nimo bayaran? Sunod adlaw? Sunod bulan? Sunod tuig!?” “bayaran lagi nako na. Ayaw kabalaka ana uy. Gamay rana.” Anito at ngumiti. “gamay sa imong mata. Murag naa kay trabaho, sige ra kag pangutang. Sa sunod dili na taka pautangon, tan-awa.” Pagkatapos niyang sabihin iyon ay pumasok na siya sa kwarto niya at humiga para matulog dahil nag-iinit talaga ang ulo niya na may babayaran siya sa school niya pagkatapos ng break nila. Nakalimutan niya  magbayad sa kaklase niya no’ng may klase pa dahil wala naman daw ito sukli. Kaya pagkatapos na lang ng break nila siya magbabayad. Nagtext na din siya dito at pumayag naman ito. Gusto niya sana na puntahan kaya lang, malayo kasi bahay at magastos sa pamasahe. Tamad din siya maglakad.