She Writes

~CASPIAN ZACHARY ANDERSON "Cause you know I like you but you don't.. And everyday I miss you... but you don't. I always dream of you but still you don't... Did you know that I like you but you don't feel the same like I do..." Namulat ang mata ko ng maramdaman ang isang dahong bumalgsak sa mukha ko. Napabangon ako bigla mula sa bermuda grass at napahawak sa buhok ko. Damn.. I slept too much. Agad kong kinuha ang phone ko mula sa bulsa, at mukhang hindi nga ako nagkamali, dahil tadtad ng text and call ang number ko galing sa mga kaibigan ko. 'Hoy, baka nakipaglandian ka na naman?'-Cooper 'Zach! Late kana! Gag* mamaya na babae!'-Kurt 'Nambabae ka na naman Tol? Ba't di mo ko sinama?'-Axel Napairap ako matapos mabasa ang text ng mga gag* kong kaibigan. Hindi lang ako nakapasok ng ilang subject babae agad ang inaatupag ko?  Tumayo ako at tinahak ang hallway patungo sa studion namin. First time kong naka-missed sa subject. Kasalanan 'to nung babaeng kumakanta kanina. Her angelic voice was like whispering smoothly to my ears that I can't help to fell asleep earlier. "H...Hi Z..Zach... p..pwede b..bang p..pa-s..sign ng t...t...t-shirt k..ko?" Napatigil ako ng harangan ako ng isang babaeng utal-utal kung magsalita. I would have thought that she has speech defect, pero mukhang starstruck lang siguro. She's wearing a white t-shirt with a 'LOVESICKERS' printed on it. Kinuha ko ang marker nya at nginitian sya ng maliit. "Where?" I asked politely. "D..dito.. o..okay l..lang b..ba?" she said pointing her big chest. I grinned and removed the cup of the marker with my mouth without cutting our eye contact. "Sure, Love," sinadya kong maging sweet ang boses ko bago ko pirmahan ang t-shirt. I slightly leaned my hand on her bump to feel its smoothness. Pulang pula ang mukha nya habang malapit ang mukha ko sa kanya, after signing it I gave her back her marker. "Done," I said and winked at her. Nilagpasan ko agad sya bago pa himatayin sa akin. I know how they are going crazy everytime they see any member of Lovesicker band roaming around the campus. 'OMG you made it!' Narinig ko ang tilian ng mga kasama ng babae kanina. Nilingon ko sila saglit at napailing nalang. Hays.. mga babae talaga. Makakita lang ng gwapo, halos mamatay agad sa kilig. Nakarating ako sa destinasyon ko, walang iba kundi ang music room. I saw WildInnocent just came out from the room. Sila ang isa pang banda dito sa school, sikat din kagaya namin. They're like our archenemy in the field of music. Nakita ko si Damon Residencia, ang lider nila. Awtomatikong nagdugtong ang kilay ko sa kanya. This guy... is getting into my nerves every second. Minsan ko kasi siyang nahuhuling nakatitig ng malagkit sa girlfriend ko. I quickly picked up the pace when someone grabbed my shirt that made me turned around. "I love you Monchi!" I frowned as saw a girl looking down the floor with her eyes closed. Her cheeks are red as tomatoes, at bakas na bakas ang hiya ang mukha niya. Monchi? Who the hell is that? "Phew... at last I finally—e..eh?!" Gulat ang mukha nya ng iangat nya ang tingin nya at nakita ako. "S..sino ka?!" Her red face turned to pale. Muntik na akong matawa sa epic nyang mukha kung 'di ko lang napigilan. "Sino ka rin?" Taas kilay ko ring tanong. Her face is kinda familiar actually, I surely met her somewhere. Bumaling ang tingin niya kay Damon na naglalakad na palayo kasama ang mga bandmates nya, tapos tumingin ulit sya sakin at nahihiyang bumitaw. "Miss?" Tinaasan ko siya ng kilay. "Ahehehehehe..." She laughed at me awkwardly. "S..sige na, ba-bye!" Nahihiya nyang sabi at sinapo ang ulo nya dahil sa disappointment. Nilagpasan nya ako agad at kumaripas ng takbo dahil sa hiya habang ako ay naiwang nakatayo sa gitna ng hallway. ?????? What was that confession all about? Nakatingin parin ako sa hallway kung saan sya dumaan, I noticed a piece of paper dropped from her bag. There's something written on it. Biglang kumurba ang labi ko ng mabasa ko ito. "Interesting..."